ลำดับตอนที่ #50
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : วิธีพิสูจน์ยืนยันตัวผู้ต้องขัง
วิธีพิสูจน์ยืนยันตัวผู้ต้องขัง
ภาพถ่าย
การถ่ายรูปเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะใช้ในการพิสูจน์ยืนยันตัวผู้ต้องขัง เรือนจำทุกแห่งจะเก็บภาพถ่ายผู้ต้องขังไว้ในแฟ้มทะเบียนประวัติ ข้อเสียของวิธีนี้คือ เมื่อเวลาผ่านไป (ในกรณีที่ผู้ต้องขังมีโทษสูง) หน้าตาของผู้ต้องขังก็อาจเปลี่ยนแปลงไป เพราะฉะนั้น จึงจำเป็นต้องมีการถ่ายภาพซ้ำ ถ้าต้องมีการนำตัวผู้ต้องขังออกนอกเรือนจำ เช่น เมื่อย้ายผู้ต้องขังกลับภูมิลำเนาเดิมหรือส่งตัวไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลภายนอก เรือนจำอาจต้องถ่ายภาพผู้ต้องขังเก็บไว้ ถ้ามีการหลบหนีเกิดขึ้น ภาพถ่ายล่าสุดที่ถ่ายไว้จะมีประโยชน์มากในการติดตามจับกุมตัว
รอยพิมพ์ลายนิ้วมือ
เป็นหลักฐานที่ดีที่สุดเพราะลายนิ้วมือจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลยตั้งแต่แรกเกิดไปจนตาย ต่างกันก็ตรงขนาดของลายเท่านั้นการพิมพ์ลายนิ้วมืออาจมีปัญหาบ้างสำหรับผู้พิการที่นิ้วขาดหรือหรือมีนิ้วเกินหรือนิ้วติดกันตั้งแต่กำเนิด ลายนิ้วมืออาจมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง เช่น เกิดแผลเป็นจากการทำงาน หรือนิ้วขาดเพราะอุบัติเหตุ การรับตัวผู้ต้องขังเข้ามาจำคุก หรือปล่อยตัวผู้ต้องขังเมื่อพ้นโทษ เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์จำเป็นต้องตรวจพิสูจน์ลายนิ้วมือเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ผิดตัว
รอยสัก
ผู้ต้องขังเป็นกลุ่มที่มีการสักตามส่วนต่างๆของร่างกายมากกว่าประชากรทั่วไป รอยสักเหล่านี้ ลบออกได้ยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นรอยสักที่สักด้วยมือ (ไม่ได้ใช้เครื่องสัก) ซึ่งเม็ดสีจะฝังอยู่ ในชั้นผิวหนังด้วยความลึกที่ไม่สม่ำเสมอ ทำให้ลบออกได้ยาก ไม่ว่าจะใช้วิธีศัลยกรรมหรือใช้เครื่องเลเซอร์ลบรอยสัก ถึงแม้ว่ารอยสักอาจจะถูกสักให้เหมือนกันได้ ก็มีผู้ต้องขังน้อยรายมากที่จะมีรอยสักเหมือนกันทุกจุด การระบุลักษณะรอยสักลงในทะเบียนประวัติผู้ต้องขังก็อาจจะเป็นประโยชน์ได้ ในด้านนิติเวชวิทยา บางครั้ง รอยสักก็มีประโยชน์ในการใช้ประกอบการพิสูจน์ศพหรือยืนยันตัวผู้ต้องหาแผลเป็น
แผลเป็นไม่มีประโยชน์มากนักในการช่วยพิสูจน์ยืนยันตัวผู้ต้องขัง ยกเว้นแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้าหรือบนผิวหนังนอกร่มผ้า โดยปกติแล้วแผลเป็นจะมีการเปลี่ยนแปลงได้โดยเฉพาะในระยะหลังเกิดบาดแผลใหม่ๆ นอกจากนี้ปานหรือไฝขนาดใหญ่ ก็ควรถูกบันทึกไว้ในทะเบียนประวัติผู้ต้องขังด้วยเก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น