คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter2
"แล้ว...แกไม่เห็นอะไรเลยใช่ไหมปุ้ย.." ออยเกริ่นถามลองเชิงพร้อมทำสบตาหารือกับน้ำชากรายๆ..ยมองหน้าเพื่อนหัวเราะขำๆยักไหล่เป็นคำตอบให้..สองสาวหายใจยาวโล่งอก....ก่อนจะหันมามองหน้ากันเป็นอันเข้าใจว่าเรื่องนี้คงต้องปรึกษาหารือ..หาข้อมูลกันอีกยาว...
พอปุ้ยขอตัวไปห้องน้ำเท่านั้น...บทสนทนาก็เริ่มอย่างไม่ต้องนัดหมายด้วยความอัดอั้นของทั้งคู่
"ตายๆ...ไม่ตายก็หลอกชั้นซะตั้งตัวไม่ทัน..นี่ดีปุ้ยมันไม่เห็น." ออยเริ่มก่อน..
"อย่าว่าแต่แกชั้นก็อึ้ง..นี่แกเห็นชัดเจน..ใช่บีมแน่ๆใช่ไหม" น้ำชาย้ำอีกที..
"แน่ๆเต็มสองตา..แต่ท่าทางสายตาที่มองมาสิมันเหมือนไม่ใช่..เหมือนไม่รู้จักกัน..ว่าแต่แกเหอะชาเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันแท้ๆนี่ไม่มีข้อมูลไรเลยรึรึ" ออยหารือ..เปรยๆหยั่งเชิง..น้ำชาส่ายหน้า.. ทั้งคู่สบตากัน..เข้าใจตรงกันอย่างไม่นัดหมาย..ยกมือชี้หน้าคู่สนทนา...
"นอต.." ...สองสาวยิ้มให้กัน
"มันต้องรู้บ้างแน่...ก็ถือว่าโชคดีได้มีเวลาตั้งตัวไว้ให้รับมือทัน..นี่ขนาดแค่พวกเรายังอึ้งยังเหวอ..ถ้ายัยปุ้ยนี่ได้ช็อคสมองกลับแน่ๆ" น้ำชาแสดงความเห็นก่อนเหลือบไปเห็นปุ้ยเดินกลับมาจึงสะกิดกันให้หยุดการสนทนาไว้เพียงเท่านี้..........
"มีความลับอะไรกันรึเปล่าพวกแก.ดูลุกลี้ลุกลนนะ" ปุ้ยเอ่ยถามเมื่อเห็นอาการเพื่อนทั้งสอง
"เปล่าๆ..ก็นี่ไงคุยกันเรื่องงานใหม่กัน...แกจะไปส่งมันสัมภาษณ์ต่อที่นิวยอร์กใช่ม่ะ.." ..ออยเปลี่ยนประเด็น..
"อืม...ก็เผื่อจะ.." ปุ้ยไม่พูดต่อแต่เพื่อนฟังแล้วหันมองหน้ากันเข้าใจ
.
.
.
.
.
.
หมดธุระที่ฝรั่งเศสน้ำชาและปุ้ยมุ่งหน้าต่อที่นิวยอร์กด้วยน้ำชานัดพบเจ้านายใหม่..
"คิดยังไงจบบริหาร..ธุรกิจส่วนตัวก็มียังจะมารับงานเลขา" ปุ้ยเอ่ยถามด้วยอดสงสัยไม่ได้..
"เพื่อแกมั้ง... 555555 ขี้เกียจเอาใจชาวบ้านไปทั่วอยากมีเจ้านายคนเดียว.ผู้บริหารคนนี้ไม่ธรรมดานะไม่ใช่เค้าจะเลือกใครง่ายๆเรเซเม่ชั้นเค้าดูแล้วนี่แค่อยากดูตัวกันเฉยๆค่าใช้จ่ายอะไรก็ไม่ได้ออกเอง..เที่ยวเมกาสักวันสองวันน่านักเรียนแกไม่ฉลาดน้อยลงหรอกครูลางานแค่ไม่กี่วัน" น้ำชาไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดถึงรายละเอียดเจ้านายใหม่...แต่แอบหวังไว้ว่าปุ้ยคงมีโอกาสได้เจอใครบางคนก็ได้
.
.
.
.
.
.
