คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter3
ออยนอนไม่หลับ..ครุ่นคิดมากมายจนเนทเองอดไม่ได้..
"มีอะไรรึเปล่าตั้งแต่เย็นไม่พูดไม่จาตัวเองไม่ปกติเลย.." เนทลุกขึ้นนั่งเรียกออยขึ้นมาคุยกันจริงจัง..
"เรื่องปุ้ย.." ออยตอบเสียงเรียบ.
"ทำไมพี่ปุ้ยเป็นอะไร..ไหนลองเล่ามาสิ" เนทถามเสียงเบาขาดห้วง..
"รู้ใช่ไหมนอกจากมันจะมางานแต่งเพื่อน..ตอนนี้มันได้งานใหม่..ลาออกจากงานเดิมแล้ว.." ออยเกริ่นนำเนทพยักหน้ารับรู้
"แล้วทำไมเครียดแทนพี่ปุ้ยงี้อ่า..ตัวเองพี่ปุ้ยเค้าเป็นงานอยู่แล้วนะไม่ได้เป็นครูมาตั้งแต่แรกวิตกอะไร" เนทปลอบปนขำ..
"ไม่ที่เครียดเรื่องบีม.." ออยเอ่ยเข้าประเด็น..เนทหน้าเสียหลบตา
"รู้ใช่ไหม..บีมไม่เหมือนเดิมครอบครัวตัวเองใกล้ชิดกันขนาดนั้นต้องรู้อะไรบ้างเพียงแต่ไม่ยอมพูด..คนที่ไอ้ปุ้ยมันจะทำงานด้วยคือบีม..บีมที่ไม่ใช่คนเดิม..ออยเจอบีมแล้ว..ดูนี่" ออยเปิดคลิปในโทรศัพท์ที่แอบถ่ายบีมกับสาวๆบนเครื่องให้เนทดู..เนทหน้าเสีย..
"อืม..แต่ไม่คิดว่าเฮียจะจะขนาดนี้..เจอหนเดียวที่ฮ่องกง..รู้แต่เฮียมึนๆจำใครอะไรไม่ได้..กับพี่นอตกะเนทแกก็พอนึกๆออกแต่เรื่องพี่ปุ้ยนี่เหมือนจะลืมสนิทยิ่งทางบ้านเฮียบีมคือไม่ค่อยอยากรื้อฟื้นเรื่องเก่าก็รู้อยู่ว่าที่ต้องเจ็บขนาดนั้นเพราะเหตุที่ไม่ปกติ..แล้วตอนนั้นเจอแป๊บๆส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อลัญลลิน..ตัวก็รู้ใช่ไหม..นี่แหละที่ไม่อยากเล่าว่าเจอไรคือไม่คิดว่าเค้าจะกลับมาเมืองไทยกันแล้ว..เค้าขอโทษ" เนทตอบเสียงเบา..พยักหน้ายอมรับว่าเคยเจอบีมแล้ว..รีบแก้ตัวที่เก็บเรื่องไว้ไม่เคยเล่า...
"อืม..แต่ตอนนี้สิคนที่ไอ้ปุ้ยมันรักมันรอ..มันกำลังจะไปเจอ..มันไม่เป็นอย่างที่คิดถึงได้หนักใจ" ออยบอกตามตรง..
"เอาน่าสองคนนี่เค้ารักกันมากขนาดนั้น..ที่เฮียแกมีเหตุจะต้องกลับมา..อย่างน้อยน่าจะมีเรื่องดีๆนะ..คอยดูไปละกัน..เอาใจช่วยไม่พอก็ออกแรงช่วยสิมีกันตั้งหลายคน.." เนทปลอบใจช่วยเสนอแนะ..
"อืมคงต้องคุยกับน้ำชา..ต้องหาวิธีรับมือกับเรื่องนี้ปุ้ยมันต้องเตรียมตัวเตรียมใจ..รับมือกับสิ่งที่จะเจอ..ให้ได้อย่างงี้สินะความรักทรมานมันไม่พอรึไง" ..ออยบ่นแล้วล้มตัวลงนอนพักผ่อนรอเวลาให้เช้าเพื่อไปพบและปรึกษาน้ำชา....
