หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #14 : chapter 13

พักหลับในอ้อมกอดบีมปุ้ยลืมตาตื่น กระชับแขนบีมให้กอดไว้แน่นๆ บีมซุกหน้าหารั้งร่างน้อยในอ้อมกอดประหนึ่งจะให้หลอมเป้นร่างเดียวกัน

"มีเรียนเช้าด้วย วันนี้"  ยิ้มหันมองหน้าเหมือนกล่าวโทษคนต้นเหตุ  บีมยิ้มให้หอมแก้มนวล

"โดดวันนึงนะ วันเดียวเอง"  ลืมตาส่งสายตามีคำถาม

"นี่จะให้เกเร ทั้งวันเลยเหรอ"

"อื้มสิ นะคะ"  กอดแน่นไม่ยอมปล่อย

"ไม่เหนื่อยรึไง บีมยังเพลียเลยเนี่ย"  ยิ้มเจ้าเล่ปุ้ยตีมือ

"บ้า ทะลึ่ง"  หัวเราะกลบเกลื่อนอาการอายเบาๆ

"เดี๋ยวพาไปเที่ยวไถ่โทษนะจ๊ะ" แล้วหอมฟอดใหญ่

.
.
.
.
หลับไปพักใหญ่ในอ้อมกอดคนตัวโต..

"อะไรนะ ปุ้ยยังไม่มาเรียนก็เมื่อเช้าตื่นมาอาบน้ำแล้วนี่ "  น้ำเสียงออยกังวลหงุดหงิดในใจ พยายามกดโทรศัพท์หาไม่ว่าจะเป็นเพื่อน สาว รึบีมก็ไม่ยอมรับสายเธอ เลยตัดสินใจโทรหารัฐ

"พี่รัฐเหรอ ปุ้ยยังไม่มาเรียน. ไม่สบายรึป่าวไม่รู้  พี่รัฐไปดูหน่อยซี"  ปากทำหมือนเปนห่วงในใจร้อนรนอยากยืมมือใครสักคนตามไปดูสองคนนั่น มากกว่าอะไร....นอตได้ยินพอดี

"ว่าแล้ว ต้องเป็นเพื่อนรักหักสวาท "  นอตคิดในใจแล้วกดโทรสัพท์ไปหาเพื่อนรัก

"บีมแกตื่นยัง ลุกจากที่นอนได้แล้ว ย้ายที่สวีทด่วน ไอ้พี่รัฐกะลังไปคอนโดปุ้ย"

.

.

.

.

.

 "จะพาไปไหน"  ตัวเล็กงอแงนิดๆทำเสียงอ้อน

"น่านะ"  

"บอกปุ้ยก่อน"   ยิ้มส่งสายตาหวานกระเง้ากระงอด แสนยั่วใจ

"ไปให้พ้นจากไอ้พี่รัฐ มันกะลังมาที่นี่ ไม่อยากเห็นหน้าให้เสียบรรยากาศ"  บีมบอก  ปุ้ยไม่ตอบยอมให้บีมจับใส่หมวกกันนอคขึ้นซ้อนท้ายรถให้บีมพาออกจากตรงนั้นโดยง่าย

"กะลังมีความสุขไอ้ตัวมารก็มาขัดจังหวะวุ้ย"  บีมบ่นในใจ มองผ่านกระจกหลังเห็นรถรัฐเลี้ยงสวนทางไป  "ตายยากจริง"  บีมรำพึง เร่งเครื่องบิดรถออกไป.................

