หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #3 : chapter 3

 (  โห...แล้วบีมจะหาปุ้ยเจอเหรอ).....??????

“ทำหน้าสดใสหน่อยหลายเดือนแล้วปุ้ยพี่ป้างดูอยู่จะได้ไม่ห่วงได้ของรึยังมาแบ่งดูหน่อย”

ออยเพื่อนสาวกล่าวพร้อมหยิบซองรูปภาพออกมาดู

“นี่ที่เชียงใหม่ตอนงานพืชสวนโลกก่อนกลับกรุงเทพช่ายป๊ะปุ้ย....คิดถึงเอ่อ...พี่ป้างนะ...เอ่อเค้าเปนคนถ่ายให้เรา”   เพื่อนพูดจบน้ำตาคนสวยอย่างร่างเล็กก้อหยดแหมะ....

“ไม่เอาๆปุ้ย ไม่ร้องนะ”  ออยรีบปลอบ

“มาดูรูปกัน  พี่เค้าถ่ายให้เราเก็บไว้ดูว่าเรามีความสุขนะ....นี่ๆดูนี่น่ารักจัง อุ้ยนี่ก้อสวย สวยเกินหน้าช้นนะยะแม่นางเอกมิวสิค....”  ออยชี้ชวนให้เพื่อนเบี่ยงเบนจากเรื่องดรามาในชีวิตจริง

“เฮ้ย....สุดหล่อของชั้นนี่ปุ้ยแกดูนี่จำคนนี้ได้ไหม...แอบมาอยู่ในนี้ได้ไง......”  ปุ้ยหยิบรูปจากมือเพื่อนก้มลงจ้องมอง.....ในภาพเป็นรูปสวนสวยมีปุ้ยยืนยิ้มอวดหน้าสวยแข่งกับบรรยากาศ.......แล้วด้านหลังมุมไกล ใครคนนึงอยู่ตรงนี้ได้ไง.....พอดีไปไหม....

--มายืนทำบื้ออะไรอยู่ตรงนี้นะ.....มาได้ไงอ่ะ--  ปุ้ยคิด....

“อร้าย....ชั้นขอรูปนี่เก็บไว้นะปุ้ยนะ ยืนถูกที่ได้มุมทำหน้าน่ารักจริงอ่ะเสียดายในรูปไม่เป็นชั้นดันมาติดที่รูปยัยปุ้ยได้ “  แล้วเพื่อนสาวก้อคว้ารูปในมือไปซะดื้อๆ  

“เอาไปสิ ตาบ๊องซื่อบื้อที่โดนน็อคในสนาม...แอบsomething longกันเหรอยะถึงว่า...สมน้ำหน้าแหวะพวกขี้หลี”

“อ้าว....เข้าใจไปงั้นได้ไง  คนในรูปไม่รุเรื่องด้วยสักนิดนะ (นี่ไรท์แอบแก้ตัวแทนเลยนะบีม5555555)

“ไปเรียนได้แล้วออย..แม่เสียตัค์ส่งมากวดวิชานะไม่ได้ให้มานั่งจ้องรูปแล้วละเมอไปวันๆแล้วนั่นก็รูปผู้หญิงด้วยไป๊ไปเถอะ”   แล้วก้อลากแขนเพื่อนสาวไป  (เรียนที่เดียวกันป่าวนะ  แหมกรุงเทพกว้างแต่สยาม กับโรงเรียนกวดวิชาพาเธอสองคนมาแล้วนะ  อิอิ)

“ฌอร์น บีม น็อต เร็วๆ ช้าไปเยอะแล้วนะไปทำอะไรกันมาเนี้ย”

“ก้อไอ้บีมนะสิผีเข้าไรไม่รู้พาไปดูเค้าแข่งลีลาศสมองเรียงตัวยังไม่ปกติตั้งแต่คราวโดนนอคแน่ๆ”  ฌอร์นบ่นอุบอิบ แต่น็อตเข้าใจหันมามองเพื่อน

“ถ้ามึงอยากหาเค้าก้อไปดูสนามซ้อมแล้วถามๆก้อได้นะ เพื่อนนักกีฬาเราก้อเยอะแยะ แกล้งไก๋ทำเนียนไปตามสนามแข่งยังงี้ ไม่เจอตัวง่ายๆหรอก   นี่!!ไอ้บีมเดี๋ยวกูช่วยเอาไหม....”  น็อตเสนอ

“เฮ้ยไร กูไม่ได้ไรสักหน่อยก้อแค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศก้อเค้าแข่งใกล้ๆ...ดูไปฆ่าเวลาเท่านั้นเอง”   บีมแก้ตัวแบบนี้ใครจะเชื่อ.....  --รึจะเลิกไปแล้วทำไมไม่เห็นเลยสักที่เป็นปี -- 

บีมแอบคิดในใจ......  --รึคงไม่เจอกันแล้วนะ   ไปเรียนดีกว่า—

“บีมๆ เว้ยเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวไปรับไอ้เนทกลับบ้านกันไปเปนเพื่อนกูหน่อยนะครับคุณบีมสุดหล่อแสนดี”  น็อตชวนแบบมัดมือชก ใช่ว่าจะรักน้องสาวอะไรนักหนาหรอกแต่โรงเรียนหญิงล้วนที่เนทเรียนนี่มันน่าอภิรมณ์เหลือเกินสำหรับคนขี้หลีอย่างน็อต แล้วเวลาลากบีมไปด้วยก้อดูจะได้รับการตอบรับความสนใจจากสาวเยอะกว่าปกติซะด้วยซิ..

