คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 จาง ฮยอนซึง
ตอนที่ 3
จาง ฮยอนซึง
(Part ยง จุนฮยอง)
ผมมาอีกแล้วนะครับทุกคน ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ ที่รูมเมดของผมคือ ชายคนนั้น ชายคนที่ผมแอบชอบ (นิดๆ) ยัง โยซอบ มันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆนะ มันเป็นไปได้ด้วยหรือ คนๆนั้นที่ผมช่วยเอาไว้ ตอนจะถูกรถชน คนๆนั้นที่ผมได้กอดตอนช่วยเขาแล้วมันรู้สึกได้ว่าเขาชั่งน่ากอดจริง คนๆนั้นที่ ตาโตๆหน่อย ตัวเล็กๆ น่ารัก น่าปกป้อง เขามาอยู่ร่วมห้องกับผม มันชั่งบังเอิญซะจนไม่หน้าเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำ
ใช่ว่าผมจะชอบ ยังโย อะไรมากหรอกนะ แค่ดูหน้าสนใจเฉยๆ (จริงหรอจ๊ะห้อย^^) ผมมีคนที่หน้าสนใจกว่านั้นอีก ในเวลานี้ผมมีผู้หญิงในสังกัด (สังกัดเลยหรอห้อย ==) ของผมที่มองๆไว้ 2 คนมั่งนะจะได้ ที่ผมควงเธอได้นานๆอ่ะนะ ก็มีคนนี้ คนแรกชื่อ เฮร่า รุ่นเดียวกับผมนั้นแหละ เธอเป็นคนที่เซ็กซี่และนิสัยเสียเป็นที่สุด บ้างครั้งผมยังไม่ชอบเลย แต่ผมก็ควงเธอไปเล่นๆนั้นแหละ ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะว่าเธอยังดูทุเรศเกินไปที่ผมจะมอบหัวใจจริงๆให้ (แรงนะ) ผมกลัวว่าผมจะเสียดายที่ผมจะไปเป็นแฟนกับเธอ
มาต่ออีกคนนะ คนนี้เป็นเพื่อนผม อยู่ปี 3 เหมือนกันนะ กลุ่มเดียวกันด้วย คนนี้ยากนิดนึงตรงที่ผมมองเขาข้างเดียวนะสิ เขาเป็นพี่ชายของ ลี กีกวัง เพื่อนสนิทรุ่นน้องที่เขาเขาฝากเข้ากลุ่มนั้นแหละ กีกวัง มันรู้ว่าผมเป็นคนยังไง เลยไม่อยากให้ผมยุ่งกับพี่ชายมัน แต่ให้ทำไงล่ะ ก็เขาตาสวยมากเลยนะ ผมชอบตรงนี้แหละ มันโคตรจะเป็นจุดเด่นเลยล่ะ เป็นนักเต้นฝีมือเยี่ยมของโรงเรียนเรา (โรงเรียนชินวา) เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์จริงๆนะ เอ่อ...ผมลืมบอกชื่อไปเลย ชมเขาเกินไปหน่อยนะ (ไม่หน่อยแล้วมั่งห้อย) เขาชื่อ จาง ฮยอนซึงครับ ผมชอบเรียกเขาว่า ฮยองนะ เพราะซึงแก่กว่าผมประมาณ 2-3 เดือนนะ ก็พี่เขาสวยจริงๆนิจริงไหมชาวบิวตี้ ^^
ตอนนี้ผมมาที่ห้องลับของพวกเรา 4 คนนะ ผม กีกวัง ฮยอนซึง แล้วก็ ดูจุน พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ สนิทกันมากด้วย พวกเราก็เลยได้มีห้องส่วนตัวของกลุ่มเราอย่างนี้แหละ มีไม่กี่คนที่จะได้เข้ามานะขอบอก (ถ้านึกไม่ออกว่ามันคือห้องอะไร ก็นึกถึงเพลง I like you the beast นะ ตอนที่จุนฮยอง ไปต่อยกีกวังอ่ะ ห้องนั้นเลย)
