เรื่องเล่าของวันวาน

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกที่ได้พบ...

ซู....ซ่า.....ซู่.....ซ่า

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

ฝนฟ้าเทกระหน่ำลงมาใจกลางเมือง

ผู้คนมากมาย

บ้างก็รีบวิ่งหลบฝนเพื่อเข้าหาที่กำบัง

บ้างก็หยิบร่มขึ้นมากาง..

และ..

ฉันผู้หญิงคนหนึ่ง

กำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างบ้าระห่ำ

แววตาช่างดูเศร้าและว่างเปล่า

ถึงแม้ว่ามันจะหนาวเหน็บสักเพียงไหนฉันก็ยังทนยืนอยู่ตรงนั้น

สายฝนที่หล่นลงมาช่วยกลบเกลื่อนรอยน้ำตาไม่ให้ผู้ใดได้มีโอกาสเห็นมัน

เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งและคอยตอกย้ำ...

..ร่องรอยของความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในจิตใจของฉัน

..."เธอ ๆ เธอชื่ออะไรหร๋อ"

"เราชื่อต้น..ต้นตระการบ้านเราอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านเธอน่ะ"

"เรา..เห็นเธอนั่งตรงนี้ตั้งนานแล้ว เธอเป็นอะไรรึป่าวแววตาเธอดูเศร้าๆ"

....

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคำถามทุกคำถาม

มีแต่ความเงียบ..กับคราบน้ำตา

ที่ปรากฎอยู่บนดวงหน้าของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผมยาว ๆ ถักเปีย 2 ข้าง

....

เขาและเธอก็นั่งกันอยู่ตรงนั้นกับเสียง ฮัมเพลง..ของเขา

และเสียงสะอื้นๆ เล็ก ๆ ของเธอ

เวลาผ่านไป

เขาก็ดึงเปียทั้ง 2 ข้างของเธอ

และวิ่งหนีไปพร้อมกับใบหน้าทะเล้น ๆของเขา

แล้วเขาก็หันกลับมาตะโกนบอกเธอว่า

"เราอยากรู้จักกับเธอนะ..น้องผมเปีย"

ฉันรู้สึก งง ๆ กับผู้ชายตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ดี ๆ ก็วิ่งเข้ามา

และซักถามอะไรมากมายกับฉัน..ทั้ง ๆ ที่เรายังไม่รู้จักกัน

ฮัมเพลงให้ฉันฟัง..ทั้ง ๆ ที่เสียงเค้า..เหมือนเสียงเป็ด

แล้วอยู่ดี ๆ เค้าก็มาดึงเปียฉันแล้วก็วิ่งหนีไป

,,ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมาในจิตใจของเธอ,,

..น้องผมเปีย..

ฉันชื่อปรายนะ..ไม่ได้ชื่อ"ผมเปีย"

ชื่อฉันออกจะไพเราะเพราะพริ้ง

ปรายฟ้า..ชื่อที่ติดตัวฉันมาตั้งแต่ฉันเกิด

ชื่อที่หม่ามี๊กะป๋าฉันเปนคนตั้งให้

ชื่อที่พี่ชายของฉัน..ชอบล้อว่า "ชื่อสวย..แต่หน้าศพ"

เช๊อะ..หยั่งกะว่าตัวเองหล่อตายเลยนะแก

ที่เมื่อเช้าฉันร้องไห้น่ะไม่ใช่เพราะอะไรหรอก

ก็เพราะว่า..พี่ชายเฮงซวยของฉัน

มันเอากระเป๋าใบใหม่ของฉันที่เพิ่งซื้อมา

ไปให้แฟนสาว...ของมัน(อี๋..เป็นพี่ที่เลวจิง ๆ)

ฉันซื้อมาตั้ง150 บาทจาก 280บาท

อุตส่าห์ไปยืนตากแดด ตัวดำ..หัวแดงต่อราคากะแม่ค้า

ฉันก็เลยไปนั่งที่ชิงช้าที่ผูกไว้กับต้นมะยมต้นใหญ่ข้างบ้าน

ความรู้สึกน้อยใจในตัวของพี่ชาย(เฮงซวย)

มันทำให้น้ำตาของฉันร่วง ผล๋อย ๆ ลงมา

แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงวิ่งเข้ามาหา

นายต้น..หรือต้นตระการ

ผู้ชายหน้าสวย..เสียงศพ(สงสัยกำลังแตกเนื้อหนุ่ม)

บุคลิกท่าทางทะเล้น ๆ ผมทอง คิ้วเข้ม
เจาะคิ้วใส่จิวที่หางคิ้วขวา

ตี๋เข้ากับสมัยนิยม..

หล่อดีนะ(คิดในใจ..ตอนที่เห็นแว๊บบแรก)

แต่ขอโทษ....อย่าได้ริไปฟังเสียงเขานะ

เพราะว่ามันเกินจะอดทนที่จะฟัง

ถ้าไม่ติดตรงที่เค้าหล่อนะ..ฮึ่มมม!! - -

รู้สึกดีนะที่มีคนเห็นว่าฉันกำลังเสียใจ

คุณเคยรู้สึกมั๊ยว่า..

บางครั้งเวลาที่เรากำลังน้อยใจอยู่

แล้วมีใครบางคนเข้ามาถามว่าคุณเป็นอะไรรึป่าว

มีอะไรให้ช่วยมั๊ย..มีปัญหาอะไรอยากระบาย..

ยินดีรับฟังนะ แล้วยังอุตส่าห์ใจดีฮัมเพลง..ฮึม ๆ ให้ฟังอีก

ตอนนั้นเขาพูดอะไรมาอีกเยอะแยะมากมาย

แต่ฉันจำไม่ได้แล้วล่ะ..เพราะเสียงเขาเป็นมลพิษมาก ๆ

แต่ลึก ๆ แล้วก็รู้สึกดีอ่ะ

ใคร ๆ ก็ว่าฉันน่ะสมองปลาทอง

ความจำสั้น..จำอะไรก็ไม่ค่อยจะได้

แต่วันนี้ฉันว่าฉันไม่ได้เป็นปลาทองนะ

เพราะอย่างน้อยฉันก็จำเขาได้นะ

,,,, นายต้น..ต้นตระการ,,,,

TO BE CONTINUED