ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : KHUNWOO - ฉันรู้ว่าเธอรู้ ( 3/3 ) end
IKNOWYOUKNOW3
THEENDPART
อุ้ย! เสี่ยหล่อ -//////////-
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
“แล้วแหวนวงนั้นล่ะ”นิชคุณหันหน้ามองแทคยอนทันทีก่อนจะตาเบิกโพลงกว้าง
“เออจริงด้วย แม่ฉันคงไม่กลืนคำพูดตัวเองแน่นอน”นิชคุณกระตุกยิ้มร้ายออกมาจากใบหน้า เล่นเอาแทคยอนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาหัวเราะออกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“หัวเราะบ้าอะไรของแกวะ”นิชคุณมองหน้าแทคยอนก่อนจะขมวดคิ้วนิ่ง
“ไอ้เพ้อฝันเอ้ย ไปทำให้มันได้ก่อนเถอะแกไม่ได้แสดงละครดอกส้มสีทองอยู่นะเว้ย”แทคยอนยังคงหัวเราะต่อ นิชคุณมองเพื่อนเขาและกุมขมับตัวเอง มีเพื่อนบ้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย
“รุ่นพี่นิคคุณ”เสียงเล็กเรียกนิชคุณจากข้างหลัง มันเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยดี และเสียงแบบนี้วิธีการเรียกแบบนี้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก อูยอง
เมื่อนิชคุณหันไปมองก็ต้องตกใจก่อนจะสะดุ้งและเซมาทางแทคยอน และมันยิ่งทำให้แทคยอนหัวเราะมากขึ้นไปอีก
“อะ...อ้าว อูยองมะ...มา ตตต ต ...ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“มาเมื่อกี้นี้เองครับ รุ่นพี่นิคคุณ...”
“หืม? นั่งลงก่อนสิ”นิชคุณส่งยิ้มให้อูยองอย่างเป็นมิตร รอยยิ้มที่เขาไม่ได้เห็นมันมาทั้งวัน รอยยิ้มที่เขาวิ่งตามหาแต่ก็โดนวิ่งหลบอยู่ตลอดเวลา อูยองโผเข้ากอดนิชคุณและน้ำตาคลอเบ้าในทันที
“ผม...ผมนึกว่ารุ่นพี่นิคคุณไม่อยากเจอผมอีกแล้ว ...ผมนึกว่ารุ่นพี่นิคคุณจะไม่พูดกับผมอีกแล้ววันนี้ผมตามหารุ่นพี่นิคคุณทั้งวันเลยนะครับ”
นิชคุณกระชับกอดอูยองให้แน่นมากขึ้นก่อนจะตบหลังปลอบอีกคนเบาๆ แทคยอนที่นั่งอยู่ตรงนั้นลุกออกไปทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเขากำลังเป็นก้างขวางคอของทั้งคู่อยู่
“พี่ขอโทษครับอูยอง พี่ขอโทษ”นิชคุณกระซิบข้างหูอูยองอย่างแผ่วเบา
เขาจะเริ่มต้นบอกอูยองเรื่องแหวนยังไงดีนะ?
“อูยอง วันนี้เราไปเดทกันมั้ย?”
.
.
