[Fic One-Shot]ไกลแค่ไหน...คือใกล้

ข้อมูลเบื้องต้น

กอล์ฟ

ฐา...เมื่อไรถึงจะเลิกยั่วกอล์ฟซักที?

ทำแบบนี้กอล์ฟหวั่นไหวนะ

ฐา

ก็กอล์ฟน่ารักนิน่า  เป็นใครจะอดใจไหวจริงมั้ย?

“คำพูดที่ดูทีเล่นทีจริงของเธอ แต่เธอจะรู้มั้ยว่ากำลังทำให้

ใจดวงนี้ เต้นไม่เป็นจังหวะ”

เธอจะรู้บ้างมั้ย ว่า “เพื่อน” คนนี้ กำลังคิดอะไรที่มากกว่าคำว่า “เพื่อน”

..อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้......บอกที

ฟิคนี้เป็นจิตนาการของไรท์เตอร์ล้วน ๆ นะจ๊ะ  ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง

เป็นการแต่งฟิคครั้งแรก  ครั้งเดียวจริง ๆ ภาษายังไม่ดีเท่าที่ควร

บทยืดไปหน่อยต้องขออภัยด้วย  แต่ตั้งใจแต่งเต็มที่ ฟินไม่ฟิน ติชมได้ตามอัธยาศัยเลย
 

ปล. NC พอใจกันมั้ย ฟินกันพอมั้ย

แนะนำให้เปิดเพลงไปด้วย อ่านฟิคไปด้วย นะฟินมาก

 

เนื้อเรื่อง

เช้าวันที่สดใส แสงจากพระอาทิตย์กำลังสาดส่องผ่าน ผ้าม่านบาง กระทบอยู่บนใบหน้าของสาวร่างสูง ที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่ในห้วงนิทรา   แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตื่น เมื่อมีเสียง ๆ หนึ่งกำลังปลุกให้เธอตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว 

“กอล์ฟ....ตื่นได้แล้วค่ะที่รัก”  เสียงใส ๆ ของร่างบางที่กำลังปลุกและมองดูร่างสูงด้วยสายตาเป็นประกาย

แต่นั่นจะเป็นการปลุกที่ธรรมดามาก ๆ เหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับพิเศษกว่าวันไหน ๆ  

ถ้าเปรียบเป็นบะหมี่ชายสี่ หมี่เกี๊ยว  ก็คงประมาณพิเศษสุด ๆ ก็ว่าได้ (...ไรท์หิวอยู่สินะ...)

เพราะไม่เพียงแต่ฐาจะทำการปลุกด้วยน้ำเสียงใส ๆ แบบที่เคยทำ แต่กลับ กระซิบที่ข้างหู  แถมเอาใบหน้ามาจอบนหน้ากอล์ฟ จนแทบจะเข้าไปสิงร่างกันอยู่แระ

“เฮ้ยย!!  ฐา  มาตั้งแต่เมื่อไร... แล้วทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้กอล์ฟขนาดนั้นด้วย”

กอล์ฟหน้าเปลี่ยนสีสุดขีด  แต่ก็ยังเก็กทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เพราะกลัวอีกฝ่ายจะรู้ถึงความผิดปกติในใจ  จังหวะเต้นของหัวใจที่แรงแระเร็ว เหมือนกับจะวิ่งพุ่งออกจากอก ทำให้กอล์ฟต้องสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ อยู่หลายที  “ใจเย็น ๆ ไอเสือ ใจเย็น ๆ อย่ามีพิรุธ”

“ก็เข้ามาทางประตูนั่นแหละค่ะ  เห็นกอล์ฟหลับอยู่  ก็กัวจะตกใจถ้าฐาเรียกเสียงดัง  ฐาก็เลยปลุกเบา ๆ “  ยิ้มหวานตามแบบฉบับ  “แล้วนี่ทำไมกอล์ฟต้องหน้าแดงด้วยล่ะ  เขินเค้าหรอออคะที่รัก”  ร่างบางยิ้มเจ้าเล่ห์  เมื่อรู้ถึงพฤติกรรมที่กอล์ฟกำลังเก็บซ่อนเอาไว้อยู่

“ป๊าววว!!  พอดีแดดมันส่องหน้าเมื่อกี้นะ  กอล์ฟจะไปหน้าแดงเขินฐาเรื่องอะไร?   กอล์ฟเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายนะ” 

