[Fic One-Shot] ยั่วนักก็รักซะเลย

ข้อมูลเบื้องต้น

จะมีสักกี่คน  ที่จะรู้จักฉันจริง ๆ  ภายนอกที่ดูเจ้าชู้  ไม่จริงจังกับใคร  แต่ลึก ๆ ฉันกำลังตามหารักแท้  รักแท้ที่พร้อมจะมีกันและกันตลอดไป  ไม่ว่าจะสุข  หรือทุกข์ใจแค่ไหน  ก็พร้อมจะเคียงข้างไม่ทิ้งกัน

ในที่สุด

ฉันก็เจอ                                                              

 เธอคนนั้น                                             

 






 

คนที่ฉันตามหา                                        

 แค่รอให้แน่ใจว่าฉันและเธอจะคิดเหมือนกันบ้างมั้ย ?

.

.

.

.

.

.






ฟิคนี้มาจากจินตนาการล้วน ๆ ของไรท์เอง
ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงผู้ใดทั้งสิ้น 
คำไหนภาษาไหนใช้ไม่ค่อยถูกต้องขอโทษทุก ๆ คนด้วยนะคะ




 

เนื้อเรื่อง

รถสปอร์ตคันหรูสีดำ  จอดหน้าสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง  หญิงสาวร่างสูงสไตล์การแต่งตัวที่เนียบและเท่  ผมถูกรวบแบบหลวม ๆ แค่เดินมาก็เรียกสายตาสาวน้อยสาวใหญ่ให้มองตามตาไม่กระพริบ

“เฮ้ๆๆๆๆ  ไอ้กอล์ฟทางนี้”  ณอร์ณตะโกนเรียกเพื่อนที่เพิ่งมาถึง

“เออ....มีไรเรียกให้ออกมาซะดึกเลย  คนกะลังจะนอน”  ร่างสูงบ่น  ปากหาวฟอดใหญ่จนตาหยี

“ป๊าวววว...........ไม่มีอะไรหรอก  แค่จะเรียกให้มาดูอะไรนิดหน่อย”  น็อตเสริม

“ดูไรวะ ???”

“นั่นไง  ทางโน้นอ่ะ  เห็นผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสสีแดงผมยาว ๆ ตรงนั้นป่ะ”  พูดพลางชี้ให้กอล์ฟหันไปดูสาวร่างเล็กในชุดเดรสสุดเซ็กซี่ เว้าหลัง  เว้าซะจะเห็นตับไตไส้พุงหมดแระ

“เห็นว่าแอบชอบพี่เค้าอยู่  เลยเรียกมาดู  เผื่อจะสปาร์คมึงบ้างไง  5555555”  น็อตแซวหันไปหัวร่อต่อกระซิกกับณอร์ณ

“ใครบอกชอบ  ป่าวซะหน่อย  มึงก็รู้สาว ๆ ในสต๊อกกูเพียบ  ถึงจีบคนนี้ไม่ติดก็ไม่เห็นต้องแคร์”

“หราๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  สองหนุ่มตอบพร้อมกันแกมไม่อยากจะเชื่อ

ร่างสูงหันมายกแก้ววอดก้าขึ้นมาดื่มจนหมดก่อนเดินมุ่งหน้าตรงไปยังสาวร่างเล็ก  ปากบอกไปว่าไม่สนใจ  แต่ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ไอ้เสือมีเขี้ยวเล็บอย่างเรา  จะมาหวั่นไหวให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ง่าย ๆ แบบนี้ได้ไงมันเสียฟอร์ม  รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

“ขอโทษนะคะ  นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ”  ร่างสูงส่งเสียงทักทายอย่ามีมารยาท

“ได้ค่ะ”  ฐาส่งยิ้มหวาน  พลางส่งแก้วที่ตัวเองดื่มให้กอล์ฟ  ร่างสูงรับขึ้นมากินสีหน้าบ่งบอกว่าน้ำที่อยู่ในแก้วใบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเข้มมาก ๆ ขนาดกอล์ฟเป็นคนที่คอแข็งแค่จิบไปอึกเดียวถึงกับหน้าเหยเกย

