คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 การต้อนรับและการพบเจอ
ตอนที่ 1
การต้อนรับและการพบเจอ
(Part ยัง โยซอบ)
“มาถึงสักทีสินะ ฮูเร่ๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมพูดคำแรกเมื่อมาถึงเกาหลีบ้านที่ผมเกิดนะ ไม่ได้มาตั้ง 5 ปี คงจะสบายดีนะเกาหลี (มันคงตอบให้อ่ะนะ ยังโย)
ผมมาถึงที่กรุงโซล ประเทศเกาหลี ก็บ่ายๆ ใกล้เย็นๆ แล้วล่ะ คนที่สนามบินก็แสนจะเยอะและวุ่นว้ายซะจริงๆ ผมเอาของมาเกาหลีก็ไม่มากหรอกนะครับ เพราะมันต้องมาซื้อที่นี้ถึงจะดีใช่ป่ะล่ะ ^^ ผมก็เอามาแค่ เสื้อผ้าบ้างส่วน ของใช้บ้างประการ แล้วก็มีของสำคัญ และยังมีอีกนะครับ ผมเอากล้องถ่ายรูปมาด้วยแหละ เพื่อจะอยากถ่ายบรรยากาศตอนอยู่ที่นี้ ไปให้พ่อดู ทุกคนอาจจะสงสัยนะครับ ว่าผมไม่พูดถึงแม่เลย เพราะแม่ของผม ทิ้งผมให้อยู่กับพ่อแล้วไปมีสามีใหม่ไงล่ะ ผมจะเกลียดแม่ก็เกลียดไม่ลงเลย ผมก็ได้แต่คิดว่า ผมจะไม่ให้อภัยเธอก็คงพอ ผมรู้นะครับว่าแม่อยู่ที่กรุงโซล แต่ไม่อยากตามหาอ่ะครับ มันเหนื่อยปล่าวๆนะ ให้เธอใช้ชีวิตที่แสนจะมีความสุขของเธอเหอะนะ ^^
นอกจากผมจะเอากล้องถ่ายรูปมาแล้ว ผมยังเอาหนังสือเล่มโปรดมาด้วยนะ เป็นเรื่องที่ทุกๆคนคงรู้จักกันดีนะครับ ว่ามันคือ โรมิโอ&จูเลียต ผมชอบอ่านมากๆเลยครับ เพราะว่าผมคิดว่าถ้าความรักของผมเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมก็ขออย่าให้มันร้ายแรงแบบนั้นเหอะนะ ผมอ่านมันเป็นรอบที่เท่าไหร่นะ จำไม่ได้แล้วล่ะ ผมอ่านกี่ทีก็ไม่เคยเบื่อและคิดจะทิ้งมันเลย ผมรักมันมากๆเลย หนังสือเล่มนี้ถ้าหากว่า มันหายไปชีวิตฉันคงไม่มีใครอีกแล้วล่ะ
ตอนนี้ผมกำลังจะเดินไปที่หน้าสนามบินนะ เพื่อไปที่จอรถตรงที่มันมีรถ เยอะๆ อ่ะนะ ผมจะต้องไปพักที่ โรงแรมในโซลซะก่อน แล้วค่อยไปโรงเรียนในวันรุ่งขึ้นและย้ายเข้าไปอยู่ร่วมหอกับรุ่นพี่อ่ะนะ ผมยังคิดอยู่เลยว่า ผมจะได้พักกับรุ่นพี่คนไหนรึป่าว เพราะรุ่นน้องที่เข้าปี 1 จะต้องอยู่ร่วมห้องกับพี่ ปี 3 นะ ผมก็ขอให้รูมเมดผม เป็นคนที่แสนดี และหน้าไว้ใจแล้วกันนะ ^________________^’
“อึ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย” นั่นคือเสียงของผมเองแหละนะ เดินมาดีๆ ทำไม่รู้สึกเหมือนกำลังบินอยู่เลยล่ะ เหมือนว่ามีคนมาพาเราบินนะ แล้วเมื่อกี้ผมกำลังข้ามถนน แล้วก็ แล้วก็ อ่อ!!!ผมกำลังจะถูกรถชนแล้วมีคนมาช่วยหรอ ใครกันนะ
ปึ่กกกกก!!!
