หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #18 : chapter 16

 เสียงคนตะโกนโหวกเหวกหน้าหาดปลุกคนตัวเล็กตื่น ก่อนจะนึกเหตุการณ์อะไรออก อาการปวดหัวตุ้บๆ  ก็เตือนให้รู้ตัวว่าเมื่อคืนเธอเมาขนาดไหน ลุกขึ้นนั่งดูสภาพตัวเอง  เตียงหมือนผ่านสงครามมา  รู้แต่คงเสียท่าคนฉวยโอกาสแน่ๆ  แต่ก็นึกไม่ออกจำเหตุการณ์ไม่ได้ มองคนนอนข้างๆ นึกชังน้ำหน้าหมั่นไส้ตะหงิดตะหงิด ดึงผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่ตกอยู่มาห่มตัวเก็บเสื้อผ้าที่ตกกระจัดกระจายอยู่ลวกๆให้ดูเรียบร้อยแล้วเข้าไปอาบบน้ำ รู้สึกครั่นเนื้อคร่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ รอยแดง ราวสิบจุดตามหน้าอกเห็นแล้วนึกหงุดหงิดข้างนอก 

อาบน้ำเสร็จลงมาเดินเล่นหน้าบ้านเจอน้ำชายืนหัวเราะสองหนุ่มหนึ่งสาวที่วิ่งเล่นกันอย่างกับเด็กๆ....

"เป็นไงบ้าง เมื่อคืนปุ้ยเมาเยอะเลย"  น้ำชาเอ่ยถาม

"ปวดหัวนิดหน่อย พอไหว"  ปุ้ยตอบอายก้มหน้า

"เนทหละ"  น้ำชาเอ่ย

"ฮื้อ ไรนะ"  ปุ้ยหันมองหน้า

"เราหมายถึงยัยตัวยุ่งนั่นหนะ  น้องสาวนอต จริงพวกนี้โดยเฉพาะบีมหนะ เค้าโตมาด้วยกันเหมือนพี่น้อง ปุ้ยอย่าคิดมากนะ"  แล้วโบกมือให้สามคน พอสามคนเดินมาใกล้ปุ้ยก็ทำหน้าไม่ค่อยถูก

"อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สะใภ้ อุ๊ย พี่ปุ้ย อาเฮียยังไม่ตื่นเหรอค่ะ"  สาวน้อยยกมือไหว้ทักทายจนปุ้ยสะดุ้งกับสรรพนาม

"เมื่อวานเราลืมแนะนำหนะปุ้ย"  นอตบอก  "ยัยตัวยุ่งนี่น้องสาวเราเอง ไม่มีอะไรหรอกอย่าพึ่งงอนบีมมันนะ"  นอตอธิบาย

"เนทโตมากับพี่บีมแต่เล็กไม่มีทางคิดอะไรกันหรอกค่ะ นะคะ"  เนทอ้อน

"เอ่อ พี่ก็ไม่ได้อะไร"  ปุ้ยบอกยิ้มให้สาวน้อย

"น่ารักใจดีอย่างนี้ไงพี่บีมถึงร้ากรัก"  เนทพูดชม ปุ้ยฟังแล้วก้มหน้ายิ้มเขิน แล้วทั้งสี่ช่วยกันเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายจากเมื่อคืนนี้พูดคุยกันสนุกสนาน โดยมีเนทคอยประจ้อประแจ๋ อ้อนปุ้ยไม่ห่าง

"อะฮื่ม มอนิ่งทุกคน กินข้าวได้แล้ว บีมชวนชิมจ้า"  บีมหน้าบานออกมารียกเพื่อนหลังตื่นมาทำอาหารขณะคนอื่นเก็บกวาดสถานที่หน้าบ้านจากปาร์ตี้เตกีล่าเมื่อคืน.....(พ่อบ้านพ่อเรือนจริงๆ)  มื้อเช้าผ่านไปอย่างสนุกสนาน บีมมีความสุขดูปุ้ยไม่ตั้งแง่ งอนอะไรอีกแล้วแถมเข้ากับเนทยังกับสนิทกันมานาน จนบีมสบายใจ  หลังเก็บกวาดจานมาล้าง