ตอนนี้ผมเดินมาที่ห้องของพวกเราแล้ว เห็นนั่งรอผมกันอยู่เลย กีกวังก็กำลังซ้อมเต้นไปเรื่อยๆระหว่างรอ ผมลืมบอก(อีกแล้ว) ว่าผมอยู่ทีมเต้นนะ เต้นกับกีกวัง แล้วก็ ฮยอนซึงนะ เราเต้นกัน 3 คน ส่วน ดูจุนก็เป็นประมาณว่าดีเจ อะไรแบบนั้นนะ (ขอพลิกตำแหน่งหน่อยนะ ถ้ามันเหมือนในเอ็มวีที่นักอ่านทุกคนดู มันจะไม่ลงตัวนะ) ดูจุนนั่งทำหน้าเซ็งเหมือนทุกทีแหละ ทำไมมันนะหรอ ก็มันไม่ค่อยจะชอบฮยอนซึงของผมเท่าไหร่นะสิ ชอบเถียงกันจริง กัดกันตลอดเวลาเลย แล้วตอนนี้มันเถียงอะไรกันอีกล่ะถึงได้ หน้าเซ็งเป็ดแบบนั้น
“เฮ้ย!!!ทำไมนั่งหน้าเซ็งจังว่ะ”
“พี่ฮยอนซึงนะสิ บอกว่าอยากอยู่ห้องรูมเมดกับผม แต่ผมไม่อยากอยู่ ผมอยู่กับพี่ดูจุนนะ ดีแล้ว เพราะถ้าเปลี่ยนเดียว อาจารย์ก็ด่าอีกล่ะ พี่ดูจุนเขาก็ช่วยพูดดีๆ แต่เพราะความเรื่องมากของพี่ฮยอนซึงนั้นแหละ เบื่อพี่ชายจริงๆ” กีกวังนายเล่าซะผมจะเข้าข้างฮยองสุดที่รักไม่ได้แล้วล่ะ
“อย่ามาใส่ร้ายกันนะ ก็ฉันแค่อยากอยู่กับนาย ฉันเป็นห่วงน้องฉันมันผิดด้วยหรอห๊ะ!!! จุนฮยองเห็นด้วยไหม” อย่าทำหน้าหน้าสงสารอย่างงั้นสิ เดียวผมก็เข้าข้างนายอีกแหละ
“ฮยองของผม นายต้องรู้กฎของโรงเรียนเรานิดนึงน้า” ผมต้องไม่เข้าข้างคนผิดนะ
“ก็เป็นแบบนี้กันไปซะหมดนั้นแหละ เข้าข้างกันเข้าไปนะ เหอะ!!!” งอนเลย
“พี่พูดแบบนี้อยู่เรื่อยนั้นแหละ ตัวเองจะต้องถูกซะหมดใช่ป่ะ!!!” กีกวังของขึ้น
“แก!!!ฉันเป็นพี่แกนะ เอ่อ!!!จะทำอะไรก็เรื่องของแกแล้ว ฉันมันก็แค่ห่วงน้องชาย คงผิดมากล่ะสิ หึ!!!” ใจเย็นๆนะ ฮยองของผม
“ใจเย็นๆเหอะ พี่นายก็เป็นห่วงนายนะกีกวัง แล้วฮยองก็จะไปทำผิดกฎมันก็ไม่ได้นะ เอาเป็นว่าจบๆไปเลยแล้วกันเนอะ” ใจเย็นๆหน่อยเหอะนะ
“เอ่อ!!!” 2 พี่น้องพูดพร้อมกันเลย
“ดูจุน นายนั่งเงียบไปนานเลย ไม่พูดอะไรเลยนะเว้ย!” ผมชวนดูจุนมันคุยนะ จะได้ไม่เครียด
“ฉันกำลังจะถามแกว่า แกได้รูมเมดคือใคร?” อ่อ...นึกว่าจะถามอะไร
“นั้นสิ นายได้อยู่กับใครหรอ”ฮยองสุดที่เลิฟของผมก็อยากรู้หรอเนี้ย
“พวกแกเนี้ยจะสงสัยอะไร ทำหน้าจับผิดเหมือนฉันจะได้อยู่กับคนพิเศษอย่างนั้นแหละ”
“ก็ป่าวหรอกนะพี่จุนฮยอง คือ มีนักเรียนคนนึงอ่ะ เป็นเด็กมาจากเมืองนอก เห็นบอกว่าจะมีอะไรพิเศษไม่รู้นะ ผมเห็นอาจารย์ที่ห้องประชุมคุยกันตอนผมไปแอบฟังนะ” กีกวังนายนิ จะอยากรู้ทุกเรื่องเลยรึไง
“แล้วคนนั้นคือใครอ่ะ พวกนายไม่บอกฉันเลยนะ เหอะ!!!” งอนแล้ว น่ารักไหมครับ (สำหรับบิวตี้ห้อยน่ารักเสมอเลยนะ ><)
“ชื่ออะไรนะ ยัง ยัง อะไรสักอย่างนั้นแหละมั่ง” ฮยอนซึงพูดบ้าง
“คงไม่ใช่ ยัง โยซอบ รูมเมดของฉันหรอกนะ” คงไม่ใช่หรอกมั่ง
“เฮ้ย!!! O[]o///” ทำไมต้องตกใจกันขนาดนั้น สามัคคีกันตกใจจริงๆ
“อะไรของพวกนายว่ะ!!!”
