เกร็ดประวัติศาสตร์จีนน่ารู้

ลำดับตอนที่ #12 : กษัตริย์เลี้ยงแกะหยอกล้อเจ้านครรัฐ

    กษัตริย์เลี้ยงแกะแกล้งจุดไฟสัญญาณหยอกล้อเจ้านครรัฐ




             อยู่มาวันหนึ่ง กษัตริย์โจวอิวหวังได้พานางสนมเปาซื่อเสด็จประพาสหลีซาน เพื่อเป็นการเอาใจนางและให้ได้มาซึ่งรอยยิ้ม พระองค์จึงมีรับสั่งให้จุดพลุไฟสัญญาณ^[1]ขึ้นที่บริเวณตีนเขาหลีซาน พลุไฟสัญญานถูกจุดขึ้นควันดำหนาทึบจากพลุไฟก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ครั้นแล้วเหตุการณ์ก็เป็นดั่งที่คาดไว้



            หลังจากที่กษัตริย์โจวอิวหวังมีรับสั่งให้จุดพลุไฟสัญญาณ  เจ้านครรัฐน้อยใหญ่ต่างรีบยกทัพมาเป็นกำลังเสริมอย่างเร่งด่วน แต่เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของศัตรู ทุกคนจึงรู้ว่าเป็นการล้อเล่นของกษัตริย์โจวอิวหวัง เมื่อสนมเปาซื่อเห็นเจ้าผู้ปกครองนครรัฐแต่ละท่านเหงื่อโทรมเต็มหน้าและอยู่ในอาการหน้าบูดเบี้ยวจึงหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ยังความปิติยินดีมาสู่กษัตริย์โจวอิวหวังเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นพระองค์ได้มีรับสั่งให้จุดพลุไฟสัญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้นางสนมผู้นี้พอใจ ทางด้านเจ้านครรัฐทั้งหลายต่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ 



            พวกเขาทูลถามองค์กษัตริย์ว่า 

           "พระองค์จะทรงล้อเล่นกับพวกกระหม่อมไปเรื่อยๆเช่นนั้นหรือ"  


             ภายหลังเมื่อเซินโหวคบคิดกับชนเผ่าเฉวี่ยนหยง บุกเข้าโจมตีเมืองหลวงโจวอิวหวังตกใจมากและรีบสั่งว่า


           "แย่แล้ว ข้าศึกมาจริงๆ รีบจุดพลุไฟสัญญาณแจ้งเหตุร้าย"


             แต่เจ้านครรัฐทั้งหลายต่างคิดว่า พระองค์ทรงล้อเล่นกับเขาอีก พวกเขาจึงไม่ได้สนใจโดยพวกเขาคิดว่า


            "ต้องเป็นการหลอกอีกแน่ ครั้งนี้จะไม่ยอมหลงกลอีกแล้ว"


            ในที่สุดกษัตริย์โจวอิวหวังก็ถูกชนเผ่าเฉวี่ยนหยงปลงพระชนม์  ส่วนนางสนมเปาซื่อก็ถูกจับไปเป็นเชลย







^[1]พลุไฟสัญญาณ สร้างจากอุจจาระของหมาป่ากับวัสดุที่ติดไฟง่าย ลักษณะพลุเปนเสาทรงกลม หากเมื่อบ้านเมืองเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินจึงจะมีการจุดพลุไฟสัญญาณนี้  เมื่อเจ้านครรัฐทั้งหลายเห็นเห็นพวยควันไฟลอยขึ้นมา ก็จะทราบทันทีว่าศัตรูกำลังบุกเข้าโจมตีเมืองหลวงและรีบส่งกำลังทหารมาช่วยโดยด่วน