หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2

กรุงเทพ........กว้างพอ

“นับจากกลับมาจากเชียงใหม่ไอ้น๊อตมันก้อล้อตลอด.............’ไอ้บีมโดนน็อค’

อายก้ออายอยู่ที่อายมากกว่า..........จะเห็นไหมว่ะ...แล้วจะรู้ไหมนะ.......ว่าเรา................มองเธออยู่....ตอนนั้นอย่างที่มันบอกจริงๆ........ไม่มีโอกาสแล้ว...........จริงๆเหรอ”  กอล์ฟสถบกับตัวเอง

“บีมๆ..วันนี้ไปสมัครโรงเรียนกวดวิชากัน....สาวเยอะนะมึง...ไปเรียนพิเศษปรับจูนคลื่นสมองที่กระทบกระเทือนกัน..”  น๊อตชักชวนคนร่างสูง

บีมโทรบอกแม่กับป๋าพอเปนพิธี...ยังไงถึงกลับค่ำเธอก้อกลับถึงก่อนแม่กับป๋าอยู่ดีคนที่ดูจะเป็นห่วงเธอมากกว่าน่าจะเป็นป้าแจ่มที่เป็นทั้งแม่บ้านแล้วก้อพี่เลี้ยงเธอมากกว่า....บีมไปเรียนพิเศษจริงๆ ไม่ได้คิดไปเพื่อเจอใคร  จริงๆบีมเป็นคนหัวดีครอบครัวเธอพี่ชายเรียนแพทย์ พี่สาวก้ออยู่เตรีมอุดม...มีแต่เธอเลือกโรงเรียนเอกชนมีชื่อแห่งนี้เพราะอยู่เป็นเพื่อนน็อต....ที่สำคัญเธอไม่อยากทำอะไรตามใคร....เพราะแต่เล็ก  ป๋ากับแม่ก็รู้ดีว่าเธอมักจะไม่เหมือนพี่ๆอยู่เสมอ

“เฮ้ยบีม..ไอ้ฌร์อนมันเรียนที่เดียวกับเรานะ......ตั้งแต่กลับจากเชียงใหม่ก็กะลังเจอมันเนี่ย”

“สวัสดีครับพี่บีมสุดหล่อ”  ฌอร์นทัก  “ลูกทีมสาวๆสวยไม่พามาเรียนด้วยละไปไหนก้อหิ้วแต่ไอ้น็อตไปไม่เมื่อยมั้งรึแล้วนี่สมองกลับเข้าที่เข้าทางรึยังหละมึง” 

“สมองมันหนะเริ่มโอแต่ใจมันหนะกูไม่แน่ว่ะ”

“อ้าวบีมมึงเปนโรคหัวใจรึ55555555..”  ณอร์ณหัวเราะ  “นี่ไอ้บีมอย่างมึงยังมาเรียนอีกเหรอว่ะ.....เรียนเตรียมอุดมยังไหวกูว่ามอปลายมึงทิ้งไอ้น็อตไปเรียนเตรียมอุดมกับกูเถอะ”  ณอร์ณพยายามเป่าหูบีมบิ๊วสุดชีวิต

“มึงนี่ยุแยงจิง  คุณบีมไม่เคยทิ้งกูเว้ย....ไม่มีคุณน็อตชีวิตมันจะไปมีสีสันอะไร”  ยืดอกยิ้มภูมิใจ

สามหนุ่มมารวมตัวกันแล้ว.....แล้วสาวๆไปอยู่ไหน..

เอาแน่ๆฤดูร้อนนั้นบีมก้อเรียนๆไปแล้วสุดท้ายกรุงเทพกว้างไปนิดเดียว....มอปลาย  จะได้เจอไหม

..................................

“อุ๊ย.คนนั้นหนะ....”  ปุ้ยพยายามจะชักมือเพื่อนให้หยุดไปมองว่ามีคนโดนลูกบอลน้อคสลบอยู่ในสนามแต่เพื่อนสาวไม่ฟังอ่ะ....จะรีบไปไหนนักหนา....จะเปนไรรึป่าวไม่รู้....ขี้หลีมัวแต่มองใครสักคนในกลุ่มเพื่อนเธอนี่แหละมั้งก้อเห็นตอนโดนบอลหันมาทางนี่พอดี......สมน้ำหน้าดีไหม....ซื่อบื้อ

ข่าวร้ายรึป่าว....

หน้าสวยก้มหลบแสงสะท้อนจากหน้าตาน้ำตาไหล......ภาพข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ตอกย้ำอุบัติเหตุครอบครัวสูญเสียลูกชาย...จากนี้เธอไม่มีแล้วคู่เต้นลีลาศ ไม่มีแล้วผู้ชายที่อบอุ่นเคียงข้างปกป้องทุกย่างก้าว ไม่มีแล้วพี่ชายสุดที่รัก เธอตัดสินใจเลิกเต้นลีลาศตลอดไป ปุ้ยต้องดูแลตัวเองให้ได้อยู่ให้ได้...จะเข้มแข็งไม่อ่อนแอให้พี่ต้องเปนห่วงอีกต่อไป


..........................................................
ลงรวด 2 ตอนเลยคร่าาาาาา ยังไงเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ "รัตติกาล" ไรท์เตอร์มือใหม่เจ้าของฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ  ผิดพลาดประการใดขออภัยมาด้วยนะคะ เม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์รัตติกาลด้วยคร่าาา