คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep.3 บรรยากาศมันพาไป
บรรยาาศยามเย็นสวยมาที่ายะอบในประเทศไทย พระอาทิย์ลับไปับอบฟ้าในภูเา แสแยามเย็นเปร่ประายสีส้ม แ เล็ลอเ้ามาทาหน้า่า ายะนั่เหม่อมอพระอาทิย์ทาหน้า่า้วยสายาที่เศร้าและว่าเปล่า หลัาที่รามิทร์ไปทำธุระที่โรเรียน ายะนั่ที่เ้าอี้และถือีาร์ไว้บนั้วยท่านี้ลอ
ย้อนไปเมื่อ 3 ั่วโม่อน
"น่ะๆ รามิทร์ ่วยสอนันหน่อย"ายะเยิบเ้าไปใล้ แล้วเอาหน้าไปถูับแนอรามิทร์เหมือนลูแมวอ้อน
"รับๆ เี๋ยวสอนให้" รามิทร์อบอย่ายอมแพ้ในท่าทาอออ้อนที่น่ารัอายะ
"เย่ๆ อบุน่ะ"
"รืๆ รืๆ"เสียโทรศัพท์อรามิทร์ัึ้น
"เี๋ยวอัว่อนน่ะ"รามิทร์บออย่ารีบร้อน
'สสัยะเป็นธุระสำัมาว่าันสิน่ะ'ายะิในใ
"ายะ เี๋ยวัน้อไปที่โรเรียน่อน สอนเธอไม่ไ้หรอ "รามิทร์ะโนบอาประูห้อ แล้วปิประูเสียั
"เฮ้อ....ะเป็นไปไม่ไ้ที่ะทำให้รามิทร์รัเราในวันเียวสิน่ะ"ายะท้อแท้ แล้วหยิบีาร์และเ้าอี้มาที่หน้า่าและนั่รนั้นโยไม่ยับไปไหนนถึอนนี้
ายะนั่มอพระอาทิย์ินที่หน้า่านเียวอย่าโเี่ยว
'พระอาทิย์็เหมือนับเราแหล่ะ อยู่โเี่ยวเียวายท่ามลาท้อฟ้า แ่เราโเี่ยวอยู่ท่ามลาผู้น พรุ่นี้็้อไปโรเรียนแล้ว ะมีเพื่อนับเ้ามั๊ยน่ะ เฮ้อ...U_U ' ายะิในใแล้วมอออนอหน้า่าอย่าไรุ้หมายปลายทา แล้วีีาร์ให้เสียเพลลอยไปับสายลมอ่อนๆ ผมอายะปลิวไสวไปามแรลมยามเมื่อเธอีีาร์และร้อเพล
"อยู่ไลนสุสายา ไม่อาเห็นว่าเราใล้ัน และทุรั้หัวใันยัไหวหวั่น ับวามทรำ
นึถึรั้แรเราพบัน เธอและันไม่เย้อไล ในวันนี้ัน้อเผิ วามไหวสั่นอยู่ภายในใ ลัวารที่เราไลัน ลัวว่าใะเปลี่ยนผันไป..."
