คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
“ฐา...ฐา...ตื่นได้แล้วลูก วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปมหาลัยไม่ใช่หรอ” เสียงหญิงสาวสูงวัยเคาะประตูปลุกคนในห้อง
--แกร็ก!!— เสียเปิดประตูดังขึ้น
“ฐาตื่นนานแล้วค่ะ”.............ฟ๊อดดดดดดดดด............”ฐาไปเรียนก่อนนะคะ” เสียงหอมแก้มมารดาดังฟอดใหญ่
“อ้าวแล้วไม่ทานอะไรก่อนเหรอลูก”
“ไม่ค่ะ วันนี้ฐารีบ....ไปก่อนนะคะ” ร่างเล็กดูรีบร้อนเปิดประตูรถขับออกไปโดยไว
.
.
.
.
.
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
“เกือบไปแล้วเรา มาทันเวลาพอดี นัดอะไรเช้าขนาดนี้ ไม่สงสารคนบ้านไกลอย่างฉันเล๊ยยยยัยน้ำชา” บ่นเป็นหมีกินผึ้งก่อนปิดประตูรถรีบร้อนเดินไม่ดู ชนเข้าอย่างจังกับใครคนนึง
“โอ้ยยยย!!!!” ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนชนเค้า แต่กลายเป็นฐาเองที่ลงไปนั่งกองอยุ่กับพื้น
“นี่เธอ........จะรีบไปไหนเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ เห็นมั้ยเนี่ยว่าชนฉันอยู่” เสียงจากคนเบื้องหน้าต่อว่าซะชุดใหญ่ ในทีแรกคิดอยากจะขอโทษแต่พูดจาแบบนี้ ถึงตัวเองผิดก็เถอะแต่ขอดูหน้าหน่อยพูดจาหาเรื่องชะมัด ร่างเล็กเงยหน้าสบตาออกอาการใจสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นคู่กรณี หญิงสาวหน้าตาดี ผมสีดำเงาถูกยางรัดผมมัดหลวม ๆ เซอร์ ๆ สวมชุดนักศึกษากระโปรงพีชคลุมเข่า รองเท้าผ้าใบ ใบหน้าขาวเรียวใส ดวงตาเรียวเล็กสีน้ำตาล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากกระจับอมชมพูได้รูป
“ผู้หญิงอะไร หล่อจัง” ออกอาการเพ้อในภวังค์ยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
“นี่เธอ.....ฉันพูดด้วยไม่ได้ยินหรอ หูหนวกหรือเปล่ายัยเตี้ย!!!!!” สิ้นคำว่า –เตี้ย— เหมือนโดนตบหน้าอย่างจังภวังค์ที่เคยรู้สึกเหมือนถูกกระชากฉีกขาดออกจากกันเป็นชิ้น ๆ
“เรียกใครยัยเตี้ย”
“เอ๊า ก็เรียกเธอไง ก็เตี้ยจริง ๆ นี่หว่า”
“อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้า กล้าดียังไงมาเรียกฉันแบบนี้” ฐาลุกขึ้นพลันยกมือขึ้นชี้หน้าคนร่างสูง
“ทำไมจะเรียกไม่ได้ พอใจจะเรียกมีปัญหาป่ะ”
“ไอ้......ไอ้...........” ฐาโมโหจัดถึงกับติดอ่าง
“ไอ้.....ไอ้......ไอ้อะไรยัยเตี้ย”
“ไอ้บ้า.............ไอ้ตาตี่.............ไอ้โข่ง.................ไอ้ๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดด”
“โอ้ยยยยยย จะกรี๊ดโวยวายทำไมเนี่ย ไม่อายคนอื่นบ้างไงเจ๊ เดินชนคนอื่นยังไม่ขอโทษ ยังมีหน้ามากรี๊ดใส่เค้าอีก ประสาทป่ะเนี่ย” ร่างสูงหัวเราะชอบใจ ยัยนี่เป็นใครน่าแกล้งชะมัด
“ตอนแรกก็จะขอโทษอยู่หรอกนะ แต่ปากหมาแบบนี้อย่าเอามันเลยคำขอโทษไอ้ตาตี่” ยืนเท้าสะเอวหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห ร่างสูงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า จนสายตามาหยุดอยู่ตรงหน้าอกของร่างเล็ก
“หน้าตาก็ดี แต่ทำไมถึงขอโทษคนอื่นไม่เป็นก็ไม่รู้เนอะ”
“ไอ้บ้า....ไอ้ทะลึ่ง หน้าฉันอยู่ตรงนี้มองอะไรตรงนั้น”
“อ้าวหรอ ก็เห็นมันใหญ่พอ ๆ กันเลยเข้าใจผิด”
“อร้ายยยยยยยยย ไอ้บ้า ไอ้ลาม๊ก ฉันเกลียดแก ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตาตี่” ฐาสุดจะทนอายก็อาย จนต้องเป็นฝ่ายรีบวิ่งหนีไป เหลือทิ้งไว้แต่ความแค้น
“อ้าวจะรีบไปไหนล่ะเจ็เตี้ย มาขอโทษกันก่อนดิ 5555555” ร่างสูหัวเราชอบใจกับท่าทางวีนแตกของแม่สาวร่างเล็กคู่กรณี
.
.
.
.
.
.
.
.
