ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO:KrisLay&Exo] Best Husband

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 15 เม.ย. 57












    Intro

     

               

     

     

                เมื่อเรื่องราวต่างๆก็จบลงด้วยดีก็ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะราบรื่น  ถ้าเป็นนิยายหรือละครดราม่าทั่วไป  เรื่องราวทั้งหมดอาจจะจบลงด้วยเพียงแค่ตัวอักษรที่ลอยขึ้นมาว่า Happy Ending แต่สำหรับพวกเขามันไม่ได้จบเพียงเท่านั้นเพราะชีวิตต้องดำเนินต่อไปไม่ได้ทิ้งไว้เพียงแค่ฉากฉลอง

     

     

               

               

    “แบคฮยอน..ยืนนิ่งๆสิ! ดิ้นไปดิ้นมาแบบนี้เมื่อไหร่จะเสร็จละ!  จาง อี้ชิง เอ่ยว่าเพื่อนตัวเล็กที่เอาแต่ดิ้นไปมาไม่ยอมยืนอยู่เฉยๆตั้งแต่เข้ามาลองชุดแต่งงาน  อีกไม่กี่วันแล้วก็จะถึงงานแต่งงานของเพื่อนรักของเขากับคุณหมอใจดี  วันนี้แบคฮยอนเลยนัดอี้ชิงให้มาร้านชุดแต่งงานเป็นเพื่อนเพราะชานยอลต้องเข้าเวรด่วน แต่ตั้งแต่เข้ามาเพื่อนตัวเล็กก็แทบจะไม่เปลี่ยนสีหน้าไปไหนนอกจากหน้าบึ้ง

    “เอ้า! ก็มันอึดอัดหนิ..นี่ถ้าไม่ติดว่างานมันใกล้เข้ามานะฉันสาบานได้ว่าจะไม่ใส่ชุดเจ้าสาวบ้าๆนี่หรอก!...ฮึ้ย  รู้อย่างนี้ตัดเองก็สิ้นเรื่อง..”  บ่นอุบอิบอยู่คนเดียว  นึกทีไรก็โกรธทุกทีที่ชานยอลบอกว่าเตรียมวันและเตรียมงานล่วงหน้าเอาไว้แล้วก่อนที่จะมาขอเขาแต่งงาน ก็ถ้าเขาไม่ตอบตกลงชานยอลก็แป็กเลยนะสิ  แล้วอีกอย่างที่โกรธมากๆก็คือเขาไม่ได้ตัดชุดใส่เองด้วย..นึกแล้วมันก็น่าโมโห เสียชื่อดีไซน์เนอร์ชื่อดังหมด

    “เอาน่าแบค..ชุดนี้ก็ดีนะ สวยมากเลย..”  อี้ชิงเองก็ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความขี้บ่นของเพื่อน  พลางมือก็ช่วยจัดชุดให้ดูเรียบร้อยไปด้วย  ชุดนี้มันเหมาะกับแบคฮยอนมาก ดูไม่หวานเกินไป

    “ก็คงต้องอย่างนั้นแหละ! เลือกมาทั้งวันแล้วนี่...แต่อาอี้..ฉันต้องใส่ชุดเจ้าสาวนี่จริงๆเหรอ..คือ ฉันเป็นผู้ชายนะ..”  ค่อยๆกระซิบถามเสี่ยงเบา  ก็มันแปลกสะยิ่งกว่าแปลกอีก  เขาเป็นผู้ชายต่อให้อยู่ในฐานะเจ้าสาวแต่ก็จะให้มาใส่กระโปรงแบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยหรือไง  แล้วถ้าชานยอลมาเห็นละก็คงต้องมีขำกันบ้างแหละ

    “ก็ใช่น่ะสิ..เอาน่าๆ ไม่เป็นไรหรอก งานนี้ก็มีแค่เราๆทั้งนั้นแถมนายใส่ชุดนี้ก็น่ารักดีออก..ฉันว่าคุณชานยอลต้องชอบมากแน่ๆ”  อี้ชิงก็รู้นั่นแหละว่าแบคฮยอนไม่มั่นใจที่จะใส่มันเท่าไหร่ถึงเอาแต่บิดไปบิดมาอยู่ตลอดเวลา  แต่ที่เขาพูดไปมันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น