.
.
.
.
.
.
.
สองสาวปรึกษากันเร่งหาข้อมูลรวมถึงเค้นเอาจากนอตเนทและฌอร์น..แล้วจึงนัดปุ้ยมาเพื่อพูดคุย...
"แกรู้แล้วใช่ไหมว่าเจ้านายใหม่แกเป็นใคร..แกเตรียมใจไว้รึยัง..เรื่องบีม.." ออยถามปุ้ย
"พวกแกกำลังจะบอกอะไรชั้น..เรื่องบีมจำอะไรๆไม่ได้งั้นเหรอเรื่องนั้นชั้นเข้าใจ" ปุ้ยถามกลับ
"มันไม่ใช่แค่นั้น มันจำไม่ได้ว่าแก ว่าชั้นคือใครจำไม่ได้ว่าเคยรักแกแค่ไหน..แกดูนี่ก่อน" ออยบอกแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ดู..ปุ้ยรับมาหลังดูคลิปจบหน้าเสีย..แต่ยังยิ้มจางๆ
"นี่แกก็เจอบีมกันหมดแล้วสินะ" ปุ้ยเอ่ยถามมองหน้าเพื่อนทั้งสอง..
"แกลองดูวันที่สิว่าถ่ายไว้เมื่อไร.." ออยบอกปุ้ย
"ที่แกทำหน้าเครียดนั่งนิ่งในรถวันนั้นก็เรื่องนี้สินะ..ออย" ปุ้ยเอ่ยถามออยพยักหน้ารับ...
"บีมมันไม่ใช่คนเดิมแล้วที่แกเห็นคืออเล็กซิสของสาวๆเพลย์บอลเนื้อหอม แบดบอยตัวพ่อ ใช้ผู้หญิงเปลืองกว่าทิชชู..แอร์สาวๆพวกใจถึงใจกล้าหนะทั้งนั้นแหละที่สำคัญคือนี่..คนนี้ที่ต้องรู้เพราะแกต้องเจอแน่ๆแล้วนางก็ไม่ยอมปล่อยบีมหลุดมือง่ายๆ..แกคิดว่ารับได้ไหมไหวไหม"
ปุ้ยยิ้มสงบนิ่งมองหน้าเพื่อนก่อนตอบ..
"อะไรไม่สำคัญทั้งนั้นต่อให้บีมไม่กลับมาชั้นก็รออยู่ทั้งชีวิตนี่เค้ากลับมาตามคำสัญญาแล้ว..ไม่สำคัญเค้าจะจำได้รึเปล่าจะรักชั้นไหมรึรักใคร..ในเมื่อบีมให้โอกาสชั้นแล้ว..ชั้นจะทำตามคำสัญญาของชั้นบ้าง..ชั้นรักเค้ามากพอชั้นรอเค้ามาพอแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นชั้นยอมรับมันได้" ปุ้ยตอบอย่างมุ่งมั่น..
"ถ้าแกตั้งใจอย่างนั้นพวกเราจะช่วยแต่ชั้นมีเรื่องจะขอร้อง..และอยากให้แกทำตาม.เราต้องเข้าถ้ำเสือล่าเสือ..ต้องพร้อมรับมือ.." สามสาวจับมือให้กำลังใจกันและกัน..หลังจากนั้นหลายวันที่เตรียมการไว้รอคอยก็มาถึง..
.
.
.
.
.
.
.
"งานแต่งณิชา..บีมจะมากับพี่สาวแล้วก็น่าจะผู้หญิงคนนั้นด้วยถือว่าเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเรา..งานนี้แกคงต้องยอมเสียมารยาทสวยเกินหน้าเจ้าสาวแล้วหละ" ออยบอกปุ้ยหลังน้ำชาส่งข่าวมา..แล้วทั้งสามนัดหมายไปเลือกชุดเพื่อเตรียมไปงาน.......
คืนวันงานมาถึงกลุ่มเพื่อนมากันพร้อมหน้าในงาน นอต ฌอร์น น้ำชา...ล่วงหน้ามาก่อน...