“โอ๊ยยยยยยยยยย!!!” มันคือเสียงของผู้ชายคนนึงอ่ะ ผมกำลังนอนทับร่างของชายคนนี้อยู่ ผมรีบลุกขึ้นทันทีเลยแหละ กลัวเขาจะเจ็บมากไปกว่านี้ แต่ผมไม่ได้เป็นอะไรเลยนะ แต่เขานะสิเจ็บน่าดูเลยอ่ะ โอ๊ยยยยยยยยยย!!! จะทำไงดีล่ะเนี้ย T^T ขอบคุณนะที่ต้อนรับวันแรกซะ หน้าขอบคุณเลย (แกก็ขอบคุณไปแล้วไงล่ะ)
ผมจะทำไงดีล่ะ พ่อคร้าบบบบบบบบบบบ ช่วยยังโยด้วยยยสิ T^T อ้าววว!!! ไม่ทันได้ทำอะไร เจ้าตัวก็ลุกขึ้นซะแล้ว ไม่เจ็บบ้างรึไงเนี้ย = =
“คุณเป็นอะไรบ้างไหมครับ” ผมถามอย่างหวังดีที่สุดแล้วนะเนี้ย
“แทนที่จะขอบคุณกันนะ มีบ้างไหม มารยาทนะ หึ!!!” พูดใส่อารมณ์ไปไหมเนี้ยคูนนนนนนนนน
“ขอบคุณมากนะคร้าบบบบบบบบบบ ^____^” ผมยิ้มแห้งๆพร้อมกับขอบคุณ คุณผู้ชายที่เต็มใจช่วยผม (มั่ง)
“เอ่อ!!!ที่หลังก็เดินให้มันระวังหน่อยนะ หน้าตาฉันมันมีความหมาย” หลงตัวเองมากเลยนะนั้น แต่ก็หล่อจริงๆอ่ะ ดูจากภายนอกแล้ว หน้าตาหล่อมาก ใช้ได้เลยนะเนี้ย หล่อแบบหื่นนิดๆ แบดบอย หน่อยๆ เจ้าชู้แน่เลย แถมปากห้อย นิดๆด้วยนะ หล่ออ่ะ แต่ จะโหดไปไหม
“ผมไปก่อนนะ ขอบคุณมากจริงๆครับ ^^” ก่อนจะไปก็ขอบคุณสักนิด กลัวนะเนี้ย หนีก่อนล่ะ ฉันเดินอย่างรวดเร็ว จนทิ้งห่างจากนายคนนั้น ได้แล้ววิ่งเลยยยยยยยยยยย
(Part ยง จุนฮยอง )
เมื่อกี้ผมช่วยใครคนนึงเอาไว้นะ ทำไมหน้าตาหน้ารักจังนะ ถ้าไม่น่ารักผมจะไม่ช่วยเลยนะนั้น ช่ายยย!!! ผมมันเป็นคนหล่อ(ชมตัวเองตลอดอ่ะ) แต่ผมยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอก วันๆก็ได้แต่ผู้หญิงที่ผ่านมาแค่ข้ามคืนเท่านั้น อย่าคิดว่าผมแก่นะ ผมยังเรียนมัธยมอยู่นะ อยู่ปี 3 แล้วด้วยนะ ต้องรอต้อนรับรูมเมดของผม ผมไม่รู้ว่าจะเป็นใครนะ ก็ลุ้นให้มันเป็นคนที่ หน้าตาดีไว้ก่อนนะ
ตอนที่ผมช่วยคนเมื่อกี้ หน้าตาน่ารักจริงๆนะ ตาโตๆกลมๆ หน้าตาหน้ารัก ผิวขาวมาก เนื้อตัวก็นุ่มเหมือนตุ๊กตาหมี หน้ากอด หน้าจูบ ประมาณนี้ แต่เขาคงกลัวผมแหละ ผมเล่นไปโหดใส่แบบนั้นอ่ะ เลยวิ่งหนีไปเลย ผมเป็นคนโหดนะ เจ้าชู้ด้วย แบดบอยอีกต่างหาก มีผู้หญิงต้องการผมทั้งนั้น แต่ผมก็ฝันอยากมีแฟนจริงๆสักคนนะ อย่างคนเมื่อกี้ก็โอเคนะ แต่เราคงจะไม่ได้เจอกันอีกแหละ บ้างคนอาจจะว่าผมหื่น( รู้กันได้ยังไงเนี้ย) ใช่ ผมหื่นจริงๆนั้นแหละ ถ้าผมได้เจอคนเมื่อกี้อีกก็อาจจะคิดชอบขึ้นมา จริงๆก็ได้ นะ แต่มีอีกเรื่อง ถ้าคนเมื่อกี้ แบบว่าเป็นคนที่นิสัยน่ารัก หน้าปกป้องดูแล นิสัยแบบว่าไม่ยอมใครง่ายๆอ่ะ ผมโคตรจะชอบเลย หึๆ