    “ถ้านายว่าอย่างนั้น...ก็  โอเคก็ได้”

     

     

     

    “ขอบคุณนะอาอี้ที่ไปเป็นเพื่อน..”  หลังจากที่เลือกชุดเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาที่จะต้องกลับแล้ว แบคฮยอนขับรถมาส่งอี้ชิงที่คอนโด  อี้ชิงออกมากับแบคฮยอนตั้งแต่เช้าทิ้งฟานฟ่านไว้กับคริส  ไม่รู้ว่าอยู่กันสองคนพ่อลูกจะเป็นยังไงบ้างคนที่ห่วงน่ะไม่ใช่ลูกหรอก  แต่คนที่น่าห่วงก็คงไม่พ้นคุณป๊าที่ไม่รู้ว่าจะยังมีสภาพที่ดีอยู่รึเปล่า

    “ขอบคงขอบคุณอะไรกัน..ขับรถกลับดีๆล่ะ” 

    “เอ้อเดี๋ยวอาอี้!...อย่าลืมนี่สิ..”  ก่อนที่อี้ชิงจะลงรถไปแบคฮยอนก็เรียกเอาไว้เสียก่อนเพราะลืมของสำคัญ...ของสำคัญที่เขาอุตส่าห์ซื้อมาฝากหลานตัวน้อย

    “โทษที..เดี๋ยวบอกให้นะว่าคุณน้าแบคฮยอนสุดสวยฝากมาให้”  เอื้อมมือไปคว้าถุงที่เพื่อนตัวเล็กยื่นมาให้

    “อาอี้! บอกกี่ครั้งแล้วว่าหล่อๆๆ! ไม่ได้สวยนะ!  ต่อว่าเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก  ก็อี้ชิงน่ะสิเอาแต่บอกให้ฟานฟ่านเรียกเขาว่าคุณน้าสุดสวย  บอกไปแล้วตั้งหลายครั้งว่าเขานะหล่อไม่ใช่สวย

    “โอเคๆ..ไปละ ขับรถดีๆนะ”  หัวเราะเพื่อนที่หน้าก็ออกจะหวานแต่ดันบอกว่าตัวเองหล่อ..เอ้อ! หล่อก็หล่อ

    “อืมๆ บ้ายบาย..”

     

     

     

     

    “กลับมาแล้วคร้าบบบบ”  คนตัวขาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อที่จะให้ถึงห้องเร็วๆ พอมาถึงก็ไม่ต้องกดกริ่งให้คนข้างในมาเปิดให้ก็เปิดเข้าไปเองเลย  แต่ก็กลับพบแต่ความเงียบ...เงียบมากกว่าที่คิดเอาไว้  สภาพห้องก็ดูเป็นปกติทุกอย่าง  ข้าวของเครื่องใช้ในครัวก็ดูจะไม่ได้เลอะเทอะเสียหายอะไร  ก็ถึงกับถอนหายใจโล่งอกที่อย่างน้อยก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด  สองขาเรียวค่อยก้าวไปที่ประตูห้องนอน  เปิดออกอย่างช้าๆและแผ่วเบาก็พบกับร่างสูงของคริสกำลังนอนกอดลูกสาวคนเดียว  หลับปุ๋ยอยู่บนที่นอน  ใบหน้าหวานเผลอยิ้มออกมากับภาพที่เห็น  นึกแล้วก็ต้องขอบคุณตัวเองที่รักคริสมากและให้โอกาสคริสอีกครั้ง  และต้องขอบคุณคริสมากเช่นกันที่ก็รักเขาและฟานฟ่านมากมาย...