บีมมาร่วมงานพร้อมปริมพิชชาด้วยณพผู้เป็นบิดาเจ้าบ่าวนั้นใกล้ชิดกับ gtl กรุ๊ปและมีลัญลลินเป็นคู่ควงออกงานด้วยซึ่งการมาครั้งนี้ลินต้องการเปิดตัวประกาศความเป็นเจ้าของรู้ดีสาวๆหลายคนที่มางานนี้ต้องการพื้นที่สถานะนี้แค่ไหน..ลินเกาะบีมแจจนบีมเองก็อึดอัดเริ่มรำคาญแต่ด้วยไว้หน้าเกรงใจพี่สาวจึงรักษามารยาทปล่อยให้ลินได้เชิดหน้าเล่นละครสวมบทบาทนี้ต่อไป.แต่ก็หาโอกาสมาทักทายเพื่อนเก่าจนได้.....
"สองสาวหละทำไมไม่มาสักที.." เจ้าสาวเอ่ยถามถึงใครบางคนที่ยังมาไม่ถึงงาน..
"นั่นไงมาแล้ว..." น้ำชาเอ่ยขึ้นชี้ไปที่หน้าประตูบีมที่ยืนคุยกับนอตอยู่ในกลุ่มมองตาม..สาวสวยสองคนจูงมือกันเข้างานมา..ส่งยิ้ม..ยกมือทักทาย..เจ้าสาวและน้ำชา..บีมมองตาม.ยืนตะลึงแทบไม่กระพริบตา..จากนั้นสายตาก็ตามจับจ้องไม่ละสายตาไปตลอดเวลา...เจ้าสาวเดินเข้าไปทักทายพูดคุยหยอกล้อสนุกสนานกับสองสาวสวยดูสนิทสนม....ปุ้ยกับออยเองมองเห็นคนตัวสูงแต่ไกลเห็นแวบแรกปุ้ยจำได้ทันทีแม้จะเห็นแค่ข้างหลัง..สายตาบีมที่หันมามอง..ดวงหน้าหล่อตาเจ้าเสน่ห์ทำปุ้ยชะงักก้าวขาแทบไม่ออกใจเต้นตึกตัก.จนออยต้องบีบมือแน่นเตือนสติให้กำลังใจแล้วจูงมือเดิน..
"ใจเย็นๆเพื่อนรัก..ยิ้มไว้ยิ้มสวยๆดูบีมสิมันหันมามองแล้วมองแกไม่กระพริบตาเลย..." ออยกระซิบเบาๆ..ขณะอยู่ในงานทั้งคู่เลี่ยงที่จะให้บีมเข้าใกล้ได้..ขณะที่ลินเองก็เริ่มกลับมาเกาะแขนบีมไว้แจ....ทำให้บีมได้แต่มองดูจากที่ไกลๆ.....
"ยัยแอร์ตัวแสบนี่แฟนสวยชะมัด.." บีมบอกตัวเอง..หรี่ตามองอิจฉาแกมหมั่นไส้คู่กรณีเก่า..กระซิบถามน้ำชาที่อยู่ใกล้..
"สองคนนั่นใคร..เพื่อนเก่าเราด้วยรึเปล่า.." น้ำชาอมยิ้มกลั้นหัวเราะไว้...
"คนสูงยัยหน้าฝรั่งนั่นออย ยัยตัวเล็กหน้าหวานนั่นปุ้ย..ใช่เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ.." บีมยิ้มตาเป็นประกาย..ก่อนรีบเก็บอาการ
"อ๋อเหรอ.." พยักหน้ารับหงึกหงักมองไม่วางตา....ออยที่มองเห็นจับอาการบีม..ยิ้มแล้วยื่นหน้ากระซิบข้างหูปุ้ยที่ยืนหันหลังเบาๆยั่วให้คนตัวสูงที่จ้องอยู่เข้าใจผิดคิดไปเรื่อย..
"บีมมันมองแกตาเป็นมันจ้องไม่กระพริบตา..ใจเย็นนะเดี๋ยวเราสลับที่กันชั้นจะให้โอกาสแกได้มองหน้าที่รักให้สมใจอยาก..แต่ห้ามให้เค้ารู้ตัวหละแกล้งคุยกับชั้นมองข้ามไหล่ชั้นไปมองผ่านๆ.." ออยบอกแล้วทำตามที่พูด...ปุ้ยมองคนรักสูดลมหายใจลึกๆกลั้นน้ำตาไว้..