กอล์ฟปากแข็ง  แต่ในใจแทบจะตะโกนออกไปดัง ๆ ว่าเค้าแอบรักเธออยู่  แต่ด้วยความที่มีเส้นใยบาง ๆ ของคำว่า “เพื่อน” ที่กั้นอยู่  กอล์ฟจึงกลัวว่าถ้าพูดออกไป  ฐาอาจจะรับไม่ได้  และความสัมพันธ์ของเรา  อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป  จึงจำใจต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ให้ลึกที่สุด เท่าที่จะทำได้  ร่างบางรู้ทันเพราะเธอเองความรู้สึกตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากกอล์ฟเท่าไร  เพียงแต่แค่อยากแน่ใจเท่านั้น  ว่ากอล์ฟจะคิดแบบที่เธอเองก็คิดเหมือนกอล์ฟหรือป่าว

“จร้า......แม่สาวหวานนนนนน หวานจิงไรจิง”  รีบ ๆ ลุกขึ้นได้แล้ว  วันนี้เรามีเรียนแต่เช้านะ” 

ร่างบางพยายามฉุดร่างสูงให้รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ 

“แล้วอีกอย่าง  วันนี้เรามีปาร์ตี้กันที่บ้านของฐาด้วย  นัดพวก  ชิน  ณอร์ณ  น๊อต  และก็น้ำชาไว้แล้ว  ห้ามเบี้ยวนัดเด็ดขาด”  ฐารีบบอกร่ายตารางคิวงานวันนี้ที่ต้องทำให้กอล์ฟฟังจนยาวเหยียด  อย่างกับคิวงานของซุปตาร์ยังไงยังงั้น

“แล้วถ้ากอล์ฟไม่ไปล่ะ”  กอล์ฟยั่วยวนกวนประสาทตามแบบที่ตัวเองเป็น  แต่หารู้มั้ย  นั่นยิ่งทำให้ฐา  ถือไพ่เหนือกว่ากอล์ฟหลายขุม  ฐายื่นหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกชนกัน  แล้วใช้มือเรียวทั้งสอง  คล้องคอคนตรงหน้า

“ถ้ากอล์ฟไม่ไป  ฐาก็จะทำโทษกอล์ฟ”  เรียวตาสวย  ดูจิกและจิงจังจนกอล์ฟหน้าเปลี่ยนสีอีกครั้ง 

“ค่ะๆๆๆๆ ไปค่ะไปแล้ว  กอล์ฟไปอาบน้ำก่อนนะ”  ด้วยความกลัวใจตัวเองที่อาจเผลอทำในสิ่งที่เก็บเอาไว้นาน  กอล์ฟจึงตัดบท  แล้วรีบแจ่นเข้าห้องน้ำชนิดที่เรียกได้ว่า  4 × 100  นักกีฬาทีมชาติยังต้องอาย  “เกือบไปแล้วมั้ยล่ะไอกอล์ฟเอ้ยยย”

“อิอิ...แค่นี้ฐาก็รู้แล้ว  กอล์ฟนี่น่ารักจัง  อย่างนี้ต้องแกล้งให้เข็ด”  แผนการที่จะงัดปากของคนปากแข็งกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่กี่ชม.

.

.

.

.

ณ  บ้านฐา

ทั้ง  ชิน  ณอร์ณ  น๊อต  น้ำชา  ต่างมาพร้อมกันที่บ้านของฐา  เครื่องดื่มถูกจัดเตรียมไว้พร้อมเป็นอย่างดีสำหรับปาร์ตี้คืนนี้

“นี่ๆๆๆ ทุกคน  ฉันถามจิง ๆ เหอะว่ะ  จัดปาร์ตี้กันเรื่องอะไรวะ”  ชินเอ่ยด้วยความสงสัย  เพราะวันพิเศษก็คงไม่น่าจะมี  วันเกิดใครในกลุ่มก็ไม่น่าจะใช่  แล้วมันจัดปาร์ตี้กันเรื่องอะไรวะ..

“นั่นสิ  ชา  ก็ไม่รู้เหมือนกัน  ก็เห็นฐาชวนมาก็นึกว่าคงจะมีเซอร์ไพร์สอะไรสักอย่าง”

น้ำชาก็เป็นอีกคนที่ก็อดจะสงสัยไม่ได้

“เออออน่า...จะเนื่องในวันอะไรก็ช่างเหอะ  ถ้าเป็นอะไรที่เป็นของฟรี ๆ เนี่ย  ก็กิน ๆ เข้าไปเหอะ  เด๋วคนชวนเค้าจะเสียใจ”  น๊อตซึ่งเป็นคนที่เห็นแก่กินที่สุดในกลุ่มสรุปเรื่องราวทั้งหมด  ของฟรี  เป็นใครจะไม่ชอบ  “มึงนี่นะ  เห็นแก่กินจิง ๆ “  ณอร์ณอดขำในท่าทีของน๊อตไม่ได้

