ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { 2PM } This time for short fic ♡ .

    ลำดับตอนที่ #4 : KHUNWOO - ฉันรู้ว่าเธอรู้ ( 2/3 )

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ค. 54


     
    IKNOWYOUKNOW2/3

      
    ว้ายรูปนี้อูด้งน่ารักจังเขินอาย :$



    ----------------------------------------------------------------------------------

     
    “รุ่นพี่นิคคุณ!!”อูยองรีบวิ่งเข้าไปหานิชคุณทันทีเมื่อเขาเห็นร่างสูงหลังจากที่ตามหาทั้งวัน แต่นิชคุณกลับเดินหนีเขาไปก่อนที่เขาจะเข้าไปถึงตัวนิชคุณ ...
     
     
    อาจจะไม่ได้ยินที่อูยองเรียกล่ะมั้ง
     
     
     
    .
     
     
    .
     
    “นิคคุณ ...แกทำไมทำตัวห่างๆอูยองจังวะ”แทคยอนเพื่อนของนิชคุณถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของนิชคุณที่แสดงต่ออูยองเปลี่ยนไปในวันนี้ และสีหน้าของเพื่อนเขาดูไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก ไม่สดใสเหมือนเดิมเลย
     
     
    “หือ? ป่าวนี่ก็ปกติดีทุกอย่าง แกอ่ะคิดมากไอ้แมวยักษ์”นิชคุณยิ้มให้แทคยอนก่อนจะตบลงไปที่หลังแทคยอน ดัง ป้าบ! อย่างแรง ทำเอาแทคยอนสะดุ้งขึ้นมาทันที
     
     
    “แค่บอกก็ได้นะเว้ย แกก็เห็นอยู่ว่าฉันออกจะร่างบางคางน้อยขนาดนี้ หัดถนอมฉันบ้างอะไรบ้าง”
     
    นิคคุณผลักหัวแทคยอนที่ทำท่าทางแอ๊บแต่ไม่แบ๊วสุดแสนยั่วยวนชสนปวดหัวใส่เข้าอยู่ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นและถึงกับชะงักเมื่อสิ่งมีขีวิตที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ จางอูยอง
     
     
    “รุ่นพี่นิคคุณ ...”อูยองมองหน้านิชคุณและเอียงหัวเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางๆออกมา เล่นเอานิชคุณหน้าแดงและหันกลับไปหาแทคยอนทันที
     
     
     
    “ฮะ ...เฮ้ยแทค! ฉันหิวแล้วว่ะไปหาไรกินกัน”นิชคุณเดินกลับมาและกอดคอแทคยอนแน่น
     
    “อะ อ้าววแล้วว ....”
     
     
    “เออน่าไปเถอะ ปะๆ”นิชคุณลากแทคยอนออกไปจากตรงนั้นทันที ทิ้งไว้เพียงอูยองที่มองแผ่นหลังที่เดินจากไปช้าๆ
     
    ทำไมกัน? ทั้งๆที่เขาตามหานิชคุณมาทั้งวันแท้ๆทำไมเขาถึงต้องเดินหนีอูยองไปแบบนี้ด้วย แถมยังทำเหมือนไม่เห็นอูยองยืนอยู่ตรงนั้นอีก ...ถ้าจะเบื่อกันแล้วก็น่าจะบอกกันตรงๆสิ
     
     
    .
     
     
     
    .
     
     
    “ไอ้คุณ แกเป็นอะไรไปทำไมถึงได้หลบหน้าอูยองวะ”นิชคุณมองหน้าแทคยอนเล็กน้อยด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก ซึ่งแทคยอนสังเกตตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่า นิชคุณไม่สดใสเหมือนเดิมเลย
     
     
    และนิชคุณก็เล่าทุกอย่างให้แทคยอนฟัง
     
     
    .
     
     
    .
     
    “ลูกคุณจ๊ะ ...จำที่แม่บอกไว้ได้หรือเปล่า? ว่าแม่บอกลูกว่าอะไร”คุณแม่ของนิชคุณพูดขึ้นขณะอยู่บนโต๊ะอาหาร และจ้องมองมาที่นิชคุณด้วยสายตาเอาเรื่องและน้ำเสียงประชดประชัน
     
     
    “แม่กำลังพูดถึงอะไรครับ”นิชคุณวางช้อนและมองมาที่แม่ของเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว ทำไมเขาต้องทำสายตาแข็งกร้าวแบบนั้นใส่แม่เขาด้วยล่ะ? เขาเองยังไม่รู้เลยเหมือนกัน
     
     
    “จาง อูยอง เบอร์โทรเข้าล่าสุดคุยกัน 01:43:26 นาที แม่เห็นไอ้นี่น่ะจ๊ะ แม่เลยถามว่าลูกลืมอะไรไปหรือเปล่า?”
     
