หนึ่งคำล้นใจ

ลำดับตอนที่ #10 : chapter : 10 กอล์ฟฐา

ปัง!!!!  ประตูห้องถูกปิดอย่างรวดเร็ว  มือที่จูงร่างเล็กอยู่เปลี่ยนมาจับไหล่ร่างเล็กให้นั่งลงบนเตียงเบา ๆ

“เป็นอะไรมั้ย  เจ็บตรงไหนหรือป่าว  ”  กอล์ฟรนลาน  สีหน้าร้อนรนสำรวจเนื้อตัวร่างเล็กอย่างเป็นห่วง

“พะพี่กอล์ฟ  ฐาไม่เป็นอะไรค่ะ  พะ พี่กอล์ฟ”  ฐาบอกในขณะที่ร่างสูงก็ยังคงสำรวจต่อ

“ออยบีบแขนแรงไปมั้ย  แล้วเปนยังไง  เจ็บมากมั้ย”  กอล์ฟยังไม่หยุด

“พี่กอล์ฟคะ  ฐาบอกว่าฐาไม่ได้เป็นอะไร!!!!!!!!  “  ร่างเล็กจำเป็นต้องตะคอกใส่ร่างสูงด้วยเสียงดังจนกอล์ฟต้องชะงัก

“......................พี่กอล์ฟเป็นอะไรหรือป่าวคะ”  ร่างเล็กน้ำเสียงแผ่วลงรู้สึกได้ว่าตัวเองตะวาดเสียงดังเกินไป

“พี่................พี่ขอโทดค่ะ...................”  กอล์ฟสีหน้าสลดลง  อาการเดิมแบบวันแรกที่เจอฐาเหมือนจะกลับมาอีก  กอล์ฟสะบัดหัวแรง ๆ เพื่อเรียกสติ  เพราะเกรงว่าคนร่างเล็กจะกลัว

.

.
.
.

“กอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เปิดประตูเด่วนี้นะ  ออยบอกให้เปิดประตู”   เสียงเคาะประตูรัว ๆ ดังไปทั่วแทบจะเรียกให้คนทั้งบ้านวิ่งมาดู 

“มีอะไรหรือออย???  เคาะแบบนี้เกรงใจคนอื่นบ้างสิ”  ร่างสูงเอ่ยอย่าไม่พอใจ  คิ้วชนกันแทบจะผูกโบว์

“นี่มันอะไรกัน  ทำไมกอล์ฟต้องได้นอนห้องเดียวกับปุ้ย!!!  เอ้ย!!!  ฐา”

“จะนอนยังไง  จะนอนห้องเดียวกับใคร  แล้วมันเป็นอะไรหรือออย”  ร่างสูงเอ่ย  สีหน้าเบื่อหน่าย  เหนื่อยทั้งวันแล้วยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก  นี่มันเรื่องบ้าอะไร

“ออย  อย่าทำให้เรื่องเล็กมันเป็นเรื่องใหญ่เลย  วันนี้กอล์ฟเหนื่อย  กอล์ฟอยากพักผ่อนนะคะ  ออยเข้าใจกอล์ฟนะ”  พยายามสงบสติอารมณ์  หว่านล้อมร่างบางเต็มที่

“แต่ว่าเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ”  ออยไม่ยอม

“ออย!!!!!!!!!!!  กอล์ฟขอนะ  วันนี้กอล์ฟเหนื่อยจิง ๆ “  สายตาดุดันที่ทำให้ออยต้องชะงักเพราะรู้ดีว่าถ้ากอล์ฟโมโหขึ้นมา  ใครก็หยุดไม่อยู่  ตอนที่ปุ้ยยังอยุ่กอล์ฟเป็นผู้หญิงที่ร่างเริง  มองโลกในแง่ดี  สดใส  ไม่ใช่คนที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้  แต่พอไม่มีปุ้ยแล้ว  ทุก ๆ อย่างก็เปลี่ยนไปรวมทั้งตัวกอล์ฟเองที่เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน  เรื่องนี้ออยและทุก ๆ คนรู้ดี 

“ก........ก็ได้ค่ะ”  พูดกับกอล์ฟแต่สายตาก็ยังไม่วายหันไปเขม่นร่างเล็กที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่ต้นประมาณว่า  ฝากไว้ก่อนเถอ!!!