"บีม..ใช่บีมจริงๆชั้นไม่ได้ฝันใช่ไหมออย.." ปุ้ยพูดเสียงเบากลั้นสะอื้น..ออยแตะไหล่ปลอบ...พยักหน้าให้..
"อดทนไว้..อย่าร้องไห้เชียวอย่าแสดงอาการ..จำไว้นับจากพรุ่งนี้แกจะได้เจอบีมทุกวัน..แล้วแกสัญญาอะไรไว้กับชั้น.." ออยเตือนพร้อมทวงสิ่งที่ปุ้ยสัญญา.
"ชั้นรู้ดี.ขอบคุณที่คอยห่วงคอยเตือนคอยช่วย..ชั้นขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน.." ออยรู้ดีปุ้ยคงอยากแยกตัวไปปรับอารมณ์สักครู่..พยักหน้ารับทราบมองตามหลังเพื่อนที่เดินลิ่วไป..แล้วหยิบโทรศัพท์โทรหาเนทที่ยังติดเวรอยู่แต่รอฟังข่าวอย่างใจจดใจจ่อ......
"เลิกงานแล้วรีบตามมาหน่อยนะ.เปล่าไม่ได้คิดถึงมั้ง.มาช่วยกันดูไอ้ปุ้ยหน่อย..พี่เธอมันจ้องแทบจะกลืนลงท้องอยู่แล้วอืม..เร็วๆนะ.." ออยวางสายยิ้มกริ่ม.
......เร็วเท่าความคิดด้วยว่าจ้องไว้อยู่แล้ว..เมื่อเห็นร่างบางเดินปลีกตัวเลี่ยงไปคนเดียว..บีมก้าวเท้าตามแบบไม่ต้องคิดมาก
"คุณเล็กจะไปไหนคะ..ลินไปด้วย.." ลินที่กอดแขนอยู่กระตุกรั้งไว้..
"ชั้นจะไปห้องน้ำ..บางทีเธอไม่จำเป็นต้องตามเสียทุกที่ก็ได้นะ..ถ้าไม่อยากให้รำคาญ" บีมตอกกลับเสียงเข้ม.
"ลินก็แค่เป็นห่วงคุณเล็ก.." ลินหน้าเจื่อน..
"ชั้นไม่ใช่เด็กสามขวบนะ..แล้วชั้นก็หายป่วยนานแล้วด้วย..ไม่จำเป็นต้องให้ตามดูแลตลอด" บีมเสียงแข็งขึ้น.เดินหนีไปหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะ...ลินมองตามหลัง..
"ไม่ใช่นัดนังจิ้งจอกแถวนี้ไว้สิไม่ว่า..ไฟอย่างคุณเล็กแมงเม่าที่ไหนก็อยากลอง.." แอบบ่นอย่างรู้ดีมองตามแผ่นหลังคนตัวสูงอย่างแอบระแวงเพราะรู้ทันแต่ไม่กล้าตามไปอยู่ดี....ปุ้ยพาตัวเองมาที่ห้องน้ำมองตัวเองในกระจก..บอกตัวเองสงบสติอารมณ์ไว้..ในใจสับสนวุ่นวาย..ก้มหน้าก้มตาล้างมือทั้งๆที่ไม่ได้เปื้อนอะไรเลย...แล้วก็แอบมีน้ำใสๆหยดออกมาจากตา..ปุ้ยสูดลมหายใจลึก..ยืนพิงพนังหลับตานิ่งรวบรวมสติพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล...ในใจนั้นเพียงหลับตาก็เห็นแต่หน้าคนๆนั้นตลอดเวลา..มีเค้าอยู่ทั้งในความคิด และอยู่เต็มหัวใจ....บีมหยุดยืนนิ่งร่างบางที่ยืนพิงผนังหลับตานิ่ง.สวยจนคนมองแทบหยุดหายใจราวต้องมนต์สะกดนึกคำพูดจะทักทายไม่ออกติดๆขัดๆ.......
