หนึ่งคำล้นใจ

ลำดับตอนที่ #7 : chapter : 7 ช่วยด้วย!!

บ้านพัก  ปราณบุรี

“เย้!!!!!!!  ถึงแล้ว  โอ้วโหหหหหหหหห  บ้านพักแม่งโคตรสวยเลย  มึงหาได้ไงวะณอร์ณ” 

น็อตท่าทางตื่นเต้น  เพราะบ้านพักที่พวกเค้าไปถึง  สวยจริง ๆ บริเวณรอบบ้าน  เป็นลานสนามหญ้ากว้างขวางพอสมควร  อยู่ติดริมทะเล  รั้วบ้านลายล้อมไปด้วยดอกไม้สีสันสดใส  ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น  ตัวบ้าน  สีขาว  3  ชั้น  แต่ละชั้นตกแต่งแตกต่างกันออกไป  ห้องพักไม่ต้องพูดถึง  มีเพียงพอแน่นอน

“บ้าน.....พ่อ!!!!  กูเองล่ะ  สวยป่ะล่ะ”

“จิงดิ  บ้านพ่องงงงงงงงง  มึงแม่งโคตรสวยเลย  ใหญ่โตด้วย”  น็อตความจิงไม่ต้องลากเสียงยาวก็ได้นะ

“บ้านกูคนเยอะ  เวลามาพักตากอากาศทีจะได้ไม่ต้องแย่งกันไง”

“เอาล่ะครับทุก ๆ คนเดียวแยกย้ายกันเก็บข้าว  เก็บของไว้ในห้องพักได้เลยนะครับ  ห้องละ  2  คนนะเพราะมีสองเตียงพอดีเลย  ผู้หญิงผู้ชาย  แยกกันนะ  ไม่รวมนะครับ”  ณอร์ณหัวหน้าทริปจัดแจง  ออกคำสั่ง  ตามนิสัยหัวโจก

“กอล์ฟ  นอนห้องเดียวกับน้องฐานะ”  น้ำชาจัดแจงเรียบร้อย

“อ้าววววว!!!!! “  ทั้งคู่เบิกตากว้างด้วยความต้องใจ  เอ่ยปากร้องทักพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“ได้ไงอ่ะชา........ไมไม่นอนห้องเดียวกะกอล์ฟล่ะ”  ร่างสูงร้องค้าน

“ก็เด๋วออยก็มา  ชามีเรื่องจะคุยกะออยนิดหน่อย  ................  เอาน่า  นอน ๆ ไปเถอะ  อย่าเรื่องมาก” 

“จะดีหรอคะพี่น้ำชา ..... คือ....มัน.....แบบว่า”  ฐาน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย  อะไรกันเมื่อกี้หน้าเพิ่งจะชนกันนี่จะให้นอนห้องเดียวกันมีหวัง  ฉันจะเหลืออะไรกลับไปบ้านบ้างเนี่ย!!!!!

“เอาล่ะ เอาล่ะ  ไม่ต้องพูดไรมาก  จัดไงก็นอนไปแบบนั้นแหละ  วันนี้ให้พักได้ตามอัธยาศัยนะ  เด๋งพุ่งนี้เราจะได้จัดกิจกรรมให้เต็มที่  เก็บแรงเอาไว้นะจ๊ะเด็ก ๆ ตอนเย็น ๆ เด๋วจะมีคนเตรียมอาหารเย็นไว้ให้”  น้ำชาตัดบท

“จะจับคู่ให้ไอ้เสือหรอ???”  ชินกระซิบเอ่ยถามร่างบางคนรัก  ระคนสงสัย

“ป๊าววววว!!!! ...... จะให้นอนกะไอ้ณอร์ณ ไอ้น็อตหรือไง  นอนกะไอ้กอล์ฟล่ะดีแล้ว “  น้ำชายืนกระต่ายขาเดียว

“แน่หรอ????? “ 

“นี่!!  จะเซ้าซี่อะไรนักหนา  ไปเลยถือกระเป๋าให้ชาด้วย  เอาไปไว้ในห้องบนสุดซ้ายมือนะ “  น้ำชาสั่งแฟนหนุ่มก่อนเดินอมยิ้มเล็ก ๆ นำลิ้วไป

“จร้า........แม่ทูนหัววววว  “    ‘ ฟ้าครึ้ม ๆ นะ  สงสัยคืนนี้พายุเข้าแน่ ๆ เลย ‘  ชินมองผ่านกระจกใสมองไปยังท้องฟ้าที่ตอนนี้เริ่มเห็นเค้ารางมาแต่ไกล

ภายในห้อง

.

.

.

.

.

.

.