“ถ้ามึงไปเดี๋ยวกูมีรางวัลให้รับรอง”

--มีอะไรมาล่อนะ  อยากรู้ไม่ได้อยากได้—

“ถึงไม่มีอะไร ก้อไปส่งอยู่แล้วน็อต น้องสาวเราเหมือนกันน็อต”  บีมบอก

“สวัสดีค่ะ เฮียๆ”  สาวน้อยหน้าใสเนท กล่าวทักทายขอบคุณที่มารับ “พี่บีมเลี้ยงหนมเนทหน่อยนะ”   ว่าแล้วก้อกอดแขนบีมลากไปดื้อๆ

“พี่บีมนี่พี่ออย น้องหมวย นี่กิ๊ก อิ่ม สา กุ้งเต้น นิ้ง เพื่อนเนทค่ะ อยู่ชมรมนาฏศิลปืด้วยกัน”

“สวัสดีค่ะทุกคน”   บีมกล่าวตอบรับด้วยไมตรี

สาวๆส่งตาหวานให้จนกูกลายเปนตอไม้ไปเลยอ่ะ  “ไอ้บีม..เกินหน้าไปละเพื่อน”  น๊อตแอบกระซิบ......

“ขอบคุณค่ะพี่บีนที่เลี้ยงขนมแล้วก้อมาส่ง  น่ารักเสมอ  แหมเพื่อนๆเนทปลื้มพี่กันใหญ่ ไงก็ฝันดีนะคะ บาย”  สาวน้อยโบมือแล้วเดินเข้าบ้าน

“เฮ้ยมานี่อย่ารีบกลับบ้านตรงข้ามกันแค่นี้ มาเอารางวัลก่อนที่พากูไปเจอสาวๆ แหมไม่น่าให้เท่าไรตรงมึงแย่งซีนกูนี่แหละแต่อย่างน้อยก้อได้เจอ ออยโคตรน่ารัก แม้จะสนใจกูน้อยไปหน่อย หมั่นไส้คนหล่อ รวย สปอร์ตอย่างท่านบีมจริง.....”  บีมรับซองในมือน็อตแล้วเดินกลับเข้าบ้าน  

“กลับมาแล้วเหรอค่ะคุณบีม คุณป๋ากับคุณแม่ยังไม่กลับทานข้าวเลยไหมค่ะเด๋วป้าตั้งโต๊ะให้ เหนื่อยไหม”   ป้าแจ่มกล่าวถามด้วยความห่วง คงมีแต่พี่เลี้ยงคนนี้ละมังรอเธอกลับบ้านและคอยห่วงอยู่ทุกวัน คนอย่างบีมเรียนเก่งจนไม่จำเปนต้องกวดวิชา รึจะเรียนเตรียมอุดมอย่างพี่ชายพี่สาวก้อไม่ใช่เรื่องยากแต่ เพราะเห็นแก่น็อตที่โตมาด้วยกันบีมเลยเลือกเรียนเอกชนตามเพื่อน แล้วก็กวดวิชาฆ่าเวลาเป็นเพื่อนน็อต เผื่อจะได้เจอ.....สักครั้ง แล้วก็ไม่รู้จะรีบกลับทำไม

“ไม่เปนไรค่ะบีมกินมาแล้วกับน็อตบีมไม่หิวเดี๋ยวจะขึ้นอาบน้ำนอนเลย”   เธอกล่าวตอบผู้สูงวัยที่คอยห่วงใย แล้วเดินไป  ทิ้งตัวลงบนเตียงหลับตานิ่งพักสักครู่ บีมหยิบซองออกมาดู  

--อะไรของมันใส่ซองปิดผนึกซะอย่างกะจดหมายรัก—

“...แล้วมึงจะขอบใจกู ฝันดีแล้วตื่นไปเรียนด้วยพรุ่งนี้เจอกัน เพื่อนบีม...”

บีมอ่านโน๊ตที่แนบมา พร้อมหยิบแผ่นกระดาษพลิกรูปตอนไปเที่ยวกันนี่ที่งานพืชสวนโลกสองปีก่อน

“แล้วมีไรของมัน”  บีมทำหน้างง แต่พอจ้องดูชัดๆ....

“เอ้ย!!!!!!!!!!!”     บีมร้องเสียงหลง  มุมไกลออกไป ในรูปที่คิดว่าไม่น่าสนใจ ใครคนนึง......มาอยู่ตรงนั้นตอนไหน เมื่อไร   บีมจำหน้าสวยนั้นได้ทันที่  

“ขอบคุณน็อต  ฝันดี จริง ๆ ว่ะ”  ^^=