"สวย....ที่สุด.." บีมบอกตัวเองในใจ.....ปุ้ยหายใจเข้ายาวลึกลืมตาขึ้น..คนในความคิดออกมายืนตัวเป็นๆตรงหน้า..ปุ้ยเบิ่งตาค้างอึ้ง..
"คุณเล็กคะ.." เสียงเรียกทำให้บีมหันไปมองตามที่มาของเสียง..ร่างระหงสาวนางหนึ่งปรี่เข้าสวมกอด..บีมตั้งตัวไม่ติด..หันกลับไปมองแก้ตัวอะไรก็ไม่ทัน..ปุ้ยยืนมองอยู่เต็มตา..คนโดนจู่โจมทำหน้าเหวอ..ทำตัวไม่ถูกสาวสวยที่ผวากอดเงยหน้าสบตา..ยื่นหน้าหอมแก้มร่างสูงฟอดใหญ่จนทิ้งรอยลิปสติกสีแดงติดแก้ม..
"คุณเล็กจะลูกศรได้ไหมค่ะดีใจจังได้เจอกันอีกเมื่อกี้เห็นแฟนคุมแจ" บีมพยายามแกะและผลักสาวหุ่นเซ็กซี่ออก..ถ้าเป็นปกติไม่มีเสียหละจะผลักไสอย่างนี้แต่มันไม่ใช่เวลานี้..สายไปแล้วบีมได้แต่มองตาม..คนที่ตั้งใจตามมาหาเดินผ่านไป...ไม่ใโอกาสจะได้พูดด้วยสักคำ......
"ปุ้ย..นึกว่าเป็นอะไรหายไปนานเร็วเจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้แล้ว.." เสียงออยร้องเรียกเดินมาตามลากแขนตัวเล็กเดินออกไป..บีมหงุดหงิดเจ็บจี๊ดในใจ..
"บ้าจริง." แกะตัวปัญหาออกได้ก็เดินลิ่วไปอย่างอารมณ์เสีย...
"จะโผล่มาอะไรตอนนี้ว่ะ..วันนี้มันวันอะไร..ไม่ได้อย่างใจเลยให้ได้อย่างงี้สิ..เฮ้ย.." บีมหงุดหงิดคิดในใจส่ายหน้าเดินกลับเข้างาน....หยุดนิ่งมองไปที่หน้าเวทีสาวๆที่มาร่วมงานรวมตัวกันอยู่..สาวสวยหน้าหวานที่บีมเฝ้ามองหมายตาไว้ปุ้ยสินะหัวเราะอยู่ในกลุ่มเพื่อน..มองไปเหมือนเหล่ากินรีมาลงเล่นน้ำก็ไม่ปาน..แล้วนั่นก็คงมโนราสินะ..บีมคิดเล่นๆในใจนึกอยากสนุกเดินลิ่วเข้าร่วมกลุ่มจังหวะที่สาวๆมะรุมมะตุ้มเข้าแย่งรับช่อดอกไม้ที่เจ้าสาวโยนมา..ตัวโตสูงยื่นมือยาวคว้าช่อดอกไม้..พอดิบพอดีพอคว้าได้รู้ตัวเสียงกรี๊ดเกรียวกราว..มือเรียวของอีกคนร่วมจับจองเป็นเจ้าของช่อดอกไม้ในมือ...สบตากลืนน้ำลายบีมปล่อยมือแต่โดยดีให้คนตัวเล็กยิ้มสวยนั้นทำเอาบีมไม่คิดยื้อแย่ง...เสียงสาวๆหัวเราะคิกคักแซวบีมเดินเลี่ยงหนีออกมา..
"คุณเล็กก็นึกสนุกกับเขาด้วยเหรอคะ..ดีนะที่สละให้คนนั้นไปไม่งั้นลิน..ต้องเครียดตายถ้าคุณเล็กคิดจะแต่งงาน" ลินพูดติดตลกหลังเดินมาเกาะแขนไว้...ยืนมองดูออยกับปุ้ยที่กอดกันหยอกล้อรู้สึกขัดเคืองใจบอกไม่ถูก..