บ่ายแก่ๆของวันใหม่ที่นิวยอร์กซิตี้สองสาวหยุดหน้าเพนเฮ้าส์..แม่บ้านชาวเมกซิกันเปิดประตูต้อนรับแจ้งรายละเอียดทั้งคู่ถูกพาเข้ามารอที่ห้องรับแขกเจ้าของบ้านยังคงไม่เสร็จธุระน้ำชาขอตัวเข้าห้องน้ำสักครู่มีเพียงปุ้ยเดินเข้าไปคนเดียวก่อน...เมื่อก้าวเข้าสู่ห้องปุ้ยยืนนิ่งขนลุก
ตาจับจ้องที่รูปถ่ายบนโต๊ะ...เข้าใจทันทีในสิ่งที่น้ำชาบอกและทำเพื่อเพื่อน..สูดลมหายใจลึก
หัวใจและร่างกายตอบสนองต่อกัน.เดินหยุดตรงหน้ารูปถ่ายมองคนในรูปด้วยหัวใจพองโต...
เอื้อมมือหยิบรูปขึ้นมองชัดๆใกล้ๆใจเต้นแรงกลั้นน้ำตาไว้สุดแรง....สายตามองนิ่งตกในภวังค์
ปุ้ยยืนนิ่งราวถูกสะกด....
"แปลกนะ...น้องชั้นคนนี้มักมีแรงดึงดูดต่อผู้หญิงด้วยกันเสมอคงกับเธอด้วยสินะ..." เสียงทักทายจากด้านหลังกังวานมีอำนาจแต่ดูอาทรในทีทำเอาปุ้ยสะดุ้งตื่นจากมนต์สะกด...หันมายิ้มวางรูปในมือลง...ผู้สูงวัยกว่าไม่มากแต่งตัวภูมิฐานดูดี..ใบหน้าละม้ายใครบางคนส่งยิ้มมาอย่างเป็นมิตรเหมือนคนทั้งคู่จะถูกชะตากันอยู่ในที...
"เสียดายตัวจริงไม่อยู่เห็นทีเธอคงอยากรับตำแหน่งเลขาเค้ามากกว่าชั้นเป็นแน่.." ปริมพิชชาเอ่ยขึ้นก่อน ...
"เอ่อ..คือดิฉันไม่ใช่." ปุ้ยพยายามจะบอก..น้ำชาเดินเข้ามาพอดี..
"ขอโทษที่ต้องขัดจังหวะนะคะ...สวัสดีค่ะ" เสียงทักทั้งคู่หันมา...ปริมพิชชายิ้มจางๆเข้าใจอะไรชัดเจน..
"อ่อ..ถึงว่ามองอยู่นานไม่เหมือนในรูปเลย..คงเข้าใจผิดไปสินะ.." ..พูดแล้วหันมายิ้มให้ปุ้ยที่ค่อยๆวางรูปลงที่เดิม..
"ถ้าคนนั้นทิชากรแล้วเธอหละ..ใครกัน?.??" ปริมพิชชาเอ่ยถามดูให้ความสนใจมากกว่าคนที่นัดมาพบเสียแล้ว.น้ำชาเดินเข้ามา..ใกล้ๆสองสาวนั่งข้างกัน..
"ปรียาลภัสค่ะชื่อดิชั้นต้องขออภัยที่ถือวิสาสะกับรูปนั่นคือบังเอิญคล้ายกับใครบางคนที่เคย..เอ่อรู้จัก" ปริมพิชชายิ้มให้
"พอดีเรามาเที่ยวที่ยุโรปด้วยกันก่อนจะมาแวะมาที่นี่ปุ้ยเค้าเลยมาเป็นเพื่อนค่ะ.." ...น้ำชาตอบคำถามให้เพื่อนเพื่อช่วยตัดบท..
".เธอสองคนคงไม่ใช่..อืม..คู่รักกันใช่ไหม.คือนัดด่วนเรื่องรายละเอียดเกรงใจถ้ารบกวนเวลาพักผ่อนส่วนตัวกันอยู่..?." ..ทั้งคู่ทำหน้าเหวอเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออก..ขำๆ..
"ไม่ค่ะเอ่อเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน...คือชั้นมีแพลนจะแต่งงานจริงๆแล้วนี่ก็เป็นคงร่วมหุ้นส่วนธุรกิจกันได้แต่ร่วมชีวิตคงไม่ใช่สไตร์?.. 55555555 " น้ำชาสาธยายเชิงขบขัน..
"ต้องขอโทษด้วยที่เข้าใจผิดไป..คือชั้นชินกับเอ่อเรื่องพวกนี้...บังเอิญคนใกล้ชิดมีรสนิยมไลฟ์สไตร์อะไรแบบนี้.. 5555555 เราจะไม่ได้เข้าเรื่องงานกันเลยนะ.." พอตัดบทเข้าเรื่องงานปุ้ยแยกตัวมาอีกมุมหนึ่ง..ทั้งคู่คุยกันสักพักเมื่อเสร็จธุระได้เวลาลากลับ..