"แหมมีพี่บีมเสียคน สบายไปแปดอย่างนะคะพี่ปุ้ย อิจฉาจริงๆเลย นี่สาวๆคงอกหักค่อนกรุง"เนทแซว  ปุ้ยก้มหน้ายิ้มเขิน บีมช่วยยกจานชามไปเก็บเข้าที่ หันมาตอบโต้สาวน้อย

"พูดไปนั่นเจ้าตัวยุ่งพี่ปุ้ยยิ่งหาว่าพี่เจ้าชู้อยู่เดี๋ยวเข้าใจผิดไปใหญ่"  ส่งสายตามาปรามน้องสาวเพื่อน

"โธ่ เนทเป็นพยานได้ พี่บีมไม่เคยเจ้าชู้เลยนะ ไม่เคยเห็นสนใจใคร มีแต่คนมาชอบเยอะแยะไม่ยอมมีแฟนสงสัยรอพี่ปุ้ยแน่เลย"  เนทรีบแก้

"นี่ไม่ได้จ้างกันมาพูดใช่ไหม อวยกันจังเลย ไม่เอาแล้วเดี๋ยวโดนรุม"  ปุ้ยเขินเดินหนี

"ตามไปสิค่ะ"  เนทเตือน  บีมเดินตามจูงมือปุ้ยออกไปเดินเล่น

"อากาศดีจังนะ สดชื่นห้อมหอม ว่าไหม"  แล้วหันหน้ามาสูดข้างแก้มคนข้างๆทำตาเจ้าเล่จนน่าหมั่นไส้เลื่อนมือมาเกาะเอวไว้หลวมๆคนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืน แล้วพากันเดินไป  ไม่ได้ช้าซึมในบรรยากาศดีดีโดยไม่ได้พูดคุยอะไรอีก จนเดินกลับมาบ้านพักก็เห็นเพื่อนเริ่มเก็บของเตรียมตัวกลับ จึงพากันขึ้นไปเก็บของบ้าง แต่พอเดินเข้าประตูไปบีมดึงปุ้ยมากอดไว้จากด้านหลัง

"บีมเดี๋ยวใครมาเห็น" เสียงคลิ๊กแทนคำตอบบีมส่งยิ้มหวานเอาใจ

"ดูซิใครทำอะไรไว้มารับผิดชอบด้วย"  บีมเปิดต้นคอที่เป็นรอยแดงให้ดูปุ้ยยิ้มขำ

"แล้วนี่ฝีมือใคร ต้องรับผิดชอบไหม"  บีมก้มลงดูใต้เสื้อเหนือเนินอกที่ปุ้ยเปิดให้ดู แล้วยิ้มไม่ตอบก่อนซุกหน้าก้มลงราวจะช่วยลบรอยนั้นได้

"ฮื้อไม่เอานะ เก็บของก่อนเร็วเพื่อนๆจะกลับกันแล้วนะ"  ปุ้ยรีบผลักออก  บีมไม่สนเลื่อนหน้ามาประทับจูบหวานที่ริมฝีปากไล่ไปซอกคอสองมือสวมกอดเอวขอดไว้ กระซิบตอบ

"ไม่ได้รีบกลับซะหน่อย ไม่ได้มาด้วยกันนี่ เอารถมาคนละคันนะลืมแล้วเหรอ"

"แน้..อย่ามาเกเรนะ" คนร่างเล็กตอบ

"แล้วใครเกเรเมื่อคืนดูสิที่นอนเละเป็นโจ้กเลย"  บีมแซว ก่อนจะช้อนร่างเล็กขึ้นมาอุ้มไปวางบนเตียงแล้วขึ้นมาคล่อมไม่ให้หนีไปไหนส่งสายตาหวานออดอ้อนให้ใจอ่อน นิ้วเรียวเขี่ยผมยาวสลวยที่ปรกหน้าออก

"ยังไม่อยากกลับเลย อยู่ที่นี่ด้วยกันนานๆได้ไหม นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ นะคะ"  แล้วส่งจูบหวานเป็นบรรณาการคำขอของตน  สาวหน้าหวานตอบรับบรรณาการแสนหวานที่อ่อนโยนดื่มด่ำไปด้วยกันอย่างที่ใจสองคนต้องการ ร่างกายสอดรับความต้องการหัวใจที่เปิดรับความรู้สึกซึ่ง