ายะเธอยัร้อเพลยัไม่ทันบ เธอ็เพลียแล้วหลับไปเลย
[RAMIN : TALK]
อนแรผมว่าะแล้ยัยัวเล็สัหน่อย แ่ที่โรเรียน็ันมีเรื่ออีะนี่ เ็โรเรียนเราไปมีเรื่อับพวอันธพาล้าถนนแล้วมีนโทร.มาแ้ับรรมารนัเรียนให้ไป่วย แ่รรมารนัเรียนสู้ไม่ไหวเพราะว่าไม่ใ่แ๊์อันธพาล้าถนนธรรมา พวมันเ่มา อัรรมารนัเรียนบาเ็บไปแล้ว 3 น เหลือสอ ปิแล้วรรมารนัเรียนอโรเรียนเราะแ็แร่ที่สุในบรราโรเรียนเอนแล้ว เพราะถูฝึมาอย่าีาแ๊์แบล็ฟอเรสอพ่อผมเอ ท่านเป็นนใี ึยื่นมือมา่วยทาโรเรียนให้รรมารนัเรียนไ้ไปฝึศิลปะาร่อสู้ที่โรยิมทุวันหลัเลิเรียน
แ่อนนี้ ผมมาถึในที่เิเหุแล้ว เป็นที่ๆนเ้าหายา เพราะมันเป็นอยรอที่แบๆ รถผ่านเ้ายา รรมารนัเรียนอเราเ็บไปแล้ว 4 น เป็นหิ 1 น าย 3น พวผู้าย็ำลั่อสู้โยาร่อยและเะ หลบบ้าบารั้ ส่วนผู้หิ็เ่นัน เหลือแ่มาเรียนเียวเท่านั้นที่ไม่เป็นไร เพราะว่าผมเห็นเธอำลั่อยนที่ำลัทำร้ายเพื่อนเธอ แล้ว็มีพวอันธพาลที่เหลืออี10 น พวมันมี ทั้หม 20 น ถูอัไปแล้วโยรรมารนัเรียนอเรา 10 น ล้มอยู่บนพื้น ผมำลัสัเสถานาร์รอบๆ แล้วผม็เห็นอันธพาลนหนึ่หยิบปืนออมาาระเป๋าที่เหน็บไว้ับเ็มั ออมาเล็ไปที่มาเรีย มันน่าะเป็นหัวหน้า เพราะมันมีปืนนเียว
"ปึ!! ผั๊วะ" พลั๊!!" ผมวิ่ไปแล้วถีบปืนออ้วยา้าเียว านั้น ผมึ่อยไปที่หน้าอมัน ทำให้มันเลือออิบปา พอมันหายหลัผมไม่ปล่อยโอาศให้มันมี่อว่าผมึถีบมันอย่าแรนระเ็นไปับพื้นหลายเมร
"โถ่เอ้ย!!"มันสบถ้วยวามหุหิที่ทำอะไรผมไม่ไ้ แล้วหยิบมีพพานาเล็ออมาาระเป๋าเสื้อแล้ววิ่มาหวัที่ะแทผม
"เฟี๊ยว!! ฟ้าวว!!"แ่พอมันแทมาที่หน้าท้ออผม ผม็หลบไ้ แล้วมัน็โยนมีมา้วยวามเร็ว ทำให้เียแนผมนิหนึ่
"ย้า!! แายย"มันพูออมาเสียัานั้นมันึ่อยมาที่ท้ออผม ผมึเอี่ยวัวไป้านหลัทำให้มันเือบล้มไป้าหน้า
"ผัวะๆ พลั๊!!" พอมัน่อยผมไม่สำเร็ ผมึเะไปที่ท้อน้อยอมันานั้น็ระโถีบสอรั้ ทำให้มันุ แล้วลูน้ออมันึมารับัวลูพี่อมันไป
"ฝาไว้่อนเถอะ!! วันหลัูะมาเอาืน" มันบอพร้อมับเอาัวอพวพ้ออมันลับไปในที่มื