“เฮ้อออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!  เหนื่อยเหลือเกิน  ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้”

ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรงหลับตาอยากจะตาย ๆ ไปให้รู้แล้วรู้รอด  ทำไมเรื่องวุ่นวายถึงได้เกิดกับตัวไม่หยุดไม่หย่อน  ร่างเล็กนั่งลงข้าง ๆ มองคนร่างสูงตรงหน้า

“เป็นเพราะฐาหรือป่าวคะ  ถ้าฐาทำให้พี่กอล์ฟกับพี่ออยลำบากใจ  เด๋วฐาแลกห้องไปนอนกับพี่น้ำชาก็ได้นะคะ  พี่กอล์ฟจะได้ไม่มีปัญหากับแฟน”  ร่างเล็กบอกด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเศร้า ๆ หลุบตาไม่มองร่างสูง

กอล์ฟลืมตาเบิกกว้าง ตกใจกับคำว่าแฟนที่ฐาบอก  ลุกขึ้นนั่งมองหน้าร่างเล็กจ้องไม่ละไปไหน

“ใครบอกว่าพี่กับออยเป็นแฟนกัน”  จ้องหน้าร่างเล็กสีหน้าจริงจังค่อย ๆ เขยิบเข้าใกล้เหมือนกับพยายามคาดคันนักโทษสอบถามความจริง

“ก..........ก..........ก็เหนพี่ออยดูหวง ๆ พี่กอล์ฟฐาก็นึกว่าเป็นแฟนกัน” 

“พี่กับออยเป็นเพื่อนกัน  พี่ไม่ได้คิดอะไรกับออยมากไปกว่าความเป็นเพื่อน”

ร่างเล็กใจเต้นแรงเมื่อได้ยินประโยคนั้น  แอบดีใจเล็ก ๆ ที่รู้ว่าร่างสูงยังโสด

“อ่ออออออ  ค่ะ..........งั้นฐาขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

“เด๋ว!!!!!!”   ร่างสูงคว้าหมับเข้าที่แขนร่างเล็กทันที  ร่างเล็กตกใจหันมองคนที่ดึงแขนเธออยู่

“เอ่ออออออออออออ คืออออออออออ”

“คะ?????”

“ถ้าพี่จะขออะไรฐาอย่างนึง  ฐาจะว่าพี่ป่ะ”  กอล์ฟเอ่ยเสียงแผ่ว  ใบหน้าขึ้นสีก้มไม่สบตา  จนร่างเล็กเอียงคอแววตาฉงนคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน

“ได้ค่ะ  พี่กอล์ฟจะขออะไรหรอ”

“คือคราวหน้าไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้นะ  เรียกกอล์ฟเฉย ๆ .......ดะ..........ได้มั้ยคะ”  จบประโยคตอนนี้ไม่ใช่แค่กอล์ฟเท่านั้นที่หน้าแดง  ตอนนี้ฐาเองก็ไม่ต่างอะไรกับกอล์ฟ  บรรยากาศเงียบสนิทอีกครั้ง

“เออออออออ...........................ไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไรนะ  อย่าใส่ใจที่พี่พูดเลย”  พูดจบรีบลุกขึ้นเตรียมจะออกไปข้างนอกแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงหวาน ๆ เบา ๆ ดังออกมาจากด้านหลัง

“ได้ค่ะ..................กะ............กอล์ฟ”

ร่างสูงหันมาส่งยิ้มตาหยีให้คนร่างเล็กตรงหน้า  ราวกับเด็กน้อยได้ของขวัญชิ้นโตไม่มีผิด  ร่างเล็กเผลอมองรอยยิ้มนั้น  รอยยิ้มที่ทำให้ใจผู้หญิงแท้ ๆ อย่างฐาต้องเบี่ยงเบน  รอยยิ้มที่ทำให้ผู้หญิงอย่างฐาต้องหวั่นไหว  ‘ นี่ฉันจะต้องทนกับรอยยิ้มแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ‘