"ถ้าไม่ติดอะไร..ก็อยากชวนดินเนอร์สักมื้อแต่เดี๋ยวต้องบินไปประชุมต่อที่ยุโรปมีเจ้าตัวยุ่งล่วงหน้าไปก่อน..เอาไว้เราเจอกันที่เมืองไทย..นะสาวๆ.. nice to miss you.." ...
"ยินดีค่ะ..เช่นกัน.." ทั้งหมดจับมืออำลากัน...แต่เพียงสองสาวหันหลังก้าวไปไม่กี่ก้าวปุ้ยก็อดที่จะหันกลับมาส่งยิ้มให้ปริมพิชชาไม่ได้ด้วยรู้สึกถึงสายตาที่เฝ้ามองตามมาของเจ้าบ้าน...
ปริมพิชชาที่ยังติดใจอะไรบางอย่าง.ยืนมองเมื่อสาวสวยหันมายิ้มสบตา..ตอกย้ำความรู้สึกถูกชะตากันบางอย่าง...ยิ่งขึ้น
"ปุ้ย..เธอชื่อปุ้ยใช่ไหม..ไม่แน่เราทั้งหมดอาจได้ร่วมงานกัน.ปรียาลภัส ไรวรรณกรสุทธิ์สินะ" ..ปริมพิชชาทิ้งท้าย...คิดในใจอย่างมีเซนต์...
หัวใจปุ้ยแอบมีความหวังอยู่เงียบๆที่ไม่มีข่าวคราวเหมือนไ ม่มีตัวตนในโลกนี้..วันนี้กลับมามีตัวตนและอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อมใบหน้าหล่อเหลา รอยยิ้มสดใสภายใต้แว่นกันแดดสีทึบไม่เปลี่ยนไปสักนิด..
"บีมยังอยู่..การรอคอยนั้นดูมีความหวัง..เพียงกังขาบางสิ่งอย่างในใจที่ต้องหาคำตอบ..
รึจะมีเพียงปุ้ยที่ยังรักยังยึดมั่นและรอคอย..?..ต้องเชื่อมั่นสิปุ้ย" แอบบอกตัวเองในใจคนเดียว...
"ไม่เสียเที่ยวใช่ไหมที่มาส่งชั้น..แต่ต่อจากนี้ชั้นยังไม่รู้อะไรทั้งนั้นนะปุ้ย..เอาไว้เราค่อยๆดูกันไปละกัน..แกรอมาขนาดนี้..รออีกนิด..จะหัวรึก้อยคงอีกไม่นาน." น้ำชาเอ่ยบอกเพื่อนขณะเดินทางกลับ.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลายเดือนที่กลับเมืองไทยหลังกลับจากพักผ่อนทุกคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง..น้ำชาเริ่มงานเลขาฯกรรมการผู้จัดการใหญ่..ปริมพิชชาที่ GTL กรุ๊ป .ออยเองก็เป็นแอร์โฮสเตสในสายการบินเครือGTL กรุ๊ปส่วนปุ้ยกลับไปใช้ชีวิตครูกับนักเรียนในต่างจังหวัด...การกลับมารับตำแหน่งอย่างเต็มตัวบนแผ่นดินเกิดสร้างความฮือฮาในแวดวงธุรกิจในเมืองไทยไม่น้อยด้วย GTL กรุ๊ปแผ่ขยายธุรกิจกว้างใหญ่ครอบคลุมซ้อนทับหลายชนิด..และปูทางรอรองกรรมการผู้จัดการที่กำลังจะกลับเมืองไทยตามมาอีกคน...สองผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรงเป็นที่น่าจับตามองชื่อเสียงนิวเจนเนอเรชั่นบิสซิเนสไทยจีเนียสผู้โด่งดังแห่งนิวยอร์กซิตี้มีสถาบันฮาร์วาดการันตีถึงดีกรีที่ไม่ธรรมดา..และที่น่าจับตาคือความโสดที่ยังสงวนไว้ทำเอาความเนื้อหอมขจรขจาย..โดยเฉพาะสิริเมธาอดุลย์ผู้น้อง..ชื่อเสียงด้านความเก่งกาจทนงและ หน้าตาความเจ้าชู้..โด่งดังตั้งแต่ครั้งอยู่อเมริกา..อเล็กซิส..คือที่หมายปองของสาวๆมากมายหลายเชื้อชาติที่ได้ทดลองพยายามเข้าสู่ชีวิตเพื่อผูกมัดผูกพันแต่ไม่เป็นผลด้วยหัวใจที่รักสนุกและไร้รัก...จนได้ชื่อว่าใช้ผู้หญิงเปลืองคนนึง