    หน้าของนิชคุณซีดเผือดทันทีเมื่อแม่ของเขาเอ่ยขึ้น เขาไม่มีข้อแก้ตัวอะไรทั้งนั้น และเขาจะยอมรับมันด้วย
     
     
    “ผมเป็นคนบอกให้เขาโทรหาเองครับแม่ อูยองไม่ผิด”
     
     
     
    “เดี๋ยวนี้หัดลดตัวไปหลงรักคนจำพวกหาเช้ากินค่ำ กินบ้างอดบ้างแล้วหรอจ๊ะ”แม่ของนิชคุณเอ่ยขึ้นพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มแนวประชดประชัน นิชคุณกำมือแน่นเมื่อได้ยินแม่ของเขาพูดดูถูกใครต่อใคร และโมโหขึ้นไปอีกเมื่อคนๆนั้นคืออูยอง
     
     
    “อูยองเป็นคนดีนะครับแม่”นิชคุณข่มอารมณ์โกรธเอาไว้และพูดให้เหมือนปกติที่สุด แต่มือเขายังคงกำแน่นด้วยความเจ็บแค้น แม่ของเขาคนนี้ไม่เคยทำให้เขามีความสุขเลย ตั้งแต่เขาจำความได้พ่อเขาก็ตายจากไป แม่ของเขาเอาแต่เฆี่ยนตีเขามาตลอดเพราะอ้างว่าเขาทำให้แม่ของเขาคิดถึงพ่อ และพอโตขึ้นก็เอาแต่มองหาจับคู่ให้เขาดูตัวและคนที่พามาดูตัวไม่ได้นิสัยดีหรือเพอเฟ็คอะไรอย่างที่แม่เขาพูดมาเลยสักนิด อ้อไม่สิ ดีมากตรงที่พวกเธอรวยเท่านั้นเอง
     
     
     
    “ดียังไงล่ะจ๊ะ มาจากปูซาน ...เด็กบ้านนอกชัดๆ ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีเลยสักนิด พูดง่ายๆก็คนจนนั่นแหละจ๊ะ ถ้าลูกไปอยู่กับเขาจะเอาอะไรกินจ๊ะ แม่เป็นห่วงหนูนะลูก”
     
     
    “ผมไปโรงเรียนนะครับแม่”นิชคุณลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารและมุ่งหน้าไปที่ทางออกอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากนั่งฟังแม่ของเขาดูถูกอูยองอีกแล้ว เพราะแม่ของเขาที่เป็นแบบนี้ไง เขาถึงได้ไม่มีความรักที่บริสุทธิ์แบบที่อูยองกำลังมอบให้เขา
     
    “ถ้าลูกยุ่งกับอูยองอีก แม่ไม่รับประกันความปลอดภัยของอูยองนะจ๊ะ พ่อบ้านจ๊ะ เอารถไปส่งลูกคุณด้วยนะจ๊ะ”
     
     
     
    “ไม่ต้องครับแม่ ผมจะเดินไปเอง”เรียกผู้หญิงคนนี้ว่าแม่ทีไรกระดากปากชะมัด
     
     
     
     
     
    .
     
     
    .
     
    “แม่แกนี่น้า ...ว่าแกเถอะ ชอบอูยองจริงๆน่ะหรอ”แทคยอนมองหน้านิชคุณด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย
     
     
    “แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ฉันรักอูยองไม่ได้”
     
     
     
     
     
    “แล้วแหวนวงนั้นล่ะ?”












    ---------------------------------------------------------------------------------------------------

    มันสั้นไปอ่อ ? ขอโทษจ้า -______-;
    พอดีเขียนตอนหน้าไว้ตั้ง 11 หน้าเวิร์ด ก้ากกกกกกก .



    ถามความคิดเห็นเล็กน้อย ถ้าตอนต่อไปจะเป็นช็อตฟิค ด้งคุณ มีใครจะเอากับเรามั้ย
    555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

    *วิ่งหนี*
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×