นิชคุณมายืนรออูยองที่หน้าอาคารที่อูยองเรียนอยู่และชะโงกหน้ามองหาอูยองตลอดทุกๆห้านาที ตอนนี้เขามารออูยองอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วหล่ะมั้ง เขาไม่รู้ซะด้วยสิว่าวันนี้อูยองมีเรียนถึงตอนไหน แทคยอนไม่ได้มากับเขาด้วยเพราะว่าติดซ้อมที่ชมรมบาสเก็ตบอล รูปหล่อร่างสูงกล้ามใหญ่ขนาดนั้นใครก็ต้องการเข้าชมรมทั้งนั้นแหละ
สาวๆมองและส่งยิ้มให้นิชคุณเป็นระยะเขาแค่เพียงส่งยิ้มกลับและก้มโค้งให้เล็กน้อยตามมารยาท จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อสาวๆพวกนั้นไม่เข้าตาเขาสักนิด หรือไม่แน่อูยองอาจจะสวยกว่าพวกเธอซะด้วยซ้ำล่ะมั้ง
“อ้าวนิคคุณ มานั่งทำอะไรตรงนี้”หญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาทักนิชคุณอย่างสนิทสนม
“อะ...เอ่อ ยูริแล้วเธอล่ะมาทำอะไร”นิชคุณเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า เธอคนนี้คืออนาคตคู่หมั้นของนิชคุณและเวลานั้นมันจะมาถึงในอีกไม่นานแล้ว
แต่ที่ยังไม่ให้หมั้นนั้น เพราะทั้งยูริและนิชคุณชอบที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่า เพราะยูริเองก็มีแฟนของเธออยู่แล้วและเธอก็รู้ด้วยว่า นิชคุณรักอูยองอยู่ไม่น้อยก็แน่ล่ะนิชคุณมีอะไรเขาก็เล่าให้เธอคนนี้ฟังทั้งหมด
“ฉันมาหาแฟนหนุ่มของฉันน่ะสิ นายกำลังรออูยองอยู่ใช่ไหมล่ะ”
ยูริมองหน้านิชคุณและยิ้มให้อย่างเป็นมิตรและถามอย่างรู้ทัน มันจะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไงที่นิชคุณจากคลาสพิเศษจะลงมาคลาสธรรมดาเพื่อมาทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่มาหาอูยอง
“อืม...ฉันกะจะมาพูดกับเขาเรื่องแหวนน่ะ มันคงถึงเวลาแล้วล่ะยูล”นิชคุณก้มหน้าต่ำทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องแหวนเขาจะเริ่มบอกอูยองยังไงดีล่ะ แล้วเขาจะชักชวนยังไงให้อูยองไปอยู่ที่บ้านของเขาโดยอูยองไม่ปฏิเสธ
“จริงหรอ? สู้ๆนะฉันเอาใจช่วย เราสองคนจะได้ไม่ต้องบังคับจิตใจตัวเองและกลายเป็นสามีภรรยากันแบบคุมถุงชน”
ก็นั่นน่ะสิ ในยุคนี้สมัยนี้แล้วไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายังมีการคุมถุงชนอยู่ในประเทศนี้เนี่ย
“อื้ม ...เธอเองก็อย่าให้พ่อของเธอจับได้ล่ะ ฮ่าๆ”นิชคุณพูดหยอกล้อยูริอย่างเป็นมิตร ถ้าแบบนี้มันคงไม่แปลกหรอกที่ที่บ้านของเขาจะคิดว่าเหมาะสมกัน แต่ก็นะ ...เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ดีกว่าเกลียดชังนี่นา
.
.
อูยองเดินลงมาจากตึกเมื่อเรียนเสร็จ เขารีบลงมาเร็วที่สุดเมื่อรู้ว่านิชคุณกำลังรอเขาอยู่ ...แต่สิ่งที่เขาเห็นคือนิชคุณกำลังยืนคุยอยู่กับควอนยูริจากคลาสพิเศษอย่างสนิทสนมและหัวเราะสนุกสนาน ถ้าเขาเข้าไปตอนนี้เขาคงจะเป็นก้างขวางคอสินะ เขาเลือกที่จะหลบไปดีกว่า แต่ว่า ...ที่นิชคุณนัดเดทเขาครั้งนี้ นิชคุณต้องการอะไรกันแน่?
“กลับมาแล้วนะครับ”อูยองเอ่ยขึ้นทันทีที่เปิดประตูเขาไม่รู้หรอกว่าเขาบอกใคร ก็เขาอยู่คนเดียวนี่นาเหงาชะมัดเลย เขาถอดถุงเท้าและจัดเก็บไว้ในที่ๆมันควรอยู่วางกระเป๋าเป้ไว้อย่างเป็นระเบียบก่อนจะเอนตัวนั่งลงบนโซฟาด้วยความเหนื่อยอ่อน มันเจ็บมากเกินไปหรือเปล่านะที่มารักนิชคุณคนที่สูงส่งขนาดนั้น กับอูยองที่อดมื้อกินมื้อเงินที่มีพอส่งตัวเองเรียนได้เท่านั้น เขาฝันสูงเกินตัวหรือเปล่านะ เขาควรจะเลิกล้มมันไปหรือเปล่า แล้วที่เบี้ยวเดทนิชคุณมานอนเอื่อยอยู่นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่นะ คิดว่านิชคุณจะมาตามที่บ้านหรือไง ไม่มีทางอยู่แล้ว ...