"กลับกันเถอะ..ชั้นอยากพักผ่อน.." บีมเอ่ยเสียงแข็งพาลินเดินลิ่วออกจากงานไป.....ปุ้ยมองตามหลังร่างสูงที่เดินออกจากงานไปแววตาอ่อนโยนปนเศร้า............
"ชั้นส่งแค่นี้นะ." บีมจอดรถหน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่งแล้วหันมาบอกคนข้างๆ..
"คุณเล็กจะไม่ขึ้นไปนอนพัก..รึดื่มอะไรสักหน่อยเหรอคะ" ลินหันมาชวน..อิงตัวซบออดอ้อน..มือลูบไล้ต้นแขนอิงซบอยู่
"..ไม่หล่ะ..เธอรีบขึ้นไปเถอะ..ชั้นรีบกลับปวดหัวอยากพักพรุ่งนี้ต้องเริ่มงานวันแรก.." บีมให้เหตุผล..ลินไม่อยากเซ้าซี้กลัวถูกดุอีกจึงหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนลงรถไปแต่โดยดี
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"จะขับรถกลับบ้านจริงๆเหรอว่ะไอ้เสือ..ชีวิตมันจะเงียบเหงาผิดปกติ..น่าเบื่อไปแล้วมั้งบีม." บ่นคนเดียวขำๆระหว่างทางกลับบ้าน...เสียงโทรศัพท์ดังหลายหน..มองหน้าจอล้วนเป็นสาวๆรวมทั้งลินบีมไม่คิดจะคุยกดตัดสายทิ้ง..ยิ้มจางๆเปิดเพลงคลอเป็นเพื่อนร่วมทาง.....แต่สายนึงโทรเข้าบีมยอมกดรับสาย...
"แหมนึกว่าติดธุระกับสาวๆอยู่.รับเร็วกว่าที่คิด.อย่างงี้ว่างอยู่แน่ๆ..ใช่ไหมคุณเล็ก" เสียงนอตแว่วมาตามสาย..
"อย่าแซวๆคุณลงคุณเล็กอะไรกัน..เดี๋ยวไม่ว่างคุยซะนี่" บีมเอ่ยอย่างอารมณ์ดีนึกขำสรรพนามที่เพื่อนล้อเลียนลัญลลิน..
"อ่อรึว่าหวงไว้ให้สาวๆเรียก.." นอตยังไม่เลิก..
"แกอยากเป็นคนอื่นคนไกลรึเปล่าหละ.นั่นเค้าสรรหาจะเรียกกันไปเองชั้นไม่ได้ปลื้ม" นึกถึงคนที่ใช้สรรพนามนี้เรียกแล้วเริ่มเบื่อๆ..
"ใจเย็นทำไมรีบกลับนักเล่า..มีนัดกับใครรึเปล่า" นอตเข้าเรื่องทันที..
"เปล่า..เซ็งๆเห็นไม่มีอะไรแล้วก็เลยกลับพรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทด้วย." บีมบอกเหตุผล..
"อะไร..สาวๆเต็มงานสวยไม่เข้าตาสักคนเลยรึ..นานๆเพื่อนๆมาเจอกันพร้อมหน้า" นอตถาม..
"สวยสิ..แล้วมีไรเนี่ย.." บีมแอบคิดวอกแวกถึงหน้าสวยๆไปชั่วครู่ก่อนกลับเข้าเรื่อง
"เอางี้..มีคนจะพูดด้วย.." นอตบอกแล้วเสียงเนทแว่วมาตามสาย.
"พี่บีมเนทนะ..ทำไมรีบกลับคุยกะพี่นอตโยกโย้อยู่ได้เมาแล้วสินี่.." เนทแอบว่าพี่ชาย..
"5555เอ้าว่าไงไม่ได้รีบไม่มีไรแล้วก็กลับนี่งานเค้าเลิกแล้วนะมาทำไมตอนนี้..รึจะให้ช่วยไปรับคนเมากลับบ้าน.." บีมเอ่ยถามแปลกใจที่เนทพึ่งมา
"พิธีการหนะเลิกแล้ว..แต่ after party กำลังเริ่มนะ..อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอ" เนทเริ่มหยอด
"หือ..อะไรนะ.." บีมเริ่มสนใจ
"party หนะชัดไหม..ที่คลับใต้โรงแรมนี่แหละกำลังสนุกนะอยู่กันครบเลย..ไม่มาจะเสียดายนะ" เสียงเนทแว่วมา.
