หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #12 : chapter 11

 "เราเห็นรถบีมที่นี่"  ออยพูดไม่มองหน้าเพื่อนสาว ปุ้ยได้แต่ก้มหน้าไม่ตอบทำเป็นไม่ได้ยิน  "แกรู้ไหมเค้ามาหาใคร"   ออยคาดคั้น  ปุ้ยตกใจโกหกไปใจสั่น

"เพื่อนเค้าแถวนี้มั๊ง เราจะไปรู้เหรอไม่ใช่ยาม โถๆ มาให้จุ๊บเหม่งปลอบใจม๊ะอย่านอยด์ แกเป็นเอามากนะ ไม่ได้เป็นแฟนเค้าซะหน่อย"  ปุ้ยทำหน้าทะเล้นหลอกล่อเพื่อน จะบอกยังไงว่าคนที่พึ่งสวนกับออยออกจากห้องนี้ไปก่อนหน้าไม่กี่นาทีเป็นบีม  ปุ้ยกังวลแคร์ความรู้สึกเพื่อนเหลือเกิน....ดึงเพื่อนมากอดไว้รับรู้ถึงอาการสั่นเบาๆเพื่อนสาวกำลังสะอื้นร้องไห้

"แกชอบเค้าขนาดนี้เลยเหรอ"  ปุ้ยใจไม่ดีถามปลอบ

"ไม่รู้สิมันเฟลๆอ่ะ  แต่รู้สึกแย่ไงไม่รู้"  ปุ้ยฟังแล้วเจ็บแปลบในใจ

"ฉันก็เจ็บไม่แพ้แก แกเจ็บชั้นก็เจ็บด้วย"  พูดเป็นนัย

"ขอบใจ แกเป็นเพื่อนรักชั้นนี่"   แม้จะแอบสงสัยเพื่อนสาว นับแต่วันประกวดดาวใช่ว่าเธอจะไม่เห็นอะไรจากบนเวทีแต่พยายามไม่คิดแต่อะไรมันดูสอดคล้องกันเกินไป แต่ถามยังไงเพื่อนก็บอกไม่รู้เธอพยายามทำใจเชื่อ

"ขออย่าเป็นแกจริงๆอย่างที่คิดเลยปุ้ย"  ออยคิดในใจก่อนจะบอกลาเพื่อนกลับ......

.

.

.

.

.

.

.

....."บีมมาทำไมอีก"   ปุ้ยตกใจเพื่อนออกไปไม่นาน ตัวการก็โผล่มาอีกแล้ว

"คิดถึง"  บีมพูดแล้วทำหน้าให้น่าสงสาร ที่เคยเห็นทำเฉยๆกับเธอที่มหาลัยพอตอนนี้กลับทำเป็นลูกแมว หมั่นไส้  "เข้าไปได้ไหม ยืนเมื่อย"  ถือวิสาสะขโมยหอมแก้มสาวเจ้า  แล้วก็เดินเข้าห้องไปเฉย  ที่ถามไม่ได้คิดจะเอาคำตอบเลย นับวันจะเอาใหญ่ดูเป็นคนละคนที่เคยรู้จักก่อนหน้านี้ ปุ้ยรีบปิดประตูแล้วเดินไปจัดการคนเกเร

"อย่ามาปากหวานนะ"   บีมมองหน้าลุกขึ้นยืนยื่นมือมาจับมือปุ้ยไว้

"เราพูดจริงๆนะ  "  สายตาจริงจังแต่หวานเชื่อม ไม่ใจสั่นไงไหวปุ้ยเจออย่างนี้

"ไม่ได้เป้นไรกัน รู้จักกันไม่นาน จะมาทำเจ้าชู้มักง่ายกับเราเหรอ"  สายตามองค้อน

"เจ้าชู้ที่ไหน บีมเสียหายนะพูดงี้ เสียใจแย่"  เสียงออดหน้าประตูพร้อมเสียงคุ้นหูของเพื่อนสาวทำปุ้ยสะดุ้งทำไรไม่ถูก

"ออยมาทำไงดี"  ปุ้ยมองหน้าบีมอย่างตระหนกเจออย่างนี้ปุ้ยตาย

"แล้วไงอ่ะ งง"  บีมสงสัยเพื่อนรึแฟนกลัวไรทำยังกะพาชู้เข้าห้อง  

"หลบก่อนละกันเดี๋ยวเรา เดี๋ยวเราจะอธิบาย เข้าไปในนี้ก่อนนะ  ขอร้องเดี๋ยวให้รางวัลนะเด็กดีช่วยหน่อย"  แล้วผลักคนตัวสูงเข้าตู้เสื้อผ้าไป  ขืนตัวไม่ยอมเข้าไปง่ายๆ