"รุ้แล้วกะลังตามนี่ไง"  รัฐส่งเสียงรำคาญตอบปลายสาย   "มันจะพาปุ้ยไปไหนวะ รถก็ติดแม่ง" รัฐบ่นหงุดหงิด เห็นบีมเลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลข้างหน้าไวไว  แล้วขับตาม  "หรือปุ้ยจะไม่สบาย" เดินเข้าไปตัวอาคารเห็นบิ๊กไบร์ทบีมจอดอยู่ พยายามสอดส่ายสายตาหา

"ทางนี้เร็ว"   บีมจูงแขนนำปุ้ยที่เดินตามเข้าลิฟท์ ทำหน้างง

"มาทำไมที่นี่มาหลบในโรงบาลนี่นะ แปลกคน"  ปุ้ยบ่น

"มาเปลี่ยนรถ"  บีมบอก เดินไปทักพยาบาล  "พี่โส เฮียมีคนไข้ไหมค่ะ"   พยาบาลสาวยิ้มรับ

"อ่าวน้องบีมโตเป็นหนุ่มน่ารักเลยนะ คุณหมอพึ่งเสร็จเคส พักอยู่ที่ห้องค่ะ "  พูดแล้วส่งยิ้มเอามือหยิกแก้มอย่างเอ็นดูก่อนเดินนำทาง ปุ้ยออกอาการหงุดหงิด

" ชิ เนื้อหอมไปละ"  นึกเคืองในใจให้ปุ้ยรออยู่เดินเข้าห้อง

"เฮียยืมรถหน่อย"  บีมเข้าประเด็น

"ห๊ะ!!  ไรวะหมวยไม่มีทักกันเลย ยืมหรือปล้นเนี่ย พาสาวไหนมา"   พี่ชายบ่น

"น่าเดี๋ยว เล่าวันหลัง.."  หยิบกุญแจรถแล้วเดินออกห้องมาหาปุ้ยจุงแขนไปอย่างรีบ

" หมวย "  เสียงพี่ชายเรียกไล่หลัง บีมกับปุ้ยหันไปหา ก่อนชูนิ้วโป้งกับรอยยิ้มแซวๆ

"หาแฟนมาได้ซะสวยเกินหน้าเฮียเชียวหมวยเล็กเรา”  พี่ชายยิ้ม

บีมพาปุ้ยมาขึ้นรถเบนซ์สปอร์ทสีขาวที่จอดเฉพาะ  พาขับออกไป

"ตัวช่วยเยอะจังนะคะ อาหมวย"  ปุ้ยเอ่ยแซว   ส่วนรัฐก้ได้แต่เดินหลงอยู่ในนั้นต่อไป..บีมพาปุ้ยขับรถไปได้สักพักจึงเอ่ยถาม

"อยากไปไหนเป็นพิเศษไหม วันนี้ยินดีรับใช้เต็มที่ตอบแทนที่โดดเพื่อบีมทั้งที "  บีมยิ้มกวน

"อย่ามาตู่ใครโดดเรียนเพื่อบีม เค้าตกกระไดพลอยโจรโดนบังคับหรอก"  ปุ้ยเสแก้เขิน

"ก็ได้ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยไม่ได้เลย รีบขัด ไอ้เราก้อแอบดีใจเนอะ"   บีมทำเสียงง๊องแงงน่ารักน่าหยิก

"ว่าแต่หิวมั้ยคะ ตกลงอยากไปไหน"  บีมถามเพราะห่วง

"ฮื้อ ยังไม่หิวอ่ะคิดไม่ออก ไปไหนก็ได้ตามใจสิ  "   ปุ้ยเอ่ย บีมคิดชั่วครู่

"เครๆ จัดไป"  พูดเสร็จออกรถ มุ่งหน้าสายเส้นนครปฐม

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ปุ้ยระวังนะ"  บีมเอ่ยเตือนเตือนคนรักไม่เป็นทางการ เมื่อเห็นปุ้ยตักเครื่องปรุงหนักมือ พอกลับมาที่รถออกเดินทางต่อปุ้ยก็ออกอาการอย่างที่บีมคิด

"เผ็ดอ่ะน้ำหน่อย อู้ว ไมเตือนกันช้า"   บีมได้แต่หัวเราะ จอดรถข้างทางหาขวดน้ำเย็นๆที่ซื้อเตรียมไว้ส่งให้ ขำในความน่ารักของปุ้ย  หมดน้ำไปค่อนขวดปากปุ้ยแดงเจ่อ

