หนึ่งคำล้นใจ

ลำดับตอนที่ #6 : chapter : 6 สบตา

“เจน...แกอยู่ไหนเนี่ย จะ 9 โมงแล้วนะรถจะออกแล้ว”  ฐาโทรหาเจนร้อนรน กลัวเพื่อนจะตกรถ

“ฐา!!.....คือ......ฉันไปไม่ได้แล้วล่ะ  แกไปคนเดียวได้ป่ะ” 

“อ้าว???  ทำไมล่ะ  นี่แกจะทิ้งให้ฉันไปคนเดียวหรอ..... ไม่ได้นะแก”  ฐาฉุนกึก  เมื่อรู้ว่าปลายสายไปไม่ได้

“คือ....ฉันแพ้สีเมื่อวานอ่ะ....หน้าฉันตอนนี้ส่องกระจกยังไม่กล้าเลย  นะๆๆๆๆๆ  ฐา  แกเห็นใจฉันนะ

Please.....................................”

“เออๆๆๆๆ ......ก็ได้  ไงแกก็อย่าลืมไปหาหมอล่ะ” 

“รักแกจังเลยอ่ะ........กลับมาแล้วถ้าหน้าฉันหายฉันจะพาไปกินของอร่อย ๆ นะ”  เมื่อได้ยินถึงเรื่องของกินร่างเล็กตาลุกวาว  แต่ก็ยังคงเก๊กเก็บอาการดีใจทำน้ำเสียงปกติ

“เออ......นี่ฉันไม่ได้เห็นแก่ของกินอร่อย ๆ ที่แกเสนอนะ  ไงก็พักผ่อนมาก ๆ ล่ะ  แค่นี้นะรถจะออกแระ”  ร่างเล็กตัดสายเพื่อนทันทีแล้วรีบเดินขึ้นรถบัสที่คณะจัดไว้ให้ 

.

.

.

.

.

.

“อ้าววว   น้องฐาทำไมมาคนเดียวล่ะจ๊ะ  เพื่อนไปไหนล่ะ”  น้ำชาเอ่ยถามเมื่อเห็นฐากำลังขึ้นรถมาคนเดียว

“พอดีเพื่อนไม่สบายมาไม่ได้น่ะค่ะ  เลยทิ้งฐาให้ผจญชะตากรรมคนเดียว”  ฐาพูดพร้อมทำสายตาอ้อน

(โถ่วววววววว........ไม่ต้องอ้อนแค่เห็นหน้า  ไรท์ก็คลั่งจะตายแระ)

“จุกครับ จุก  เงิบกันทั่วหน้า  แหมมมมน้องฐาก็พูดเกินไป  พวกพี่ไม่ใจร้ายทำร้ายคนน่ารักแบบน้องฐาได้ลงคอหลอกจ๊ะ”  ชินเคลิ้มกับรอยยิ้มสวย บวกสายตาอ้อน ๆ นั้น

ผลั๊วววววว!!!!!!  ฝ่ามือพิฆาตนี้ไม่ต้องสืบก็รุ้ว่าเป็นฝ่ามือของใครที่กระทบบนแผ่นหลังกว้างของชิน

“น้อย ๆ หน่อย  เด๋วจะโดน”  น้ำชาค้อนขวับให้ชิน  แล้วหันมายิ้มให้ฐา  

“เอาล่ะโว้ยยยยยย  ผัวเมียตีกัน!!!  ณอร์ณน็อตแซวชินน้ำชา  น้ำชาหันขวับตวัดสายตาทันทีประมาณว่า

‘อยากโดนอีกคน ช่ะป่ะ...’

“น้องฐามีที่นั่งยังคะ  มานั่งกับพวกพี่มั้ยหรือว่า.............อ๊ะ!!!  น้องฐาไปนั่งตรงนั้นดีกว่า  ข้าง ๆ ไอ้กอล์ฟอ่ะว่างอยู่”  ฐาหันไปทางที่น้ำชาชี้  แววตาบ่งบอกว่าดีใจสุด ๆ ที่จะได้นั่งใกล้ร่างสูง

.
.
.

.
.
.
.
.

“ดีค่ะพี่กอล์ฟ  ขอฐานั่งด้วยคนนะ....”  ร่างเล็กส่งยิ้มหวานให้ร่างสูง  ร่างสูงภายใต้แว่นกันแดด rayban สีดำสะดุ้งเล็กน้อยหันมาตามเสียงที่คุ้นเคย  ยิ้มน้อย ๆ ให้ร่างเล็ก  ด้วยใบหน้าเรียบเฉยแทบจะเป็นเย็นชา  แต่...ทำไมคนตรงหน้าถึงทำให้ใจเต้นแรงได้ขนาดนี้นะ ร่างสูงพยายามทำตัวให้นิ่งที่สุดไม่แสดงอาการใด ๆ  (มโนภาพไอ้หล่อใส่แว่นตามไปด้วยนะจะฟินมาก  หล่อโคตรๆๆ) 

“พี่กอล์ฟมานานแล้วหรอคะ?..”