กันและกัน จูงมือกันไปสู่จุดหมายปลายทางที่ปรารถนา ก่อนจะเคลิ้มหลับไป  

.
.
.
ตึ๊ดๆๆๆ  เสียงโทรศัพท์ปลุกบีมลืมตาควานหยิบโทรศัพท์มาดู

"ไอ้นอต ว่าไง" ถามเสียงงัวเงีย

" เฮ้ยจะอยู่สวีทกันต่อใช่ไหมพวกกูกลับก่อนนะ ไอ้เนทติดเรียนเย็นนี้ ไว้เจอกันเพื่อน"  เสียงเพื่อนบอก

"ฮื้อขับรถดีดีแล้วเดี๋ยวโทรหา"  ก่อนวางโทรศัพท์แล้วล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงหลับไปกับคนข้างๆ

.

.

"บีมตื่นค่ะบ่ายสองแล้ว"  เสียงเรียกบีมลืมตาเห็นคนหน้าสวยแต่งตัวเรียบร้อยนั่งอยู่ข้างเตียงคว้าเอวมากอดไว้เลื่อนหัวไปนอนหนุนตัก

"นี่ลุกไปตอนไหนอ่ะอาบน้ำแล้วเหรอหอมจัง"  กุมมือคนที่นอนหนุนตักอยู่มาหอมอย่างหวงแหน

"ลุกมาอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวปุ้ยกลับเข้าบ้านค่ำแม่โทรมาตามให้กลับเข้าบ้านวันนี้ ยังจะเรื่องโดดเรียนอีก อย่าโอ้เอ้นะ เดี๋ยวโดนคุณพ่อคุณแม่เอ็ดเอาไม่ดี"  บีมลืมตาเด้งตัวลุกไปโดยดี

ถึงจะกลับออกมาเร็วแต่ทัั้งสองก็มัวแวะโน้นแวะนี่ตามทางจนถึงหน้าบ้านปุ้ยก็มืดพอดีบีมจอดรถหน้าบ้าน

"พรุ่งนี้บีมมารับนะ"  บีมเอ่ย ปุ้ยหยุดคิดอะไรสักอย่างก่อนหันมาคุย

"สิค่ะ เอ่อบีมค่ะปุ้ยมีเรื่องจะขอ"  ปุ้ยดูอึดอัดลำบากใจ

"อะไรเหรอวามาเลย"  บีมยิ้มรับคำ

"คือเรื่องของเราปุ้ยยังไม่อยากให้ออยรู้ บีมเข้าใจปุ้ยใช่ไหมคือ ออยกับปุ้ยเป็นเพื่อนรักกันมานาน "  ยังไม่ทันพูดจบบีมจับมือปุ้ยมาจับไว้ยิ้มให้

"บีมเข้าใจ ไม่ได้ว่าอะไรแต่บีมต้องบอกปุ้ยตรงนี้เลยนะว่าไม่เคยจะคิดอะไรกับใครที่ไหนไม่มีวันด้วย แต่ถ้าปุ้ยต้องการให้ต้องหลบซ่อนใครอะไร ปุ้ยก็ต้องเข้าใจถึงความลำบากใจของบีมด้วย  บีมโอเคนะเพื่อความสบายใจของปุ้ยค่ะ"  บีมยิ้มให้ ปุ้ยยื่นหน้ามาหอมแก้มเป็นการขอบคุณยิ้มหวานให้

"พรุ่งนี้เจอกันนะคะคนดี บาย"  แล้วเดินลงรถเข้าบ้านไป บีมยิ้มปริ่มมองตาม แล้วถอนหายใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่รับปาก

.

.
.
.
.
.