"ไหนดูสิ"  บีมจับปุ้ยหันมายิ้มขำ

"รับผิดชอบเลยดูสิ"  ปุ้ยงอแงบ่น บีมจ้องหน้าสวยช่างงอนได้น่ารัก  ไม่ทันตั้งตัวบีมโน้มปุ้ยเข้าหาประกบปากจูบดูดดื่ม แสนหวานอ่อนโยน

"อื่อบีม " ไม่ทันพูดต่อปากก็ถูกปิดซ้ำคราวนี้ปุ้ยตอบโต้บ้าง  จนแทบจะขาดอากาศหายใจปุ้ยผลักบีมให้ผละออก

"อะไรเนี่ย"   ปุ้ยงอนแก้เขิน

"ก้อเผ็ดไม่ใช่เหรอ  ให้รับผิดชอบ ก็เนี่ย หายเผ็ดยัง"  บีมถาม ปุ้ยถึงนึกขึ้นได้เอามือแตะปากรู้สึกว่าจริง บีมหัวเราะแล้วออกรถไปต่อปล่อยให้ปุ้ยเมินหน้าออกดูวิวข้างทางแก้เขิน

.
.
.
.
.

"เชิญคร้าบคุณผู้หญิงถึงแล้ว"   บีมเปิดประตูรถเชิญชวนให้ปุ้ยลง

"พระราชวังสนมจันทร์เหรอ"   ปุ้ยยิ้มพอใจเอ่ยถาม

"ฮื้อเคยมายัง"

"ยัง ไม่มีใครพามา"  ปุ้ยเอ่ย

"ก็บีมไง ดีจังนึกว่าทริปคนรักวังจะแป้กซะละ " บีมบอกขำๆ   “เดี๋ยวนะหยิบกล้องแปบนึง เฮียปิงชอบติดมาประจำ   เจอแล้วป๊ะเดี๋ยวบีมถ่ายรูปให้ เที่ยววังทั้งที"  บีมโชว์ของแล้ว เดินนำไป ตลอดหลายชั่วโมงการเที่ยวชมพระรชวังสนามจันทร์ช่างเป็นเวลาแสนสุขของบีมและปุ้ย

ไม่มีใครนอกจากเราสอง การใช้เวลาร่วมกันมันแสนสุข ไม่ต้องเก็บเรื่องใครๆมาคิด การโดดเรียนมันคุมกว่าที่คิด

"ถ้าไหว้พระจากตรงนี้รู้ไหมจะเหมือนเราไหว้พระพุทธ เทวดาอารักษ์ และพระปฐมเจดีถ์พอดีนะรู้ไหม"  บีมบอก  ระหว่างทางกลับปุ้ยนั่งดูรูปในกล้องอย่างมีความสุข บีมเองก็มีความสุขกับรอยยิ้มปุ้ยยิ่งนัก..... บีมจอดรถห้างดังกลางกรุงปลุกปุ้ยที่หลับอยู่

"ปุ้ยตื่นก่อนค่ะ" ปุ้ยลืมตาทำหน้างง แต่ก็ตามไปโดยดี

"มาทำอะไร"  ตัวเล็กเอ่ยถาม

"แวะซื้อของ แล้วก้อหาเสื้อผ้าเปลี่ยนเดี๊ยวไปปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนกันนะ นอต ฌอร์นน้ำชา ไปรอแล้ว"  วันนี้คงเป็นวันแสนสุขสำหรับบีมทีเดียวอะไรๆ ก็ดีไปหมด  

"เอ้ยบีมทางนี้"  นอตตะโกนเรียกจากโต๊ะริมสระกลางปาร์ตี้บีมเดินยิ้มให้พาปุ้ยนั่งร่วมโต๊ะ

"ตาดีแท้ นอต"  บีมแซว

"โห  หน้ามึงบานเท่ากระด้งกูเห็นมึงตั้งแต่ปากซอยไอ้บีม"  นอตหยอกเพื่อนจนคนมาด้วยเขิน....เดี๋ยวเราไปทักเพื่อนก่อนนะแล้วเดี๋ยวตักอาหารมาให้ ฝากปุ้ยด้วยนะ"   บีมสั่งความแล้วเดินไปทักเพื่อน  ภาพสาวๆรุมล้อมหอมแก้วนั่งตักถ่ายรูปตรงหน้าบาดใจปุ้ยส่งผลให้เคืองใจสุดๆ