"พี่จะถึงคอนโดแล้วเนี้ยพรุ่งนี้ต้องทำงาน.." จริงๆจอดรถตบไฟเลี้ยวแล้วต่างหากตั้งแต่ได้ยินว่าอยู่กันครบ..แต่ไว้ฟอร์มสักนิด..
"มาเถอะนะ..แล้วจะไม่ผิดหวังแล้วเนทจะรอนะถือว่ามาดูแลน้องสาวก็ได้น้า..าา" แล้วผู้น้องก็วางสายไป..บีมยิ้มขำส่ายหัว
"อย่าให้ผิดหวังละกัน.." พูดคนเดียวแล้วเหยียบคันเร่ง..มุ่งสู่ที่หมาย..
"ว่าไง..มาไม๊" นอตเอ่ยถามมีออยยื่นหน้ามารอฟังอยู่..
"มาแน่ๆเชื่อเหอะ.." เนทตอบอย่างมั่นใจไม่ถึง 20 นาทีบีมเดินเข้ามาในงาน..เนทรีบไปดึงแขนมาที่โต๊ะก่อนจะมีสาวไหนมาปาดหน้าไปได้บีมเดินมาสอดส่ายสายตาหาใครบางคน..พอนั่งลงเพื่อนเฮโลเข้าต้อนรับ..ชนแก้วกันสนุกสนาน
"มองหาอะไรอยู่.ถ้าสาวๆสวยๆต้องที่กลางฟลอร์โน้น.." เนทกระซบอย่างรู้ใจ.บีมมองตามตาวาว
ในกลุ่มสาวสวยที่สนุกกันอยู่กลางฟลอร์..สายตาบีมจับจ้องร่างบางในชุดสีเทาเปิดไหล่หน้าสวยหวานสะกดสายตาริมฝีปากเคลือบด้วยลิปติกสีแดงแย้มยิ้มทำหัวใจบีมพองโตเต้นเร็วอย่างไม่เคยเป็น....
"อื้อ...สวย..ไม่ผิดหวังจริง" บีมตอบเสียงเรียบสายตามุ่งมั่นจับจ้อง..
"ชื่อพี่ปุ้ย.เผื่อลืม" เนทเอ่ยเชิงยุ..ส่งสายตานำทางให้...ออยหันมาสบตาเนทรับทราบยังประกบปุ้ย...
"ถ้าบีมมันเดินมาชั้นจะชิ่งหละนะ..แต่ระวังหละอย่าง่ายกับเสือผู้หญิงหลอกแค่ให้อยากแล้วปล่อยให้ชักดิ้นชักงอ..คืนนี้แกเข้าวินบีมมันไม่มองใครเลย..อย่างที่เราเตี๊ยมกันมาแกเอาอยู่นะปุ้ย..ปุ้ย.." ออยกระซิบบอกนัดแนะเมื่อเห็นบีมลุกเดินเข้ามาแต่ปุ้ยยังเหม่อๆต้องเรียกให้มีสติ
"อื้อ..รู้แล้วค่ะเดอะเทรนเนอร์ขนาดนี้แล้วนี่นา" ปุ้ยตอบพร้อมฉีกยิ้มแยกเขี้ยวใส่...ก่อนหัวเราะขำ...แต่พอตัวโตเดินเข้ามาใกล้จริงปุ้ยกลับลากแขนออยเดินหนีไปเฉยๆจนออยงง..
"ชั้นยังไม่พร้อม..ใจมันสั่นตื้นเต้น." ปุ้ยกระซิบบอกเพื่อน...ออยหัวเราะขำพยักหน้า.สองสาวพากันเดินเลี่ยงไป..บีมที่เดินมาถึงหน้าเหวอทำตัวไม่ถูกมองตามตาปริบๆดีที่สาวๆคนอื่นมาทักแก้เก้อได้บ้าง..
"หวงกันจนน่าหมั่นไส้.." บีมนึกเขม่นออย..
.
.
.
.
