หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 4

ฝนพรำ

" เปนไงมึง"  น็อตเอ่ยถามขณะนั่งพักเหนื่อยจากการเล่นบาส  

"อะไรไอ้น็อตที่มึงถามเนี้ย"  บีมถาม

"ก็รูปนั่นไงมึงเหนแล้วใช่ไหม  ใครสถิตอยู่ในนั้นคุณเพื่อนบีม ที่สำคัญนะเว้ย ออยคนเมื่อวานเค้าก้อเปนนักกีฬาลีลาศไปแข่งที่เชียงใหม่ด้วยนะปีนั้นกูว่าเค้ารู้จักกันชัวร์”  น็อตกล่าว

“แต่ห้ามจีบนะครับ ออยกูจอง”  (อั้นแน่น็อตเปนผู้ช่วยที่วิเศษเสมอ)

"เฮ้ย....เรียนโคตรน่าเบื่อ เรียนในโรงเรียนแล้วยังมากวดวิชาอีก จะมีนักเรียนมอปลายประเทศไหนเคลียดเท่านักเรียนไทยไหมว่ะไปหาไรกินแก้เครียด ฝนดันมาตกอีก  " ฌอนบ่น

บนสถานีรถไฟฟ้า บีมมองฝนตกปรอยๆแล้วเหม่อไป  ลานพารากอนใครบางคนในชุดนักเรียนเสื้อคงเปียกแย่วิ่งฝ่าฝนอยู่ แต่ที่ทำใจฝ่อผู้ชายตัวสูงกำลังเถียงไรกันนะ ทำท่าดึงแขนก่อนถูกสาวเจ้าสะบัดมือแล้วเดินกรำฝนหนีไปอย่างกะMV

"มีแฟนแล้วเหรอผู้ชายน่าจะอยู่มหาลัยแล้ว โหยเสร้า"   บีมคิดด้วยใจห่อเหี่ยว  “อยากวิ่งไปตรงนั้นมีร่มสักคันตอนนี้คงดี.....จากนี้ไปนะไอ้บีมเอ็งต้องไม่ลืมร่ม"  คิดอยู่ในใจอย่างนั้นอย่างตั้งใจ แต่บีมจะยอมรับหัวใจตัวเองแล้วใช่ไหม

"ปุ้ยๆๆร่มก้อไม่กางแกเป็นบ้าอะไรวิ่งหนีพี่เค้ามาเปียกเป็นนางเอกเอมวี คนเค้ามองกันเต็ม"   ออยบ่น

"เรารำคาญชอบเอาพ่อกับแม่มาอ้าง ทำยังกะเปนแฟน จะเปียกก้อเรื่องส่วนตัว ที่สำคัญทนไม่ไหว ตอนเอาพี่ป้างมาอ้างพี่ชายเราไม่เคยเจ้ากี้เจ้าการ ไม่ใช่เหตุผลให้ใครมาทำตัวเปนเจ้าเข้าเจ้าของเรา เบื่อไม่เข้าใจ"  สาวสวยทำหน้าหงิกหงุดหงิดอย่างที่สุดถึงขนาดประชดชีวิตด้วยการเดินตากฝนให้เพื่อนสาวใจหายใจคว่ำด้วยความเปนห่วง ปุ้ยดื้อเงียบขัดกับน่าสวยๆขอเธอที่น่าจะเปนคนว่าง่าย

"ไปหาไรอุ่นๆ  กินกันก่อนเด่วได้เปนหวัดแน่ๆ ยัยหัวดื้อ " ออยพูดพลางจูงมือเพื่อน

"ออยๆ ออยครับทางนี้"น็อตหน้าบานได้เจอสาวเจ้าไม่เขินที่จะตะโกนทัก  "มาไง แล้วจะไปไหน" น็อตเอยถามพลางทำตาโตเมื่อเห็นคนข้างๆออยอย่างตื่นเต้นแทบจะหยุดหายใจ

.

.

.

.

.