กอล์ฟที่ช่วยฐาถือกระเป๋ามาไว้ในห้อง  ก็วางสัมภาระลงกับพื้นด้วยท่าทีเหมือนแบกกระสอบข้าวขึ้นภูเขา  ‘ นี่จะย้ายบ้านหรือไงเนี่ยยัยตัวเล็ก ‘

“อ้าววววว???????  ไหนพี่ณอร์ณบอกมีสองเตียงไง  ทำไมมะ ...... มีเตียงเดียว”  ฐาสงสัย  สีแก้มขาวนวลเริ่มขึ้นสีอมชมพู  ร้อนผ่าวบนใบหน้า  ‘ อย่าบอกนะ..........ว่านอนเตียงเดียวกัน ‘

“งั้น ไม่เป็นไรก็ได้ค่ะ  เด๋วน้องฐานอนบนเตียงไป  เด๋วพี่นอนพื้นเอง”  กอล์ฟก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน   ก้มหน้าก้มตาจัดกระเป๋า 

เวลาผ่านไป  จัดเตรียมกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย  แต่บรรยากาศภายในห้องก็ยังคงเงียบสงัด  ไม่มีเสียงใด ๆ เล็ดรอดออกจากปากของทั้งคู่  จนร่างเล็กเริ่มทนไม่ไหว 

“เด๋วฐาขอตัว  ไปอาบน้ำก่อนนะคะ”  หน้าสวยก้มหน้าก้มตาหยิบของจากกระเป๋า

“งั้นพี่ไปข้างนอกก่อนนะคะ  มีไรก็บอกพวกพี่ข้างนอกได้เลยนะ” 

“ค่ะ.....”  ร่างเล็กรับคำเดินเข้าห้องน้ำไป

“เฮ้อออออออออออออออออออออ........ทำไมใจเต้นแรงแบบนี้นะ  สงสัยจะเหนื่อย  ไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า”  

.

.

.

.

.

.

.

.

ริมทะเล

บรรยากาศริมทะเลยามเย็น ๆ แบบนี้  กลิ่นทะเลลอยตลบอบอวน  มีเพียงเสียงคลื่นที่ซัดเข้าริมฝั่ง ทำไมบรรยากาศเดิม ๆ ทำให้ย้อนคิดถึงใครบางคนขึ้นมา

“ กอล์ฟ  กอล์ฟ .......... ดูนี่สิ  เปลือกหอยสวย ๆ เต็มไปหมดเลย”  ร่างเล็ก  ยิ้มดีใจเหมือนได้ของเล่นใหม่  ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มหวานส่งเสียงเรียกร่างสูงให้รีบเดินตามมา

“สวยค่ะ  สวย  แต่กอล์ฟว่ามันอยู่ยังไงก็ให้มันอยู่แบบนั้นดีกว่านะคะ  อย่าไปเก็บมันเลย    ของพวกนี้ถึงจะสวยแค่ไหน  แต่ถ้าไม่ได้อยู่ในที่ของมัน  ก็ไม่ต่างอะไรกับเปลือกหอยธรมดา ๆ หรอก  เชื่อกอล์ฟนะคะคนดี”  ร่างสูงยิ้มอ่อนโยน  ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตาหยี

“จิงด้วยสิ  ปุ้ยลืมไป..........แล้ว.............” 

“คะ????”  กอล์ฟขมวดคิ้วชนกัน

“แล้วปุ้ยล่ะ  สวยสู้เปลือกหอยพวกนี้ได้ป่าว”  ปุ้ยเขิน  บิดตัวไปมาพลางไม่กล้าสบตาคนรัก

“สำหรับกอล์ฟ  ปุ้ยสวยเสมอค่ะ”  ร่างสูงขยับกายเข้าประชิดร่างเล็ก  มือเรียวพยุงใบหน้าสวยนั้นอย่างหลงใหล 

“จำไว้นะคะ  ว่าปุ้ยอยู่ในใจกอล์ฟเสมอ  ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน  กอล์ฟก็จะรักปุ้ยตลอดไป”  ทั้งสองสบตากันใบหน้าเลื่อนเข้าหากันอย่างช้า ๆ ทั้งคู่สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ของอีกฝ่าย  ริมฝีปากบางค่อย ๆ บรรจงแตะกันเบา ๆ จูบนุ่มนวลนี้  อยากจะหยุดเวลาไว้ให้หยุดอยู่แค่นี้ไปตลอดกาล  ลิ้นอุ่น ๆ ของร่างสูงค่อย ๆ เล็ดลอดฉงชิมความหวานในโพร่งปากของร่างเล็ก  นิ่มนวลเริ่มเพิ่มความหนักหน่วงขึ้นจนร่างเล็กน้ำเสียงอื้ออึง 

“อื้ออออออ....!!!!!”    ร่างเล็กดันร่างสูงออกเป็นเชิงเตือนให้คนตัวสูงรุ้ตัว

“กอล์ฟ.........มะ........ไม่ใช่ที่นี่” 

“กอล์ฟขอโทดค่ะ”  ใบหน้าแดงเป็นลูกตำลึงจัด  ของทั้งคู่ทำให้กอล์ฟลืมตัวว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานที่ลับตาคน   เผลอหลุดหัวเราะให้กับตัวเองที่บ้าบอไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ ถ้าปุ้ยไม่เตือนป่านนี้คง...............น้ำทะเลที่ว่าเค็มเจอความรักของคู่นี้ไปคงจะเปลี่ยนสภาพกลายเป็นทะเลน้ำตาลไปซะแล้วกระมัง 

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.

