sorry ขอโทษครับเด็กคนนี้แฟนผม

ลำดับตอนที่ #6 : EP5

Ep5 กว่าจะถึง....

Bambam part

"ทุกคนครับ ใครเรียกผมครับ"

ผมตัดสินใจถามไปอีกรอบแต่ผลลัพที่ได้จากครั้งนี้ต่าวจากครั้งแรกที่ผมถามออกไปคนที่เรียกผมเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อมากว่าเขาจะเป็นคนทักผมก่อน

"ฉันเรียกเอง"

ผมหันไปมองคนคนนั้นและก็ต้องตกใจเพราะผมได้พบกับคนที่เรียกผมที่มีสีหน้าเต็มไปด้วยรอยแดงๆอยู่ที่ปากหน้าขาวๆแก้มแดงๆทำให้ผมตกใจจนอุทานออกมาเสียงดันจนทำให้ทุกคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวต่างหันมามอง

"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย"

"เกิดอะไรขึ้นแบม"

เสียงที่พึ่งตื่นจากการนอนอันแสนจะสยาย(มั้ง)เสียงจากคนข้างๆผมพูดพร้อมหันมามองอย่างงงและไม่รู้เรื่ิงอะไรเลย

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"

"ข้างหลังเกิดอะไรขึ้นอ่ะ"

เสียงที่ดังมาจากคนด้านข้างของผมดูท่าทางจะตกใจอย่างมากเพราะว่าเขานั้นนอนอยู่ที่นั้งข้างคนขับพอได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบเด่งตัวตื่นขึ้นมาทันที

"เป็นอะไรข้างหลัง เกิดอะไรขึ้น"

"ก็แบมนั้นแหละขับรถอะไรไม่รู้กระโดดไปกระโดดมาอยู่นั้นแหละ"

"เฮ้ย!!!!! ผีหลอกกกกกก"

"ผีที่ไหรกันบี ฉันเองจียอง"

"อ้าวหรอ"

หลังจากที่ทุกคนรู้สถานการณ์ในตอนนี้กันทุกคนแล้วนั้นพวกเราก็ได้แวะปั้มเพื่อที่จะให้จียอนลงไปทำความสอาดหน้าของเธอ

                                                 @#%%##@#฿@#฿฿#@@##฿#@#฿฿##

             Bambam part

ณ บ้านคุณชายต้วน

"โอยยยยย ปวดท้องจังเลยยยย"

มาถึงจียอนก็บิดขี้เกลียดโวยวายเสียงดังจนทำให้ทุกคนรวมถึงคนใช่มองกันตาไม่กระพริบเพราะไม่คิดว่าคนสวยอย่าเธอจะมีนิสัยแบบนี้

"มากันแล้วหรอ"

พ่อต้วนผมเดินออกมาพร้อมกับสอดสายตามองคนที่กำลังลงมาจากรถรวมถึงคนที่โวยวายไปเมื่อกี่ด้วย

"อ้าว จูเนียร์มาตั้งแต่เมื่อไหลลูก"

พ่อต้วนเดินมาหาจินยองพร้อมกับโอบไหลเป็นเชิงทักทาย

"ครับ? อ่อ พึ่งมาอะครับ พร้อมมาร์คครับ แต่อยู่คนละเครื่องกันอ่ะครับ"

จินยองพูดจบก็หันไปมองหน้าพี่มาร์คและก็หันกลับมามองผม

"ไปลูกไป ไปเตรียมของกันจูเนียร์ก็ไปด้วยกันสิ"

อยู่ดีๆพ่อต้วนก็พูดขึ้นแล้วหันมามองหน้าจินยองสลับกับผมครับๆๆ ผมรู้งาน ผมเดินไปจับบ่าจินยองเป็นเชิงอ้อนน้อยๆ แต่ดูจินยองจะยังคง
ปฏิเสธผมทางสายตา

"พี่จินยอน ไปเถอะครับ นานๆมาทีพ่อต้วนอุส่าห์ชวนน่ะครับ ไปเถอะครับ อีกอย่างผมก็..."