หลัาที่ลุ่มพวอันธพาลไปแล้ว ผม็มาูลุ่มเพื่อนหรือรรมารนัเรียน ส่วนนัเรียนที่อยู่ในเหุาร์็โทร.บอผู้ปรอให้มารับแล้ว
"เป็นไมั่ว่ะ บาเ็บรไหนบ้า"ผมถามเพื่อนๆ้วยวามเป็นห่ว
"แนถลอนิหน่อยว่ะ"เธีอบ แล้วีเสื้ออัวเอมามัแนไว้เพื่อห้ามเลือ
"แม่!!พวมันโรเ่เลยว่ะ นาพวเราฝึมาเือบปีแล้วยันะไม่ไ้เลย เนอะ มาเรีย^^"ูโอเป็นนที่นิสัยี้เล่นที่สุในลุ่มรรมารนัเรียนพู
"ันว่านายมาว่าน่ะ ที่ไม่ระวััว ูสิเลืออออีแล้ว"มาเรียว่าพลาแล้วเอาผ้าเ็หน้าออมาาระเป๋าเสื้อแล้วเ็ที่หาิ้วใหู้โอ
"เฮ้ยๆ!!ทำอะไรเรใันบ้าสิรับุเพื่อน"านโ้พูแวอย่าหมั่นไส้
"ว่าแ่นายอ่ะ รามิทร์ นายไม่เป็นไรหรอเลือออเยอะเียว มานี่เี๋ยวันเ็ให้"แ๊ถามผม แล้วเอาผ้าเ็หน้ามาาระเป๋าเสื้อมาเ็เลือที่หาิ้วอย่าแผ่วเบา
แ๊เธอเยเป็นแฟนับผมอนม.4 แล้วเรา็เลิัน้วยสาเหุบาอย่า แล้วอนนั้น เธี็อบแ๊มา่อนผม้วย แล้วอนนั้นผมึรู้ว่าแ๊แ่บผมประเธีเท่านั้น พอรู้อนนั้นผม็เลียแ๊เ้าใส้เลยหล่ะ แล้วอนนี้แ๊็ำลัเ็เลือให้ผมอยู่เธอ้อาผม แ่แล้ว็มีภาพยัยัวเล็ทับ้อนึ้นมา สสัยผมเป็นห่วเธอมาเินไปสิน่ะ
"พอๆ ันไม่เป็นไรมา ไปูเธีเถอะ"
"ว่าแุ่เพื่อนรับ มึะใหู้โทร.ไปบอำรวป่ะว่ะ...รับ^^" านโ้ถามอย่าวนส้นteenอผมมา
"ูว่าไม่้อหรอว่ะ…..รับ เี๋ยวเรื่อมันะบานปลาย^^" ผมสวนลับอย่าวนteenเ่นัน
"ัน้อไปแล้ว อัว่อนน่ะเว้ย!!" ผมบอแล้วิ่วิ่หนีเรียมที่ะหลบบาทาอไอ้านโ้
"เี๋ยว่อนรับ ุมึ ะไม่รับราวัล่อนเหรอ^^.. "มันพูพร้อมับยบาทาอมันึ้น แ่ไม่ทันเพราะผมวิ่ไป่อนมัน แน่อยู่แล้วหล่ะรับ็ผมเยเป็นนัรีาที่รร.ในอิาลี่อนที่ผมะมาเรียนที่นี่ะอี
ผมเินฝ่าวามมืมาามอยแถวๆโรเรียนนมาถึหอ ผมึเินรมาที่ลิฟ อนนี้เวลาประมา 20.30 น. ผมลิฟที่ั้นแป พอถึ ผมรีบเินรมาที่ห้ออผมและยัยัวเล็อาศัยอยู่ ผมึเอาาร์ออมาาระเป๋าแล้วเสียบาร์ลรล็ออมัน ผมเปิประูแล้วล็อ านั้น็เินรไปยัห้อนอน แ่็ไม่เอ ึเินออาห้อมาที่โฟาแ่็ไม่เออยู่ี
"อะ โอ้ย!!" เสียอผมัึ้นเบาๆ เพราะแผลาาร่อสู้มันีอนที่ผมเินหายัยัวเล็
"เธออยู่ไหน ายะ!!" ผมเรียเธอ้วยวามใ