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เมื่อเรื่องร้าย ๆ และปัญหาต่าง ๆ ผ่านไป  กิจกรรมรับน้องที่ได้ตั้งแพลนเอาไว้ก็ยังคงต้องดำเนินต่อไปเพื่อเป็นการไม่เสียเวลา  ทุกอย่างที่จัดเตรียมมาก็ดำเนินไปอย่างเรียบร้อย  จะมีก็แต่ออยคนเดียวที่ไม่ได้สนุกสนานสักเท่าไร  หน้าง้ำงอบูดบึ้งทั้งวัน

“เฮ้อออออออออออออออ  เหนื่อย ๆ ๆ ๆ ๆ แดดร้อนสุด ๆ ทะเลประเทศไทย”  น็อตทิ้งตัวลงบนโซฟาบิดร่างไปมายืนแขนขาอย่างหมดแรง  พลางถอนหายใจ

“บ่น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กูก็เหนมึงบนทั้งวันแหละ..............................อ้าวแล้วนี่ออยไปไหนล่ะชา”   ณอร์ณหันไปถามน้ำชา

“ขึ้นห้องไปตั้งแต่เย็นแระ  ปล่อยไปเหอะมันบ้า”

“นี่ล่ะน๊า.............เป็นเพราะเสน่ห์เหลือรับประทานของคุณชายนักเลงรถกรุงเทพแท้ ๆ “  ชินอดแซวร่างสูงไม่ได้เหล่หันไปมองคนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่  ผู้หญิงอะไรแม่งหล่อยิ่งกว่าผู้ชายสาวเล็กสาวใหญ่ติดกันให้ตรึม

“แซวไรวะ  ช่วยไม่ได้อยากไม่มีน้ำยาเอง”  ร่างสูงย้อนกลับอย่างขำ ๆ

“อ้าวเห้ยยยยย  แรงนะแรง  ผู้หญิงคนนี้เธอแรงมาก  ใครว่าไม่มีน้ำยาโถ่วววว  หรือจะลอง” 

“ไอ้ทะลึ่ง.............เงียบไปเลย  คุยไรกันวะ  เห็นมั้ยมีผู้หญิงอยู่เนี่ย”  กอล์ฟปรามเมื่อหันไปเห็นร่างเล็กก้มหน้าก้มตา

“อ้าวแล้วมึงไม่ใช่ผุ้หญิงหรือไงวะไอ้กอล์ฟ”  น็อตแซว  น้ำชา  ชิน  ณอร์ณหลุดขำออกมาก็จริงนะ

“................................ผู้หญิงไง............................พวกมึงหยุดเลย” 

“นี่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ทุกคนเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า  เอาป่ะ”  ณอร์ณปิ้งไอเดียหาไรสนุก ๆ ให้เพื่อน ๆ ทำในกลุ่ม

“เกมส์ไรวะ”  น็อตถาม

“ก็มาเล่นคำถาม  3  วิกัน” 

“เป็นยังไงอ่ะคำถาม  3  วิเนี่ย”  ร่างสูงถาม

“ก็ตอบคำถามให้ทันภายใน  3  วิ  ใครตอบไม่ทันหรือแพ้  ก็นี่เลยยยยยยย”  ณอร์ณเดินไปหยิบขวดวอดก้าเทใส่แก้วใบจิ๋วมาตั้งกลางวง   “แพ้ก็กินซะ!!!!!” 