"อัธยาศรัยดีไปละคุณชาย มีความสุขมากเลยสิ"  ปุ้ยเริ่มฉุน

"ใจเย็นจ้า  มันก็เนื้อหอมเป็นที่รักของเพื่อนหญิงเสมอ แต่มันไม่เคยมีอาการให้ความสำคัญใครนะเห็นจะมีแต่ปุ้ยคนเดียว"  นอตช่วยเพื่อนแก้ตัว แต่ปุ้ยชักเหลืออดเลยต้องลุกไปตามกลับ แถมต้องลากมาให้เสียอารมณ์

"เอาละเว้ยตัวใครตัวมันนะ กูแม่งกัวแทนไอ้บีม ลมเพชรหึงไม่เข้าใครออกใคร "  นอตกระซิบฌอร์ณกับน้ำชา  

"นั่งนี่เลย กินไปกี่แก้ว มีความสุขมากไหม"   ปุ้ยทำเสียงเขียวแอบหยิกพุงอย่างหมั่นไส้

"ก็เพื่อนกันทั้งนั้น"  บีมตอบเสียงสั่น

"เดี๋ยวเราไปตักเอง "   แล้วเดินไป ขณะลุกไปมีคนมาชนแก้วด้วยมากมายปุ้ยเองก็เนื้อหอมไม่หยอก แต่แทนที่บีมจะลุกมาตามบ้างกลายเป็นมีสาวสวยมานั่งตักล้อมหน้าหลัง คุยประเจ๊าะประแจ๊ะ  จนปุ้ยอยากกรี๊ดเลยยกไปหลายแก้วเพราะอารมณ์ที่คุกกรุ่น

"ฮึ ต่อหน้าต่อตา "  หงุดหงิดแล้วก็อยากร้องไห้ ปนกันไงไม่รู้ พอกลับมานั่งโต๊ะสาวๆก็สลายตัวเหลือแต่รอยลิปสติกให้แค้นใจเล่น นอตรีบชี้ให้บีมลบรอยอันตรายข้างแก้มด่วน บีมก็ไม่ได้สนใจ ยิ้มแล้วกอดเอวดึงปุ้ยมาใกล้เพราะอยากง้อ  ปุ้ยวางของแล้วเดินหนีไป

"รีบตามไปดิ"  นอตบอกเพื่อนที่มึนๆกับสารพัดน้ำหลากสีที่ถูกประเคนป้อนจากสาวๆเมื่อกี้    "ลบรอยตรงแก้มด้วยไอ้ฟาย"  นอตเหลืออดเลยด่าประชด

"ปุ้ยๆ เดี๋ยวจะไปไหน"   บีมวิ่งตามคว้าข้อมือตัวเล็กเอาไว้เห็นเดินลิ่วๆไปไม่สนทาง

"จะไปห้องน้ำ"  ตอบหน้าเหวี่ยงมาเชียว

"มานี่มาทางนี้"  บีมล่างแขนไปอีกห้องหนึ่งแล้วรวบตัวสาวหน้าหวานเข้ามากอดจากด้านหลัง

"เป็นอารายอ่ะ"  ทำเสียงยั่ว   "อื้ม...หอมเนอะ"  แอบขโมยหอมแก้มจากด้านหลัง  "ไม่มีไรน่า เพื่อนกันทั้งนั้นเล่นกันเฉยๆ  หึงเหรอ"  บีมถามยิ้มๆซุกหน้าไว้ที่ซอกคอขาว

"หึงอะไร อย่ามาตู่"  แกะมือบีมออกจะพลิกตัวกลับกลายเป็นโดนดันตัวไปจนชิดผนังแล้วกอดไว้แน่นกว่าเก่า