มันเหนื่อยมากๆเลยที่ต้องมาเฝ้ารอใครสักคนที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังคิดอะไรกับเรา เหนื่อยมากเลยจริงๆ
นิชคุณนั่งรออูยองอยู่อย่างนั้น รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีวี่แววของคนที่เขากำลังรอเลย อูยองหายไปไหนแล้วนะ คงไม่มาเจอจังหวะที่เขากำลังยืนคุยกับยูริแล้วน้อยใจกลับบ้านไปหรอกนะ
เมื่อท้องฟ้ามืดนิชคุณก็รู้ว่าคนที่เขากำลังรอคงไม่ออกมาแล้วเป็นแน่ เพราะเวลาอย่างงี้นอกจากผีและภารโรงคงไม่มีใครอีกแล้ว อูยองไม่มาตามนัดสินะ ...นิชคุณล้วงกุญแจรถออกจากกระเป๋าและสตาร์ทมันก่อนจะขับมันออกจากโรงเรียนไปอย่างผิดหวัง ทำไมอูยองไม่มา? ทั้งๆที่เขาจะมอบแหวนนั่นให้แล้วจบเรื่องทุกอย่างแล้วแท้ๆ
.
.
อูยองลืมตาขึ้นมาก่อนจะกระพริบตาถี่เพื่อปรับสภาพ เขาเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
“จาง อูยองเบี้ยวเดทนิชคุณแล้วมานั่งหลับหน้าทีวีพร้อมทั้งไม่ล็อคประตูบ้านมันจะไม่มากไปหน่อยหรอครับ”เสียงพูดดังมาจากข้างๆที่อูยองนั่ง เสียงนั้นเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยดี
“รุ่นพี่นิคคุณ”อูยองตาเบิกโพลงและสะดุ้งเฮือกทันทีที่รู้สึกตัว
“ทำไมอูยองไม่มาตามนัดล่ะ พี่รอเรานานมาเลยรู้ไหม?”อูยองส่ายหัวถี่ๆเพื่อเป็นการปฏิเสธที่จะตอบคำถาม เขาไม่รู้จะตอบนิชคุณว่ายังไงดี ถ้าตอบไปว่าเพราะหึงหวงนิชคุณที่ยินคุยกับผู้หญิงอยู่มันคงจะมากไปสำหรับคนอย่างเขา
“ออกมาดึกๆอย่างงี้ที่บ้านรุ่นพี่นิคคุณเขาไม่ว่าหรอครับ”
“แม่พี่ไปดูงานที่ต่างประเทศเดือนหน้าถึงจะกลับ อูยองยังไม่ตอบพี่เลยนะว่าทำไมไม่มาตามนัด”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ เราไม่ได้เดทกับวันนี้เราไปเดทกันวันหลังก็ได้ วันที่รุ่นพี่นิคคุณว่างจริงๆน่ะครับ”
“วันนี้พี่ก็ว่างนี่ครับ ไม่งั้นพี่จะยืนรออูยองตั้งนานทำไม”
“ยืนรอผมกับผู้หญิงคนอื่น พี่จะให้ผมคิดยังไงล่ะครับ”
“หึงหวงพี่หรือไง”นิชคุณยิ้มให้อูยองอย่างอ่อนโยน ดีใจ ...ดีใจชะมัดที่อูยองหึงหวงเขา
“ผมขอโทษครับ ตอนนั้นผมเองยังไม่รู้ว่าผมไม่มีสิทธิ์หึงหวงรุ่นพี่นิคคุณ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะครับ ผมจะไม่หึงหวงรุ่นพี่นิคคุณอีกแล้ว มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ ผมอยากนอนพัก”
อูยองหลบหน้านิชคุณและพยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลมาคลอเบ้าของเขาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา เขาไม่อยากจะรออีกต่อไปแล้ว เขาไม่อยากหวังอีกต่อไปแล้ว เขาไม่เอาความหวังที่เหมือนกับรักแต่ไม่รู้ว่าใช่รักหรือเปล่าของนิชคุณ เขาไม่อยากได้อีกแล้ว และเขาอยากให้นิชคุณออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เขาไม่ต้องการให้นิชคุณเห็นน้ำตาเขา และไม่ต้องการให้นิชคุณรู้ว่าเขาเป็นคนอ่อนแอ