“สักพักค่ะ”

“แล้วเราจะไปที่ไหนกันหรอคะ??”  ฐายังคงถามต่อไปตามสเต็ปคนช่างสงสัย

“ปราณบุรี ค่ะ”

ในที่สุดรถบัสก็เดินเครื่องมุ่งหน้าสู่เป้าหมาย  และแล้วคำถามแล้วคำถามเล่าก็ยังคงถูกร่างเล็กถามต่อไป  ร่างสูงก็ยังคงถามคำตอบคำเหมือนเดิม

“ถามคำตอบคำแบบนี้  สงสัยพี่กอล์ฟคงไม่อยากคุยกับฐาแน่เลย  งั้นฐาไม่กวนดีกว่า”  ฐาบอกด้วยท่าทีงอน ๆ หน้าบูดเป็นตูดลิง  ......’ คิดว่าจะประทับใจซะอีก  หยิ่งชะมัด  ดี!!!  อยากหยิ่ง  หยิ่งให้ตลอด  จะแกล้งให้เข็ดเลย  ไอ้ตาตี่ขี้เก๊ก....’    ไม่ทันขาดคำ  รถบัสก็เบรกอย่างกระทัน  ทำให้แต่ละคนหัวทิ่มหัวตำไปตาม ๆ กัน  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกที่ตีกลอง  ร้องเพลงอยู่ด้านหลังจะมีสภาพเป็นยังไง

“โหหหหหหห ลุ๊งงงงงงง  เบรคทำไมเนี่ยยยยย  “  น็อตที่ลงไปนั่งหน้าทิ่มกะพื้นตะโกน

“โทดทีเด็ก ๆ  เต่ามันเดินตัดหน้ารถน่ะ  ลุงกัวบาปเลยเบรกแรงไปหน่อย”

“โหหหหหหห  เอ้ยยยยยยย  ใครก็ได้ช่วยดึงกุลุกขึ้นที  แล้วก็เอาไอ้เต่าไปไว้ข้างทางหน่อย  แม่งเอ้ยยยยย  เสียฟอร์มเลยกุ”  เพื่อน ๆ ขำน็อตที่ตอนนี้นั่งจับเต่าตัวเบ้อเร้อลุกไม่ขึ้น

ฐาและกอล์ฟเองก็เช่นกัน  แต่กอล์ฟเป็นคนแข็งแรงยันตัวเองไว้ได้ทัน  ผิดกับฐาที่บอบบางยันตัวเองไว้ไม่ทัน  หัวโขกเข้ากับที่จับเบาะด้านหน้าอย่างแรง  จนหัวแดงปูด

“โอ้ยยยยยยย!!!!!””  ฐาร้องออกมาดังลั่นด้วยความเจ็บ  ร่างสูงเมื่อได้ยินเสียงคนตัวเล็ก  ก็ตกใจรีบเข้าไปประคองใบหน้าสวยด้วยความเป็นห่วงอย่างลืมตัว

“เป็นอะไรมั้ยค่ะ!!!!”  ร่างสูงถามร่างเล็กด้วยความเป็นห่วง

“จะ...เจ็บอ่ะ...โอ้ยยยย หัวจะแตกมั้ยอ่ะ”  น้ำตาเริ่มคลอ

“ไหน ๆ ๆ ...... คงไม่แตกหรอก  แต่แดงมากเลย ....รอแปปนะ  เด๋วหยิบยาให้”  ร่างสูงรื้อกระเป๋าหยิบยาหมองขึ้นมาเปิดฝาทาให้ร่างเล็กทันที

“คงไม่เป็นไรมากนะ  เด๋วทายาก็หายนะคะ..........เพี้ยง ๆ ๆ ดีขึ้นมั้ย”  กอล์ฟปลอบพร้อมกับเป่าลม เหมือนเด็กน้อยวิ่งหกล้มแล้วพ่อแม่ เป่าแผลปลอบใจก็ไม่ปาน  ทั้งคู่เผลอสบตากันอีกครั้ง  รอยยิ้มอบอุ่นพร้อมตาตี่ ๆ จับจ้องมาที่ใบหน้าสวย  และใบหน้าสวยแววตาหวานก็จับจ้องมาที่ใบหน้าเรียวนั่น

เหมือนหยุดเวลารอบข้างไว้ให้นิ่งสนิท  ใบหน้าคู่ค่อย ๆ เลื่อนเข้าหากันช้า ๆ เหมือนโดนมนต์สะกดอย่างลืมตัว  พลางสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน  แต่แล้วก็ต้องหลุดจากภวังค์  เมื่อเสียงกลองบรรเลงอีกครั้งทั้งคู่ผละออกจากกัน  ใบหน้าขึ้นสีแดงเป็นลูกตำลึงกันทั้งคู่  แต่ใครจะรู้ว่ารอบข้างอาจไม่มีใครเห็นหรือสนใจ  แต่มีสายตาอยู่คู่นึงที่จับจ้องมาที่ทั้งคู่อยู่ตลอดเวลา

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 

‘......น้ำชา......’

 .......................................................................................
นี่ไง  มโนของไอ้คนหล่อที่มีนามว่า  กอล์ฟ  นักเลงรถกรุงเทพ
 

ผิด ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่ใช่อันนี้สิ  เอาใหม่  555555








ต้องแบบนี้ต่างหากกกกกก  

..................................................................................

จบไปอีกหนึ่งตอน  ต้องรีบแต่ง  55555  โดนตามทวงฟิคกันถึงเฟสบุ๊คเลย

ขอมาก็จัดให้  สปาร์คกันอีกแล้วคู่นี้  เด๋วนิ่งเด๋วรุ้สึก  เอ๊ะอารมณ์ไหนเนี่ยกอล์ฟฐา
เดาไม่ถูก  เด๋วก็ตบจูบซะเลย  ขอบคุณที่คอมเม้นนะคะ  มีกำลังใจอีกนิด  แต่อยากได้เยอะ ๆ อ่ะ 
เม้นกันเยอะ ๆ ได้ป่ะ  อิอิ  จะได้มีแรงเขียน  NC  ตบจูบให้ 55555