“ก็คนนั้นไง เด็กจากเมืองนอกอ่ะ คนพิเศษของโรงเรียนเรา ยัง โยซอบ มาจากประเทศอะไรนะ กีกวัง”
“พี่ครับ ผมไม่ได้ยินที่อาจารย์เขาคุยกันทั้งหมดหรอกนะครับ”
“เมื่อเช้าฉันก็เห็นอยู่นิดนึงนะ ไม่ได้เห็นชัดเลยไม่รู้ว่าหน้าเป็นไง นายพายังโย มาหาพวกเราบ้างดิ!”ดูจุนนายอยากเห็นหรอ ฮิๆ
“จะพามาทำไม นายยังโยนั่นมันมีความพิเศษถึงขนาดนั้นเลยหรอว่ะ!!!” ผมชักจะโมโห รูมเมดผมเป็นพระเจ้ารึไง
“มีสิ เห็นมีคนเล่าลือกันว่า น่ารักมากๆเลยแหละ แถมยังเป็นเพื่อนกับรูมเมดของฉันด้วยนะ” น่ารักเท่ากับฮยอนซึงนั้นแหละ แต่รายนั้นอ้วนหน่อยนึง
“แล้วรูมเมดฮยอนซึง ชื่ออะไรอ่ะ”
“ชื่อ...ซน ดงอุนนะ น่ารักดีด้วยนะ ^^”
“ความพิเศษของ ยังโย คนนั้นคือ จะได้อะไรสักอย่างมั่งนะ เพราะเป็นเด็กนอก ภาษาอาจจะไม่แข็งแรงประมาณนี้มั่ง” ดูจุน นายจะพูดดีมีสาระเป็นทางการไปไหนเนี้ย
“งั้นหรอ เหอะ ฉันยังไม่รู้จักนายนั้นดีหรอกเพราะ เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง” เจอกัน 2 ครั้งเองนะ
“ความจริงนายต้องได้เจอแค่ครั้งเดียวสิ ทำไมนายถึงเจอไม่กี่ครั้งล่ะ เพราะว่านายอยู่ที่ห้องตลอดเลยนะ แล้วก็พึงเปิดต้อนรับรูมเมดครั้งวันแรกด้วย” คุณดูจุน จะฉลาดไปไหนนะครับ
“เอ่อ....คือ... เคยเจอกันนอกโรงเรียนครั้งนึงนะ”
“ที่ไหน!!!!” แหมๆ สามัคคีกันพูดจริงๆนะ 3 คนนี้
“ที่สนามบินไงครับรุ่นพี่และเพื่อนรวมปี 1 ^^” ใครว่ะ!!!เสียงคุ้นๆ
“เฮ้ย!!!!นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่นี้ บอกแล้วไงว่าอย่าสะเออะนะ!!!”
“ไม่ได้สะเออะนะ อะไรๆก็สะเออะ มันจะมากไปไหม คนหวังดีเอาโทรศัพท์มาให้นะ!!!”ดูยังโยงอนสิ จะน่ารักไปไหนเนี้ย น่ารักพอๆกับฮยองของผมเลย (ห้อยใจเย็นๆนะ อย่าพึงทะลึ่ง)
“ก็เอามาสิ เหอะ!!! ฮัลโหล!” ผมกระชากโทรศัพท์ของผมมา ผมไปลืมเอาไว้ในห้องตอนไหนว่ะ คงตอนที่เถียงกับมันจนลืมแหละมั่ง ผมไปคุยโทรศัพท์ตรงข้างนอกห้องปล่อยให้คุยกันไปเหอะ ได้เจอสมใจแล้วนิ หึ!!!!