“ขมหรอคะ”  ร่างเล็กส่งสายตาหวาน

“กินเข้มแบบนี้ไม่กลัวเมาหรอคะ ??”  ปากถามแต่ตาก็ยังมองไม่ละไปไหน

“ไม่เมาหรอก  ฐาคอแข็งจะตาย  ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอคะ”

“กอล์ฟค่ะ  จำกอล์ฟไม่ได้หรอ?? กอล์ฟที่อยู่คณะวิศวะไง”  ร่างสูงใบหน้าฉงนสงสัยจะเมาจำชื่อเราไม่ได้  จะว่าไม่เคยคุยกันก็คงไม่ใช่เพราะเจ้าตัวก็เคยไล่ตามจีบฐาอยู่  แต่เจ้าหล่อนเมื่อเห็นร่างสูงก็แทบจะวิ่งหนีทุกครั้งยังกะเห็นผี  แต่พอมาเจอวันนี้  สภาพนี้ทำไมเปลี่ยนไปฐาที่น่ารักอ่อนหวาน  ดูเงียบ ๆ เรียบร้อย  แต่ทำไมกลายเป็นแม่เสือสาวไปซะอย่างนั้น

“อ่ออออออออออออออออออออออออออออออออ...............................จำได้แระ  คนนั้นนี่เอง  ว่าไงคะ  วันนี้ไม่พาสาว ๆ ในสต๊อกมาเที่ยวด้วยหรอ.......เอิ๊กกกกก!!!”  ฐาสภาพตอนนี้เมาได้ที่น้ำเสียอ้อแอ้เกือบจะฟังไม่เปนประโยค

“พี่ฐาก็ว่าไปนั้น  กอล์ฟไม่ได้เจ้าชู้ซะหน่อยกอล์ฟแค่ตามหารักแท้เฉย ๆ “  กอล์ฟแถไปเรื่อยตามสไตล์พ่อเสือเขี้ยวเล็บแพรวพราวสวมสเก็ตนั่งเล่นสไลดเดอร์ (เยอะไป)

“หึหึ  แถเก่งนักนะ”  ร่างเล็กยิ้มยั่วนิ้วเรียวยกขึ้นสัมผัสใบหน้าเรียวไล่มายัง  จมูกลงมาสิ้นสุดบนริมฝีบางร่างสูง  ค่อย ๆ เกลี่ยเล่นเบา ๆ ทำให้กอล์ฟใบหน้าขึ้นสีร้อนวูบวาบไปทั่ว

“อุ้ย!!!!!!!!   เอ่ออ  คือกอล์ฟขอโทษค่ะ  หกหมดเลย  เด๋วกอล์ฟขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ“  ไม่ทันขาดคำกอล์ฟมือไม้ปัดจนแก้วเหล้าหกรดใส่เสื้อตัวเอง  รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

“ซวยแท้ ๆ เสื้อตัวโปรดจะซักออกมั้ยเนี่ย”  ปากบ่นก้มหน้าก้มตาขยี่เสื้อ  พอเสร็จแล้วก็รีบออกมาปรากฎว่าเหลือเพียงเก้าอี้ว่างเปล่า  ฐาหายไปแล้วสงสัยกลับบ้านไปแล้วมั้ง

“เมาแบบนั้นจะกลับยังไงล่ะ  เฮ้ออออออจิง ๆ เลย”  กอล์ฟถอนหายใจอย่างเป็นห่วงรอเราอีกนิดเดียวก็จะพาไปส่งให้อยู่แระ