“อ้าวยัยฐา ทางนี้” น้ำชาโบกไม่โบกมือเรียกเพื่อนสาวคนสวย “เป็นอะไรเนี่ย หน้ามุ่ยมาเชียว ไปกัดกับหมาที่ไหนมา”
“หมาแถวนี้แหละ อารมณ์เสียแต่เช้าเลย”
“ใครนะช่างกล้า ปกติมีแต่คนตามจีบแก ไม่เห็นมีใครกล้าหาเรื่องสักคน” น้ำชาเอ่ยอย่างไม่เชื่อหูพร้อมหยิบขนมใส่ปาก
“มีดิ เกิดมาเพิ่งเคยเจอนี่แหละ น่าตาก็ดีนะ แต่ปากปีจอเป็นบ้า พูดและน่าโมโห”
“หน้าตาดีหรอ งี้ก็หล่อดิวะ ใครวะ?”
“ใช่ หล่อ แต่ขอโทษ ผู้หญิงย่ะ”
“จบค่ะ จบเลยเสียดาย” น้ำชาทำหน้าเซง
“นี่แก!! สนใจฉันหน่อยดิ๊” ฐาตบโต๊ะโวยวายตามประสาคุณหนูขี้วีน
“เออๆ สนอยู่นี่ไง”
“แล้วนี่ให้มาแต่เช้ามีเรื่องอะไรเนี่ย นี่ถ้าไม่สำคัญจิง ๆ แกโดนแน่” ฐาเอ่ยคาดโทษเพื่อนรัก
“ก็จะคุยเรื่องจิตอาสาทำฝายให้ชาวบ้านที่ต่างจังหวัดน่ะแหละ”
“เหรอ....ดีสิแล้วว่าไงอ่ะ”
“ก็คณะเราจะรวมตัวกัน แล้วก็จะมีพวกคณะวิศวะมาร่วมกันทำกับเราด้วย นี่ทางนั้นก็นัดกันมาคุยวันนี้แหละ ส่งตัวแทนมา” น้ำชาร่ายยาวถึงโครงการ
“อ่ะ!! นั่นไงพูดปุ๊ปมาปั๊ป” น้ำชาชี้นิ้วไปยังผู้มาเยือน ฐามองตามก็ถึงกับตกใจลุกขึ้นชี้นิ้วยังคนเบื้องหน้า
“ไอ้ตาตี่”
“ยัยเตี้ย” ทั้งคู่อุทานพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
“อ้าวรู้จักกันด้วยหรอ” น้ำชายืนงงมองทั้งคู่สลับไปมา
“ก็ไม่ได้อยากรู้จักนักหรอก ถ้าไม่ติดที่ว่าซวย” ฐาพูดออกมาด้วยท่าทางไม่แคร์คนร่างสูง
“สวยตายละยัยเตี้ย คิดว่าฉันอยากรู้จักเอหรอ” ร่างสูงโต้กลับทันควัน
“ไอ้บ้า”
“ทำไมจ๊ะเตี้ย”
“อ๊ะๆๆๆๆ พอละ เจอหน้ากันก็ทะเลาะกันทำอย่างกับคู่สามีภรรยาอยู่กินกันมาเป็นสิบ ๆ ปีงั้นล่ะ เข้าเรื่องเลย ฐานี่กอล์ฟอยู่คณะวิศวะ แล้วนี่ก็ออยเพื่อนกอล์ฟอยู่คณะเดียวกัน” เมื่ออธิบายพร้อมแนะนำตัวแต่ก็ไม่ได้นำพาให้ตัวเล็กสนใจ
“กอล์ฟ นี่ฐาอยู่คณะบริหาร คณะเดียวกับชา” น้ำชาแนะนำ
“ฐา......ฐาอะไรอ่ะ ฐาปนีย์ เอียดศรีชัยหรือเปล่า อิอิ”
“อร้ายยยยยยยยย”
“โอ้ยยยยยย พอเลยทั้งคู่ ทะเลาะอะไรกันหนักหนา เกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางไหนเนี่ย”
“ฉันไม่เอาด้วยนะชา ถ้ามีตานี่ฉันขอถอนตัว” ฐาหมดความอดทน
“เฮ้ยยยยย ไม่ได้นะ ฉันส่งรายชื่อไปแล้วด้วย งานนี้ถอนตัวไม่ได้ และที่สำคัญเราแบ่งทีมกันแล้ว ฉันอยู่กับออย ส่วนเธอ แหะ ๆ อยู่กับกอล์ฟไปนะ อยากทะเลาะกันดีนักอยู่ด้วยกัน กัดกันให้ตายไปเลย” เมื่อสิ้นคำฐาแทบสิ้นสติ หันมามองหน้าน้ำชา
“ห๊า!!!!!!!!! ให้ฉันอยู่กับตานี่หรอ”
“ใช่”
“ดีใจนะ ที่เราได้อยู่ด้วยกัน เจ็เตี้ย” กอล์ฟส่งยิ้มหวานเจ้าเล่ห์
“ฉันอยากตาย” พูดจบคนร่างเล็กทรุดนั่ง สองมือกุมขมับเจ็บใจเมื่อเพื่อนสุดที่รักทำอะไรไม่ปรึกษาตนก่อน งานนนี้ไม่ใครก็ใครได้ตายกันไปข้างนึงแน่
....................................................................................................
สวัสดีคร่าาาาาาา ไรท์คนเดิมเจ้าเก่า เจ้าประจำมาแว้วพร้อมกับเรื่องนี้เรื่องใหม่แกะกล่องเลย เพิ่งคิดพล๊อตเรื่องได้ อยากได้แนวนี้บ้าง ดราม่ามาเยอะแระเครียด 55555 ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยน๊าาาาาา
ความคิดเห็น