"แต่บีมหึงน้า หนุ่มๆรุมซะขนาดนั้น"  ซุกหน้าจูบซอกหูหลังกระซิบบอก

"บีมเมารึปล่าวไม่เอาอย่า"   พูดได้แค่นั้นบีมก็เลื่อนปากขึ้นมาประกบจูบไว้ลิ้นอุ่นรุกล้ำอย่างรวดเร็ว จูบนุ่มนวลหอมหวานไม่อาจปฏิเสธได้เช่นเคย ก่อนนอตจะเปิดประตูมาขัดจังหวะให้ต้องผละจากกัน

"เอ่อกูขอโทษ เดี๋ยวล็อคประตูให้รีบทำเวลา แล้วตามลงไปหน่อยนะจะเป่าเค้กกันแล้ว "  ยิ้มแห้งก่อนปิดประตู ปุ้ยดันบีมออกด้วยความอาย

"เห็นไหมเดี๋ยวนอตก็แซวตาย"  บีมหอมแก้มนวลกระซิบบอก

"ช่างมันสิ มันไม่ว่าไรหรอก ขอกอดหน่อยนะแป๊บเดียววันนี้ปุ้ยสวยจัง หอมด้วย"  เจอมุกนี้ปุ้ยเลยต้องยอมปล่อยให้กอดสักครู่จึงสะกิดบอก

"พอแล้วเพื่อนรอนะคะ มันไม่ดีนี่งานวันเกิดเพื่อนนะวันนี้เราเกเรกันไม่พอรึไง"  บีมยอมปล่อย

"แวะเข้าห้องน้ำบีมรออยูนี่นะ"   แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

.
.
.

"นี่แกยัยหน้าจืดที่มากับบีมอ่ะใคร "  เสียงข้างนอกห้องน้ำทำปุ้ยชะงักหยุดฟัง

"ไม่รู้สิ เดี๋ยวนี้บีมร้ายขึ้นนะเมือ่ก่อนใจแข็งไม่สนใจเรา ตอนนี้หัดหิ้วสาวมาด้วย"  อีกคนเสริม

"นั่นสิ ของดีไม่ชอบไปหากินของเน่า"  แล้วพากันหัวเราะปุ้ยอดไม่ได้จึงเปิดประตูห้องน้ำออกไปยืนล้างมือทำหน้าเรียบ นึกว่าใครที่แท้คู่กรณีเดิมนี่เอง สองสาวหยุดสนธนามองหน้ากัน

"ปุ้ยเรียบร้อยยังไอ้นอตมาตามอีกรอบแล้ว"  บีมที่รอด้านนอกเดินเข้ามาตามในห้องน้ำ ปุ้ยยิ้มรับเดินไปกอดคล้องคอบีมไว้ส่งยิ้มหวาน

"ดูสิรอนิดรอหน่อย ทนไม่ไหวแล้วเหรอค่ะที่รัก"   บีมยิ้มหน้าบานรับกอดเอวปุ้ยไว้ถึงจะรู้สึกงงๆ ....

"ม๊ะให้รางวัลที่เป็นเด็กดี"  พูดจบปุ้ยโน้มคอคนตัวสูงลงมาแล้วประทับจูบหวานซึ้งจนคนที่อยู่ในห้องน้ำอึ้งตกตะลึง มองตาค้าง

"ไปเถอะเดี๋ยวนอตว่าแน่ๆ"  ปุ้ยถอนปากพูดจบแล้วจูงบีมออกไป บีมหันมายิ้มให้เพื่อนสาวทั้งสอง แล้วเดินตามปุ้ยไปอย่างว่าง่าย.............

 .................................................................
เป็นไงกันบ้างเอ่ย ได้รับ NC ครบกันทุกคนหรือยังคะ เป็นไงกันบ้างฟินมั้ย ความหวานยังไม่หมดนะสำหรับคู่นี้ ติดตามไปเรื่อย ๆ มันจะยิ่งเข้มข้นขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้ไรท์และเจ้าของเรื่องนี้ "รัตติกาล" ด้วยนะคะ