คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
Chapter 1
“ เอ! ห้องปี1B อยู่ไหนน้า” เสียงบ่นพึมพำของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินแหวก
ฝูงผู้คนพลางมองหาห้องเรียนของเธอ เธอเดินมาเรื่อยๆจนพบห้องที่หาซึ่งอยู่เป็นห้องที่2ถ้านับจากด้านในแถวนั้นเงียบมากและไม่ค่อยมีคน เธอเปิดประตูบานเลื่อนแล้วเดินเข้าไปในห้องที่มีนร.ชายยืนมุ่งดูอะไรบางอย่างอยู่6คน นร.ชายพวกนั้นไม่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาในห้อง โยยุกิเลยเดินไปแอบหลังฉากที่เป็นที่กั้นระหว่างตู้ล็อคเกอร์กับห้องเรียน แล้วสักพักก็มีเสียงผู้หญิงกรี๊ดขึ้นทำให้เขาตกใจเล็กน้อย เค้าจึงยืนฟัง
“ กรี๊ด!!!!!!!!!! ปล่อยชั้นนะ ไอ้พวกบ้า ปล่อยนะ ปล่อย!!!!!!” แล้วก็มีเสียงคลุกคลักๆดังขึ้น เขาเลยโผล่หน้าไปดูก็พบกับภาพที่ผู้หญิงคนหนึ่งเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เธอคนนั้นโดนผู้ชาย2คนจับแขนทั้ง2ข้างขึงไว้ แล้วผู้ชายคนนึ่งก็กำลังเล่นกับตัวของผู้หญิงคนนั้นด้วยลิ้นของเขา ผู้ชายอีก3คนนั่งเชียร์อยู่บนโต๊ะเฉยๆ
“จะกรี๊ดไปทำไมล่ะ เงียบๆเถอะน่า” ผู้ชายคนที่กำลังใช่ลิ้นเล่นกับตัวหญิงสาวคนนั้นพูดขึ้น
“เฮ้ย!!!!จิเอะ มารูดซิบกระโปรงหล่อนหน่อยดิ แฟนแกชั้นก็ให้แกถอดเองแล้วชั้นจะ...” เขาก็เดินออกจากตรงนั้น แล้วคนที่เขาเรียกว่าจิเอะก็เดินมารูดซิบด้านข้างกระโปรงออกแล้วกระโปรงก็ร่วงลงไปกองกับพื้น
“เรียบร้อยเนกิ” จิเอะพูดขึ้นแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม เนกิก็เดินมาพร้อมกับลากโต๊ะมาตัวนึง
“เอายัยเนจิวะนั่งลงบนโต๊ะนี่หน่อยสิ” แล้วทั้ง2คนที่จับแขนเธออยู่ก็อุ้มเธอวางบนโต๊ะแล้วดันไปชิดกำแพง
“พวกแกไปนั่งตรงนู้นไป” แล้วเขาก็ชี้ไปตรงที่โยยุกิแอบอยู่
“อย่าร้องนะคนดี” เนกิบอกกับเนจิวะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา
“ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้เนกิ” เนจิวะพูดทั้งน้ำตาขณะที่เนกิกำลังใช้นิ้วสอดใส่เข้าไปในตัวเธอ โยยุกิยืนดูอย่างตัวสั่น แล้วสิ่งที่เทอไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
(((((( ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด )))))))) เสียงโทรศัพท์ของเธอก็เกิดดังขึ้นมา ทำให้ทั้งหมดต่างมองมายังฉากที่เธอแอบอยู่
“ไปดูสิว่ามีใครอยู่ตรงนั้นถ้ามันเป็นผู้หญิงก็ลากตัวมันมานี่ฉันจะได้ให้มันมาสนุกด้วยกันเลย” เนกิสั่งแล้วก็เล้าโลมผู้หญิงคนนั้นต่อ
“ตายแน่เลยเรา” โยยุกิคิดในใจแล้วเธอก็หันไปทางหน้าตางที่เปิดอยู่
“เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย แต่ก็ยังดีกว่าโดนไอพวกนี้” โยยุกิทิ้งโทรศัพท์ไว้ในล็อคเกอร์อันหนึ่งแล้วปีนออกนอกหน้าต่างไป
“โถ่เอ๊ย! แค่มีคนลืมเอาโทรศัพท์ออกไปน่ะเนกิ ไม่มีอะไรหรอก” จิเอะก็กลับหลังหันกำลังจะเดินไปนั่งที่เดิมแต่ก็ดันเห็นอะไรแว๊บๆที่หน้าต่าง เขาเลยเดินไปดูก็เห็นโยยุกินั่งยองๆอยู่ที่ระเบียงเล็กๆขนาดเท่าเท้าเธอพอดี เขาสะกิดที่ไหล่โยยุกิ เมื่อโยยุกิเงยหน้าขึ้นมามองก็พบกับจิเอะเธอเลยวิ่งไป
“ตายแน่เลยเรา” โยยุกิคิดในใจแล้วเธอก็หันไปทางหน้าตางที่เปิดอยู่
“เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย แต่ก็ยังดีกว่าโดนไอพวกนี้” โยยุกิทิ้งโทรศัพท์ไว้ในล็อคเกอร์อันหนึ่งแล้วปีนออกนอกหน้าต่างไป
“โถ่เอ๊ย! แค่มีคนลืมเอาโทรศัพท์ออกไปน่ะเนกิ ไม่มีอะไรหรอก” จิเอะก็กลับหลังหันกำลังจะเดินไปนั่งที่เดิมแต่ก็ดันเห็นอะไรแว๊บๆที่หน้าต่าง เขาเลยเดินไปดูก็เห็นโยยุกินั่งยองๆอยู่ที่ระเบียงเล็กๆขนาดเท่าเท้าเธอพอดี เขาสะกิดที่ไหล่โยยุกิ เมื่อโยยุกิเงยหน้าขึ้นมามองก็พบกับจิเอะเธอเลยวิ่งไป
ความคิดเห็น