ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { 2PM } This time for short fic ♡ .

    ลำดับตอนที่ #2 : KHUNWOO - ฉันรู้ว่าเธอรู้ ( 1/3 )

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ค. 54


     
     
     
     
    “รุ่นพี่นิคคุณ...เผลอหลับไปแล้วหรอครับ”
     
    ร่างบางกรอกเสียงหวานลงไปในโทรศัพท์ คนที่เขากำลังคุยด้วยอยู่ คือคนที่เขาเคยแอบชอบและพัฒนามาเป็นแอบรัก จนวันหนึ่งอูยองจึงตัดสินใจบอกรักคนคนนั้นไป แต่คนคนนั้นกลับขอเวลาเขาสักพัก
     
     
     
    .
     
     
     
    .
     
    “รุ่นพี่นิคคุณครับ ...ได้โปรดคบกับผมเถอะนะครับ”
     
    ชายร่างบางที่ยืนอยู่ต่อหน้าร่างสูงที่มีรูปหน้าหล่อเหลาราวกับเทวดามาโปรดยื่นกล่องช็อคโกแล็ตรูปหัวใจสีชมพูที่ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว มันน่ารักมากๆ แต่ชายหนุ่มตรงหน้าเขามัวแต่ก้มหน้าก้มตา นิชคุณจึงพยายามก้มดูหลายครั้ง แต่ร่างบางตรงหน้าเขาก็เอียงหน้าหลบเสมอ
     
    “ฉันไม่คบกับนายหรอก”นิชคุณตอบชายร่างบางด้วยเสียงเรียบเฉยและแสดงทีท่าว่าจะเดินออกไป ร่างบางตรงหน้าเขาจึงรีบขว้าแขนของนิชคุณไว้ทันที
     
    “ผมแอบรักรุ่นพี่นิคคุณตั้งแต่ที่ผมเข้ามาอยู่ที่นี่ รุ่นพี่นิคคุณคบกับผมไม่ได้หรอครับ”
     
     
    “เมื่อกี้น่ะ ...ฉันโกหกเพื่อให้นายเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละ”นิชคุณเอื้อมมือไปหยืบช็อคโกแล็ตที่ร่างบางยื่นให้
     
    “ขอบคุณนะ ทำเองเลยหรอ?”
     
     
    “อะ...เอ่อะ ใช่ครับ”อูยองยังคงก้มหน้าก้มตาต่อด้วยความเขินอาย มันไม่ง่ายเลยที่จะให้มายืนคุยกับคนที่แอบรักมานานต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้
     
     
    “ขอบคุณมากๆเลย มันน่ารักมาก แต่ว่า ...ฉันคงยังคบกับนายไม่ได้ ฉันขอดูๆนายไปก่อนแล้วกันนะ”นิชคุณก้มหน้าลงมองป้ายชื่อออกมาก่อนจะเอ่ยชื่อของคนตรงหน้าออกมา”จางอูยอง”
     
     
    “ไหนๆก็กล้ามาสารภาพรักฉันแล้ว นี่เบอร์ฉันนะเก็บไว้ดีๆล่ะ”นิชคุณยื่นกระดาษให้อูยองหนึ่งแผ่นก่อนจะส่งยิ้มหวานให้อูยองหนึ่งครั้ง
     
     
    นี่หรือเปล่านะ ที่เขาเรียกว่าให้ความหวัง
     
     
    .
     
     
     
     
     
     
    .
     
     
    - หะ...หือ ป่าวหรอกมีอะไรหรือเปล่า –
     
    ยังไม่หลับงั้นหรอ ทั้งที่คุยกันมาเกือบจะชม.อยู่แล้วกลับมาถามว่ามีอะไรหรือเปล่าเนี่ยนะ อูยองกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจปลายสาย
     
    - หัวเราะอะไรน่ะอูยอง –
     
     
    “ก็รุ่นพี่นิคคุณน่ะสิครับ เราคุยกันจะชั่วโมงอยู่แล้วกลับเพิ่งมาถามผมว่ามีอะไรหรือเปล่า มันน่าตลกจริงๆนะครับ”อูยองยังคงหัวเราะไม่หยุด
     
    - แค่นี้ก่อนนะอูยอง –
     
    นิชคุณวางสายอูยองอย่างรวดเร็วจนอูยองไม่เคยมีโอกาสบอกฝันดีนิชคุณสักครั้ง เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยสินะ เฮ้อ ~
     
    “ฝันดีครับ รุ่นพี่นิคคุณ”
     
    อูยองเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะเอนตัวลงข้างๆกอดหมอนข้างที่เขาสวมหน้ากากนิชคุณไว้ให้และกอดแน่นและส่งยิ้มให้หมอนข้างก่อนนอน อูยองทำแบบนี้ทุกคืนเลย ...บ้าไปแล้วหรือไงนะ
     
    “ฝันดีนะหมอนข้าง”
     
     
     
     
    .
     
     
     
    .
     
    “คุณผู้ชายคุยกับใครอยู่น่ะครับ ...”พ่อบ้านของบ้านนิชคุณถามตามคำสั่งของคุณนายที่ให้เฝ้านิชคุณไว้ให้ดี ห้ามให้เขายุ่งกับเด็กที่ชื่อ จาง อูยองอีก
     
     
    “นายจะใจร้ายไปฟ้องแม่ของฉันขนาดนั้นเลยหรอ พ่อบ้าน”นิชคุณมองหน้าคุณพ่อบ้านด้วยสายตาอ้อนๆ และพ่อบ้านรีบหลบหน้าของนิชคุณทันที
     
     
    “ผมขอโทษครับคุณผู้ชาย มันเป็นคำสั่ง”
     
     
    “แค่เพราะฐานะของอูยองไม่ใช่คนร่ำรวย และอูยองไม่ใช่ผู้หญิงที่ออกงานสังคมบ่อยๆเหมือนยูริ ฉันไม่ยอมหรอกนะ”
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×