    อี้ชิงค่อยๆเดินเข้าไปที่เตียงใหญ่ ดึงผ้าห่มผืนหนามาห่มให้คนรักที่นอนกอดลูกเอาไว้ช้าๆ  บรรจงมอบจุมพิตให้กับร่างสูงอย่างโอนโยนและไม่ลืมที่จะทำเช่นเดียวกันกับลูกรัก  ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่อี้ชิงนั่งมองสองพ่อลูกอยู่แบบนั้น  นี่สินะคำว่าครอบครัว...ครอบครัวของเขา..น่ารักที่สุด

     

     

     

    คริสค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเผลอนอนหลับตามลูกไปตั้งชั่วโมงกว่าๆ  ทันทีที่ตื่นมาก็นึกถึงคนตัวขาวทันที  ไม่รู้ว่าป่านนี้จะกลับมารึยัง  ค่อยๆลุกช้าๆออกจากเตียง  พลางสายตาก็ไม่ได้ละไปจากดวงใจที่นอนหลับปุ๋ยอยู่  ก่อนที่จะเดินออกมาก็ไม่ลืมที่จะมอบจุมพิตเบาๆไปให้ร่างน้อยๆนั่นด้วยความรัก

    เมื่อออกมาจากห้องนอนแล้วก็ได้กลิ่นอะไรแปลกๆทั้งได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆมาจากในครัวก็รู้ทันทีว่าอี้ชิงกลับมาแล้ว  มุมปากกระตุกยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์ ค่อยๆสาวเท้าเข้าไปในครัวก็เห็นแผ่นหลังบางกำลังวุ่นอยู่กับกระทะหน้าเตาพลันรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคายทันที  ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้โดยที่ไม่ให้อีกคนรู้ตัว...สวมกอดเข้าที่เอวบางจากด้านหลังและไม่ลืมที่จะขโมยความหอมจากพวงแก้มขาวเนียนจนอีกคนที่กำลังทำกับข้าวเพลินๆถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

    “อุ๊ย! คริส! เล่นบ้าอะไรเนี่ย..ตกใจหมดเลย”  ไม่ต้องหันไปก็รู้ว่าเป็นใคร  ก็จะเป็นใครที่กล้าทำแบบนี้กับเขาละก็มีแค่คนตัวสูงขี้แกล้งคนเดียวนั่นแหละ

    “ใช่ที่ไหนล่ะ ฮ่ะๆๆ! ฉันเป็นโจร แต่ไม่ได้มาปล้นของมีค่า ฮ่ะๆๆ”  แต่ดูเหมือนว่าคนขี้แกล้งก็ยังเล่นไม่เลิก  พูดดัดเสียงใหญ่กว่าเดิมพูดไปหัวเราะไป  แต่ก็ยังไม่คลายอ้อมกอดไปจากคนตัวเล็ก

    “เป็นโจรแต่ไม่ได้มาปล้นของมีค่าแล้วมาปล้นอะไร?”  และในเมื่อคริสเองก็เล่นไม่เลิกอี้ชิงก็เลยเล่นบ้าง ไม่พูดเปล่ายังยกแขนมาโอบกอดแขนแกร่งที่โอบเอวตัวเองไว้

    “ก็...มาปล้นหัวใจของคนคนนี้ไงครับ”  เสียงที่ตอบออกมาเป็นเสียงปกติที่ไม่ได้ดัดแต่ฟังแล้วดูอ่อนโยนและอบอุ่นหัวใจเหลือเกิน  คริสยิ้มกว้างมากขึ้นไปอีกกับการกระของคนรัก

    “ก็ได้ไปตั้งดวงแล้วไง..” พูดจบก็เหมือนรู้โดยอัตโนมัติเมื่ออี้ชิงที่อยู่ในอ้อมกอดเงยหน้าขึ้นไปรับจูบจากคริส  เป็นจูบที่อ่อนโยนหัวใจมาก  ไม่ว่าจะจูบกันมากมายกี่ครั้งต่อกี่ครั้งความรู้สึกนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงหรือเลือนหายจากหัวใจไปแม้แต่น้อย  คริสผละจูบออกช้าๆเพื่อให้อีกคนได้พักหายใจ และไม่รอให้ขาดจังหวะความสุขก็ประกบจูบลงไปอีกครั้ง เชื่องช้า เนิ่นนานและแฝงไปด้วยความรัก..