...มีเพียงลัญลลินเท่านั้นที่ถือตัวว่ามีสถานะได้ใกล้คำว่าคนรักมากที่สุดแต่นั้นก็เพียงลินฝ่ายเดียวที่ทึกทักเอาเองและแสดงตนเพื่อพยายามครอบครองสถานะคู่รักนี้เอาไว้ทั้งนี้ด้วยคุณเล็กของลัญลลินนั้นให้ความสำคัญกับเธอด้วยเป็นเสมือนญาติสนิทของคนใกล้ชิดกับบิดาที่ได้รับฝากฝังให้มาดูแลเมื่อครั้งเจ็บป่วยแม้ทางครอบครัวจะได้ตอบแทนทั้งการงานการเงินและให้ความใกล้ชิดอเหมือนญาติ...แต่แม้จะเคยมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกันลินนั้นเข้าใจดีว่ายังไม่ใช่ความรัก..และสถานะที่เป็นอยู่ยังไม่ใช่ตัวจริง..เป็นเพียงคนใกล้ชิดที่อเล็กซิสไว้วางใจให้เป็นคู่รักออกหน้าเพื่อตัดปัญหาที่ไม่ต้องผูกมัดกับใคร...และลัญลลินก็ทำหน้าที่ได้ดีด้วยความเต็มใจโดยหวังลึกๆว่าสุดท้ายเธอจะได้ครอบครองเสียจริงๆ...เพราะสิ่งที่มีที่ได้มาทุกวันนี้ล้วนจากสถานะที่เป็นอยู่...การมีคุณเล็กคือความมั่นคง.หน้าตาทางสังคม ...ของชีวิตเธอ...หากมิใช่อิทธิพลจาก GTL กรุ๊ปที่ร่วมถือหุ้นในสายการบินนี้เบิกทางเธอคงไม่ได้งานและตำแหน่งที่นี่โดยง่าย..ความสำคัญตัวตนที่เธอมีล้วนมาจากครอบครัวนี้ตราบใดที่เธอยังเสมือนหนึ่งในนั้นอยู่..แน่นอนแอร์รุ่นน้องและรุ่นราวคราวเดียวกันหลายนางพาตัวเองเข้าสู่ทางลัดเพื่อจะได้เป็นอย่างเธอแต่สุดท้ายก็ได้เพียงแค่ของเล่นของคุณเล็กที่ไม่เคยจริงจังกับใครไม่อาจเทียบได้กับลัญลลินผู้นี้.........
"ชั้นจริงจังนะปุ้ย.นี่ชั้นเจาะจงมาหาแกโดยเฉพาะ.." น้ำชายืนหน้าเครียดมองเพื่อนสาวในชุดข้าราชการสีกากีนั่งตรวจการบ้านนักเรียนราวไม่ไยดีอะไรรอบข้างรวมถึงเธอที่ดั้นด้นมาหาที่นี่
"แกก็รู้ชั้นเบื่อที่ต้องทำงานแบบนั้นแล้ว..อยู่กับเด็กปวดหัวน้อยกว่ากันเยอะ..ชั้นถึงมาอยู่ที่นี่อีกอย่างแกจะให้ชั้นทิ้งนักเรียนไปได้ยังไง.." ปุ้ยหันมาตอบเสียงเรียบหลังปล่อยให้เพื่อนสาวพล่ามอยู่นานแล้วดูน้ำชาเริ่มจะหงุดหงิด..
"เค้าสนใจแกจริงๆนะ..ช่วยชั้นหน่อยเถอะน่า..นี่ขนาดชั้นแค่เสนอเอกสารโปรไฟน์เก่าแกไป..ยังไม่ทันเปิดอ่านแค่รู้เป็นแกเจ้านายชั้นเค้าก็ตกลงแล้ว..แกนี่โคตรโชคดีเลยนะ.." น้ำชาคะยั้นคะยอต่อ..
"ก็มีแกเป็นเลขาทั้งคน..ทำมาก็จะเป็นปีจะมาอยากได้บัทเลอร์ไปทำไมอีก.." ปุ้ยพูดลอยก้มหน้าสมาธิจดจ่อกับ.กองสมุดตรงหน้า..
"เอางี้..ชั้นมีโปรไฟน์คนที่แกจะต้องไปทำงานด้วย..เอ้านี่ไปเปิดอ่านเอง..ถ้าแกสนใจก็ให้คำตอบภายในอาทิตย์หน้า." .น้ำชาทิ้งแฟ้มไว้แล้วเดินจากไป..ปุ้ยมองตามยิ้มๆไม่ได้ใส่ใจนัก..มองดูแฟ้มที่เพื่อนทิ้งไว้ให้ที่วางไว้โต๊ะใกล้แล้วก้มหน้าทำงานต่อ..