"ไอ้หมวยเล็กลื้อเอารถเฮียพาลูกสาวใครไปทำมิดีมิร้ายรึเปล่า หายไปหลายวัน"  พี่ชายเอ่ยแซวทักน้องสาว

"โหเฮียทำเป็นไม่รู้จักน้องตัวเอง"  บีมถามเสียงอ้อน

"ตอนนี้คิดว่าไม่รู้จักแล้วว่ะ ตั้งแต่พาสาวไปสวีทจนลุงสมแกตาเป็นกุ้งยิง"  พี่ชายเอ่ยแซว

"โหเฮีย ลุงสมแกฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอ"  บีมโวย

"ป่าวอย่าพึ่งโวยพอดีเฮียโทรไปให้แกเตรียมบ้าน เลยได้ฟังเรื่องดีดี ว่าแต่สวยดีนะน้องสะใภ้เฮีย จะให้ไปขอเมื่อไหร่"  โดนอีกดอกบีมยิ้มอาย   "โน้นป๊ากะม๊ารอกินข้าว วันนี้อยู่กันพร้อมหน้าประจบดีๆนะบางที่อาจได้อะไรๆไปกำนัลสาว วันนี้ครบรอบเปิดกรุสมบัติ"  พี่ชายส่งสายตาชี้

"ป๊าม๊าสวัสดีค่ะ แหมวันดีจริงๆเลย คิดถึงจังหอมทีนะ"  บีมอ้อนสวมกอด

"ไปเถลไถลไหนๆมากินข้าวยังอย่ามาทำประจบม๊าถูกเวลาเลยนะหมวย"  ป๊าเอ่ยแซวลูกสาว

"อย่ามาเอ็ดลูกนะนานๆเจอที มานั่งข้างๆม๊าช่วยม๊าเก็บของก่อนเดี๋ยวไปกินข้าวกัน"  มารดารีบโอ๋ป้องลูก

"ม๊าน่ารักที่สุดในโลก เล้ย เดี๋ยวบีมช่วยนะคะ"  หอมแก้มเอาใจช่วยเก็บของตาไปหยุดแหวนเล็กๆ น่ารักเลยหยิบขึ้นดูใจนึกถึงใครคนนึง

"ชอบก็เอาไปสิ ตาถึงนะเนี่ยแหวนนี่ป๊ะซื้อให้ม๊าสมัยจีบกัน ขอเป็นแฟนอูย..นานแล้วนะเหมาะกับเด็กๆสมวัยลูกดีนะ"   มารดาเอ่ย  บีมเก็บใส่กระเป๋าเสื้อหันมายิ้มหอมแก้มขอบคุณมารดาฟอดใหญ๋

"แจกของลูกยังกะแจกลูกอม ไอ้นี่ก็ประจบจังได้ของ ป๊ะกินข้าวกันอั๊วหิว"  พ่อหันมาเอ่ยแซวแล้วเดินนำลิ่วไปที่โต๊ะ  หลังมื้ออาหารบีมกลับขึ้นห้องอาบน้ำแล้วหยิบแหวนที่มารดาพึ่งให้มาส่องดูคิดกระหยิ่มวางแผนในใจ ก่อนจะเก็บใส่กล่องไว้ใต้หมอนแล้วหยิบโทรศัพท์หานอต

"นอตหลับยังกูมีรื่องจะขอให้มึงช่วย "  แล้วเริ่มสนทนาแผนกับเพื่อน..........

.

.

.

.

.

"บีมจอดรถหน้าบ้านที่เดิมนะคะ"  บีมบอกปลายสายเสียงสดใส สักครู่คนตัวเล็กหน้าหวานก็เดินออกจากบ้านมาขึ้น รถขับออกไป

"ใครมารับน้องปุ้ยตัดหน้าว่ะ หนอยแค่อัลติสสะเออะมาตัดหน้าพรีอูสอย่างเราไอ้กระจอก"  รัฐสบถ อารมณ์เสียที่อุตส่าห์มาแล้วเสียเที่ยว ขนาดคุณแม่สาวสวยเป็นใจโทรไปบอกว่าปุ้ยกลับมานอนบ้าน เห็นโอกาสแล้วเชียวดันเสียเที่ยว แล้วขับรถออกไปอย่างอารมณ์เสีย

.

.

.