     

     

     

    “คะ คริส..อืม..คริสพอก่อน..”  อี้ชิงเรียกชื่อช้าๆเมื่อคริสผละจูบออกและไม่รอให้ประกบซ้ำลงมาอีกก็รีบเบือนหน้าหนีก่อนเมื่อเขาเริ่มรู้แล้วว่าถ้าขืนปล่อยให้คริสทำไปเรื่อยๆมันจะไม่จบง่ายๆ

    “อี้ชิงอ่า..”  ไม่พูดเปล่ายังดึงอีกคนให้เข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง  ใกล้แล้วเชียว..

    “นี่คริสพอเลยนะ!...นาย..ได้กลิ่นอะไรมั้ย?”  ผลักไหล่กว้างให้ออกห่างจากตัวเมื่อดูเหมือนว่าคนตัวสูงเริ่มจะงอแง  แต่ก่อนที่จะว่าอะไรต่อไปพลันจมูกก็ได้กลิ่นอะไรแปลกๆ...เหมือนกับอะไรไหม้ๆ..

    “อี้ชิง! ไก่ๆๆๆ!  ไม่รอให้คนตัวขาวได้ยืนนึกอยู่นาน  ด้วยสัญชาตญาณก็ทำให้คริสหันไปมองกระทะที่อยู่บนเตา  พบว่ามันขึ้นควันโขมงเลย

    “ตายแล้วๆๆ!! ...คริส! ทำอะไรห๊ะ!?”  ฟู! ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเข้าไปใกล้กระทะที่มีไก่สีดำนอนตายอยู่นั้นอยู่ๆคริสก็ราดน้ำลงไปในกระทะทันที

    “เฮ้อ..เกือบไฟไหม้แล้วไง”

    “นายนั่นและจะทำให้ไหม้! โอ๊ย  ใครใช้ให้ราดน้ำลงไปแบบนั้นกัน..ไม่ต้องกงต้องกินมันแล้วไก่อ่ะ!

    “อี้ชิงอ่า..เค้าของโทษ  ก็เค้าไม่รู้อ่ะ  อี้ชิงงง...”

     

     

     

     

    “มัมมัมมัม..แอะๆคิกๆๆ”  หลังจากเสร็จสิ้นอาหารมื้อเย็นที่ไม่มีเมนูไก่ไหม้เรียบร้อย  คริสเลยอาสาที่จะทำความสะอาดครัวแทนเพื่อแลกกับการที่อี้ชิงจะหายงอน  อี้ชิงเลยพาเจ้าตัวน้อยไปอาบน้ำและดูเหมือนว่าฟานฟ่านจะชอบเวลานี้เป็นพิเศษ  หัวเราะคิดคักกับเจ้าเป็ดสีชมพูที่ลอยอยู่เต็มอ่างน้ำมากเกินความจะเป็น  คงไม่ต้องบอกว่าเป็นฝีมือใคร..

    “เสร็จแล้วคะคนเก่ง..ป่ะ ไปเช็ดตัวกัน”  อุ้มร่างกลมของลูกรักขึ้นแนบอก  เดินออกมาจากห้องน้ำก็ยังไม่เห็นว่าคริสจะเข้ามา  สงสัยจะยังเคลียในครัวไม่เสร็จ  จัดการเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้เจ้าหนูน้อยเสร็จก็อุ้มไปวางบนเตียงเปล

    “หลับสะนะคะคนเก่ง....ฝันดีนะคะ”  ฟอด! อดไม่ได้ที่จะหอมแก้มยุ้ยๆนั้น  ฟานฟ่านเป็นเด็กที่เลี้ยงง่าย  ไม่ดื้อไม่ซนเท่าไหร่ทำให้เขาไม่ต้องเหนื่อยเวลาเลี้ยงและโดนเฉพาะเวลานอน  ทันทีที่หลังถึงพื้นหัวถึงหมอนก็หลับแล้ว

