หากเราจะรัก......กัน

ลำดับตอนที่ #10 : chapter 9

คืนอันแสนทรมานทำบีมนอนไม่หลับพลิกตัวไปมา...หลับรึยังนะ..แว่วเสียงเพลงเบาๆ ฮิเดโกะ...ใจคนล่องลอยไปกับเพลงยามนี้ฟังเพลงไหนก้อแสนหวาน แสนเพราะพริ้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อไม่กี่ชั่งโมงก่อนหน้า......

 แสงสลัวส่องมาในห้องสาวตัวเล็กนอนในท่าคว่ำเปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊คคุยกับรูปพี่ชายตัวเอง.

".พี่คิดว่าเค้าเป็นคนดีไหมค่ะปุ้ยไม่รู้ว่าปุ้ยรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร........พี่ป้าง..ปุ้ยไม่เข้าใจสับสนไปหมด ไหนจะเรื่องออยอีก...บางทีปุ้ยก็รู้สึกแย่...แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้รึรู้ว่าเค้ามาอยู่ใกล้ๆปุ้ยทำอะไรไม่ถูก ที่สำคัญพี่รู้ไหมเค้าขโมยจูบแรกปุ้ยไปแล้ว..แล้วปุ้ยก็ไม่ขัดขืนคนบ้านี่ด้วย  พี่ป้างจะโกรธน้องไม๊คะ....อย่าโกรธกันนะพี่นั่นแหละที่พาเค้ามาหาปุ้ย ราตรีสวัสค่ะพี่ป้าง” 

ก่อนปิดหน้าจอ รูปย้อนกลับมารูปสาวเจ้าในสวนสวยที่พี่ชายเคยถ่ายให้ปรากฏขึ้น

."ฝันดีหย่ะคนซื่อบื้อ..คนขี้โกง แหวะ "  ทำหน้ายียวนแลบลิ้นให้ก่อนหน้าจอจะดับลงสาวสวยวางหัวกับหมอนหลับตาพริ้ม ยิ้มอย่างคนฝันดีกอดหมอนไว้แนบอกอย่างคนขาดความอบอุ่นที่โหยหา.....อ้อมกอดใครสักคน

.

.
.
.
.
.
.
.
.
.

 " แย่แล้วๆไม่เข้าเลยแล้วดันลืมโทรนัดออยมารับอีก....สายอย่างนี้แท็กซี่จะไหวไหมรถติดแน่เลย"  บ่นก้อหอบหนังสือข้าวของเข้าลิฟท์ไปอย่างรีบร้อน คนตัวสูงยืนแอบมุมพิงพนังฟังคนหน้าหวานตัวเล็ก บ่นแล้วกุลีกุจอ วิ่งเข้าลิฟท์อีกตัวตามไป

"ไปด้วยกันไหม"  ปุ้ยหันมองอย่างแปลกใจ..คนตัวสูงเปิดหมวกกันนอคให้พอเหนหน้า

"พอดีเราแวะมาหาเพื่อนแถวนี้ ไปเถอะสายแล้วรถติดเดี๋ยวไปเรียนสายนะ"   

ปุ้ยชั่งใจก่อนจะรับหมวกกันนอคมาสวมแล้วขึ้นซ้อนท้ายเหลือมือข้างเดียวไม่ได้หอบของด้วยกลัวตกต้องกอดเอวคนขับแน่นไว้ก่อน...บีมยิ้มกว้างใจเต้นแรงมีความสุข  ดูคาติสตีทไฟเตอร์สีแดงตรงเข้ามาจอดหน้าตึกคณะ เสียงท่อรถความเท่ของคนขับดึงดูดความสนใจให้คนหันมามอง

นอตกับฌอร์นยืนคุยกับน้ำชาอยู่ก็หันมามองเหมือนคนอื่น

"เฮ้ย วันนี้ไอ้บีมเอาสิงห์แดงมาโว้ยปกติมันหวงจะตายกูยังไม่เคยได้ซ้อนเหมือนมันรอสก็อยส่วนตัว แล้วนี่เอาใครมาด้วยน่าสนใจโว้ย"   นอตเพื่อนซี้ที่รู้จักบีมดีบรรยายข้อมูลประกอบการตั้งข้อสังเกตขณะสะกิดฌอร์นให้ร่วมการสนทนาอย่างสงสัย

" ชาว่าคุ้นๆนะ"  น้ำชาพูดแทรกอย่างแสดงความสงสัย

"ขอบคุณนะ"  ปุ้ยกล่าวขอบคุณอย่างเขินก่อนเดินเข้าตึกเรียนอย่างรู้สึกประหม่าเพราะรู้ว่าเป็นจุดสนใจ

"เฮ้ย.ทางนี้บีม อั้นแน่พี่สิงห์แดงเลยนะวันนี้  นึกว่าใครน๊อโชคดีได้ซ้อนคุณบีมที่แท้ก้อปุ้ย ไปไงมาไง"  นอตเอ่ยทักพร้อมหยอดแซวตามสไตร์คนปากเปราะปุ้ยหันไปมองถึงได้รู้ว่าบีมเดินตาม ทำหน้าเขินยิ้มแก้มแดงซ่านแบบเขินๆ ก่อนจะกระอักอ่วนแบบกระทันหันเมื่อเหลือบไปเห็นออย เพื่อนสนิทดาวคณะเดินมารวมกลุ่มทำหน้าฉงน...

"พอดี เอ่อ เราตื่นสาย"  ปุ้ยพูด   "แล้วบีมผ่านมาพอดี"

"เอ่อ  ช่ายเราผ่านมาเห็นปุ้ยเดินอยู่พอดี"  พากันแก้ตัวพัลวัน ดูน่าสงสัย

"ปกติมึงบอกกูว่าพี่สิงห์แดงไว้ให้คนพิเศษนี่หว่าหวงนักหนาทำไมวันนี้ บังเอิญได้ฤกษ์มงคลเอามาขี่ได้"  นอตยังยอมหมดสงสัยพูดเปิดประเด็น

"พูดมากจังไอ้นอตไป๊เข้าเรียน"  บีมตัดบทเพราะกลัวนอตจะสร้างประเด็นอีก  

"อ่าวแล้วทำไมสามคนไม่ไปเรียน"  ชาถาม

"คือวันนี้เราสามคนลงตัวที่มันต้องเรียนที่นี่กับพวกคุณนะครับน้ำชา"  นอตอธิบาย แล้วยิ้มยั่วอย่างอารมณ์ เข้าห้องเรียนไป

.

.

.

.

... ตลอดคลาส ปุ้ยแทบไม่มีสมาธิเรียนไหนจะรู้สึกใจเต้นจนไม่มีสมาธิเพราะรู้ว่าคนตัวสูงส่งสายตามาจ้องเธอตลอดเวลาประหนึ่งมาหายใจรดต้นคอ ไหนจะทนกระอักกระอ่วนกับบทสนทนาคะขาที่เพื่อนออยพยายามแสดงออกนอกหน้าว่าพิศวาสคนตัวสูงไม่หยุดหย่อนจนลำบากใจที่จะรับรู้...ไม่รวมเพื่อนสาวคนอื่นในคลาสที่ปลื้มในสาวหมวยจนเห็นชัด มันไม่สนุกเลยหมั่นไส้จริงๆ....รึหึง หวง ไงไม่รู้

"เมื่อไหร่จะเลิกเนี่ยฉันไม่อยากจะทนแล้ว"   ปุ้ยหงุดหงิดตัวเอง....

.

.

.

.