“มีสิอูยอง มันเป็นเรื่องใหญ่มากๆเลยด้วย”
อูยองมองหน้านิชคุณด้วยความสงสัย ตอนนี้สิ่งที่เขาคิดอยู่ก็เรื่องใหญ่มากๆเหมือนกัน และไม่รู้ว่าเขาจะทำได้ไหมด้วย
“คบกับพี่นะอูยอง ...ต่อไปพี่จะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ...นะครับ”
อูยองโผเข้ากอดนิชคุณทันที และน้ำตาแห่งความดีใจก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตาเขาอย่างกลั้นไว้ไม่ได้นิชคุณเองก็มีความสุขไม่น้อยเหมือนกัน และ...ใช่ ต่อไปเขาจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว
“อูยอง ...ใส่แหวนนี่ไว้นะ”
นิชคุณผละออกจากกอดและถอดแหวนจากนิ้วมือของนิชคุณออกก่อนจะสวมมันเข้าที่นิ้วของอูยอง ...อูยองใส่ได้พอดีเลย และแน่นอน ถ้าอูยองมีแหวนนี่ แม่ของเขาไม่มีทางทำอะไรอูยองได้
- นี่นิชคุณ ใส่แหวนนี่ไว้กับตัวนะลูกเมื่อลูกเจอคนที่รักลูกก็สวมให้เธอซะ พ่อของลูกบอกว่าถ้าเธอรักลูจริงเธอจะสวมใส่มันได้พอดี แหวนนี้น่ะ พ่อใช้ขอแม่แต่งงานเชียวนะ -
คำพูดของผู้เป็นแม่ผุดขึ้นมาในหัวก่อนจะตามมาด้วยเสียงเปิดประตูปึงปังของใครสักคน
“นี่ นิชคุณ!! ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับเด็กนี่ กลับบ้านเดี๋ยวนี้!!!!!!”
“ไม่ครับแม่ ผมจะไม่ไป และผมจะอยู่ที่นี่!”
อูยองหันมามองหน้านิชคุณอย่างต้องการคำตอบ
“แกกล้าดียังไงต่อปากต่อคำฉันอย่างงี้”
นิชคุณจับมืออูยองข้างที่สวมแหวนขึ้นมาให้ผู้เป็นแม่ของเขาเห็น เขามอบแหวนวงนั้นให้อูยองไปแล้ว และอูยองใส่ได้พอดี แม่เขาสัญญาไว้แล้วว่าถ้าหาคนที่ใส่แหวนนี่ได้พอดีแม่ของเขาจะไม่ยุ่งและคลุมถุงชนอีก
“ไม่จริง!! อีเด็กนี่ก็แค่หาคนรวยๆเพื่อเลี้ยงตัวเองเท่านั้นแหละ”
“แม่ดูถูกอูยองมากไปแล้วนะครับ! แม่เคยถามผมสักคำหรือเปล่าล่ะว่าอะไรที่ผมต้องการ อูยองน่ะ! ให้สิ่งที่ผมต้องการได้มากกว่าแม่ซะอีก!!”
“พวกแก! พวกแก! ไม่ได้อยู่ดีแน่”
“ก็เอาเลยครับแม่ ผมทำในสิ่งที่แม่ต้องการทุกอย่างแล้ว ผมมาเรียนคลาสพิเศษตามที่แม่บอกทั้งที่ผมอยากเรียนคลาสธรรมดา ผมไปดูตัวตามที่แม่ขอและผมก็เทคแคร์พวกเธอตามที่แม่บอก ผมไปออกงานสังคมทั้งที่ผมอยากเที่ยวเตร่แบบเด็กหนุ่มธรรมดาตามที่แม่สั่ง และตอนนี้ผมอยากทำตามสิ่งที่ผทมอยากทำ คืออยู่กับคนที่ผมรักโดยไม่มีใครมาขัดขวาง!!”
“ฮึ่ยย!”แม่ของนิชคุณเดินออกจากบ้านไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวและโมโห แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อนิชคุณรู้ว่าที่เขาทำมันผิด และผิดมากๆ แต่จะทำยังไงได้เพราะถ้าอยู่บ้านหลังนั้นต่อไปเขาคงต้องบ้าตายสักวันแน่ๆ อยู่ที่นี่ถึงแม้ว่าจะไม่มีเงิน ไม่มีข้าวของอำนวยสะดวกมากนัก แต่ก็มีความสุขอยู่มากมายเพราะคนตรงหน้าคือคนที่เขารักแล้วไม่ใช่หรอ แล้วเขาจะยังต้องการอะไรอีกล่ะ?
อย่างอื่นมันคงไม่จำเป็นแล้วนี่จริงไหม ..