    “ลูกหลับแล้วเหรอ?..มาไม่ทันบอกบอกฝันดีเลย”  คริสที่พึ่งทำความสะอาดในครัวเสร็จเดินเข้ามาในห้องเห็นอี้ชิงกำลังเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำก็เอ่ยถามถึงเจ้าตัวน้อยที่นอนหลับไปแล้ว  แม้จะพูดไปแบบนั้นแต่ขายาวก็พาร่างสูงเดินไปจูบฝันดีกับลูกน้อยในเปลที่หลับใหลไปกับห้วงความฝันแล้ว

    “เสร็จแล้วเหรอ?” เอ่ยถามร่างสูงด้วยเหมือนกันและก็ได้รับคำตอบเป็นเพียงการพยักหน้าตอบเบาๆ

     

     

     

    “จะอาบน้ำเหรออี้ชิง...เค้าอาบด้วยคนได้มั้ย?”  เดินมาโอบกอดเอวคนตัวเล็กจากด้านหลังก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำ  แต่อี้ชิงกับขนลุกทุกครั้งที่ฟังสรรพนามใหม่ที่คริสใช้เรียกแทนตัวเอง  เคยบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าเรียกแบบนั้นแต่คริสก็กลับบอกว่าน่ารักดีออก..เขาเลยต้องจำใจยอม

    “อืม..เอ้ย! ไม่ได้นะไม่ได้!..อย่ามาลุ่มล่ามนะคริส!  เกือบไปแล้วมั้ยละ

    “ทำไมก็เราเป็นผะ..เออ สามีภรรยากันนะอี้ชิงอ่า..”  เกือบเปลี่ยนสรรพนามไม่ทัน แต่พออี้ชิงได้ฟังแบบนั้นก็หันขวับมามองตาเขม็งทันที

    “แต่ถ้าฉันไม่ยอมนายก็จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”  เขาละอยากจะบ้า  ตั้งแต่คืนดีกันมา คริสก็เอาแต่จะคอยทำลุ่มล่ามกับเขาอยู่เรื่อย  มือไม้นี่ก็ไวมากกว่าเดิมอีกจนเขาก็เหนื่อยที่จะหลบหนี

    “แล้วทำไมนายไม่ยอมละอี้ชิง..นายไม่รักฉันเหรอ?”  เขาเองก็แอบน้อยใจเบาๆเหมือนกัน  ไม่รู้ว่าทำไมอี้ชิงถึงได้ปฏิเสธเขาทุกอย่าง  ทุกครั้งที่จูบกันอี้ชิงก็จะเป็นฝ่ายหยุดก่อนที่อะไรมันจะมากกว่านั้นทุกครั้ง

    “อย่าพูดแบบนั้นสิคริส...ไหนว่าเราจะไม่ผิดใจกันแล้วไง..”  อี้ชิงผละออกจากอ้อมกอดคริสและหันมาเผชิญหน้ากันแทน  สองมือบางเอื้อมขึ้นมาประคองใบหน้าคมคายให้เงยขึ้นมาสบตากัน

    “ฉันรักนายนะอี้ชิง..”

    “ฉันก็รักนาย..แต่!  ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประกบลงมาบนริมฝีปากอวบอิ่มอี้ชิงก็พูดดักไว้ก่อนทำให้คริสต้องหยุดการกระทำนั้น  ค้างใบหน้าไว้ห่างกันเพียงลมหายใจ

    “หืม?..”