"อาส์…"แผลผมีอีแล้ว เลืออผม็หยเป็นวเล็ๆามทาที่ผมเินมา ผมึหันมามอที่หน้า่าทาะวันอห้อนั่เล่น มันป็นเาาเ้าอี้แ่ว่าไม่ไ้มีเ้าอี้อย่าเียว มีอะไรสัอย่ายื่นออมาาเ้าอี้ยาวๆรูปทรล้ายๆไม้แ่ไม่รู้ว่าเป็นไม้อะไร ผมึย่อเ้าไปเรื่อยๆที่หน้าเ้าอี้ แล้วเห็นเป็นยัยัวเล็ ผม็ีใ^^
"เฮ้อ…ที่แท้็อยู่นี่นี่เออุส่าหาแทบแย่" ผมพูับยัยัวเล็เอาีาร์ออไปวาที่มุมห้อแล้วเย่าเบาๆ แ่เธอ็ไม่ยอมื่นเสียที
"อืมม…" ยัยัวเล็พึมพำเบาๆ แ่็หลับ่อ ผมเห็นแบบนี้แล้ว็หัวเราะออมาเบาๆ
'พอูไปูมาเอ็น่ารัีน่ะ ายะ^^'ผมิในใ แล้วยืนมอเธอ้วยสายาเ้าเลห์
"หึๆ เธอเสร็ันแน่!!"ผมระิบ้าหูยัยัวเล็เบาๆ แล้วแอบหอมแ้มเธอสัฟอหนึ่ที่ทำให้แผลอผม้อี เธอสะุ้นิๆ แล้ว็หลับ่อ
'เธอ้อใแน่ๆ ที่ื่นมาแล้วไ้นอนเียเียวันับผม หึๆ' ผมิในใอย่าเ้าเลห์
ผมอุ้มยัยัวเล็เ้ามาในห้อนอนอผม แล้ววาเธออย่าแผ่วเบา แ่เธอว้าออผมเอาไว้ นไ้ยินเสียหายใอันและัน ทำให้ผมอยู่ในท่าร่อมแ่แ่หน้าใล้มาว่าปิแ่นั้น
"ระ รามิทร์ อย่าไปน่ะ นายอย่าไปไหนน่ะ" เธอละเมอพูถึผม ผม็เ้าใน่ะว่าเธอ้อลัว็ูเธอสิ ั้แ่แรเห็น็รู้เลยว่าเธออ่ออนแอนาไหน แถมยัอ่อนไหว่ายอี นี่ถ้ามีนเห็นอนที่เราูบ ไม่สิ แ่ปานันที่โรเรียนน่ะ เธอโนแฟนลับอผมับแน่ ถ้ามีนเห็นน่ะ พรุ่นีี้็้อไปโรเรียนแล้ว
"รามิทร์ เมื่อไหร่ะลับมา" เธอพู แ่ยิ่เธอยับปามาเท่าไหร่็ทำให้ปาอเรานันเท่านั้น ลิ่นัวหอมอ่อนๆอเธอโยมาแะมู ทำให้ไประุ้นบาอย่าในร่าายผม
"อะ อื้อ" ผมริมฝีปาหนาทาบทับบนริมฝีปาบา แล้วส่ลิ้นหนาเ้าไปในโพรปาหาวามหวานอย่าเี่ยวา เธออบสนออย่าไร้เียสา ทำให้ไประุ้นผมมาว่าเิม ผมึับท้ายทอยให้เราูบันไ้ถนั
"อะ อืม" เธอราเสียหวาน แล้วเธอ็ับแนที่มีแผลอผม ล้ายๆ บอว่า พอแล้ว
"อาส์..." เสียอผมัึ้นเพราะเ็บแผล ผมถอนูบ แล้วเอามือายะออาแนอผมอย่าแผ่วเบา ลัวว่าเธอะื่น
"นะ นายทำอะไร"เธอลืมาื่น แล้วทำแววาระหนเหมือนลัวอะไรสัอย่า
"มะ ไม่มี ไม่มีอะไร ันแ่อุ้มเธอมาที่เียเยๆ"ผมบอแล้วหลุบา่ำ
"เหรอ.....ันรู้สึว่าันะฝันว่าเราไู้บันอย่าูื่ม้วยแหล่ะ^^ มันเหมือนริมา"