เพียงไม่นาน  เสียงมอไซต์บิ๊กไบค์ของคนร่างสูงก็มาถึง  ฐาจึงรีบวิ่งออกไปรับจนเพื่อน ๆ ต่างสงสัยในพฤติกรรมของทั้งคู่  “ไอ้สองคนนี้มันยังไง ยังไงอยู่นะ”  ณอร์ณอดคิดไม่ได้  เพราะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ดูฉลาด  และมีความคิดที่สุด  “ยังไงวะ”  น๊อตเริ่มตั้งคำถาม

“งานนี้มึงคอยดูไอ้สองคนนั้นแล้วกัน  กูว่าคืนนี้พวกเมิงได้รู้แน่  ว่าหมู่หรือจ่า”  ณอร์ณตัดบทสนทนาให้เหลือไว้ให้ทุกคนคิดแค่นั้น

เมื่อปาร์ตี้เริ่มขึ้น  เสียงเพลงบรรเลงกันอย่างเมามันส์  บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กำลังได้ที่

ฐาที่จัดว่าตอนนี้หนักกว่าใครเพื่อน  เริ่มเต้นออกวาดลวดลายสวมวิญญาณแม่เสือสาวร้อนแรง  จะทำให้คนที่มองอยู่ห่าง ๆ อย่างร่างสูงถึงกับมองไม่ละสายตา  ใบหน้าที่ร้อนวูบวาบอย่างที่ตัวเค้าเองก็รู้สึกได้

 “หรือเป็นเพราะเรากินเยอะไปป่าววะ”  สะบัดหัว 2-3 ที  พร้อมกับตบหน้าตัวเองเบา ๆ เพื่อเรียกสติ  เป็นจังหวะเดียวกับที่ฐาก็หันมามองกอล์ฟพอดี  ทันทีที่เห็นกอล์ฟตบหน้าเรียกสติก็รีบเดินไปหาร่างสูงด้วยสภาพที่ตุ๊บปั๊ดตุ๊บเป๋หอบสังขาร  เดินไม่เป็นทางไปหากอล์ฟ

“กอล์ฟเป็นอะไรคะ  ตบหน้าตัวเองทำไมอ่อออออออ”  มึนค่ะนางมึน  เสียงอ้อนอ้อแอ้  ฟังไม่ได้ศัพท์

“ป่ะ ป่ะ ป่าวค่ะ พอดีกอล์ฟมึน ๆ นิดหน่อยน่ะ” 

“งั้นเด๋วฐาพาไปพักมั้ย?? ไปพักห้องฐาก่อนก็ได้นะ ฐาเห็นกอล์ฟตบหน้าตัวเองแล้วฐาไม่ชอบเลยยยย”  บอกให้เค้าไปพัก  แต่ดูสภาพตัวเองตอนนี้สิ  ใครกันแน่เนี่ยที่จะไปก่อนกัน

กอล์ฟที่ตอนนี้เป็นฝ่ายที่ต้องเป็นคนพยุงฐา  แทนที่จะเป็นฐาที่เป็นคนชวนเป็นคนพยุง  มุ่งหน้าไปยังห้องฐา

แต่ก็ไม่พ้นสายตาของณอร์ณที่แอบมองพฤติกรรมทั้งคู่อยู่

“กูว่าแล้ว  เป็นแบบที่คิดไว้ไม่มีผิดจริง ๆ ไอเสือเอ๊ยยยย!!  ปากบอกชอบผู้ชาย  55555  “   

ณอร์ณได้แต่ขำแล้วก็หันไปเต้นตามจังหวะเพลงที่ตอนนี้มันส์สุด ๆ เรียกได้ว่า  ใครมาปิดเพลงเมื่อไร  ได้มีเผาบ้านแน่งานนี้

เมื่อมาถึงห้องด้วยสภาพที่ทุลักทุเลพอสมควร  เพราะเห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้  แต่ฐานี่ตัวหนักชะมัดเลย (อย่าโกดน๊า ตัวเล็ก อิอิ)

“ฮึ๊บ...อ่ะถึงแล้วค่ะ  นอนดี ๆ สิฐา”  กอล์ฟมองสภาพร่างเล็กที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม  ยิ้มหวานอยู่คนเดียว

 “เฮ้อออ ทำไมปล่อยให้ตัวเองเมาขนาดนี้  ถ้าไปเมาที่อื่นแบบนี้เกิดอะไรขึ้นมา  กอล์ฟจะทำยังไง?” 