    “แต่..เออ แต่...ฉันยังไม่พร้อมนะคริส..นะ นะน้า  ให้ฉันพร้อมก่อนนะคริส”  ร่างสูงถอนหายใจยาวๆอย่างอดกลั้นทันที  ผละกายออกห่างจากร่างบางเตรียมจะเดินไปล้มตัวนอนบนที่นอนแต่อี้ชิงก็คว้าแขนรั้งไว้ก่อน

    “เดี๋ยวก่อนสิคริส..โกรธหรือไงกัน?”  เอ่ยถามคนตัวสูงที่เมื่อถูกรั้งข้อมือเอาไว้ก็หันมาเผชิญหน้ากับคนตัวขาวทันที

    “เปล่าครับ..แต่อี้ชิงอ่า...”  ส่ายหน้าปฏิเสธ  เขาไม่ได้โกรธอี้ชิงสักหน่อยเขาเองก็เข้าใจอี้ชิงนั่นแหละว่าอี้ชิงคงยังไม่พร้อม  และเมื่อไม่พร้อมเขาก็จะไม่บังคับ

    “หือ?” ขานรับพร้อมสีหน้าที่สงสัย

    “อี้ชิงครับ..ตัวเองไม่อยากมีลูกอีกคนเหรอ?” ถามไปก็ดึงอีกคนเข้ามากอดด้วย  ที่เขาถามออกไปเนี่ยเขาจริงจังนะ  เขาอยากจะมีลูกอีกคน  สองคน  สามคนและก็ต่อไปอีกเรื่อยๆเลย  เขาอยากมีลูกเยอะๆอยากมีน้องให้ฟานฟ่าน  ฟานฟ่านจะได้ไม่เหงา

    “จะ จะบ้าเหรอคริส..ฟานฟ่านยังเด็กอยู่เลย..”  พอได้ยินคริสถามแบบนั้น  ใบหน้าขาวก็ขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นทันที  ดีนะที่คริสกอดเขาอยู่เลยไม่เห็น  เพราะถ้าเห็นเขาจะต้องยิ่งเขินมากกว่าเดิมแน่  แต่ที่เขาคิดเขาก็อยากจะมีอีกหรอกแต่มันยังใช่ตอนนี้  เพราะว่าตอนนี้ฟานฟ่านยังเด็กมากอยู่เลย  ถ้าเกิดว่ามีอีกคนเขาก็กลัวว่าจะดูแลทั้งสองคนได้ไม่ดีมากพอ

    “เดี๋ยวฟานฟ่านโตถ้าอยากมีก็มีอีกก็ได้”

    “ไม่ได้หมายความว่ายังงั้น..อ๊ะ! คริส..คะ คริส!

     

     แต่ดูเหมือนว่าคริสจะไม่เข้าใจความคิดของอี้ชิง  ยังไม่ทันทีจะให้คนในอ้อมกอดได้ตั้งตัว  คริสก็ฝังจมูกโด่งลงที่ซอกคอขาวของอี้ชิงทันที  ซุกไซร้อยู่อย่างนั้น  สูดดมความหอมหวานจากอีกคน  และไม่ลืมที่จะทิ้งร่องลอยความเป็นเจ้าของไว้ที่คอขาว  ไล่ริมฝีปากลงมาเรื่อยๆ  ดันไหล่อีกคนออกเล็กน้อยเพื่อที่จะประกบริมฝีปากหนาลงบนฝีปากบางอิ่ม  สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไป  จูบที่ไม่ได้มีเพียงแค่ความต้องการแต่เปรี่ยมล้นไปด้วยความรัก  ความอบอุ่นและความอ่อนโยน..

     

     

     

     

     

    .................................

    TBC.

    แท๊นแทนแท้นนนนนนนนนนนนนนน!!!!!

    มาต่อภาคสองแล้วน้า  ตามที่ใครๆต้องการรรรรรรรรรรรรรรรร (ใครย่ะ??)

    ตอนนี้ Intro ก็เบาๆกันไปก่อนนะฮับ! แล้วจะรีบมาต่อให้

    แอบสปอยเบาๆแหละว่า.....

     

    คู่ที่เคยดราม่าจะไม่

    คู่ใหม่จะมาแทน

    และคู่ใหม่จะเริ่ม!!

     

    555555555555555555555555555+

    ไม่ต้องเดากันหรอกเดี๋ยวก็เฉลย (เพื่อ!?)

    ฝากแชร์ ฝากโหวต และที่สำคัญ

    อย่าลืม  เม้นท์!!!!!!!

    @eiraklay

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×