สาวสุดเปิ่น อลวลรักหนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #2 : แนะนำให้รู้จัก

“กลับห้องกันเหอะ”ฉันชวนไมค์

“เทอกลับไปก่อนเหอะ ฉันจะไม่เข้าเรียน”

“ทำไม”

“โดดเรียนมันไม่ดีนะ ฉันจะปล่อยให้นายทำอย่างงี้คนเดียวได้ยังไง ฉันต้องอยู่เป็นเพื่อนนาย ฮี่ๆๆๆๆ”ฉันพูดแล้วหัวเราะ

“เทอก้ออยากโดดเรียนเหมือนกันนั่นแหละ ยัยบ๊อง”

“ก้อนายกับฉันเป็นเพื่อนกัน มันต้องไม่ทิ้งกันไม่ใช่หรอ”ฉันพูดแล้วทำหน้าเศร้า ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับนายนะ จิงๆ แต่ทำไงได้ เพื่อนก้อคือเพื่อนหนิหน่า

“อืม ^^”ไมค์พูดแล้วยิ้มหวานๆ นายน่ารักมากเลยล่ะ ตอนนี้

“ขอบใจนะ ที่ช่วยฉัน ฉันรำคาญยัยพวกนั้นมากมากเลยล่ะ”นายไมค์พูดกับฉัน หลังจากที่เราไม่ได้คุยอะไรกันเลย

“อื้อ ก้อบอกแล้วไง ว่าเป็นเพื่อนกัน เพื่อนก้อต้องช่วยเพื่อนสิ”ฉันพูดแล้วเสมองไปทางอื่น โดยที่ไม่มองหน้าไมค์เลย

            แล้วเราก้อไม่ได้คุยอะไรกันเลย  ฉันกำลังใช้ความคิดว่าฉันควรจะบอกฉันดีมั๊ย ถ้าฉันบอกเค้า เค้าจะยังคิดว่าฉันเป้นเพื่อนเค้ารึป่าว ฉันคิดอย่างงั้นซ้ำไปซ้ำมา แต่สุดท้ายฉันก้อไม่กล้าบอกเค้าอยู่ดี

“เทอควรจะกลับเข้าไปเรียนนะ”ไมค์พูดกับฉัน

“แล้วนายล่ะ”ฉันถาม

“ฉันจะอยู่ตรงนี้ซักพัก”

“นายคิดเรื่องฮานะอยู่หรอ”

“......................”ไมค์เงียบ

“โอเค ฉันไม่กวนนายแล้ว งั้นฉันไปแล้วนะ”ฉันพูด

“อืม”

            แล้วฉันก้อเดินกลับเข้าห้องเรียน เพื่อนต่างห้องของฉัน ก้อเดินเข้ามาหาฉัน เข้ามาคุยกับฉันเรื่องเรื่อยเปื่อยแต่สุดท้ายก้อต้องมาจบที่เรื่องไมค์อยู่ดี ยัยนี่ถามฉันว่า

“เทอช่วยแนะนำให้ฉันรู้จักกับไมค์หน่อยได้มั๊ยอ่ะ”ซายะถามฉันด้วยท่าทางอ้อนๆ

“อยากรู้จักก้อไปทำความรู้จักเองสิ”ฉันพูด ไม่ได้ ฉันต้องใจแข็ง จะแพ้คนขี้อ้อนไม่ได้

“แต่ที่เค้าคุยด้วยก้อมีแต่เทอกับฮานะเท่านั้นนะ แต่ไม่แน่นะ ถ้าฉันไปคุยกับเค้าเค้าอาจจะชอบฉันก้อได้”ยัยนี่พูดอย่างมั่นใจ

ฮานะเป็นผู้หญิงที่ไมค์แอบชอบตั้งแต่อยู่ เกรด 9 เธอเป็นผู้หญิงที่แตกต่างจากคนอื่นๆ เพราะเทอเป็นหนึ่งในนักเรียนดีเด่น และเทอน่ารักมาก ผิวขาวเนียน และที่สำคัญเทอเป้นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ก้อแหงล่ะ สเป็คไมค์เค้าเลยนี่

“ก็อย่างที่เทอว่านั่นแหละ ผู้หญิงคนเดียวที่เขารู้จักคือฮานะ ส่วนฉันก้อแค่เพื่อนของเค้า แล้วเค้าก้อชอบฮานะด้วย ฉันไม่คิดว่าเค้าอยากทำความรู้จักกะผู้หญิงคนอื่นหรอก”

“แย่ชะมัดเลย แต่ฉันชอบเค้า”

“มีผู้ชายคนอื่นเยอะแยะ เทอก้อหาเอาสิ อย่างเทอฉันว่าหาได้ไม่ยากนะ”ฉันพูดแล้วอมยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป

            ชั่วโมงเรียนที่แสนจะยาวนาน ฉันล่ะไม่อยากเข้าห้องเรียนเลยจิงๆ  ไมค์ก้อคงคิดเหมือนฉันเลยโดเรียน ฉันอยากโดดด้วยนิหน่า นายมันบ้า ให้ฉันอยู่ด้วยก้อไม่ได้ ฮือๆๆๆๆ T^T และเสียงออดอันเป็นที่ปรารถนาของนักเรียนทุกคนหรือของฉันคนเดียวก้อไม่รู้นะ ก้อดังขึ้นจากนั้นประตูห้องเรียนก้อเปิดออก

“ไมค์ นายโดดเรียนไปกี่คาบเนี่ย”ฉันโวยใส่ไมค์

“เทออย่าใส่ใจเลย ไปกินข้าวกัน”ไมค์พูดแล้วจูงมือฉันออกไป

“อื้อ เดี๋ยวสิ นายไม่ไปกับฮานะหรอ”

“ไม่อ่ะ ฉันไปกับเทอดีกว่า”ไมค์พูดเสร็จแล้วลากฉันไป

            ง่ำ ง่ำ ง่ำ!!! (เสียงเคี้ยวอาหาร) ไมค์ยัดอาหารใส่ปาก แล้วมองหน้าฉัน ตาบ้า!!! นายจะมองทำไมเนี่ย ฉันไม่กล้ากินอ่ะ

“ไมค์ ไปกินข้าวกับพี่นะ”ยัยฮันเน่าเข้ามาชวนไมค์

“พี่ครับ แฟนผมก้อนั่งอยู่นะครับ ผมคงไปกับพี่ไม่ได้หรอกครับ ขอโทดนะฮะ”ไมค์พูดน้ำเสียงไม่พอใจนัก

“แฟนไมค์คงไม่ว่าหรอกเนอะ ใช่มั๊ยจ้ะ”ยัยนั่นพูดพลางหันมาถามฉัน ฉันหันไปสบตากับไมค์นิดนึงก่อนจะตอบว่า

“พี่ค่ะ ไมค์เค้าเป็นแฟนข้าวฟ่างนะค่ะ พี่จะให้ข้าวฟ่างปล่อยแฟนข้าวฟ่างไปกับพี่หรือไงค่ะ พี่ทำอะไรช่วยเกรงใจหน่อยนะค่ะ”ฉันพูดแบบใส่อารมณ์