"เฮ้ยไอ้นอตไมมึงขี่ไอ้สิงห์ดำมาได้ว่ะ แล้วเจ้าของมันไปไหน"  ฌอร์นเอ่ถามอย่างแปลกใจหลังนอตจอดรถ 

"โน้นไงมันมาโน้นแล้ว เจ้าความคิดมึงไปถามมันเองนะ"  นอตบุ้ยปากบอกเมื่อเห็นบีมเดินลงมาจากรถเก๋งของนอต แล้วทำท่าจะอ้าปากถาม

"ไม่ต้องถามกูไม่ตอบ ไปรีบไปเรียนได้แล้ว"  บีมดักคอ เดินอมยิ้มอย่างมีความสุข แล้วเดินลิ่วนำไป ฌอร์นได้แต่อ้าปากค้าง

"ไปเดี๋ยวกูจะแก้สงสัยให้คร่าวๆเดี๋ยวมึงอกแตกตาย ตามมา"  นอตหัวเราะก่อนตบบ่าเพื่อนแล้วเดินตามบีมไป

"ไรว่ะทีงี้รักเรียนทีพาสาวโดดเรียนไปเที่ยวไม่เห็นจะอะไร"   ฌอร์นบ่น  ตลอดวันที่บีมปุ้ยพบกันกับกลุ่มเพื่อนทั้งคู่ทำตัวเหมือนปกติไม่แสดงทาทีเหมือนเช่นที่ปราณบุรีเลยจนน้ำชาและเพื่อนแปลกใจ

"งงใช่ป่าว อยากรู้เดี๋ยวจะเม้าให้ฟัง มานี่เร็ว"  นอตกระซิบบอกเพื่อนเรียกไปคุยอีกมุมหนึ่ง

"กระซิบกระซาบไรกันจ๊ะ"  เสียงใสของดาวคณะบัญชีแว่วทักมาจนทั้งสามหยุดสนทนา แล้วหันไปมอง "บีมอยู่ไหม  รึลาป่วยอีก"  ออยเอ่ยทัก ก่อนเดินตงไปหาบีมกับปุ้ยที่นั่งอยู่อีกมุมกับกลุ่มเพื่อนสาว

"นั่นไงเหตุผลที่สองคนนี่มันไม่ออกอาการสวีททะเลหวานอย่างที่เคย ทีนี้เข้าใจยัง"  นอตส่งสายตาบอกเพื่อน ทุกคนจึงเข้าใจ รวมถึงสาเหตุที่บีมกับนอตเปลี่ยนรถกันขับมามหาลัย

"แล้วทำไมต้องรถไอ้นอตด้วยรถบ้านมันเยอะแยะเวอร์ๆ  ทั้งนั้น มาขับรถญี่ปุ่นเฉย"  ฌอร์นยังตั้งคำถาม

"ก็มันให้กูเป็นตัวหลอกว่ามันขี่รถมารียนทุกวันไม่มีใครซ้อนมา แล้วมันก็ไม่อยากให้ใครสังเกตว่ามันมารับส่งปุ้ยไง ถ้าเอารถมันมาใครหน้าไหนในมหาลัยนี้จะไม่มอง ไอ้โง่"

นอตหลอกด่า

"โห เพื่อนกูนี่เจ้าความคิด แยบยลไปไหม"   ฌอร์นบอก  "แล้วออยนี่แม่รึเพื่อนปุ้ยกันแน่ทำไมกลัวอะไรทำไมไม่บอกตรงว่าของใครเป็นของใคร" ยังไม่หยุดถาม

"มึงก็ดูสิ แทบจะนั่งตักไอ้บีมอยู่ละนั่น แล้วปุ้ยจะกล้าบอกเพื่อนรักไหมว่า หักเหลี่ยมโหดกันไปเรียบร้อยโรงเรียนบีมแล้ว"  นอตบอก

"แล้วมึงอ่ะไม่เฮิร์ตเหรอเห็นสนใจเค้าอยู่"  ฌอร์นถาม

"ไม่อ่ะกูหล่อเลือกได้ อีกอย่างกูเห็นงี้แล้วก็แหยงอ่ะ คงไม่มีที่ยืนให้กูละ บายดีกว่า"  นอตแก้ตัวไปได้  

"แต่ถ้าเราเป็นปุ้ยเราคงอึดอัดนะ คบกันเปิดเผยก็กลัวเพื่อนเสียใจ แล้วออยก็แสดงออกขนาดนั้น ชานึกไม่ออกจะเป็นไงต่อ"  น้ำชาส่ายหน้าหันไปมองเพื่อนสาว

"ดราม่าไปละกูเรียนถาปัติเว้ย ไม่ใช่การละคร ปวดหัว ดูๆไปมีไรช่วยได้ก้ช่วย"  นอตบ่น

.