“เฮ้ยยยย  เป็นไงบ้างวะหายไปนานเลยน๊า”  ณอร์ณถาม

“ไม่ไงอ่ะ..............ถ้ายังไงกูกลับก่อนนะง่วงแระพุ่งนี้มีเรียนด้วย  พวกมึงก็รีบ ๆ กลับล่ะมีเรียนเหมือนกันไม่ใช่หรอ  ไปแระบายยยยยยย”

ร่างสูงเดินมายังรถหรูของตัวเองแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหญิงร่างเล็กนั่งรออยู่บนกระโปรงรถของตัวเอง

“ทำไมช้าจัง  ฐารอตั้งนาน”   มาตั้งแต่เมื่อไรวะ  นึกว่ากลับไปแล้ว  กอล์ฟมองหน้าทำตาปริบ ๆ เอ๋อเงียบแข็งเป็นท่อนไม้

“ไปส่งฐาหน่อยสิ  ฐาขับรถกลับหอไม่ไหว”  ฐาทำหน้าอ้อนสุด ๆ ยั่วยวนสุด ๆ

ร่างสูงสะดุ้งตื่นจากภวังค์  “ดะ.........ได้ค่ะ”  พูดจบก็รีบเปิดประตูให้ร่างเล็กทันที

“ขอบคุณค่ะ  กอล์ฟนี่น่ารักจัง”  ร่างเล็กเอ่ยพร้อมหยิกแก้มขาวของกอล์ฟเบา ๆ

“ถึงแล้วค่ะ”   กอล์ฟควานหากุญแจจากกระเป๋าฐาอย่างยากลำบาก  อีกมือก็พยุงคนตัวเล็กไม่ให้ร่วงลงไปนอนกะพื้น  พอไขเส็ดก็ค่อย ๆ วางร่างเล็กลงนอนบนเตียงเบา ๆ  จัดแจงจัดท่าให้นอนสะดวก ๆ จับถอดรองเท้าส้นสูงคู่สวยทีละข้าง  “รองเท้าสุงขนาดนี้ไม่ปวดขาบ้างหรือไงน๊า”

“สงสัยจะเมามาก  หาน้ำมาเช็ดหน้าให้ดีกว่า”  กอล์ฟลุกเข้าห้องน้ำหาภาชนะที่ใส่น้ำได้  รองน้ำพร้อมผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าร่างเล็กเบา ๆ ไล่ไปตามแขน  เลื่อนลงมายังคอขาวเนียนและต้องหยุดอยู่ตรงเนินอกขาว  ใบหน้าร้อนผ่าว 

“เราว่าเราก็เยอะอยู่แล้วนะ  ยังเยอะกว่าเราอีกหรอเนี่ย”  มองพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากนี่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น  ป่านนี้กอล์ฟจับถอดทีละชิ้น ทีละชิ้นไปเรียบร้อย  แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ความรู้สึกที่กอล์ฟมีมันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ฐาคือผู้หญิงที่กอล์ฟอยากจะถนุถนอมมากที่สุด  คือผู้หญิงที่กุมหัวใจของกอล์ฟทั้งดวง  ไม่ว่าคนตรงหน้าจะรู้สึกแบบที่กอล์ฟรู้สึกหรือไม่กอล์ฟก็ยังอยากจะดูแล  แต่เมื่อนึกถึงวันที่กอล์ฟเข้าไปทำความรู้จัก  ฐากลับวิ่งหนีกอล์ฟทุกครั้งไม่รู้ว่ารังเกียจที่กอล์ฟเป็นคนเจ้าชู้  มีผู้หญิงมาก  หรือว่ารังเกียจที่กอล์ฟเป็นพวกรักชอบเพศเดียวกันกันแน่ คิดแล้วก็เศร้าสีหน้าหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด  ถอดถอนใจอย่างเหนื่อย ๆ เตรียมลุกเดินออกไป  แต่แล้วก็มีมือของใครบางคนจับแขนกอล์ฟไว้แน่น  ตาเบิกโพร่งหันควับกลับไปดูก็พบว่าร่างเล็กลืมตามองกอล์ฟอยู่

