[ SF ] Please turn off your Phone

ข้อมูลเบื้องต้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการล้วนๆ
ดังนั้น เอาแน่เอานอนไม่ได้ 555
เรื่องนี้เป็นคู่คริสหาน นะคะ 
มีช่วง cut นิดหน่อย ยังไงก็ขอความกรุณาอย่าแบนเลยนะคะ TT^TT


ที่สำคัญขอให้อ่านให้สนุกนะคะ ^ ^


 

เราชื่อ ขวัญ นะคะ ฟิคก็จะเป็นฟีลแบบนานๆมาลงที
ยังไงถ้าใครชอบอ่าน เทาลู่ก็ฝากกลับไปอ่านเรื่องเก่าเราหน่อยนะ 

ปล.ถ้าช่วง cut อ่านไม่ได้ยังไงก็ เมนชั่นมาที่ @kwan_tita ล่ะกันนะคะ เดี๋ยวเราจะส่งลิ้งไปให้
 

เนื้อเรื่อง

[Shortfic]  Please turn off your Phone (NC–18)

Pairing : Kris X Luhan

Writer : ก็เธอ...

Ps’ ออกทะเล

กดฟังเพลง  จิ้ม



 

ปิดมือถือก่อนได้มั้ย? ให้เราได้อยู่ด้วยกันแค่สองคนโดยไม่มีใครมายุ่งเถอะ...นะ

31.12.2013 เวลา 22.35

                ในค่ำคืนวันสิ้นปีแบบนี้ มันก็คงจะไม่แปลกอะไรถ้า ‘คริสหรืออู๋อี้ฝาน’ คนนี้จะมานั่งดื่มอยู่คนเดียว ในผับใน
โซลแบบนี้ ก็ในเมื่อเขายังไม่มีคนที่ถูกใจนี่น่า ให้ปีๆหนึ่งมันผ่านไปแบบนี้นั่นแหละ ดีแล้ว... หรือไม่บางทีเขาก็น่าจะ
กลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่บ้าง แต่ก็ไม่รู้อะไรที่ทำให้เขายังอยู่ที่นี่ อะไรบางอย่างที่บอกให้เขาอยู่ต่อ

31.12.2013 เวลา 23.00

                วันนี้เป็นวันสิ้นปี สำหรับ ‘ลู่หาน’ แล้วมันเป็นวันที่น่าสนุกเอาเรื่องเลยล่ะ ก็เพื่อนๆของเขา ชวนมาผับแบบนี้ ถ้าป่ะป๊ารู้เข้าล่ะก็ คงจะต้องโดนบ่นยาวแน่ๆ เขาไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย ไม่เห็นต้องหวงกันขนาดนั้นเลยนี่น่า

“นี่~!ลูฮาน นายดื่มเป็นมั้ย??” มินซอกถามคนหน้าหวานด้วยความเป็นห่วง เล่นกระดกแก้วไม่หยุดมือขนาดนั้น แล้วพ่อของเจ้าตัวน่ะ หวงลูกอย่างกับอะไรดี พอเข้าใจได้อยู่หรอกนะ ก็ลู่หานทั้งบอบบาง ใสซื่อ แถมหน้ายังหวานขนาดนั้น ถ้าไม่มีเพื่อนเป็นไม้กันหมาไว้ มีหวังโดนลักพาตัวไปแหงมๆ  

                “ไม่เป็นไรหรอกน่า @_@~~ ไม่เมาหรอกแค่นี้เอง ไปเต้นก่อนนะ~” ว่าแล้ว คนตัวบางก็เดินเข้าไปกลางฟลอร์ปลดปล่อยอารมณ์ที่เรียนเครียดๆมีตลอดทั้งวัน ก็วันนี้เป็นวันปีใหม่นะ แต่ปัญหาที่มินซอกเป็นห่วงก็ไม่ใช่แค่ความซื่อของลู่หานหรอก แต่ดูท่าทางแล้วเจ้าตัวจะเป็นคนเมาแล้ว ยั่ว ซะด้วยสิ

31.12.2013 เวลา 23.30

ในฟลอร์มีคนมากมายที่กำลัง เต้นกันอย่างไม่ลืมหูลืมตา แต่ในทั้งหมดนั่นกลับมีคนหนึ่ง ที่สะกดสายตาของคริสได้ชะงัก ทั้งใบหน้าหวาน ดวงตากลมโต เสื้อแขนยาวสีดำตัวบางที่หลวมจนแทบจะเผยให้เห็นหัวไหล่มนนั่น และดูท่าทางเจ้าตัวจะไม่ได้รู้สึกเลยว่า ตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนมากมายขนาดไหน อย่างน้อยตอนนี้คริสก็รู้สึก คุ้ม ที่ไม่คิดจะกลับไปบ้าน ก็เขามีลูกกวางให้ออกล่าแล้วนี่ ในทันทีคริสก็เดินไปหาคนที่ได้ตำแหน่งเป้าหมายไปโดยไม่รู้ตัว