.

.

"บีมอธิบายหัวข้อนี้ฟังหน่อยสิ ออยไม่ค่อยเข้าใจ"  ออยก้มหน้ามาใกล้เอ่ยถามบีมอย่างถึงเนื้อถึงตัวบีม บรรยาการอบข้างเริ่มอึดอัด

"เมื่อวานไอ้บีมมันโดดเรียนมันไม่รู้เรื่องหรอก มาเดี๋ยวนอตอธิบายเอง"  ว่าแล้วนอตก็แทรกตัวเข้าระหว่างทั้งคู่ก่อนจะหันมาส่งยิ้มอย่างยียวนให้เพื่อน บีมยิ้มรับขอบคุณเพื่อนในใจ ออยหน้างอ

"เดี๋ยวเราไปห้องสมุดก่อนนะ"  ปุ้ยบอกก่อนเดินลิ่วไป

"ไอ้บีมกูหิวน้ำมึงไปซื้อมาให้กูกะออยหน่อย  ขนมด้วยเยอะๆ เลยนะ ไปนานก็ได้"  นอตหาทางออกให้เพื่อนเลี่ยงออกตามปุ้ยไปติดๆ

"ปุ้ยๆ รอก่อนสิจะเดินหนีไหน"  บีมวิ่งตามคนตัวเล็กไป

"ปุ้ยจะไปห้องสมุด บีมมีอะไรรึเปล่า"  ปุ้ยก้มหน้าจะเดินต่อ

"ตรงนี้มีแต่เราแล้วนะปุ้ยเลิกเฉยเมยกับเราเถอะ"  บีมทำหน้าอ้อน  "นะ นะคะ"  ยื่นมือไปจับมือปุ้ยไว้   "ไปห้องสมุดใช่ไหมเดี๋ยวบีมไปเป็นเพื่อน ป๊ะ"  แล้วจูงมือสาวร่างเล็กไปไม่สนใจจะถามอีก ปุ้ยเดินตามก้มหน้ายิ้ม    

"ทำไมบีมไปนานจัง"  ออยบ่นเมื่อเห็นว่านานเกินไป

"โอ้ยมันไม่กลับมาร้อกป่านนี้มันกลับไปนอนเอกขเนกอยู่บ้านสบายใจ" นอตพูดลอยหน้า

"นี่หมายความว่าไง"  ออยหันมาเอาเรื่อง

"รู้ว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรจะตามตื้อไปทำไม ไม่เหนื่อยเหรอ"  นอตกวน

"ชั้นจะทำอะไรมันก็เรื่องของชั้นอย่ามายุ่ง"  ออยเหวี่ยงใส่

"เราก็แค่เตือนคนอย่างบีม มันไม่ชอบต่อให้เหลือคนเดียวในโลกมันก็ไม่สน"  นอตเตือนแล้วเดินหนีไปปล่อยให้ออยยืนอึ้งอยุ่คนเดียว  

 เฮียบีม






เนท




บรรดารถ ๆ ทั้งหลายของขุนบีม







 

.......................................................................
เป็นไงคะกับ NC ที่ส่งไปให้ ฟินกันมั้ย ยังไม่หมดนะ  ไรท์จะขอเว้นช่วงสักนิดรู้สึกจะติด ๆ กันเกินไป
ไงก็ติดตามเปนกำลังกันด้วยนะคะ ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่า เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ มีอะไรที่รีดเดอร์รู้แล้วต้องร้อง
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"  แน่ ๆ ไรท์เตอร์เปิดหลังคา คู่แข่งหมอลักษณ์ฟันธง รับประกันได้เลย 

ใครที่ยังไม่ได้รับเมล์  บอกไรท์ด้วยนะคะว่าตอนไหน ยังไง ไรท์จะส่งย้อนหลังไปให้