ผมพูดกับจินยองก่อนที่ผมจะพูดประโยคสุดท้ายผมก็ได้เดินเขิาไปไกล้ๆจินยองจนพี่เขาต้องเดินถอยหลังไปหนึ่งเก้า

"ผมก็มีเรื่องจะคุยด้วยเหมือนกันครับ ได้ไหมครับ"

ตัวหนังสือEP7-9 อ่านยากหน่อยนะค่ะแต่ว่าจะพยายามแก้ไนทันทีค่ะ ขบคุณค่ะ
จินยองอึ้งไปพักหนึ่งก่อนที่จะหันมามองหน้าผมและก็ทำตัวเหมือนปกติและพยักหน้ารับผมก่อนจะเดินไปทางจียอนแล้วพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้จียอนไม่พอใจจนต้องทำหน้าบูดหน้างอแบบนั้น
"แบม มานี้หน่อยครับ พี่อยากคุยอะไรด้วยอ่าครับ"
เสียงพี่เจบีเรียกผมให้หันไปมอง ผมทำท่างงงและพี่เจบีก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมทำให้ผมต้องขยับถ่อยหลังโดยอัตโนมัต ผมรู้โมเม้นนี้แล้วที่พี่จินยองเดินถอยหลังไม่ใช่เพราะพี่เข้าไม่ชอบผมแต่เป็นเพราะตั้งตัวไม่ทันต่างห่าก ก็อยู่ๆมีคนมาโน้มหน้าโน้มตัวใกล้ๆโดยที่เราไม่ตั้งตัวนี้ก็เลยทำให้เราตกใจ ประมาณนั้นหล่ะ
"แบมสนิทกับจินยองหรอครับ"
"ห้ะ"
พี่เจบีกระซิบข้างหูผมทำให้ ผมจักจีจนอยากจะดันพี่เจบีออกไปแต่ก็ทำไมได้เพราะเราอยู่ตรงบันไดเกิดเพลอพลักพี่เขาเข้าหล่ะก็ผมได้เป็นฆาตกรแน่ๆเลย
"แบมกับจินยองสนิทกันหรอครับ"
พี่เจบีถามซ้ำอีกรอบและครั้งนี้ทำให้ผมนิ่งไปสักพัก ผมก้มหน้าลงเลยทำให้พี่เจบีต้องเดินถอยหลังไปด้วยความตกใจก่อนที่จะจับบ่าทั้งสองข้างผมแล้วทำหน้าสำนักผิดมากๆ
"ครับ ผมกับพี่เขาเราสนิทกันครับ"
อะไรกันผมเผลอพูดอะไรออกไปเนี้ยถ้ทเกิดพี่เจบีไปถามพี่จินยองขึ้นมาแล้วเกิดคำตอบไม่ตรงกันหล่ะ ซวยแน่เราโอ้มายยยยยยยยย
"งั้นแบมช่วยไรพี่หน่อยได้ไหมอ่าครับ"
อยู่ๆพี่เจบีก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาทันที ผมเงยหน้าไปมองหน้าของพี่เจบีด้วยสายตางงไม่เข้าใจ
"คือ พี่ชอบจินยองอ่าครับ ช่วยพี่หน่อยน่ะๆๆๆ น่ะแบมน่ะๆๆๆ"
ผมนี้อึ้งรอบสองเลยครับ พะ...พี่บี...ชะ...ชอบ...พะ...พี่จินยอง โอ้โนววววววววว เป็นไปไม่ได้มันต้องเป็นฝันร้าย ฝันร้ายของผมแน่ๆๆๆ
"แบม แบม แบมครับ ได้ยินพี่ไหมครับแบม"
"คะ ครับ พี่เจบีว่าไงน่ะครับ"
"พี่บอกว่า ช่วยพี่หน่อยน่ะ พี่ชอบจินยองอ่ะครับ"
ผมคงไม่ได้ฝันไปจริงๆหรอ นี้คือความจริงพี่เจบีชอบพี่จินยอง ไม่เอาน๊าาาาา ไม่เอ๊าาาาาา พี่จินยองของโผมมมมมมม
"เฮ้ยไอ้บี ทำไรอ่ะ มานี้เลยแกอ่ะ"