"เอ่อ..ชั้นลืมไปแกไปงานแต่งไอ้กิ๊กรึเปล่า....เอ่ออีกอย่างชั้นจะบอกว่า..ที่จะให้แกไปเป็นผู้ช่วยหนะไม่ใช่พี่ปริมหรอกนะ...แล้วไงเสร็จงานแต่งไอ้กิ๊กแล้วอยู่ยาวเป็นชาวกรุงเริ่มงานต่อเลย..ยังไงแกไม่ปฏิเสธแน่..ชั้นช่วยแกได้แค่นี้..บายแล้วเจอกัน"เงยหน้ากลับมาฟังน้ำชาที่กลับมาย้ำต่ออีกแทบไม่ทัน..ปุ้ยอดแปลกใจไม่ได้..ทำไมถึงคิดว่าเธอจะไม่ปฏิเสธ
.
.
.
.
"เลขาก็มีแล้ว..จะต้องมีผู้ช่วยอีกทำไม..นี่เจ้ไม่เชื่อกึ๋นน้องตัวเองขนาดนั้นเชียว.." บีมโวยจากปลายสายเมื่อปริมพิชชาปรึกษาเรื่องงานและทวงถามถึงการกลับมาเริ่มงานที่เมืองไทย..ได้จัดแจงเตรียมทุกอย่างไว้รอ..แต่สิ่งที่ทำให้ไม่เข้าใจคือการที่ต้องมีผู้ช่วยประจำตัว.ทั้งๆที่เคยผ่านโปรเจ็คใหญ่ไม่ธรรมดามามากมาย..การกลับไปใช้ชีวิตที่เมืองไทยกลับเหมือนเป็นเรื่องราวมากมาย
"อะไรๆมันไม่ยากเกินความสามารถคนเก่งอย่างคุณหมวยเล็กหรอกนะ..แต่พี่มีเรื่องต้องให้บีมมาช่วยเจ้หลายอย่าง..แล้วโปรเจ็คส่วนตัวที่บีมเสนอเจ้มา..เจ้ก็เลยหาคนช่วยเราจากที่นี่ไปหลายปีมีคนช่วยอะไรมันจะได้ง่ายขึ้นคล่องตัวขึ้น..เอาไว้คนที่เจ้หาให้ไม่ถูกใจจะยกเลิกสัญญาก็ไม่ได้ว่า.."ปริมพิชชาให้เหตุผลน่าเชื่อถือ..
" หน้าปุ..หนังเหนียว ไซด์เฮฟวี่..บีมไม่เอานะทำงานไปคงห่อเหี่ยวพิลึก..สเป็กเจ้นี่บีมหวั่นๆ.." ผู้น้องตอบมาปนอารมณ์ขัน.
"นี่แกคิดว่าพี่ไม่รู้จักน้องตัวเองดีเลยใช่ไหม..อย่างน้อยชั้นก็เคยถูกเชิญเป็นกรรมการตัดสินนางงามนะ..ถ้าไม่ติดที่แกชอบแย่งไปสัมภาษย์สาวๆแอร์ที่สายการบิน..ชั้นก็ไม่ได้มาตรฐานต่ำอะไร..แม้จะไม่รสนิยมชอบสาวๆ" ปริมเริ่มร่ายยาว
"แซวนิดเดียวบ่นซะยาวอ่ะ..สวยไม่สวยทำงานเป็นก็โอเคแล้ว..บีมเชื่อถ้าพี่ออกหน้าหามาขนาดนี้..เอาเป็นว่าเสร็จงานที่นี่บีมจะรีบกลับไปเริ่มงานให้ไว..เรื่องบัทเลอร์ของเจ้นี่บีมก็โอเคยินดีรับไว้จ้าอย่างอนนะ..อะไรที่เจ้เลือกให้ยังไงบีมก็ว่าดีหมดแหละ..555555" บีมรับปากพี่สาวอย่างว่าง่าย...แต่ก่อนที่บีมจะกลับ..ปริมพิชชาก็ไปเซอร์ไพรท์ด้วยการไปดักพบบีมที่นิวยอร์กเสียก่อน
"อะไรเนี่ยเจ้..กลัวไม่กลับเมืองไทยขนาดนั้นเชียว.." บีมเอ่ยแซวเมื่อกลับเข้าบ้านพบพี่สาวรออยู่
"มาติดต่องานนิดหน่อยก็เลยแวะมาช่วยเก็บของไง..แอบมาดูด้วยติดสาวที่ไหนรึป่าวถึงโอ้เอ้อยู่"
ปริมเย้าน้องเล่น..
"ไม่มีพี่ก็รู้บีมไม่เคยพาใครมาที่ส่วนตัว..ที่คบๆก็แค่สนุกๆไม่ได้จริงจังอะไรแล้วใครจะทำบีมโอ้เอ้ได้..ที่ช้านี่ก็ขอตามโปรเจ็คที่ยุโรปนิดหน่อย..พักสมองด้วยแล้วเจ้พาใครมาด้วยอย่าบอกว่าเปลี่ยนรสนิยมเลียนแบบบีมแล้วนา" บีมแซวเล่นแกมสงสัยเมื่อเห็นมีแขกมาด้วย..