(Part ยัง โยซอบ)
“อันยองครับทุกคน ผมชื่อ ยัง โยซอบนะครับ ^^” ผมแนะนำตัวให้พี่ๆ และเพื่อนรุ่นเดียวกันคนนึงได้รู้จัก
“อันยองน้า แหะๆ” ทั้ง 3 คนยิ้มแห้งๆ ให้ผม เหมือนพวกเขาตกใจอะไรในตัวผมเลย หรือผมลืมรูดซิบ เอ๊ะ!ก็ไม่ได้ลืมนิ แล้วพวกเขาเป็นอะไรกัน
เมื่อกี้ก่อนที่ผมจะเอาโทรศัพท์มาให้คุณชายห้อย ผมก็นั่งจัดของจนเสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ อยู่ดีๆก็มีเสียงโทรศัพท์เข้าซะงั้น และมันก็เป็นของคุณชายห้อย ตอนแรกผมก็ไม่กล้ารับหรอกกลัวว่าจะไปสะเออะเรื่องของคุณชายเขาแล้วจะผิดกฎนะ มันดังหลายรอบผมก็กลัวว่าจะมีธุระสำคัญอะไรหรือป่าว ผมก็ลองรับดู เห็นขึ้นชื่อว่า เฮร่า ก็รับดูแล้วก็บอกให้เขารอเดียวผมจะเอาโทรศัพท์มาให้คุณชายห้อย เธอก็พูดดีเหมือนกันนะสงสัยจะเป็นผู้หญิงในสังกัดของคุณชายนั้นแหละ
ตอนแรกผมไม่รู้หรอกว่าคุณชายห้อยจะไปอยู่ที่ไหน ผมเลยเดินไปเรื่อยๆเผื่อจะเจอ ระหว่างนั้นผมก็บอกให้ เฮร่า รอไปก่อน คุยกันไม่กี้คำหรอกกลัวเธอจะเบื่อที่ต้องมานั่งรอโทรศัพท์เลยชวนคุย นิดๆ หน่อย พอดีโชคช่วยหน่อย เดินไปเจอดงอุนนั่งอ่านหนังสือที่สวนพอดี เลยลองถามดูเพื่อจะรู้นะ แล้วดงอุนก็บอกว่าให้ลองไปหาที่แถวหลังสนามแตะบอลดู มันจะมีห้องแถวๆนั้นเพื่อจะเจอนะ แล้วผมก็เดินมาเจอเนี้ยแหละ
พอผมเดินมาเจอ ตอนแรกก็กะจะเอาไปให้เลย แต่ได้ยินพวกเขาคุยอะไรกันว่าผมเป็นคนพิเศษ ก็เลยลองฟังมาเรื่อยๆ (ตอนที่ผมแอบฟัง ผมปิดตรงไมค์ที่โทรศัพท์ไม่ให้ เฮร่า ได้ยินนะ ^^) จนในที่สุดผมก็เดินออกไปนั้นแหละครับ
“นายคือ ยัง โยซอบ หรอ อืม...ฉันลี กีกวังนะ”ลี กีกวังที่ซ้อมเต้นไป พูดไป บอกผม คนนี้อยู่ปี 1 เหมือนกันนะ น่ารักจังเลย
“ส่วนฉัน จาง ฮยอนซึงนะ อยู่ปี 3 เป็นพี่ของกีกวังนะ ^^” พี่ฮยอนซึงหรอ น่ารักดีจังเลยนะ
“ไม่ต้องบอกก็ได้ว่าเป็นพี่ผมนะ!!!”ทำไมกีกวังดูอารมณ์เสียจัง มีพี่น่ารักแบบนี้ต้องเปิดตัวหน่อยสิ
“ก็นายเป็นน้องฉัน ยังไงๆก็ต้องได้รู้อยู่ดี จริงไหมครับยังโย ^^” เห็นไหมน่ารักจังคนนี้
“อ่อ...กีกวังนายมีพี่น่ารักแบบนี้ก็ควรจะบอกกันบ้างนะ” ผมอยากมีพี่แบบกีกวังจัง
“น่ารักตายแหละ!!!ชังมันเหอะ นายอยากได้ก็เอาไปเลยไม่ต้องขอก็ได้ หึ!!!” อุ๊ย!!!ผมแค่บอกว่าพี่เขาน่ารักเฉยๆเองนะ T^T