ฐา

ออกจากห้องน้ำ  เช็ดผมหมาด ๆ ที่เปียกจากการสระผม  มองซ้าย  มองขวา  มองหาร่างสูงที่ตอนนี้ภายในห้องมีแต่ความว่างเปล่า

“ไปแล้วหรอ..............ออกไปเดินเล่นบ้างดีกว่า” 

.

.
.
.
.
.
.
.
.

กอล์ฟที่ตอนนี้เช่าเรือมาได้หนึ่งลำเตรียมตัวจะออกสู่ทะเลอันเวิ้งว้าง  ( อารมณ์ไหนเนี่ย  พายุจะเข้าดันพายเรือเล่น )

“พี่กอล์ฟจะไปไหนหรอคะ”  ร่างเล็กถามคนที่กะลังจะนำเรือออก

“พี่ว่าจะไปพายเรือเล่นแถว ๆ นี้หน่อยน่ะค่ะ.........ไปด้วยกันมั้ย”  ร่างสูงชวนเพราะคิดว่าคนตัวเล็กคงไม่กล้ามาหรอก  แถมเรือก็ลำนิดเดียว  นั่งคนเดียวก็เกือบเต็มแระ  นี่ถ้านั่งไปอีก  จมแน่  (เค้าป่าวว่าตัวเล็กน๊า............)

ไม่ทันขาดคำ  “ขึ้นมาจิง ๆ ด้วย”  ตอนนี้บนเรือลำน้อย ๆ  ฐาได้ขึ้นไปนั่งเป็นที่เรียบร้อย 

.

.

.
.
.
.
.

นานแค่ไหนแล้ว  ที่กอล์ฟพายเรือออกมาไกลขนาดนี้  นานแค่ไหนแล้วที่กอล์ฟได้แต่มองใบหน้าสวยที่อยู่ตรงหน้า 

“หน้าฐามีอะไรติดอยู่หรอคะ??”  ร่างเล็กถามเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังถูกจ้องมอง

“เออ.....ออออออออ......ไม่มีค่ะ”  ร่างสูงเสียจริต  สะดุ้งโหยงหลุบสายตาลง

“พี่กอล์ฟค่ะ  ฐาว่าเรารีบกลับกันเถอะค่ะ  เหมือนฝนจะตกแล้วด้วย” 

“ค่ะ ๆ ได้ ๆ “  ไม่ทันขาดคำหยดเม็ดฝนเม็ดใหญ่ก็หยดลงมาปะทะใบหน้าเรียว  ทีละเม็ด  ทีละเม็ด  จนตอนนี้ตกลงมาซู่ใหญ่ ๆ ลมแระคลื่นเริ่มพัดแรง  เรือลำน้อยโคลงเคลง  ซ้ายทีขวาที

“แย่แล้ว!!” 

“พี่กอล์ฟ  ฐากลัว  ฐาว่ายน้ำไม่เป็น”  ร่างเล็กจับเรือแน่น  น้ำตาคลอ  ซวยแระไอ้กอล์ฟ  ยัยตัวเล็กดันว่ายน้ำไม่เป็น

“ไม่ต้องกลัวนะ  จับให้แน่น ๆ พี่อยู่ตรงนี้  ไม่ต้องกลัวนะ” 

ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

เรือคว้ำค่ะ  คว้ำแล้ว  ร่างสูงและร่างเล็ก  ถูกคลื่นซัดเข้าเต็ม ๆ จนคนทั้งคู่ร่วงจากเรือ 

“พี่กอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ  ชะ.............ช่วยด้วยยยย”  ฐาดำผุดดำว่าย  ตะเกียดตะกายขึ้นหายใจสักพักก็จมหายไป

“ฐา.........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”  ร่างสูงตกใจ  รีบพุ่งตัวว่ายน้ำเข้าหา  แต่ด้วยลมและคลื่นที่แรงเหลือเกินทำให้ระยะทางแค่นี้ที่จะว่ายไปหาร่างเล็ก  มันช่างยากลำบากอะไรเช่นนี้  ร่างสูงรีบดำน้ำควานหาร่างเล็ก  อย่างร้อนใจ  หัวใจตอนนี้เหมือนกำลังจะแตกสลายอีกครั้ง 

“ฉันต้องช่วยเธอให้ได้”  ดำผุด ๆ โผล่ ๆ อยู่นาน  ก็เจอร่างบางที่หมดสติ

............................................................................

ใครใช้ให้ไปพายเรือตอนพายุจะมาเนี่ย  น่าตีจิง ๆ เลย

ไรท์อัพให้อีกตอนน๊า.......มีฉากฟิน ๆ ของกอล์ฟด้วย  แต่ไม่ใช่กะฐานี่สิ  เอาน่า หยวน ๆ หน่อย

ขอบคุณทุกคอนเม้นน๊าคะ  รักรีดทุกคนเลยที่มาคอมเม้น  รู้มั้ยว่าคอมเม้นของพวกคุณ  มันคือกำลังให้ไรท์ออกตอนต่อไปนะ