คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 ผมคือรูมเมดของเขาและเขาคือรูมเมดของผม
ตอนที่ 2
ผมคือรูมเมดของเขาและเขาคือรูมเมดของผม
เมื่อวานพอผมมาถึงโรงแรมผมก็หลับเลยแหละ ตื่นอีกที่ก็ตี 5 ไปแล้ว ที่โรงเรียนนัดเข้าประชุมเมื่อตอนประมาณ 8 โมงได้นะ ตอนนี้ผมนั่งกินอาหารเช้าเสร็จพอดีเลย นี้ก็ 7 โมงแล้วสินะ เดินทางไปอีกประมาณ 20 นาทีก็ถึง เดียวผมต้องไปหาแท็กซี่อีกจนได้ ผมนั่งแท็กซี่มองกรุงโซลอย่างชอบอกชอบใจ ก็มันสวยจริงนะสิ ถ้าไม่ติดว่ากล้องถ่ายรูปหายนะ ผมจะถ่ายมันไปอวดพ่อเลยค่อยดูสิ ในที่สุดผมก็มาถึง โรงเรียนจนได้ เกือบ 8 โมงพอดีเลย มีคนมากหน้าหลายตา ทั้งหล่อ ทั้งน่าตาดี ทั้งสวย ทั้งหน้ารัก มีหมดที่โรงเรียนนี้เลย ผมลืมบอกว่าโรงเรียนนี้มีชื่อว่า ชินวา ไฮร์สคูรนะ หรือโรงเรียนชินวา นั้นเอง (ชื่อมันฟังคุ้นๆใช่ป่ะ ^^) โรงเรียนค่อนข้างหรูหน้าดูเลยแหละนะ ทั้งอาคารทั้งตึกดูจะหน้าเรียนไปซะหมด
ผมเดินเข้ามาที่หอประชุมเรียบร้อยแล้ว แล้วในมือของผมก็มีประดาษใบนึง ซึ้งมันคือชื่อของรูมเมด และหมายเลขห้อง ผมยังไม่ได้เปิดดูหรอกนะ เพราะอาจารย์บอกว่าให้เปิดดูหลังจากแยกย้ายกันเรียบร้อยแล้ว แล้วทุกอย่างมันเป็นความจริงไม่ว่าจะเป็นชื่อใครห้องอะไร มันคือที่ๆคุณต้องอยู่อาศัยร่วมกับรูมเมดจริงๆ
“อันยองฮาเซโยครับ”มีคนมาทักผมด้วยอ่ะ ใครเนี่ย หน้าตาดีเชียว ><
“อันยองฮาเซโยนะครับ คุณเป็นใครเนี้ย?” ผมถามชื่อไปเลยนะ ใช่ เขาอยู่ปีหนึ่งเหมือนผมนั้นแหละ
“ผม ซน ดงอุน ครับ แล้วคุณ?” เขาก็ถามผมกลับอ่ะ
“ผม ยัง โยซอบ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ^^” ผมตอบเขาไปแล้ว เขาคงอยากจะรู้จักกับผมอ่ะนะ
“เช่นกันครับ คุณเป็นเพื่อนคนแรกของผมที่นี้นะครับ^^”ว้าย!!! >< จริงหรอเนี้ย ผมไม่ได้ชอบเขานะ แต่เขาเป็นเพื่อนคนแรกของผมเลยเมื่อกัน
“ครับ ^^ คุณก็เป็นเพื่อนคนแรกของผม” ผมตอบอย่างจริงจังแล้วจริงใจนะ
ตอนนี้อาจารย์ก็ได้ปล่อยตามสบายแล้ว ให้ไปจัดห้อง พรุ่งนี้ถึงจะเริ่มเรียนกัน ผมจะต้องอยู่กับรูมเมดจนผมขึ้นปี 3 พอรุ่นพี่ย้ายออกไป พวกเราจะได้อยู่ด้วยกันกับน้องๆปี 1 เหมือนเป็นรุ่นพี่รูมเมดแล้ว แต่ตอนนี้เรายังเป็นรุ่นน้องรูมเมดอยู่เลย อีกตั้ง 2 ปี รุ่นพี่ของเราก็จะออกแล้วเราก็จะได้เป็นรุ่นพี่รูมเมดไงครับ หุๆ
ผมเดินมากับ ดงอุนที่สวนในโรงเรียน เรามานั่งกันสักพักแล้ว ดงอุน ก็ถามขึ้นว่า