“ขอเต้นด้วยคนได้มั้ย” ยิ่งได้เห็นใกล้ๆก็ยิ่งอยากจะรู้จักคนตรงหน้าให้มากขึ้น เขารู้จัก ‘ลู่หาน’ มาก่อน ก็ลู่หานเป็นคนดังในมหาวิทยาลัย เรื่องความสวยของร่างบางน่ะ ดังออกขนาดนั้นถึงเจ้าตัวจะไม่ยอมรับก็เถอะ

“ก็ไม่ได้ห้ามนี่” เสียงหวานเอ่ย ประโยคที่ไม่รู้ว่าตั้งใจจะยั่วกันรึเปล่า แต่ต่อให้ไม่ได้ตั้งใจ คริสก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ในเมื่อตอนนี้เขากำลังอยากได้ลู่หานเป็นของขวัญปีใหม่ซะแล้วน่ะสิ

                 มือหนาค่อยๆโอบรอบเอวบางของอีกคนพร้อมโยกเป็นจังหวะช้าๆตามอารมณ์เพลงที่เปิดคลอช้าๆ และยิ่งสบตากลมโตนั่นมากเท่าไหร่ก็เหมือนว่าเขาจะเสียการควบคุมมากขึ้นเรื่อยๆ

“ถ้าฉันอยากได้นาย ฉันต้องทำยังไงล่ะ?” คริสถามโดยที่ใบหน้าคมค่อยๆเคลื่อนลงไปใกล้ตัวเล็กมากขึ้นทุกที

“ก็ทำให้ฉันหลงรักนายสิ” ทันทีที่จบประโยค ริมฝีปากบางก็ประกบเข้ากับริมฝีปากสวยได้รูป จากนั้นก็เริ่มขบเม้มทั้งริมฝีปากบนและล่าง ไม่มีการล่วงล้ำไปถึงข้างในแต่สิ่งที่เขารู้สึกได้ตอนนี้ คือความหวาน.... ความหวานที่เขาอยากจะลองชิมทั้งตัว

 
- cut -





 

1.1.2014 เวลา 11.30

                แสงแดดจากดวงอาทิตย์ที่เรียกได้ว่าแทบจะตรงหัวอยู่แล้ว หากไม่มีผ้าม่านราคาแพงและแอร์เย็นฉ่ำ แต่สิ่งที่ทำให้ลู่หานตื่นขึ้นมากลับเป็นอาการท้องร้องเพราะหิวมากกว่า คนตัวเล็กกำลังยันตัวเองขึ้นจากเตียงหลังใหญ่แต่กลับมีอะไรบางอย่างมาโอบรอบเอวบางแล้วดึงเข้าหาตัวเอง แขนแกร่งดึงให้ร่างบางกลับมาแนบชิดกับตัวเองอีกครั้ง

                “คริส.... ปล่อยก่อนจะไปเข้าห้องน้ำ”

                “เรียก อี้ฝานสิ เมื่อคืนตอนนายครางชื่อฉันก็เรียกแบบนี้นี่” คริสลุกขึ้นมานั่งโดยโอบคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตักของตัวเอง เมื่อลุกขึ้นมานั่งได้ ถึงจะมีคริสประคองอยู่ก็เถอะ แต่ยังไงก็รู้สึกระบมไปทั้งตัว เมื่อคืนมันเป็น ‘ครั้งแรก’ ของเขานะ จะเบาๆบ้างไม่ได้รึไง

                “จะไปอาบน้ำ ปล่อยย.....!!” ดิ้นเบาๆพอเป็นพิธี ถ้าเกิดลู่หานดิ้นแรงล่ะก็ ไอ่ที่เขานั่งทับอยู่น่ะ มันอาจจะตื่นขึ้นมาอีกก็ได้

                “อาบน้ำด้วยกันมั้ย?” เสียงทุ้มถามโดยริมฝีปากบางแนบไปกับใบหูนิ่ม เริ่มจะอยากกิน “กวาง” อีกสักรอบแล้วสิ

