love Stop รักนี้หยุดที่เธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ความบังเอิญ

สุดท้ายฉันก็ต้องมาเดินเล่นคนเดียว-.- เพื่อนก็ทิ้ง
ตึก ผลุบ!!
''โอ๊ยยย!!'' ใครกันเนี่ยเดินไม่ดูเรย ฉันก้มมองแผลตัวเองที่ศอก เลือดออกเลยอ้าTT
''เธอเป็นอะไรมั้ย?'' คนที่ชนฉันถาม
''ก็นี่ไงเลือด อะ ออก!!'' o_o
''เอแคล/ซิส''-0- คนทีี่ฉันพูดก็คือแฟนเก่าฉันเอง เขาทิ้งฉันไปแล้วให้เหตุผลว่าฉันน่าเบื่อ เขาคือคนที่ทำให้ฉันเจ็บตลอดมา1ปี
''ขอโทษนะ''ซิสเอ่ยขึ้นแบบเฉยชา
''อ่อ ไม่เป็นไรหรอก'' ฉันรีบก้มหน้าแล้วเดินออกมา ก่อนที่เขาจะเห็นน้ำตาของฉัน ว่าฉันคนนี้ไม่สามารถลืมเขาตลอด1ปีได้เลย
''เธอคงไม่ได้รักฉันอยู่หรอกนะ'' คำพูดของเขาทำให้ฉันหยุดกึก 
''ฉันลืมนายได้แล้วแหละ'' พูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งมาที่สวนหลังโรงเรียน
''ทำไมนะ ทำไมฉันยังไม่สามารถลืมคนอย่างเขาได้เลย''ฉันพึมพำด้วยเสียงที่สั่น แต่สุดท้ายฉันก็ไท่สามารถกลั้นน้ำตาของความอ่อนแอได้เลย
''เอแคล เธอไปไหนมาหนะฉันตามหาตั้งนานคนิดว่าจะโดดเรียนซะอีก'' หลังจากที่ฉันร้องไห้เสร็จก็เดินช้าๆกลับมาที่ห้องอย่างเหนื่อยล้า
''ไม่หรอก ฉันสัญญากับเธอแล้วหนิ'' ฉันก้มหน้าตอบแอล
''เธอ เป็นอะไรไป  นี่เธอร้องไห้มาใช่มั้ย?-0-'' แอลจับหน้าฉันขึ้นคงสงสัยจะเห็นว่าตาฉันแดง ไม่มีครั้งไหนหรอกที่แอลจะไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร  ฉันเงียบที่จะตอบคำถามแอล
''เธอเจอเขามาใช่ไหม?'' ฉันพยักหน้าเบาๆ
''ไม่เอาน่าา!! เดี๋ยวตอนเย็นเราไปห้างกันมั้ย''^^
''ไม่อ้ะ'' 
''ไปผับก็ได้ของชอบเธอนิ''แอลพยามที่จะตื้อฉัน^^'
''ไม่อ้ะ''
''ไม่เป็นไรหรอก''แอลฉีกยิ้มให้ฉัน 
''เธอสองคนจะคุยกันอีกนานมั้ย''ครูตะคอกด่าพวกเรา แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจหรอก
''ขอโทษค่า'' แอลตอบครู ครูสอนฉันไม่สามารถจับใจความได้เลย ในสมองฉันตอนนี้มีแต่เรื่องของซิส
กริ๊งงงง!!
''เอแคล''
''เอแคลๆ''
''เอแคลๆ'' แอลตะโกนเสียงดังลั่น 
''อื้อออ! (=_=)'' ฉันบิดตัวไปมา
''เลิกเรียนแล้วเหรอ'' ฉันหันไปถามแอล
''เลิกตั้งแต่ครึ่งชัวโมงที่แล้วแล้วหละ'' - -' ฉันหันไปมองรอบๆห้อง เพื่อนหายไปไหนหมด
''แฮะ เดี๋ยวฉันขอเก็บของก่อนน้ะ'' แล้วฉันก็ต้องรีบเก็บของเพราะเขาจะปิดประตูข้างล่างนะสิ -..-
''ปะ! ฉันเสร็จแล้ว'' ดีนะที่ประตูยังไม่ปิด
''เอแคลเราไปหาอะไรกินกันมั้ย วันนี้วันศุกร์มีตลาดนัด'' ก็ดีเหือนกัน ฉันว่าฉันหิวแล้วแหละ
''ไปสิ ฉันจะไปหาของกินซักหน่อย'' 
''แอลๆ แกร์ช่วยฉันถือหน่อยสิ'' ฉันยื่นของให้แอแลช่วยถือ เหมือนฉันจะเหมาตลาดเลยนะ^^
''นี่แกร์จะกินหรือตฃจะยัดเนี่ย สารพัดของกินเลย'' 
''เดี๋ยวฉํนแบ่งให้กินเป็นค่าตอบแทน'' ฉันหันไปยิ้ม
''อยู่แล้วหยะ!'' 