"ตู้เล็กแค่นี้จะให้ยอมเข้าง่ายๆมัดจำหน่อยสิ" ว่าแล้วคนเป็นต่อได้ี่ทำปากจู่ยื่นมา ปุ้ยจำเป็นต้องยอมตามเพราะยื่นปากไปจุ๊บเบาหนึ่งทีแล้วปิดตู้

"คนบ้านี่เดี๋ยวเถอะ”  ปุ้ยนึกเคืองก่อนเดินไปเปิดประตู

"ลืมของ ทำไรอ่ะนานจัง"  ออยถาม

"ป่าวๆเข้าห้องน้ำมา"  โกหกหน้าซื่อ ยืนคุยกันอยู่สักพักออยลากลับแล้วรีบไปเปิดประตูให้คนที่เล่นซ่อนแอบในตู้ออกมา เห็นสภาพแล้วก้อสงสารทุลักทุเล  อดขำไม่ได้บีมทิ้งตัวบนที่นอน บีมทิ้งตัวบนเตียงไม่ไกลจากที่เล่นซ่อนแอบ หายใจเหนื่อยเหงื่อออกทั้งตัว แล้วโวยวาย

"จะฆ่ากันรึไงปุ้ยเสื้อผ้าเต็มตู้เลย"  ปุ้ยหัวเราะชอบใจเดินไปเปิดแอร์ให้คลายร้อนเอาใจคนตัวสูง เดินมานั่งข้างๆ บีมโมโหอาการขำของคนตัวเล็กเลยลืมตัวอยากเอาคืน ดึงตัวปุ้ยลงมานอนแล้วพลิกขึ้นไปนอนทับคล่อมไว้ไม่ให้หนีได้

"ขำเหรอน่าลงโทษ เอารางวัลเรามาเลย"  จ้องหน้าเอาเรื่อง ปุ้ยหยุดหัวเราะตกใจอึ้งกับสถานะที่เป็นอยุ่จ้องหน้าบีมนิ่งใจสั่นทุกอย่างเงียบงันเสียจนเกือบได้ยินเสียงหัวใจบีมปุ้ยที่เต้นแรง ปุ้ยเลื่อนมือไปคล้องคอบีมแล้วโน้มลงมายกหน้าขึ้นให้ริมฝีปากประกบคนด้านบน คนด้านบนเองก้ออยู่ในภวังค์ไม่ต่างกันโน้มตัวตามแรงดึงมาแลกจูบแผ่วเบาแต่ดูดดื่มแสนหวาน ให้คนตัวเล็ก

สอดลิ้นเข้าในกลีบปากสีชมพูดูดกลืนความหอมหวานอย่างแสนรักใคร่ เนิ่นนาน 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.........."รองเท้าบีมนี่นา"  ออยเดินคิดกังขากับอาการลนลานของเพื่อน แล้วทบทวนสิ่งที่สังเกตเห้นในห้อง เธอจำรองเท้าผ้าใบญี่ห้อดังจากญี่ปุ่นที่บีมชอบใส่ได้ดี เรียบเรียงเหตุการณ์แล้วเดินน้ำตาไหลด้วยความขมขื่นออกไป

 ก่อนจะขาดอากาศหายใจปุ้ยเบือนหน้าหลบจากจูบแสนหวานหายใจหอบ บีมได้ที่เลื่อนหนน้ามาซอกคอพรมจูบดูดดื่มลืมตัวขบเม้มจนได้รอยแดงเล็กๆเลื่อนปากมาบรรจงจูบซอกหูกระซิบเบาเสียงสั่นๆ

" มะกี้เราอยู่ในนั้นก้อเกือบตายเหมือนกัน"   ปุ้ยหลับตาพริ้ม แต่พลันนึกไปถึงหน้าเพื่อนรักเมื่อครู่ก้อตื่นจากภวังค์รู้ตัวรีบผลักไสคนตัวสูงออก  แล้วลุกขึ้นยืนทำหน้าโกรธออกปากไล่บีมหน้าตาเฉยด้วยกลัวอะไรจะเกินเลย  

"กลับได้แล้ว อย่ามาทำรุ่มร่ามมักง่ายกับเราอีก เราไม่ชอบรีบออกไป เลย "  พุดจบเดินหนีเข้าห้องน้ำไป  บีมยืนงงทำไรไม่ถูก ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นรออยู่นานสาวหน้าสวยก้อไม่ยอมออกจากห้องน้ำได้แต่ทำหน้าหงอย จะอยู่ต่อก็กลัวปุ้ยจะโกรธมากขึ้น แล้วเดินไปเคาะประตูห้องน้ำบอกคนข้างใน

