ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP 1
O W E N TM.
Mark part
ผมงงไปหมดแล้วว่าทุกคนมาเจอกันแบบนี้ได้ยังไงไม่ไม่น่าจะเป็นการพบเจอที่ธรรมดาซะแล้วสิเพราะว่าการที่แฟนเก่าผมอย่างจียอนเพื่อนสมัยเด็กผมอย่างจินยองมาอยู่ด้วยกันแล้วมาเจอกับผมที่นี้มันคงเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะบังเอิญขนาดนี้ต้องมีใครกำกับอยู่เบื่องหลังแน่ๆ
"มาร์ค มาร์ค มาร์ค ได้ยินแม่มัยลูก" แม่เรียกผมเสียงดังพร้อมกับเจบีที่เขย่าผมด้วยความแรงเพื่อปลุกผมจากภวัง
"ไอ้มาร์คแกเป็นไรของแกว่ะ"เจบีถามผมและเดินไปหาจินยองแล้วก็ถามจินยองด้วยเสียงที่แตกต่างกับถามผมมาก
"จินยองครับ กลับด้วยกันไหมครับ"แหมๆยังไม่ทันรู้จักกันเลยชวนเขากลับบ้านแล้ว
"ไม่ดีกว่าครับ"จินยองตอบด้วยความหวาดกลัวเจบีและก็มีเสียงหนึ่งแซกขึ้นมาเลยทำให้ทุกคนหันไปมอง
"ไปสิค่ะ จียอนจะได้ไม่ต้องยืนรอรถให้เสียเวลา จินยองไม่ไปแต่จียอนจะไป"
จียอนพูดเสริมขึ้นมาเลยทำให้ทุกคนในที่นี้หันมามองด้วยสายตาไม่พึงพอใจจียอนอย่างมาก
"เขาชวนจินยองไม่ได้ชวนเธอสักหน่อย"แม่ผมพูดเสริมเลยทำให้ทุกคนพยักหน้ารวมถึงแบมและจินยองด้วยทุกคนต่างรู้นิสัยของเธอคนนี้ดี แต่สำหรับผมแล้วเธอจะเป็นยังไงผมก็ยังรักเธอไม่เคยเปลี่ยน เพราะเธอผมถึงครองโสดมาถึงตอนนี้
"ถึงไม่ชวนหนูก็กะจะขอไปด้วยอยู่แล้วค่ะคุณแม่"จียอนพูดพลางทำหน้าล้อเลียนแต่เมื่อกี่ีเธอเรียกแม่ผมว่าแม่
"ฉันไม่ใช่แม่เธอ"แม่ผมตะโกนพร้อมสบัดหน้าใส่จียอน ่
"หนูก็ไม่ได้อยากเป็นลูกคุณแม่ต้วนอยู่แล้วนี้ค่ะคุณแม่"จียอนตอบกลับพร้อมทำหน้ายั้วโมโหสุดๆและก่อนที่มันจะยุ่งยากไปกว่านี้ผมจะห้ามทั้งคู่เพราะถ้าปล่อยให้เป็นเลื่อยๆแบบนี้ล่ะก็ได้ตบกันตายไปข้างแน่นนอน
"พอเถอะครับทั้งคู่"มาร์ค
"พอเถอะครับทั้งคู่" ???ุ
เสียงใคร!!!! ผมหันไปมองตนเสียงและทางนั้นก็หันมามองผมเช่นกันเราสบตากันในดวงตาเล็กของเขาสะท้อนเงาของผมอยู่ในดวงตาของเขาและผมยังสังเกตุเห็นใบหน้าที่แดงแจดอยู่ทั้งใบหน้าของเขา แต่ทำไมผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวเวลามองคนคนนี้ *แบมแบมนายเป็นใครกันทำมัยถึงทำให้ผมปั่นป่วนได้ถึงขนาดนี้*
(• •) แบมแบม
(• •)ผม
เรามองหน้ากันนานมากแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครยอมละสายตาจากกันเลยและก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเรียกความสนใจของเราสองคนให้หันไปมอง