เสียงพี่มาร์คดังขึ้นทำให้เราสองคนหันไปมองโดยพร้อมเพียง พี่มาร์คเดินหน้าบึ้งหน้าบูดมาทางพวกเราแล้วกระชากแขนของพี่เจบีอย่างแรง
"แบม"
พี่จินยองเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังผมแล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผมพอๆกับพี่เจบีเลย อะไรอีกเนี้ยมีโมเม้นนี้อีกแล้ว...
"แบมเมื่อกี่คุยไรกับคนคนนั้น"
พี่จินยองถามผมเสียงเข้มทำหน้าบึ่งตึงอะไรกันทำอย่างกับผมไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละสีหน้าจินยองดูเคร่งเคลียดมา สายตาพิฆาตนั้นจ่องตาของผมเขม่น ผมก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตาแต่จินยองก็กดเสียงต่ำลงเพื่อทำให้ผมตอบ
"แบม บอกพี่มาเมื่อกี่คุยไรกัน"
ผมหันหน้าไปมองพี่จินยองด้วยสายตาแบบจะว่าไงดีคือแบบสายตาน่าสงสาร ผมทำไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้ไม่เข้าใจเลย
"แบม บอกพี่มาน่ะ"
พี่จินยองพูดอีกครั้ง คนั้งนีพี่จินยอง ไม่ได้พูดอะไรมากสังเกตได้ว่าเสียงพี่เขาเปลี่ยนไปจากเมื่อกี่มาก เสียงพี่จินยองครั้งนี้ดูเหนื่อยล้า ผมหันไปมองหน้าพี่จินยองก็พบว่าสายตาพี่จินยองดูเศร้าลง
"คือว่า...เมื่อกี่พี่เจบีบอกว่าวันนี้ขออาบน้ำก่อนแบมน่ะ แค่นี้แบมเลยบอกว่าตามสบายครับ"
ผมตอบพี่จินยองไปขอโทดน่ะครับที่ต้องโกหกพี่จินยอง ก็ถ้าเกิดผมบอกความจริงไปว่าพี่บีชอบจินยองแบบนี้พี่เขาคงไม่มีวันสมหวังกันหรอ แต่แล้วทำไมเขาต้องสมหวังกันด้วยหล่ะในเมื่อผมก็ชอบพี่จินยองเหมือนกัน
"แน่ใจน่ะ"
พี่จินยองหันมามองหน้าผมแล้วถามผมอีกรอบผมเลยตอบพี่จินยองด้วยท่าทางนิ่งๆแต่แอบตื่นเต้นนิดๆ
"คะ...ครับ แน่ใจครับ"
ผมตอบไปเสียงสั่นไม่รู้ว่าพี่จินยองจะสังเกตุบ้างหรือเปล่าแต่ดูท่าแล้วพี่จินยองน่าจะรู้แต่ไม่พูดอะไรเดินหนีผมไปเฉยเลย งงน่ะเนี้ย
"แบมมาๆๆๆ มานี้เร็วเดียวไปซื้อของไปมหาลัยกันเร็วๆๆมา"
เสียงแม่พี่มาร์คเรียกผมมาทางในตัวบ้านเสียงดังจนผมต้องรีบวิ่งไปในทันที




อันยองค่าอัพฟิคช้ามากเลย ไม่มีเวลาอัพเลยค่า ต้องขอโทษเป็นอย่างสูงนะค่ะ
ฝากฟิคนี้ไว้ในใจทุกคนๆด้วยนะค่ะ รู้แล้วฝากบอกต้องด้วย >< ฝากฟิคนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมแขนด้วยนะค่ะ ไรน์จะอัพมาอีกเยอะๆเลยค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดจามมาตลอดนะค่ะ

O W E N TM.