"ระ เหรอ"
"ั้น นาย่วยออไปาัวันไ้หรือยั เี๋ยว็ับปล้ำะหรอ"ายะบอพร้อมับทำท่าเหมือนำลัะะรุ๊บัวผม ผมึรีบลุออาเียอย่ารวเร็ว
"ฮะๆ ันไม่ทำหรอน่า ว่าแ่ไปทำอะไรที่โรเเรียน ลับมาถึเมื่อไหร่ บลาๆๆ "ายะัถามผมมามายหลายอย่านผมฟัไม่ทัน
"แ่ที่โรเรียนมีเรื่อนิหน่อย" ผมอบไปสั้นๆ ระับใวาม แล้วหัน้าที่ไม่มีแผลให้ายะ
"ละ เลือ นี่นายไปทำอะไรมา บอันเี๋ยวนี้!!!"ายะมอเลือที่พื้นและในมือัวเออย่าใ แล้วหันมามอผม
"ปะ เปล่า ไม่มีอะไร" ผมอบแล้วหลบาายะ เหื่อแพลั เธอลุาเียแล้วเินมาใล้ ผม็ถอยไปเรื่อยๆนหลัิผนั เธอับาอผมให้เยึ้นมาสบา ผมว่าผม่าหาหล่ะที่เป็นฝ่ายรุ ไม่ใ่ฝ่ายรับแบบนี้มอูเผินๆเหมือนับายะำลั่มู่ผมยัไไม่รู้ านั้นเธอึสำรวร่าายผมโยารมอ แล้ว็ทำหน้าใ
"ใรทำ!!"
"....."
"ันถามว่าใรทำ!!!"เธอะอเสียั
"ทำไมเธอ้อะอ้วยหล่ะ"
"ะ ็ันเป็นห่วนายนี่ ทำไม ะให้เป็นห่วหน่อยไม่ไ้เหรอ" ายะพูแล้วทำาเหมือนะร้อให้
"เออ!! ที่รร.มีเรื่อนิหน่อย แล้วนัเรียนเราไปมีเรื่อับพว้าถนนเท่านั้น แล้วัน็ไ้บาแผลมาแบบนี้แหล่ะ"ผมอธิบาย้วยวามลละเอียแ่ไม่มา
"ั้นเหรอ ั้นนมานี่เี๋ยวันทำแผลให้" เธอับมือผมแล้วพามานั่บนเีย
"เธอไม่้อทำหรอายะ แผลแ่นี้เอ^^"ผมบอเธอแล้วยิ้ม
"ไม่ไ้ ันอยาทำให้ถือว่าเป็นารอบแทนที่นายูแลันในวันนี้็แล้วันน่ะ^^"เธอบอแล้ววิ่ไปเอาล่อยา
"ล่อยาอยู่ไหนอ่ะ รามิทร์"เธอะโนมาารัว
"อยู่ในู้เ็บ้าบนที่ล้าานรับ" ผมะโนบอเ่นัน แล้วายะ็มาพร้อมับล่อยานาเล็
"ี๊...อาส์ บะ เบาๆหน่อย นี่แรวายหรือไัน หนัะมั"
"อย่าบ่นเลยน่า ันอุส่าเสียสละอันมี่ามาทำแผลให้นายเียวน่ะ^^"
"แล้วปิเธอทำอะไรหล่ะ เวลาอันมี่าอเธอ"
"(_ _)(- -)(_ _) ัน็อ่อยนายยัไหล่ะ(^^)"
ุสิรับ ไป่อไม่ถูเลย ายะ็ไม่พูอะไร เธอทำแผลให้ผมอย่าั้ใ แ่พอเธอทำเสร็แล้ว็เอาล่อยาไปเ็บไว้ที่เิม แล้วเินมาหาผม ึ้นบนเีย แล้วนอนทั้อย่านั้น สสัยเธอเหนี่อยมา ผมึห่มผ้าให้เธอแล้วไปนอนที่ห้อนอนอผม
[RAMIN : END TALK]
.
.
.
.
.
#อ่านแล้วอย่าลืมเม้น! เป็นำลัใให้เ้า้วยยนร้าาา
ความคิดเห็น