  
              “ไม่เอา!!!!” ขืนยอมไปอาบน้ำกับคริสล่ะก็ เขาคงไม่รอดสินะ

                “นายต้องรับผิดชอบฉันสิ” มือซนไล้ไปตามผิวเนียนช้าๆ เค้นต้นขาขาวเบาๆ ก็ลู่หานน่ากินนี่น่า ยิ่งผิวใสเต็มไปด้วยร่องรอยของเขา ก็ยิ่งดูเย้ายวนมากขึ้น

                “จะบ้าเรอะ..? ” ทั้งที่ควรจะเป็นเสียงตวาด แต่กลับเป็นเสียงเบาหวิวลงไป  ก็ของมันเคยๆกันอยู่ จะให้ไม่รู้สึกก็ไม่ใช่เรื่อง ถึงยังไงถ้าคริสจะ “ทำ” จริงๆ เขาก็ปฏิเสธมันไม่ได้อยู่แล้ว...

                “ถ้าจะถามว่าให้รับผิดชอบเรื่องอะไรล่ะก็.... จะคงเป็นเพราะ นายทำให้ฉันหลงใหลในตัวนายไปแล้วน่ะสิ” ริมฝีปากร้อนแนบกับใบหูบางพร้อมกับกระซิบคำพูดชวนหน้าแดงนั่น

                แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงจะยังพอมีความยับยั้งชั่งใจอยู่บ้าง ถึงได้หยุดไล้ต้นขาเนียน แล้วเปลี่ยนไปช้อนคนตัวเล็กแนบอก เดินพาไปทางห้องน้ำ ท่ามกลางความมึนงงของลู่หาน ก่อนจะวางร่างบางลงเบาๆในอ่างอาบน้ำ เปิดน้ำอุ่นลงในอ่างแล้วเริ่มอาบน้ำให้อย่างนุ่มนวล ปล่อยให้ลู่หานนั่งหน้าแดงอยู่ในอ่าง โดยไม่พูดอะไร แต่ถึงอย่างนั้นก็มีบรรยากาศหวานๆอบอวนไปทั่ว

“ ที่บอกว่าหลงน่ะ พูดจริงนะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ทำเอาลู่หานที่เขินหน้าแดงอยู่แล้วไปไม่เป็นมากกว่าเดิม ทำไมเมื่อเขาถึงกล้าทำอะไรแบบนั้นไปได้นะ แอลกอฮอล์นี่มันน่ากลัวจริงๆ

“ ......” เหมือนว่าร่างบางจะจมอยู่กับความคิดตัวเองอีกครั้ง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหวั่นไหวกับอู๋อี้ฝานมาก ทั้ง เสียงทุ้มที่กระซิบอยู่ข้างใบหู ทั้งร่างกายที่ให้ความสุขกับเขาเมื่อคืน และยังมีใบหน้าคมคายหล่อเหลาชนิดหาตัวจับยากแล้ว ใครมันจะไปห้ามใจได้ล่ะ ...

แต่ลู่หานตัวคนนี้จะเชื่อได้ยังไงว่าคนตัวโต จะชอบเขาเหมือนกัน ในเมื่อคริสเป็นคนบอกเอง ว่าหลงใหลในตัวเขา แค่ ‘หลง’ มันไม่ได้แปลว่า ‘รัก’ นี่ แล้วยิ่งมาเจอกันแค่คืนเดียวแบบนี้ อะไรๆก็ยิ่งดูไม่น่าเชื่อไปซะหมด

คริสที่อาบน้ำให้ทั้งตัวเองและลู่หานเสร็จเรียบร้อยแล้ว จ้องมองใบหน้าหวานที่ยังจมกับความคิดตัวเองไม่เลิก ใบหน้าที่แสดงออกถึงความสับสน จริงอยู่ที่สำหรับคริสแล้ว ลู่หานอาจจะยังไม่ใช่ความรัก แต่ก็ยอมรับว่าเมื่อคืนทำให้คริสหลงใหลในตัวลู่หานมาก มากพอที่อยากจะหยุดกับคนๆนี้ อยากจะอยู่กับคนๆนี้ให้มากกว่านี้

มือหนาเอือมไปหยิบผ้าเช็ดตัวซับตัวลู่หานอย่างเบามือ แล้วคราวนี้ดูท่าคนหน้าหวานจะหลุดออกจากภวังค์แล้ว ใบหน้าที่ค่อยๆกลับมาขึ้นสีเรื่ออย่างน่ารัก ชวนให้คริสหัวเราะเบาๆอย่างเอ็นดู ลู่หานในตอนนี้ดูน่ารักใสซื่อ ต่างจากเมื่อคืนที่ร้อนแรงได้ถึงขนาดนั้น