"เลขาชั้นย่ะไอ้เด็กทะลึ่ง..นั่นลืมแนะนำเลย..นี่น้ำชา..ชื่อจริงชาลิดา..เลขาพี่เอง" พี่สาวแนะนำเป็นทางการ..ทั้งคู่ยิ้มทักทายกัน..บีมมองสำรวจสาวตรงหน้าตามันวาว..แล้วแววตาก็สงบลง..ดูเป็นมิตร..
"เจ้แกเรื่องมากหน่อยนะ...ฝากดูแลคนแก่ด้วย.555555.ว่าแต่ดูคล้ายว่าเราจะเคยรู้จักกันรึเปล่าคะคือคุ้นหน้ามาก" ทักทายคนคุ้นเคยแกมหยอก..
"แน่นอนค่ะเราเคยรู้จักกันดีเสียด้วย..." น้ำชาเอ่ยทักลองเชิง..
"นอตเป็นเพื่อนนอตรึเปล่าคือเหมือนเคยเห็นในเฟสนะ" บีมยังเดาเท่าที่พอจะนึกได้...
"เพื่อนไอ้นอตเหรอเพื่อนแกด้วยหละไอ้หมวยเล็ก..เค้ายังเคยเล่าเรื่องสมัยก่อนให้เจ้ฟัง..คืองี้นะน้ำชาหลังจากอุบัติเหตุคราวนั้นเรื่องเก่าๆบีมเค้าก็จะลืมไปหมดขนาดนอตนี่โตมาด้วยกันคราแรกๆก็ยังมึนๆงงๆพึ่งจะมาทบทวนพอจำอะไรได้บ้างเมื่อคราวนอตพาคุณอามาเยี่ยมคุณพ่อเมื่อไม่นานนี่เองอย่าพึ่งเข้าใจผิดถือสาพวกสมองไม่ปกติสติไม่ดีเลยนะ.." ปริมพิชชาแก้ต่างให้น้อง..น้ำชาเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง..นึกดีใจที่เมื่อคราแรกเจอที่ปารีสไม่ได้ทักยังไม่ได้เจอปุ้ยเสียก่อน..
"เราเคยเล่นบาสทีมเดียวกัน..เคยเรียนที่เดียวกันสมันมัธยมใช่ไหม.." บีมเริ่มถาม
"ใช่ในกลุ่มเรามีนอตแล้วก็ฌอร์นบีมจำได้ไหม..?" น้ำชาลองถาม.
"อ่อ..ใช่ๆนอตเคยบอกเราพอนึกออกบ้าง..ฌอร์นที่เป็นสถาปนิกหุ้นส่วนบริษัทนอตเป็นแฟนน้ำชาด้วยนี่คือเราคอนแทคงานโปรเจ็คใหม่ที่เมืองไทยกับนอตอยู่..แล้วเราแค่ความจำเก่ามันลืมๆเลือนๆสับสนบ้างแต่ไม่ถึงสติไม่ดีนะอย่าไปเชื่อเจ้.." บีมแก้ตัวข้อกล่าวหาของพี่สาว..
"คนสติไม่ดีที่ไหนเรียนปริญญาตรีปริญญาโทสองสาขาพร้อมกันแถมได้เกียรตินิยมฮาร์วาดนี่นะ..ไม่มีหรอก..เราเข้าใจ" น้ำชาเอ่ยชมหลังเคยอ่านโปรไฟน์เพื่อนคนนี้มาบ้างจากแฟ้มผู้บริหาร..
"ดีจังกลับเมืองไทยคราวนี้ได้มีเพื่อนบ้างไม่เหงาเอาไว้นัดเจอแล้วสังสรรค์กันนะ" บีมเอ่ยปากชักชวน..