"มองกันตาไม่กะพริบเลยน่ะ"เสียงนี้คือเสียงของเจบีคำพูดเมื่อกี่ของมันทำให้ทั้งผมและแบมสะดุ่งพร้อมกันและหันไปหามัน
"กะพริบนะครับ"แบมแบมพูดพร้อมทำตากะพริบ 555555 น่ารักดีอ่ะ
"5555555" เจบีหัวเรอะออกมาเสียงดังเลยทำให้คนรอบข้างหันมามองแล้วเดินออดไปห่างๆ ขนาดพวกเราเองนังต้องเดินหนีมันเลย แต่ว่านะมันมีอะไรแปลกๆอยู่น่ะ
"ขอโทดนะครับ ผมคงอยู่คุยด้วยไม่ได้แล้วผมคงต้องไปแล้วครับ" อยู่ดีๆจินยองก็โพล่ขึ้นมาแล้วเดินมาคว้าตัวจียอนไปแล้วเดินไปแต่ก็แวะลาีแม่ผมและพอจินยองเดินออกไปไม่ถึงก้าวแบมแบมก็ได้ขว้าแขนจินยองไว้ก่อน
"พี่จินยองครับ"แบมแบมดึงแขนจินยองไว้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจทำไมแบมต้องเศร้าด้วยในเมื่อสองคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำหรือว่าเป็น
"อ่า ขอโทดนะแบม พี่รีบ" จินยองพูดพร้อมสะบัดแขนแบมออกแล้วลากเน้นอีกครั้งลากจียอนไป
"จินยอง"แบมแบมพยายามที่จะหยุดจินยองแต่ก็ไม่สำเร็จจนแบมแบมน้ำตาไหลออกมาจึงทำให้ทั้งผมไอ้เจบีแม่ผมจียอนและจินยองต่างกันหันมามองแบมๆที่เหมือนเด็กที่ร้องไห้เพราะต้องจากแม่หรือคนสำคัญไป
"พี่จินยองผมยังรักพี่อยู่นะครับ"เสียงเล็กรอดออกมาจากปากเล็กๆของแบมๆทำให้ทุกคนต้องตกใจกับคำคำนี้ของแบมๆ รวมถึงผมด้วย
"แบม"จินยองอุทานออกมาพร้อมปล่อยมือจากจียอนและเดินไปหาแบมๆจากนั่นก็ใช้มือของเขาโอบเข้าที่ลำตัวของแบมๆและพูดเบาๆให้แบมแบมได้ยินแต่ทั้งสองคนอยู่ไม่ห่างจากผมสักเท่าไหล่ผมก็เลยได้ยินที่จินยองพูดกับแบมๆว่า
"พี่นึกว่าพี่คิดอยู่ฝ่ายเดียวซ่ะอีกแบมแบม"จินยองพูดพร้อมกับเอามือไปลูบหัวแบมๆเบาๆ
"จินยองงงงง"เสียงแหลมของจียอนทำเอาทั้งผมทั้งแบมและคนอื่นๆแฃะคนรอบข้างหันมามองเธอกันเป็นตาเดียวอยู่ๆก็ร้องมาซ่ะดังเชียวน่ะ
"ออกมาจากเด็กนั้นเดียวนี้น่ะ"จียอนไม่พูดเปล่ากะชากแขนแบมออกเลยทำให้แบมๆล้มลงเพราะแรงพลักมหาสานของเธอ
ฝึบ
ผมรีบวิ่งไปรับแบมแบมก่อนที่จะตกลงสู่พื้นดิน แต่ว่าตัวแบมแบมทำไม่ถึงได้....
talk...
สวัสดีค่ะผู้เข้าชบทุกคนเป็นไงบ้างค่ะ ถูกใจกันบ้างหรือเปล่าค่ะ ถ้าไม่ถูกใจตรงไหนช่วนคอมเม้นติชมได้เลยน่ะค่ะไม่ว่ากัน เดียวไรด์จะปรับปรุงแก้ไข้ให้ดีกว่าเดิมนะค่ะ ขอบคุณค่ะ รักทุกคนที่เข้ามาอ่านเลยน๊าาาาา....