“ เราลองมาคบกันดูดีมั้ย? ”

Ending(?) ละมั้ง 555

แถม

                ใครจะไปคิดว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณสามเดือนที่แล้วจะทำให้เขากับลู่หานได้มาคบกันจริงๆ แม้แต่เขายังคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ ว่าร่างบางเป็นคนขอคบกับเขา คราวนี้กับลู่หานแล้วมันคงจะไม่ใช่แค่ ‘หลงใหล’ แต่เป็น ‘หลงรัก’ ไปแล้ว

ย้อนกลับตอนนั้น

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความมึนงง ใช่..เขากำลัง งงมากที่อยู่ๆลู่หานก็มาขอกันคบเอาดื้อๆแบบนั้น พร้อมกันบอกเหตุผลว่าจะรับผิดชอบเขา จะว่าคนตัวเล็กนี่ใสซื่อหรืออะไรดี ถึงได้บ้าจี้รับผิดชอบขึ้นมา ทั้งที่คนที่เสียหายเป็นตัวเองแท้ๆ แน่นอน คริสไม่ปฏิเสธที่จะคบอยู่แล้ว ได้คนน่ารักขนาดนี้มานอนกอดทุกคืน แค่คิดก็มีความสุขแล้ว

กลับมาปัจจุบัน

หลังจากที่ได้มาคบกันจริงๆแล้ว ความน่ารักของคนๆนี้ค่อยทำให้เขาหลงหลุมรักอย่างช้าๆไปทุกๆวัน เขาทำเหมือนแฟนทั่วๆไป ไปกินข้าวไปดูหนัง จะเรียกว่าอยู่ในช่วงจีบกันก็ไม่ผิดนัก หลังจากคืนนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรกับลู่หานอีกเลย ลู่หานยามที่ไม่เมานั้นออกจะขี้อายมากกว่าตอนเมา เพียงแค่หอมแก้ม แก้มใสก็ขึ้นสีเรื่อ คริสเพิ่งจะได้รู้ตัวว่าเป็นคนขี้หึงก็ตอนมาคบกับลู่หาน แค่คิดว่าใครจะได้มาจับมือคนน่ารักของเขาอยากจะตั้นหน้าคนนั้นแล้ว หวงจนคิมมินซอกที่เป็นเพื่อนสนิทของลู่หานอดหมั่นไส้ไม่ได้ ถ้าตอนนั้นไม่ปล่อยให้คลาดสายตาแบบนี้ ไม่ได้มานั่งสวีทกันให้เขาเห็นแบบนี้หรอก ..ชิ

แต่อย่างน้อยอู๋อี้ฝานในตอนนี้ก็ดูแลเพื่อนเขาได้ เป็นแบบนี้ก็ดี เขาจะได้ไม่ต้องมาเป็นไม้กันหมาให้ลู่หานอีก ในเมื่อมีแฟนตัวจริงมาคอยทะนุถนอมลู่หานแล้ว แล้วโปรไฟล์ของคริสก็ยังผ่านทั้งเพื่อน และที่บ้านของลู่หานมาได้ง่ายๆ ทั้งหน้าตา ฐานะ นิสัย การเรียน แล้วยังหวงลู่หานแบบสุดๆ แบบที่พ่อของลู่หานไม่ต้องคอยโทรมาถามคิมมินซอกอีกเลย จะเรียกว่าลู่หานหลุดออกจากกรงทองของพ่อแม่มาเจอกรงอันใหม่ก็ไม่ผิดนัก คิดไม่ผิดจริงๆที่ยอมปล่อยให้ลู่หานออกไปกับคริส แบบนี้เขาจะได้ไปหาแฟนของตัวเองบ้างซักที...

Talk!!!

                อยากจะบอกว่าเรื่องนี้จริงๆแล้ว เราจะมีแรงบันดาลมาจากเพลงนะ แต่แต่งไปแต่งมากออกทะเลไปไกลโข 55555 คือว่าเรื่องมันค้างตั้งแต่จบคัดพาร์ทแล้วล่ะค่ะ แบบว่าเราก็เข้าบอร์ดไปเรื่อย ดันไปเจอคนบังเอิญแต่งชื่อเรื่องเหมือนกันแต่คนละคู่นะ เฟลเลย พักเรื่องนี้ไปเลยนานมากๆ แต่ว่าเรารู้สึกว่ามันแต่งมาแล้วไง ยังไงเรื่องก็คงไม่เหมือนกันหรอก ก็เลยแต่งต่อ ทำใจกับความมั่วของเราหน่อยล่ะกัน 5555555