“อ้าว!!!” ผมไม่ได้ไปตกหลุมรักใครตายที่ไหนหรอกนะ (แต่เมื่อกี้แกยังบ่นถึงนายคนเมื่อกี้อยู่เลยอ่ะ) ผมเจอกล้องถ่ายรูปกับ หนังสือโรมิโอ&จูเลียต นิยายน้ำโคตรจะเน่าเลย สงสัยจะเป็นของ คนๆนั้นมั่ง เก็บไว้ก่อนดีกว่าเพื่อหาข้อมูลเขาได้แล้วค่อยเอาไปคืนนะ
มีอีกเรื่องสำหรับผมนะ ผมเป็นลูกชายคนรวยนะ มีอำนาจในโรงเรียนที่ผมอยู่อีกด้วย ผมมีพ่อกับแม่เลี้ยงที่ผมโคตรจะเกลียด เธอมาแทนที่แม่ของผม ที่ตายไปแล้วนะ เบื่อจริงๆเลย ถ้าผมได้อยู่ร่วมบ้านกับเธอนะ ผมไม่อยู่ดีกว่า ผมอยู่หอแหละดีแล้ว ผมจะกลับบ้านบ้างในบ้างครั้งนะ ผมเบื่อแม่เลี้ยงเลยไม่อยากไปเจอหน้าเธอเท่าไหร่เลย
“กลับหอดีกว่า หรือว่าจะไปเที่ยวดี ไม่อ่ะ กลับหอเหอะ” ผมบ่นกับการตัดสินใจกับตัวเอง แล้วผลคือกลับหอดีกว่า พรุ่งนี้อยากเจอรูมเมดจะแย้แล้วล่ะ
(Part ยัง โยซอบ)
“เฮ้ออออ คงไม่เจอแล้วล่ะมั่ง” ผมวิ่งหนีมาซะไกลเลย กลัวว่าจะได้เจอหน้าเขาคนนั้นอีกอ่ะ แต่มันโคตรจะเหนี่อยเลย หาที่นั่งดีกว่านะ ผมนั่งอยู่ตรงสวนใกล้สนามบินเนี้ยแหละ นี้ก็ใกล้จะพระอาทิตย์ตกแล้วนะ ยังไม่ได้ไปพักที่โรงแรมสักที นั่งพักสักนิดค่อยไปแล้วกันนะ
“ว้าวววววว!!!” ผมอุทานเบาๆ กับตัวเอง เพราะว่าที่นี้มันสวยมากเลยอ่ะ ตอนพระอาทิตย์ใกล้จะตก มันสวยจริงนะเนี้ย เอากล้องถ่ายรูปมาถ่ายดีกว่า เนอะ
“อ้าววว!!! มันหายไปไหนแล้วล่ะเนี้ย หนังสือด้วย โอ๊ยยยยยยยยยย!!! T^T โรมิโอ&จูเลียตเลยนะนั้น ให้ตายเหอะต้องไปตกที่ไหนแน่ๆ เลย กล้องอ่ะช่างมันเหอะ แต่หนังสือนะสิ โอ๊ยยยยยยยยยย ช่างมันก่อนเหอะนะ มันซื้อใหม่ก็ได้นิ จะไปตามหาคงจะมีคนเอาไปแล้วล่ะ” ผมโคตรเซ็งกับตัวเองเลยนะ อะไรเนี้ย วันนี้มันวันอะไรนะ ไหนจะเกือบถูกรถชน แล้วของจะหายอีก จะบ้าตายค่ะ ไปหาแท็กซี่ไปโรงแรมดีกว่า ชักจะอยากนอนแล้ว พรุ่งนี้มันคงจะดีกว่านี้นะ T^T
“แท็กซี่!!!!” ผมตะโกนเรียกแท็กซี่ แล้วก็ขึ้นรถไปพักที่โรงแรมนะ ไปก่อนละ ผมคงไม่ซวยไปกว่านี้แล้ว
มาอัพฟิคแล้วน้า ^^
มาช่วยกันอวยพรวันเกิดให้พระเอกเราหน่อยนะ
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านแล้วคนที่เป็นกำลังใจน้า
ขอบคุณจากใจจริง
ความคิดเห็น