"เอ้ย......โทษทีกูมาช้าพอดีเจอคนรู้จักเลยทักกัน" น็อตบอกด้วยเสียงหอบพร้อมโบกไม้โบกมือขอโทษขอโพยเพื่อนที่ปล่อยให้รอ    ขณะยืนบนรถไฟฟ้านอตแอบกระซิบข้างหูบีมว่า   "มะกี้กูเจอ ออย แต่ที่สำคัญที่กูยอมเสียเวลามาช้านะไอ้บีม กูเจอคนนั้นด้วยเค้าเป็นเพื่อนกับออยจริงๆ สนิทด้วย ปุ้ยอ่ะ"นอตทำหน้าทะเล้นประกอบยั่วบีม  "แล้วที่สำคัญเค้าลงคลาสเดียวกับเรานะมึง แต่เราไม่เคยเห็นเท่านั้นเองสงสัยอยู่หน้าๆ" น็อตยังไม่อยุดพล่ามด้วยความตื่นเต้น  "ไม่ไกลเกินฝันแล้วมึงคุณบีม แล้วอย่าลืมให้รางวัลกู"

"ไม่ไกลเกินฝันอะไรไอ้นอต กูพึ่งเหนเค้ามีแฟนอยู่ตำตาถึงจะทะเลาะกันก็เหอะ"  บีมทำหน้าเรียบเฉยแอบคิดในใจคนเดียว

"เฮ้ยใจเยน เห่อซุปเปอร์ไบท์จนกูหน้าชาหมดล่ะ รีบไปไหนนักหนา กูกลัว"นอตบ่น บีมฟังที่ไหนรีบเดินเข้าห้องเรียนกวดวิชาไปรีบยังไงขนาดวันนี้อยากมาให้ไวขี่มอไซด์มายังสายได้นั่งหลังห้องทุกทีอีกตามเคย

"เห็นไหมบอกแล้วแม่หัวแข็งอวดเก่งสุดท้ายก้อเป็นหวัดจนได้"  ออยส่ายหัวอยากสมน้ำหน้าคนหน้าสวยนักไม่วายส่งทิชชูให้อ่าวหมด  ทำไงอาจารย์สอนอยู่เพื่อนก้อจาม ชิ่วๆ  สักพักสวรรค์โปรด  เธอยื่นห่อทิชชูให้เพื่อน 

"ไหนบอกว่าหมด เอามาจากไหนอีก"ปุ้ยหันมาถามเพื่อน

"ไม่รู้สิส่งมาจากข้างหลัง  "  ว่าแล้วก้อทำหน้าทำไม้ทำมือ  "ใช้ๆไปเถอะ ของนายนอตเพือนที่เจอเมื่อวาน ส่งมาจากข้างหลัง สงสัยจะหลงเสน่อนางเอกเอมวีอีกราย"  ปุ้ยพยักหน้ารับทราบถึงจะไม่อยากรับเพราะประโยคหลัง แต่คราวจำเปนก็ต้องนะ ไม่งั้นนเธอคงนั่งเรียนไม่จบคลาส

.
.
.
.
.

หลังเลิกคลาส

"ขอบใจนะช่วยชีวิตเพื่อนเราพอดีเลยนอต"  ออยเดินมาหานอตพร้อมปุ้ย

"มะๆไม่ช่าย ของอะ"  พอหันมาจะอธิบายพระเอกตัวจริงก้ไม่รู้ไปไหน แถมสาวเจ้าก้อขอบใจแล้วก็เดินไปเลยไม่รอฟังกันสักนิด

"กรรม ...พระเอกไปหละไอ้บีม"  นอตเกาหัวอย่างไม่เข้าใจแล้วเดินไปตามหาเพื่อน

"มึงจะเปนพระเอกเกินไปแระ   แล้วให้กูรับผิดชอบ ออยเค้าจะคิดว่ากูชอบปุ้ยนะโว้ยไอ้บีม" นอตวิ่งตามพลางบ่นพลาง

"เออน่าขอบใจ"   บีมบอกแล้วโยนหมวกกันนอคให้นอต   "ไปได้แล้ว โค้ชรอ พรุ่งนี้มีแข่ง"

 
........................................................................
:: รัตติกาล