“พอเลย!!!เลิกพูดเรื่องพี่น้องได้แล้ว อ่อ...ยังโย พี่ ยุน ดูจุนนะ ยินดีได้รู้จักครับ” พี่ดูจุนหล่อจัง
“ยินดีได้รู้จักทุกคนนะครับ” ผมบอกกับทุกคนนะ
“เอ่อ...แล้วยังโย ได้อยู่รูมเมดกับจุนฮยองเป็นไงบ้างครับ”พี่ฮยอนซึงถาม
“ก็ดีมั่งครับ แหะๆ”ผมตอบพร้อมหัวเราะแห้งๆ
“อ่อ...มันคงจะมีกฎล่ะซิ หมอนี้เหมือนเป็นแม่ได้ในทุกๆวันเลย เอ่อ...แล้วนายเคยเจอจุนฮยองแล้วหรอ” พี่ดูจุนถาม
“ใช่แล้วครับ!มันเป็นเรื่องบังเอิญนะครับ” เรื่องบังเอิญซวยนะครับ
“บังเอิญหรอ เป็นไปได้ไหมเนี้ย”ทำไมกีกวังพูดแบบนั้นล่ะ
“เป็นไปได้หมายความว่ายังไงหรอครับ” ผม งง นะ
“ยังโย อยู่กับหมอนั้นไปเรื่อยๆก็จะรู้เองแหละ อย่าให้พูดเลยนะ เหอะ!!!” พี่ดูจุนอ่ะ จะให้อยู่กับคุณชายแล้วจะรู้นะหรอ ไม่มีทางหรอก ยิ่งคุณชายบอกว่าอย่าสะเออะกับชีวิตเขาซะด้วย
“เอ่อ...พี่ลืมบอกไปเลยว่า เพื่อนของยังโยอ่ะ ที่ชื่อดงอุน เป็นรูมเมดพี่นะ มันบังเอิญจริงๆนะ หิๆ ^^” จริงหรอเนี้ยพี่ฮยอนซึง
“อ่อ...ผมรู้แล้วล่ะครับ ดงอุนเคยบอกผมตอนที่ได้รับชื่ออ่ะครับ” พึงจำชื่อได้นะเนี้ย ลืมไปเลย
“คุยอะไรกับนะ ไปแปปเดียวรู้จักกันแล้วใช่ไหม!” อ้าว! คุณชายห้อยมาแล้วหรอเนี้ย
“ก็คุยกันเรื่อยเปื่อยนะ แล้วนายไปคุยกับใครมาอีกว่ะ เฮร่า แน่เลย หึ!!!” พี่ดูจุนดูจะฉลาดมากเลยนะนั้น แต่โหดเหมือนคุณชายห้อยเลย แต่พี่ดูจุนดูจะ น่ารักกว่าหน่อยนะ
“อืม...เฮร่า โทรมานะ ต้องไปก่อนนะ ยังโย นายก็กลับห้องไปซะ!ทำความสะอาดด้วยก็ดีนะ” สั่ง ๆ ๆ มาให้หมดเลย เชอะ! ตัวเองไปเที่ยว แล้วให้น้องรูมเมดอย่างเราดูแลห้อง ไอ่ห้อย ห้อย ห้อย ห้อย !!!!
“เอ่อ...รู้แล้ว!!!กลับแล้วนะ บายนะครับทุกคนเจอกันใหม่นะ” ผมบอกลาทุกคนครับ
“บายนะยังโย”ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วดูน่ารัก คูณ 2 ไปเลยอ่ะ ฮิๆ
แล้วผมก็เดินออกมาจากที่นั้น พร้อมกับคุณชายห้อย ว่าแต่คุณชายมันจะไปไหนนะ จะถามดีไหมเนี้ย ถามไปก็สะเออะอีก แต่ก็เป็นห่วงอ่ะ (ยังโย คิดอะไรอ่ะป่าวเนี้ย) ถามดีไหมนะ หรือไม่ถามดี ไปลุ้นกันตอนต่อๆไปแล้วกันนะ ว่าผมจะถามหรือไม่ถาม หุๆ ^^ (ไม่ระบุตอนนะคร้าบ)
ไรเตอร์ยังเรียนอยู่และเรียนหนักมาก ต้องมีอุปสรรคมากในการอัพฟิค
ไรเตอร์จะทำเพื่อคนที่จะรออ่าน
ถึงแม้ว่าจะแค่ 1 คนก็ตาม
ไม่เม้นก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ขอให้อ่านไปนานนะจ๊ะ
ความคิดเห็น