"ชอบจังนะเรื่องสังสรรค์โดยเฉพาะกับสาวๆดีนะไม่ทำใครท้องได้ไม่งั้นเจ้คงต้องเลี้ยงหลานสหประชาชาตินับเรียงหัวไม่ไหว..เอ้าไปๆเจ้รีบเอาไว้เจอกันใหม่แล้วฟื้นความหลังกันเต็มที่วันนี้เจ้รีบต้องไปแล้ว..อ่อแล้วเรื่องของแพคแล้วติดต่อกับน้ำชาเลยนะจะได้มาเก็บไป..แล้วเรื่องงานแต่งลูกสาวคุณณพ..แกต้องไปด้วยเข้าใจนะไปแล้ว..บาย" พี่สาวตัดบทสั่งความแล้วจากไป...น้ำชาหันส่งยิ้มอำลาเพื่อนเก่าใจครุ่นคิดระหว่างเดินทางกลับเมืองไทยถึงสิ่งที่จะเกิดในอนาคต..ดูท่าบีมเปลี่ยนไปมาก..คงต้องปรึกษากับออยก่อนที่ปุ้ยจะได้พบและร่วมงานกับบีม..เพื่อรับมือกับเหตุการณ์ข้างหน้าให้ดี... พลางก้มมองแฟ้มประวัติปุ้ยในมือที่ปริมพิชชาบอกให้เตรียมมาให้ว่าที่เจ้านายได้พิจารณาดีที่มัวแต่คุยเรื่องรื้อฟื้นความจำของเพื่อนเก่าจนลืมมอบให้..แล้วถอนหายใจยาวโล่งใจ..
"ไว้ก่อนก็แล้วกันชั้นชักไม่แน่ใจอะไรๆหลายอย่าง..รึกำลังตัดสินใจอะไรผิดไป..คงต้องขึ้นกับพรหมลิขิตให้บุญพาวาสนาส่งให้แกเป็นคู่แท้กันจริงๆเท่านั้น.ก็รอมาตั้งขนาดนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย...จะได้ไม่ต้องรอไปทั้งชีวิต"
.
.
.
.
.
.
.
ก่อนกลับเมืองไทยถาวรบีมมีโอกาสไปทำธุระและพักผ่อนที่ปารีสหลายวัน..และยังคงหาโอกาสไปที่ลูฟอยู่ทุกวัน....
"บ้ารึป่าวว่ะเรา..คนนึงเห็นหน้าทุกวันแต่อยู่ในฝัน..อีกคนเห็นแค่ข้างหลังกับกลิ่นหอมๆติดจมูกมา..คนอย่างบีมมาทำอะไรเหลวไหลอย่างนี้ใครจะบ้ามาเที่ยวที่เดิมทุกวันป่านนี้คงไปไหนๆแล้ว..ถ้ามีคนรู้เรื่องมีหวังหวังโดนหัวเราะเยาะจนท้องแข็งตาย..มีผู้หญิงให้เลือกทุกวันไม่ซ้ำหน้ามาทำบ้าอะไรที่นี่.." ด่าตัวเองให้คืนสติบีมก็กลับท่องราตรีเริงร่ากับสาวๆย้อมใจก่อนอำลาปารีสให้หายแค้นใจตัวเองเป็นการชดเชยที่เผลอไปละเมอถึงใครที่คิดว่าไม่มีตัวตน........
...........เที่ยวบินขากลับห้องโดยสารชั้นพิเศษวีไอพีเมื่อมีแขกระดับผู้บริหารสายการบินทำให้ออยต้องถูกเรียกตัวเลื่อนไฟรท์กลับเร็วขึ้นแทนที่จะได้พักตามกำหนดเดิมซ้ำร้ายแอร์ที่มาร่วมทีมก็พากันหายหน้าหลบงานไปบริการผู้โดยสารพิเศษกันทำเอาออยหงุดหงิดสุดๆ...
"มันอะไรกันนักกันหนา..ทิ้งงานกินแรงชั้นพากันไปอยู่ห้องวีกันหมดอยากเลื่อนตำแหน่งทางลัด..น่าอายจริงๆ..หน้าตาเป็นไงนะยัยพวกนั้นถึงแห่แหนกันเข้าไป..ระดับนั้นแล้วระวังเมียเค้าได้มาแหกอกได้ตกงานแทนละไม่ว่า.." ออยบ่นกระปอดกระแปดแก้เครียดกับตัวเอง..พอเดินผ่านห้องรับน้ำก็ได้ยินเสียงดังลอดออกมาให้หงุดหงิดเข้าไปอีก..
"ปังๆๆๆๆ." เสียงเคาะประตูอย่างถือระบายอารมณ์..