“ซอบ นายได้อยู่กับใครอ่ะ? ผมได้อยู่กับ คนที่ชื่อ จาง ฮยอนซึงอ่ะ” ดงอุนบอกแบบว่า ประมาณว่าตื่นเต้น
“ผมได้อยู่กับ ชื่อ อะไรเนี้ย อ่อ... ยง จุนฮยอง ครับ” ผมบอกไปแบบสบายๆ คนชื่อนี้คงจะนิสัยดีกันแหละมั่ง
“ห๊ะ!!!ยง จุนฮยอง นั้นมัน แบดบอยประจำโรงเรียนเลยนะนั้น เขาเป็นเพื่อนกับ พี่จาง ฮยอนซึงด้วย แล้วพี่ยุน ดูจุน อีกต่างหาก แต่มีพี่ จุนฮยองคนเดียวนั้นแหละครับ ที่แบดบอย แบบสุดๆอ่ะ แถมกลุ่มพี่เขายังมีอำนาจใน โรงเรียนเราด้วยนะ” ดงอุน พูดเหมือนโลกจะแตกเลยนะ ==
“ชังมันเหอะครับ เขาอาจจะดีก็ได้ แล้วเรื่องอำนาจนะหรอ อย่าหวังเลยว่าจะใช้กับผมได้นะ ผมไปก่อนนะ เจอกันนะครับ บาย” ผมต้องรีบลา เพื่อไปดูหน้ารูมเมดสักหน่อย จะดูสิว่า ที่แบดบอยอ่ะ จริงอ่ะป่าว
ผมเดินมาถึงห้อง 13780 ห้องของ ยง จุนฮยอง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!ผมเคาะห้องไม่กี่วินาที ประตูก็ถูกเปิดออกจนได้
“ผมเป็นรูมเมดของคุณ คะ คับ... อ้าวววววววววว!!! นายคนนั้นนิ”ผมโคตรจะตกใจ(อีกแล้ว) กับคนที่ยืนอยู่หน้าผม เขาคือผู้ชายที่ช่วยผมเมื่อวานนี้นิ
“นาย!!! เป็นรูมเมดของฉันหรอเนี่ย” เขาก็ตกใจไม่ต่างจากผมอ่ะ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณ ยง จุนฮยอง”แล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องทันทีโดยไม่หันไปดูอะไรทั้งสิ้น
ทำไมห้องมันหน้าอยู่จังเลยล่ะ เป็นห้องที่เหมือนกันห้องเดียวที่มี 2 ชั้น (เหมือนมี เตียง 2 ชั้นอ่ะ) ชั้นของผมอยู่ข้างบน (มันเหมือนห้องใต้หลังคาเลย) มันมีหน้าต่างเล็ก หน้ารักมาก มีเตียง แล้วก็ชั้นว่าของเต็มไปหมด ส่วนคุณ จุนฮยองก็มีเตียงอยู่ข้างล้าง ติดหน้าต่าง ห้องน้ำมันอยู่ใต้ชั้นสอง ของผมนั้นเอง
“ว้าว!!!ห้องหน้ารักจังเลย”ฉันพูดเสร็จก็ไปจัดของ เอาตุ๊กตาว่างเอาไหว ใกล้ๆ ใช่แล้ว ผมเห็นตุ๊กตาของจุนฮยองเหมือนกันนะ มันคือ พิกาจู ไง น่ารักจังเลย มีของเกี่ยวกับพิกาจูเต็มไปหมด สงสัยฮยองคงชอบอ่ะ
“น่ารักหรอ จริงสิ นายต้องอย่าทำให้มันสกปรกล่ะ ฉันไม่ชอบ เข้าใจ?!!”โหดจังเลยว่ะ ชักจะอยากกระโดดดึงปากที่ห้อยอยู่อ่ะ
“คร้าบบบบบบ ><’’ รับทราบครับคุณชาย (ห้อย)”ประชดไปหน่อยก็ยังดีนะ
“แล้วนายชื่ออะไรล่ะ? = =”จะถามก็ถามดีๆหน่อยไม่ได้ไงห๊ะ
“ชื่อ ยัง โยซอบ ครับ = =”จะโหดกลับบ้างคอยดูสิ เชอะ!!!