หลบออกมานั่งที่ระเบียงเงียบคนเดียว..ก้มมองช่อดอกไม้ได้รับมาจากมือใครบางคนถ้าไม่ได้คนตัวสูงที่รับไว้แล้วยื่นใส่มือคนตัวเล็กอย่างปุ้ยคงยากที่จะได้ช่อดอกไม้มา...แต่นึกถึงภาพบาดตาที่ลินเกาะแขนแจแสดงความเป็นเจ้าของทั้งในห้องน้ำกับผู้หญิงคนนั้นทำเอาเจ็บแปล๊บๆในใจ..
"แค่นี้เองต้องทนได้สินะปุ้ย..ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่มีคนมาชอบก็หาเรื่องงอนเค้าให้ตามง้อจนเสียนิสัย..อย่างน้อยบีมก็ยังมีชีวิตอยู่บีมกลับมาแล้วกลับมาจริงๆ..อยากเอาคืนเท่าไรก็ตามสบายเลยค่ะบีมปุ้ยจะชดใช้ให้." นึกแล้วก็หลับตาลง..สะท้อนใจน้ำตาที่อดกลั้นไว้อยู่นานไหลริน..สะอื้นไห้ออกมาเบาๆคนเดียว..ออยที่เดินออกมาตามได้ยินเสียงรู้ทันทีว่าเพื่อนรักอดไม่ได้ต้องออกมานั่งร้องไห้เป็นแน่..ส่ายหัวเบาอย่างหนักใจถอนหายใจยาวๆแล้วเดินตามเสียงสะอื้นไป..เอามือแตะบ่าเบาๆเป็นการปลอบ..
"ว่าแล้วต้องทนไม่ไหวแอบมานั่งร้องไห้อยู่นี่เอง.." ออยทักขึ้นปุ้ยรีบเช็ดน้ำตาไม่อยากให้เพื่อนเห็น
"แกรู้ไหมเห็นหน้าแล้วมันอดไม่ได้..บีมกลับมาแล้วใช่บีมจริงๆใกล้แค่เอื้อมอยากโผเข้าไปกอดมันก็ทำไม่ได้..บีมเค้าจำชั้นไม่ได้จริงๆ" ...ออยพยักหน้าเข้าใจ
"ชั้นรู้ทำไมจะไม่เข้าใจแต่อย่างน้อยชั้นว่าแกสองคนยังไงก็คู่แท้ฮอร์โมนมันเข้ากันสุดๆคลื่นตรงกันแบบไม่ต้องจูนหา..แกรู้ไหมตอนไปห้องน้ำบีมมันตั้งใจตามแกไปบังเอิญมันมีมารซะก่อนเท่านั้นเอง....อยากร้องไห้ก็ร้องซะให้พอแล้วไปแต่งสวยลงไปปาร์ตี้ต่อข้างล่างย้ำเลยนะว่าต้องสวย....เพราะเดี๋ยวหวานใจสุดหล่อแกต้องมาแน่ถ้าแกสวยน้อยแล้วยัยพวกนั้นมันตัดหน้าชั้นก็ช่วยไม่ได้นะ..ถ้าเป็นงั้นก็ต้องทำใจนะว่าของแกไม่แรงพอเองนะจ๊ะ" ออยบอกส่งยิ้มให้กำลังใจแล้วเดินเข้างานไป...ปุ้ยมองตามหน้าเปื้อนรอยยิ้มขึ้นมาทันที.....
บีม
ปุ้ย
...........................................................................
ไหวมั้ยปุ้ย บีมมาคราวนี้ไม่เหมือนเดิมนะ สู้ ๆ นะแต่ไงบีมก็เริ่มเล็งเป้ามาแล้วนะ ไม่ไกลเกินเอื้อมหรอก
ยาวไปมั้ยสำหรับตอนนี้ ไรท์ไม่ค่อยมีเวลาอัพเท่าไร ขอโทดรีดที่รักด้วยน๊าาาาา ไม่โกดไม่งอน ไม่หายกันไปก่อนนะ รักรีดทุกคนจร้าาา เด๋วจะมาอัพให้ใหม่อีกนะ ช่วงนี้หลายคนเปิดเทอมแล้วไงก็ตั้งใจเรียนกันนะจ๊ะ
ความคิดเห็น