"ผู้โดยสารคะ..ห้องน้ำเป็นที่สาธารณะทางสายการบินไม่อนุญาตให้ทำกิจกรรมที่เป็นการรบกวนและไม่ให้เกียรติผู้อื่นกรุณาออกจากห้องน้ำด้วยค่ะ" ออยกล่าวเตือนและเชิญผู้ที่เข้าไปหาความตื่นเต้นในนั้นออกมา..เรียกเป็นหนที่สอง..ประตูห้องน้ำเปิดออกเป็นแอร์รุ่นน้องกับคู่กรณีที่ทำเอาออยนิ่งอึ้งตะลึงงันแทบเสียสติ... ตั้งสติกลับไปทำงานเรียกรุ่นน้องไปตักเตือนจึงได้รู้ว่าคนในห้องวีไอพีนั้นคือใคร...ออยวนเวียนไปลอบมองคนในห้องหลายครั้งให้แน่ใจ..จนคนถูกมองจับสังเกตได้แกล้งนัวเนียสาวๆให้ออยเห็นตำตาให้หน้าม้านเล่น..ใจออยเต้นแรงใจนึกประหวั่นสิ่งที่เห็นทำเอาคิดหนักไปถึงเพื่อนรักเป็นอย่างยิ่ง...แน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ว่าไม่ผิดคนแต่พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปราวคนละคน..ทำเอาฉงนสนเท่คาใจมากมาย....เมื่อเครื่องแลนดิ้งบุคคลเจ้าปัญหาหายตัวไปออยมั่นใจว่าคงพักรอโหลดกระเป๋าในห้องรับรองวีไอพี..ออยลังเลเล็กน้อยแต่ความสงสัยมีอิทธิพลล้นเหลือตัดสินใจแอบย่องเข้าไปในห้องวีไอพี..อยากแน่ใจว่าถ้าบีมจำออยไม่ได้จริงๆแสดงว่าทุกคนที่เมืองไทยสินะที่บีมจะจำไม่ได้
.
..
.
.
.
.
.
ในห้องวีไอพี..บีมลอบมองแอร์สาวสวยที่จำได้ทันทีที่เห็นว่าคือคนที่เคยเดินสวนแล้วจ้องแทบไม่วางตา..มั่นใจตัวเองมากมายกับการแสดงท่าทีสนใจตัวเองเป็นอย่างมากของผู้หญิงคนนั้นทำบีมกระหยิ่ม..เฝ้ารออย่างเสือร้านที่รอตะครุบเหยื่อ...........เมื่อออยย่างเท้าเข้าสู่ห้องส่วนตัว..บีมจู่โจมล็อคเป้าหมายไว้ในอ้อมแขน..ออยตกใจเป็นอย่างมาก..ทั้งคู่จ้องหน้ากันเขม็ง..แต่ต่างอารมณ์ความรู้สึกกัน...บีมประกบปากจูบราวกับหิวกระหายไม่ทันให้ออยได้ตั้งตัว..สาวสวยตกใจถึงขีดสุด..
"นี่มันไม่ใช่บีมคนเดิมเสียแล้ว.." ออยนึกในใจรู้ตัวก็ตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว..ตั้งสติได้สองมือผลักร่างสูงที่คล่อมประชิดเธอติดผนังกำแพงนั้นให้ออกห่างอย่างสุดกำลัง..ได้ผลบีมที่ไม่ทันระวังตัวด้วยเข้าใจผิดไปและย่ามใจหงายหลังผละออกออยฟาดฝ่ามือเต็มแรงลงใบหน้าเสียจนหัน..บีมชาปนอึ้งที่คาดผิดไป..
"ไอ้บีมบ้า..ไอ้หื่น.นี่แนะ" ออยตีเข่าซ้ำอย่างเต็มแรงระบายแค้น...บีมตัวงอล้มลงนอนกับพื้นเงยหน้ามองตามหลังออยที่เดินลิ่วหนีไป.....
"ไอ้บ้าบีม..จูบซะเกือบเคลิ้ม..แย่แล้วแย่แน่ๆไอ้ปุ้ยเอ๊ยไอ้บีมมันไม่ใช่บีมแล้ว.." ออยบ่นอุบเร่งฝีเท้าออกไป...เห็นเพื่อนรักยืนรอที่เกตแต่ไกลออยเดินลิ่วคว้สแขนจูงมือเพื่อนกลัวคนในห้องจะตามมาทันไม่อยากให้ทั้งคู่ต้องเจอกัน..ออยนั่งเงียบมาในรถนิ่งคิดวุ่นวายใจ...จนเพื่อนทัก...
"เหนื่อยมากเลยรึแก..มาถึงก็ลากชั้นขึ้นรถยังกะหนีใครมาแต่พอขึ้นรถดันนิ่งเป็นรูปปั้นซะงั้น."
บีม
ปุ้ย
น้ำชา
ออย
เนท
ปริมพิชชา (พี่สาวบีม)
...................................................................................................
รอบนี้ตัวละครเยอะขึ้น โผล่มาทีละคนสองคน ตอนนี้เปิดตัวพี่สาวคนโตของบีมด้วย เป๊ะไม่แพ้น้องเลย
เห็นทวงกันมาเลยจัดให้แบบยาว ๆ เลย เม้นให้กำลังใจกันด้วยน๊าาาาา ไรท์จะได้มีกำลังใจลงให้ ช่วงนี้หัวใจห่อเหี่ยวยากได้กำลังใจ
ความคิดเห็น