กอล์ฟได้แต่พูดออกมาเพราะคิดว่าร่างเล็กคงไม่รู้เรื่องแล้วตอนนี้  แต่เปล่าเลย  อยู่ดี ๆ ฐาก็ลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องหน้ากอล์ฟด้วยสายตาจริงจัง  “...อะไรกันเมื่อกี้ยังเมาอยู่เลยนิ  แล้วนี่เป็นอะไรนี่...”  กอล์ฟตกใจเมื่อเห็นอาการของฐา 

“กอล์ฟ  รัก  ฐา  ใช่มั้ย????????”  น้ำเสียงจริงจัง  อาการเมาเมื่อกี้มันหายไปไหนกัน  นี่แกล้งเมาหรือว่าเมาจนไม่ได้สติ

“ฐะฐะ...ฐา  พูดอะไรอ่ะ  เมามากแล้วนะคะ”  กอล์ฟหน้าซีดเมื่อโดนยิงคำถาม 

“ตอบ.....”  น้ำเสียงของฐาดุดันมากขึ้นกว่าเดิม  “กะ กะ ก็รักไง  กอล์ฟรักฐาไง  ก็ฐาเป็นเพื่อนกอล์ฟนิคะ” 

“โกหก!!  กอล์ฟไม่ได้รักฐาแบบเพื่อน  แต่มันมากกว่านั้นใช่มั้ย”  เอาล่ะสิกอล์ฟ  ซวยล่ะแก 

เอาวะ!!  เป็นไงเป็นกัน  ถามเองนะ  จะมาว่ากอล์ฟไม่ได้นะ

“ใช่!!   กอล์ฟไม่ได้รักฐาแบบเพื่อน  กอล์ฟรักฐามากกว่านั้น  รักมาก  มันอยู่ในใจกอล์ฟมานานมากแล้วด้วย  แต่ที่กอล์ฟไม่บอกฐา  เพราะกอล์ฟกลัว...กลัวว่าฐาจะรับไม่ได้เพราะเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่  แล้วเราก็เป็นเพื่อนกัน  กอล์ฟแค่กลัวจะเสียฐาไป........”

จบประโยคนั้น  ร่างบางไม่พูดพร่ำทำเพลง  ประกบปากหยุดคำพูด  หยุดทุกอย่างที่กอล์ฟกำลังจะเอ่ยต่อ  ริมฝีปากบางทั้งคู่ประกบกันอยุ่เนินนาน  แล้วค่อย ๆ บรรจงบดบี้อย่างช้า ๆ กอล์ฟที่ตอนแรกอึ้งกับสิ่งที่ฐาทำ  อาจเป็นเพราะความเมาที่ทำให้ฐาทำแบบนั้น  แต่เวลานี้กอล์ฟไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้ว  กอล์ฟไม่ใช่คนฉวยโอกาส  แต่ถ้าโอกาสมันมาให้ฉวย  เป็นใครจะปล่อยให้หลุดมือไป  (เอ๊ะ!!! ยังไงเนี่ย  ไรท์งง  ๆ ตัวเอง)  กอล์ฟเริ่มบรรเลงเพลงรัก  หนักหน่วงขึ้น

ปากที่ค่อย ๆ บรรจงจุมพิต  กลับเพิ่มความเร็วจังหวะรัวมากขึ้น 

“อื้มมมมมมมม......” 

เสียงอื้ออึงในลำคอของฐา  แสดงถึงอากาศที่กำลังจะหมด  ร่างเล็กเริ่มผลักร่างสูงออก 

“............” 

ทั้งคู่หอบถี่  แต่สายตาของร่างบางยังคงยั่วร่างสูงไม่หยุด

กอล์ฟเริ่มหมดความอดทน  “ฐา...เมื่อไรถึงจะเลิกยั่วกอล์ฟซักที?  ทำแบบนี้กอล์ฟหวั่นไหวนะ”

“ก็กอล์ฟน่ารักนิน่า  เป็นใครจะอดใจไหวจริงมั้ย?”  ร่างบางยังคงส่งสายตายั่วยวนไม่หยุด

 

ปล.  NC 18+++++ ตามคำเรียกร้อง  อาจแต่งไม่เก่งน๊าาาา ไงผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคร่าาาา 

ใครอยากได้ NC ทิ้งเมล์เอาไว้นะคะ เดี๋ยวไรท์จะส่งเมล์ไปให้ แต่งไม่เก่งจิง ๆ คร่าาา ติชมได้นะ

ไรท์ส่ง NC ให้ครบทุกคนแล้วนะคะ ใครที่ยังไม่ได้รับบอกได้นะ จะส่งให้ใหม่ขอบคุณทุกคำติชม คร่าาาา ขอบคุณมากจริง ๆ ส่วนเรื่องที่ไรท์จะแต่งต่อไป พิจารณาแล้ว ได้กำลังใจ รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะแต่งเรื่องยาวซะแล้วสิ เร็ว ๆ นี้ติดตามนะคะ ไหว้งาม ๆ ทุกคอมเม้นเลยคร่าา^^