Specail …after the rain
“อูยอง วันนี้พี่ซื้อชุดมาให้นายด้วยล่ะ”นิชคุณเดินเข้ามาพร้วมถุงอะไรบางอย่างในมือ
“ชุดอะไรหรือครับ? ทำไมต้องซื้อด้วยล่ะเสื้อผ้าผมมีเยอะแยะจะตายไป”
“ก็พี่ไม่อยากให้อูยองใส่ชุดเก่าๆแล้วนี่นาลองไปเปลี่ยนมาสิ”
อูยองยอมไปเปลี่ยนชุดออกมาอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินออกมา แต่กว่าอูยองจะเดินออกมาได้ก็ปาเข้าไปมากกว่าสิบนาทีเลยที่เดียว
“รุ่นพี่นิคคุณ นี่มันชุดอะไรครับเนี่ย ผมใส่ไม่เป็นหรอกนะ”
อูยองเดินออกมาพร้อมชุดเดรสสีเหลืองที่ดูยุ่งรุงรังไปหมด ทำเอานิชคุณอดขำไม่ได้
“ไม่ใช่แล้วอูยอง ต้องใส่แบบนี้ต่างหาก”นิชคุณเดินเข้ามาก่อนจะแกะเข็มขัดบริเวณเอวที่อูยองเอาไปติดไว้ตรงหน้าอกซะอย่างงั้น เวลานี้ทั่งคู่ใกล้กันมาก อูยองจ้องมองหน้าคนพี่อย่างหลงใหล ถึงแม้เขาจะอยู่ข้างหน้าเขาก็ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดีว่าเขาได้รักกับคนนี้ๆและได้มีสิทธิ์หึงหวงคนๆนี้
“ทำไมรุ่นพี่นิคคุณถึงซื้อชุดผู้หญิงให้อูยองล่ะครับ”อูยองเอ่ยถามนิชคุณเบาๆก่อนจับเอวอีกคนไว้แน่น
“ก็เพราะว่า อูยองยังสวยและน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนอีกน่ะสิ เอาล่ะเสร็จแล้ว”อูยองก้มมองดูตัวเองและหน้ามีเลือดฝาดขึ้นมาทันที เขาเขินคนที่อยู่ตรงหน้าเข้าต่างหาก
“อูยองเงยหน้าขึ้นมาหน่อยสิครับ”เมื่ออูยองเงยหน้าขึ้น ก็รู้สึกได้ถึงแสงแฟลชจากกล้องมือถือนิชคุณ
“อ๊า! ลบออกเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”อูยองวิ่งไปแย่งมือถือมาจากมือนิชคุณแต่จะแย่งได้ยังไงในเมื่อคนพี่ตัวสูงกว่าเขาตั้งเกือบสิบเซน เมื่อแย่งไม่ได้อูยองจึงปลักนิชคุณให้ล้มลง แต่นิชคุณดึงแขนอูยองไว้เขาจึงล้มลงไปทั้งคู่
“ชอบหรือเปล่าครับ”นิชคุณสบตานิชคุณที่ตอนนี้นอนอยู่บนตัวของเขา อูยองหลบตานิชคุณและพยายามลุกขึ้น แต่นิชคุณดึงเขาไว้จึงไม่สามารถลุกขึ้นได้
“ยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เลยนะ จะลุกไปไหน?”
“ชอบครับ ...ผมชอบรุ่นพี่นิคคุณที่สุดเลย”
พาร์ทนี้อูยองแต่งหญิงไรท์เตอร์จริงจำเป็นต้องมีภาพรีวิวเพื่อกการจิ้นที่สมจริงมากขึ้น
*ใส่ชุดเกราะกันกระสุนและรองเท้า* เค้าบอกแล้วว่าตัวอย่างเพิ่งเศร้า พาร์ทนี้นะจ๊ะกินไป 14 หน้าเวิร์ดยาวสะใจมากเงย
จบแล้วล่ะ อูยองน่ารักเนอะ เขินจริงๆเลย -////////-
ฟิคเรื่องต่อไปจะเป็นสเปเชี่ยลจากเรื่อง One night stand นะคะ เพราะเห็นคนบอกอยากรู้ว่าต่อไปเป็นไงเยอะ
ก็ได้จ้ะ! ขอมาจัดให้เอาไปเลยแต่ตอนหน้าแล้วกัน แล้วเจอกัน อูคุณอูคุณอูคุณ
( มันเพ้ออะไรของมันนักหนาวะเนี่ย )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น