"บีมกลับแล้วนะ ปุ้ยอย่าโกรธเรานะ ขอโทษที่รบกวน ทำให้โกรธ"  เสียงประตูห้องปิดแสดงว่าบีมไปแล้ว ปุ้ยนั่งร้องไห้อย่างคับแค้นใจตัวเองในห้องน้ำ น้ำตาไหลพราก ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี

........หงอยไปหลายวันพยายามตามหาปุ้ยยิ่งหลบหน้าจนอ่อนใจ.ไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่ไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้น จนเพื่อนต้องปลอบ

"มึงใจเยนบีม..กูว่าปุ้ยเค้าคงต้องการเวลา  เท่าที่มึงเล่า น่าจะเรื่องออยเพื่อนเค้าที่มาชอบมึงเค้าคงกลัวมีปัญหากับเพื่อน"  นอตบอก

"มึงไม่เหนโกรธกูเลย เรื่องนี้มึงก็ชอบออยไม่ใช่เหรอ"  บีมพูดมองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย

"เฮ้ยกูลูกผู้ชาย กูรู้มึงไม่เห็นจะแสดงออกว่าชอบเค้าตรงไหน เราเพื่อนกันกูโกรธมาก็ไม่แมน บ้าแล้วบีม"  บีมพยักหน้ารับรู้แล้วทำหน้าเศร้าต่อ  "ใจเยนเรื่องนี้กูมีทางออก เคลียร์ให้หมดเลยเพื่อน"

หลายวันที่หลบหน้าบีมมาอยู่บ้านพอสบายใจขึ้นบ้างปุ้ยเลยกลับมาอยู่คอนโด เสียงออดดังหน้าประตู

"คุณแม่ให้พี่มารับไปเรียนค่ะ"  ปุ้ยอึกอัก แปลกใจที่อีกฝ่ายมาหาถูกเมื่อปฏิเสธไม่ได้ปุ้ยจึงต้องยอมให้รัฐไปส่ง    หลายคนมองปุ้ยที่เดินนำรัฐช่วยหิ้วของมาส่งหน้าห้องเรียนเปนตาเดียวปุ้ยประหม่า อึดอัดทำไรไม่ได้ หนึ่งนั้นคือบีมที่นั่งในห้องเลกเชอร์ก่อนกับกลุ่มเพื่อน

"ก็ดีไปอย่าง"  ปุ้ยคิดในใจเมื่อเหลือบไปเหนบีมมองมา แม้จะเจ็บแปลบไม่แพ้กัน ก้ยังฝืนยิ้มให้รัฐไป  รัฐเดินมาที่รถก้มอ่านข้อความใน i phone

--"อย่าลืมมารับปุ้ยกลับด้วยน้า เอาใจช่วย"—   ..ออย..

แม้จะรู้สึกแปลกใจในความช่วยเหลือและท่าทีที่เปลี่ยนของออย แต่รัฐก้ไม่ได้เดือดร้อนอะไรดีซะอีกมีคนคอยช่วย....

"ไรว้าเศร้าไปใหญ่ เปนหมาหงอยเลยมึง เค้ามาส่งกันแค่นี้"  นอตแซวเพื่อน  "ทีพาเค้าไปสวีทกันไหนๆไม่เห็นสนไอ้พี่นั่น แค่นี้ไม่ใจเลยไอ้บีม ระดับบีมโชว์ป๋าเมื่อไรหนุ่มไหนก็เงิบหมดแหละ อย่าไปกลัวดิ ไว้เดี๋ยวเพื่อนหาโอกาสเอาคืนให้ครับพี่บีม จะได้รวบหัวรวบหางกันเลย"  นอตเชียร์ขำๆ    หลายวันอยู่ที่บีมต้องเฝ้ามองตามอย่างเจ็บช้ำอย่างกับโลกพลิกสลับขั้วกะทันหัน

"รายงานคู่อาจารย์ด็อกแกคู่บีมนะปุ้ย"  น้ำชาเดินมาบอกปุ้ยหลังเจ้าตัวไปห้องน้ำกลับมา

ตลอดอาทิตย์แม้จะได้เจอกัน แต่ปุ้ยกับบีมไม่เคยได้พูดคุยกันเลย เพราะเธอไม่เคยเปิดโอกาส ทั้งคู่ดูเงียบและเศร้าไป อย่างเหนได้ชัดจนออยสังเกตเหนแล้วแอบรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน  ตอนนี้ไม่รู้ใครน่าโกรธใครกว่ากันเสียแล้ว ออยสับสนความรู้สึกตัวเอง



.......................................................
ตอนหน้ามี NC นะจ๊ะ ติดตามนะ แซ่บค่ะไรท์บอกเลย สูดอากาศให้เต็มปอดหน่อยนะคะ
เรื่องนี้เราจะไม่เว้นให้รีดได้หายใจแน่นอน