“เฮ้ยยยยยยยยยยยย  เอางี้เลยหรอ”  ชินถามสีหน้าตกใจ

“น้องฐามาเล่นด้วยนะคะหนุก ๆ ไม่เมาหรอก”  ณอร์ณชวนร่างเล็กที่นั่งมองหันมาหากอล์ฟเป็นเชิงถาม

“อย่าเลย  เด๋วฐาเมา  ไม่ดีหรอก”  กอล์ฟปรามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรค่ะ  นิด ๆ หน่อย ๆ คงไม่เป็นไรหรอก“  ส่งยิ้มหวานเป็นการยืนยันว่าไหวแน่นอน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เมากันทั่วหน้า 

“เอ๊าๆๆๆๆๆๆ  อีกคำถาม  กูจะถามน้องฐา”  เสียงอ้อแอ้ของน็อตเอ่ยถามคนร่างเล็ก

“น้องฐาจ๊ะ.....................น้องฐาชอบไอกอล์ฟมันป่ะ”  คำถามนี้ทำให้คนทั้งกลุ่มเงียบหันมามองหน้าร่างเล็กที่ตอนนี้นั่งยิ้มหวานตาเยิ้ม

“เริ่มถามแล้วนะ  นับ  1   ...............................................................นับ  2........................................”  น็อตเริ่มนับจับเวลา

“เอ้ยๆๆๆๆๆ  พอเหอะไม่เห็นหรอนั่งยิ้มหวานขนาดนี้  ฐาเมาแล้ว.......................ฐามาเถอะเด๋วกอล์ฟพาไปนอนนะ”  ร่างสูงเตรียพยุงแขนทั้งสองข้างของร่างเล็ก

“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ฐาไม่เมา  กอล์ฟแหละเมา  ฐา.......เอิ้กกกกกกกก “  สะอึก

“โอ้โหหหหหหหหหหหหหหห  เด๋วนี้ไม่มีเรียกพี่กอล์ฟน้องฐาแล้วโว้ยยยยยยยย” 

“กอล์ฟคะ”  “ฐาคะ”  “ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววว”  น็อตณอร์ณชิน  แซวเสียงดังลั่นผิวปากแซว

“เงียบไปเลยพวกมึง......................................ไปเถอะฐา  ฐาเมามากแล้วนะคะ  ไปเถอะเชื่อกอล์ฟนะเด๋วกอล์ฟพาไปนอน”  ไม่รอให้ร่างเล็กตอบก็หิ้วปีกพยุงขึ้นห้องพักทันที

“โว๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะเหลือหรอเนี่ย”  ชินถาม

“บ้าน่ะชิน”  น้ำชายังไม่ทันจะกล่าวปิดงานเลี้ยงประจำคืนนี้ก็ต้องวงแตกเมื่อเสียง  เสียงนึงดังขึ้นอย่างขัดใจ

“ดึก ๆ ดื่น ๆ ป่านนี้เสียงดังเอ๊ะอ๊ะโวยวายอยุ่ได้  เกรงใจกันบ้างสิ”  ออยเดินลงมายืนกอดอกมองกลุ่มเพื่อนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ

“ไป ๆ ๆ  แยกย้ายไปนอนได้แล้วไป  เก็บข้าวของให้เรียบร้อยด้วย  เจ้าแม่มาแระ”  ณอร์ณบอกเตรียมเคลียร์สถานที่

แว๊ปแรกที่น้ำชาเดินผ่านออยทั้งคู่ก็ยังส่งสายตาฟาดฟันกันไม่หยุด

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างสูงวางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างเบามือ  สภาพร่างเล็กตอนนี้เมาไม่มีชิ้นดีเลย  นี่ขนาดกอล์ฟเองก็เมา ๆ มึน ๆ ยังไม่ได้ครึ่งที่ตัวเล็กเมาเลย  ร่างสูงมองร่างเล็กที่นอนอยู่พลางสายหัวน้อย ๆ อมยิ้มแต่ก็ต้องชะงักลง  มองใบหน้าหวานอย่างหลงใหล  หัวใจเต้นแรง  ใบหน้าร้อนผ่าว

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...........................................................................
ทิ้งทวนก่อนไปจิง ๆ แระอดไม่ได้ใจอ่อนทุกทีที่มีคนทวง  มีกำลังใจอ่ะ
พุ่งปรี๊ดเลย รักรีดนะจ๊ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะ
ไหว้งาม ๆ ค่ะ