“งั้นหรอ == เรามีกฎต้องตกลงกัน นายอยู่กับฉันก็ต้องทำตามกฎหน่อย เพื่อความสุขของฉัน”อะไรอีกเนี้ย
“มันคือ...อะไรล่ะ?จัดมาให้คุ้มเลย”โหดบ้าง 5555
“กฎมันมีอยู่ว่า...”
กฎบ้าบอคอแตกอีกนั้นแหละครับ เชื่อได้เลย ผมละเบื่อจริงๆนะ พวกที่ชอบตั้งกฎบังคับกันเนี้ย แต่ก็ช่างเหอะ เห็นว่าเป็นพี่หรอกนะ ถึงได้ยอมๆอ่ะ (หล่อด้วยนะสิ ฮิๆ)
“รีบๆบอกมาสิคร้าบ” จะทนไม่ไหวแล้วนะ
“กฎของฉันมีอยู่ 3 ข้อ ง่ายๆ” ให้มันง่ายจริงเหอะ
“1.นายห้ามทำให้ห้องของฉัน เอ่อ...ของเรา ต้องสกปรกเป็นอันขาดไม่ว่าจะส่วนของฉันหรอส่วนที่นายนอน”
“ทำไม?”ข้อแรกก็ยากนิดนึงนะ
“ทำไมนะหรอ?!!! ก็เพราะฉันเกลียดความสกปรกที่สุดเลย รู้ไว้ซะด้วย” แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมอ่ะ
“2.ห้ามเรียกร้องอะไรจากฉันเป็นอันขาด โอเค้?”
“ต่อสิ ฟังอยู่” ใครจะไปเรียกร้องอะไรจากนายกันล่ะ บ้าป่ะเนี้ย
“ข้อสุดท้าย และท้ายสุด นายห้ามทำให้ชีวิตของฉันต้องไม่มีความสุข หรือมาจุ้นจ้านกับฉันนั้นเอง”
“ข้อนี้ สงสัย นิดนึง ทำไมหรอ?” งง จริงนะ สงสัยว่าคงจะกลัวผมเข้าไปทำให้เขาต้องลำคาญล่ะมั่ง
“นายคงไม่โง่มากใช่ไหม มันก็คืออย่ามาสะเออะ!!! กับชีวิตของฉัน หายโง่ยัง”ดูมันทำสิ
“หายแล้ว!!!”โมโหอ่ะ ไอ่คุณชายห้อย จะขอดีสักนาที ก็ไม่ได้รึไง
“ดี!!!งั้นก็จัดห้องไปเหอะนะ เอ่อ...แล้วอย่ามายุ่งกับของๆฉันล่ะ ถ้ารู้นะ จะได้เห็นดีกันแน่ หึ”
“เอ่อๆ....รู้แล้วน้า จะไป(ตาย)ไหนก็ไปเหอะ” ไปได้ก็ดี อยากอยู่สงบแบบคนอื่นสักวัน
“รู้แล้ว!!!ไม่ต้องไล่” โหดว่ะ (ยังโย แอบกลัวนะคร้าบ)
“แล้วจะกลับตอนไหนอ่ะ?”
“นายผิดกฎข้อที่ 3 ตั้งแต่ยังไม่ถึง 15 นาทีเลยนะ เรื่องของฉันอย่าสะเออะ โอเค้?!!!”
“ไม่สะเออะ ก็ได้ ไปเลยไป ชิ้วๆ” ไม่สะเออะก็ได้ ก็คนแค่เป็นห่วงรุ่นพี่ร่วมห้องก็แค่นั้น หวังดีนะครับหวังดี (นายแอบชอบเขาอ่ะป่าว?ยังโย) แต่ก็ชังเหอะ ไม่อยากสะเออะกับคุณชายห้อยอ่ะ
ไรเตอร์มาอัพ 2 ตอนเลยนะ
ขอบคุณอีกครั้งนะ
แล้วอย่าลืมมาเมนให้กำลังใจกันนะ ^^
ความคิดเห็น