“จะรีบไหนคะ.............................แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นดูเศร้าจัง................นั่งลงก่อนฐามีไรจะคุยด้วย”  ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าร่างสูงพลางตบเตียงเบา ๆ เป็นเชิงให้นั่งลง

“ดีขึ้นแล้วหรอคะ..???”  กอล์ฟถามสีหน้าระคนสงสัย

“ก็ยังไม่ค่อยดีหรอก  แต่ก็พอจะคุยกันรู้เรื่อง”  “มีไรอยากคุยกับฐาหรือป่าวคะ??........ถ้าไม่รีบคุยเด๋วฐาสร่างเมาแล้ววิ่งหนีกอล์ฟอีกนะ”  ร่างสูงตกใจกับคำถามจากพ่อเสือกลายเป็นแมวน้อยเชื่อง ๆ ทันทีที่อยู่กับฐา

“เอ่ออออออออ.........กอล์ฟอยากรู้ว่าพี่ฐารังเกียจกอล์ฟหรอ  ทำไมทุกครั้งที่กอล์ฟพยายามจะเข้าไปคุยด้วย  พี่ฐาวิ่งหนีกอล์ฟตลอดเลย” 

“ป่าวนิ  ไม่ได้รังเกียจ”  ฐาตอบหน้าตาเฉย

“อ้าววววววว  แล้ววิ่งหนีกอล์ฟทำไมอ่ะ”  ร่างสูงทำหน้าสงสัย  ฐาเขยิบเข้ามาใกล้มือสวยลูบใบหน้ากอล์ฟเบา ๆ

“ก็ฐากลัวอดใจไม่ไหวเวลาอยู่กับกอล์ฟไงคะ”  นิ้วเรียวเกลี่ยริมฝีปากร่างสูง  พลางกัดเม้มปากตัวเองแววตาฉายออกมาเป็นเชิงยั่วยวนสุด ๆ

“เอาเรื่องจริง  อย่าล้อกอล์ฟเล่นสิ”  กอล์ฟหลบตากลืนน้ำลาย

“ใครว่าโกหกล่ะ  คิดว่ากอล์ฟหลงรักฐาเป็นคนเดียวหรือไง....หื้ออออ”  จับใบหน้าร่างสุงให้หันมาเผชิญหน้ากัน

“จริงหรอ???” 

“จริงสิคะ  เด็กโข่ง” 

กอล์ฟยิ้มตาหยีสบตาร่างบางอยู่ครุ่ค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้าชิดกันประทับริมฝีปากร่างเล็กนุ่มนวลก่อนจะเปลี่ยนจังหวะรักร้อนแรงเพียงเวลาไม่นาน  เสียงดังจ๊วฟฟฟฟฟ จ๊าบบบบบ  อย่างไม่มีใครยอมใครร่างสูงจูบเชยคางคนร่างบางให้เงยขึ้นสูดกลิ่นหอมบนลำคอขาวเนียน  สองแขนคล้องคอกดจิกไหล่ร่างสูงที่ตอนนี้ร่างสูงอยู่ในท่านั่ง ร่างเล็กยืนคุกเข่าจนต้องร้องโอ้ยออกมา

“โอ้ยยยย!!!!!  พี่ฐา  กอล์ฟเจ็บ” 

“เจ็บสิดี  จะได้เพิ่มบรรยากาศไง”  ร่างเล็กยิ้มยั่วยวนเหลือเกิน  เอาวะเป็นไงเป็นกันไอ้เสือพุ่งนี้ยอมลาป่วย  1  วัน

.................................................................

ตอนพิเศษแต่งมาตอนเดียวจบ  ถือเป็นโบนัสให้กับรีดเดอร์ที่ติดตามให้กำลังใจไรท์นะคะ

ยังไม่จบนะ  ใครอยากได้ก็เม้นกันเยอะ ๆ ทิ้งเมล์ไว้นะ