ตุบ ตุบ โผละ ผลึก
''แอลเสียงอะไรอ้ะ เราไปดูกัน''ฉันเลือกของกินอยู่ก็ได้ยินเหมือนเสียงคนต่อยกัน
''ไม่เอาอ้ะ ฉันว่าสงสัยคนเค้าต่อยกันน้ะ เรากลับเข้าห้องกันดีกว่า- -*'' แต่ความยากรู้อยากเห็นของฉันมันบอกให้เดินไปนะ^^'
''ไปเถอะน่า เดี๋ยวมีอะเกิดขึ้นฉันจะปกป้องแกร์เอง''^^
''แล้วฉํนจะรอดมั้ยเนี่ยT^T''แอลบ่นอุบอิบ แล้วฉันก็รีบใส่เกียร์หมามาที่ท้ายตลาด จิงด้วยเขาต่อยกัน
นั่นมันโรงเรียนกับโรงเรียนไฮครอสนี่นาที่ฉันได้ยินมานิดหน่อยก็คือโรงเรียนไฮครอสเป็นศัตรูที่หนึ่งของโรงเรียนฉันเลย มีอยู่แก๊งหนึ่งชื่อว่าอะไรน้ะ? -_-? อ้อแก๊งฮานวิสชอบมีเรื่องกับแก๊งที่ใหญ่ที่สุดของโรงเรียนฉัน คือแก๊งสไลนอส มีกันอยู่5คน คือ ฟรานซิส ฮาด ไคน์ ธาม เดวิส หัวหน้าของแก๊งนี้คือ ฟรานซิส ส่วนชื่อแก๊งของโรงเรียนไฮนอสฉันไม่รู้น้ะ ก็รู้แค่นี้แหละ
''ฉันว่าเราไปกันเถอะ พวกนี้เขาโหดกันจะตายเดี๋ยวเราโดนลูกหลงไปด้วยT^T'' มาแล้ว ก็อย่าให้เสียเที่ยว 
''เถอะน่า เราไปแอบดูกันตรงนู่นเถอะ'' ฉันชี้ไปที่ลังกระดาษที่ซ้อนกันอยู่หลายชั้น
ตุบบบบ!!
''กรี๊ดดด!!'' ก็ยัยแอลเนี่ยสิเดินไม่มองพอฉันหยุดมันกระแทกฉันเต็มแรง ทำให้ฉันชนกับลังกระดาษ ทำให้ลังพวกนั้นล้ม พวกสไลนอสหันมามองพวกฉัน พอพวกสไลนอสเผลอพวกโรงเรียนไฮครอสก็รีบวิ่งหนีไป แต่ได้รับบาดเจ็บกันพอสมควร
''เอแคลๆ!! พวกนั้นกำลังเดินมาที่เราแล้วทำอะไรซักอย่างสิเอแคล'' แล้วแกร์จะให้ฉันทำอย่างไงละเนี่ย ตัวฉันก็ยังเอาไม่รอดเลย
''พวกเธอหนะ'' ฉันหันซ้ายหันขวา ก็ไม่มีใครหนิมีแค่ฉันกับยัยแอล
''พวกเธอนั่นแหละ'' -0- ให้ตายสิ ฉันจะรอดกลับไปหาพี่ไทจิกับพี่จีน่าพรุ่งนี้มั้ยเนี่ย
''พวกฉันขอตัวไปก่อนน้ะ พอดีหุงข้าวทิ้งไว้'' ขอสลบตอนนี้เลยได้มั้ยT^T
''พวกเธอทำให้นั้นหนีไปได้'' เท่าที่ฉันจำได คนนี้คือ ธาม 
''พวกฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ฉันก็แค่ล้มทับลังอะ- -*'' ฉันพูดน้ำเสียงที่ไม่พอใจ ก็ฉันจะยอมมาให้กล่าวหาเสียๆหายๆไม่ได้
''เอแคล เธอพูดให้มันดีๆหน่อยสิ ฉันยังไม่อยากตายT^T '' แอลกระซิบบอกฉันเบาๆ
''เพราะพวกเธอคนเดียวถ้าพวกเธอไม่ยุ่งป่านนี้มันก็ไม่หนีหรอก '' ===>เดวิส อย่าตะคอกสิT^T
''ช่างมันเถอะเดวิส พวกมันก็โดนอัดซะน่วมแล้วหนิ'' ===>ไคน์ ที่ดูมารู้สึกว่าไคน์จะดีสุดแล้วนะในนี้หนะ><
''ช่างมันไม่ได้นะไคน์ พวกยัยนี่กำลังทำเราวุ่นวาย'' ===>ฮาด
''นี่พวกนาย ไม่อายเหรอที่ทำร้าายผู้หญิงหนะ'' ฉันไม่เห็นฟรานซิสจะรู้สึกอะไรเลย เขาแค่อยู่เฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เขาเย็นชาจริงๆ
''พวกเธอรีบไปเถอะ'' ไคน์พูด แล้วฉันกับแอลก็รีบชิ่งออกมาก่อนที่พวกเราจะไม่มีชีวิตได้เห็นโลกอันสวยงามนี้แล้ว
แฮ่กๆๆ วิ่งทีต้องใส่เกียร์หมาเลย
''ฉันบอกแล้วว่าอย่าไปดู'' แอลพูดอย่าโมโห
''ฉันขอโทษ เรารีบขึ้นห้องกันเหอะ''อยู่ไปนานเดี๋ยวมันจะเกิดเหตุฆ่าปิดปาก