Ep1 การพบเจอที่ยุ่งเหยิง
Mark part
ผมงงไปหมดแล้วว่าทุกคนมาเจอกันแบบนี้ได้ยังไงไม่ไม่น่าจะเป็นการพบเจอที่ธรรมดาซะแล้วสิเพราะว่าการที่แฟนเก่าผมอย่างจียอนเพื่อนสมัยเด็กผมอย่างจินยองมาอยู่ด้วยกันแล้วมาเจอกับผมที่นี้มันคงเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะบังเอิญขนาดนี้ต้องมีใครกำกับอยู่เบื่องหลังแน่ๆ
"มาร์ค มาร์ค มาร์ค ได้ยินแม่มัยลูก" แม่เรียกผมเสียงดังพร้อมกับเจบีที่เขย่าผมด้วยความแรงเพื่อปลุกผมจากภวัง
"ไอ้มาร์คแกเป็นไรของแกว่ะ"เจบีถามผมและเดินไปหาจินยองแล้วก็ถามจินยองด้วยเสียงที่แตกต่างกับถามผมมาก
"จินยองครับ กลับด้วยกันไหมครับ"แหมๆยังไม่ทันรู้จักกันเลยชวนเขากลับบ้านแล้ว
"ไม่ดีกว่าครับ"จินยองตอบด้วยความหวาดกลัวเจบีและก็มีเสียงหนึ่งแซกขึ้นมาเลยทำให้ทุกคนหันไปมอง
"ไปสิค่ะ จียอนจะได้ไม่ต้องยืนรอรถให้เสียเวลา จินยองไม่ไปแต่จียอนจะไป"
จียอนพูดเสริมขึ้นมาเลยทำให้ทุกคนในที่นี้หันมามองด้วยสายตาไม่พึงพอใจจียอนอย่างมาก
"เขาชวนจินยองไม่ได้ชวนเธอสักหน่อย"แม่ผมพูดเสริมเลยทำให้ทุกคนพยักหน้ารวมถึงแบมและจินยองด้วยทุกคนต่างรู้นิสัยของเธอคนนี้ดี แต่สำหรับผมแล้วเธอจะเป็นยังไงผมก็ยังรักเธอไม่เคยเปลี่ยน เพราะเธอผมถึงครองโสดมาถึงตอนนี้
"ถึงไม่ชวนหนูก็กะจะขอไปด้วยอยู่แล้วค่ะคุณแม่"จียอนพูดพลางทำหน้าล้อเลียนแต่เมื่อกี่ีเธอเรียกแม่ผมว่าแม่
"ฉันไม่ใช่แม่เธอ"แม่ผมตะโกนพร้อมสบัดหน้าใส่จียอน ่
"หนูก็ไม่ได้อยากเป็นลูกคุณแม่ต้วนอยู่แล้วนี้ค่ะคุณแม่"จียอนตอบกลับพร้อมทำหน้ายั้วโมโหสุดๆและก่อนที่มันจะยุ่งยากไปกว่านี้ผมจะห้ามทั้งคู่เพราะถ้าปล่อยให้เป็นเลื่อยๆแบบนี้ล่ะก็ได้ตบกันตายไปข้างแน่นนอน
"พอเถอะครับทั้งคู่"มาร์ค
"พอเถอะครับทั้งคู่" ???ุ
เสียงใคร!!!! ผมหันไปมองตนเสียงและทางนั้นก็หันมามองผมเช่นกันเราสบตากันในดวงตาเล็กของเขาสะท้อนเงาของผมอยู่ในดวงตาของเขาและผมยังสังเกตุเห็นใบหน้าที่แดงแจดอยู่ทั้งใบหน้าของเขา แต่ทำไมผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวเวลามองคนคนนี้ *แบมแบมนายเป็นใครกันทำมัยถึงทำให้ผมปั่นป่วนได้ถึงขนาดนี้*
(• •) แบมแบม
(• •)ผม
เรามองหน้ากันนานมากแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครยอมละสายตาจากกันเลยและก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเรียกความสนใจของเราสองคนให้หันไปมอง
"มองกันตาไม่กะพริบเลยน่ะ"เสียงนี้คือเสียงของเจบีคำพูดเมื่อกี่ของมันทำให้ทั้งผมและแบมสะดุ่งพร้อมกันและหันไปหามัน
"กะพริบนะครับ"แบมแบมพูดพร้อมทำตากะพริบ 555555 น่ารักดีอ่ะ
"5555555" เจบีหัวเรอะออกมาเสียงดังเลยทำให้คนรอบข้างหันมามองแล้วเดินออดไปห่างๆ ขนาดพวกเราเองนังต้องเดินหนีมันเลย แต่ว่านะมันมีอะไรแปลกๆอยู่น่ะ
"ขอโทดนะครับ ผมคงอยู่คุยด้วยไม่ได้แล้วผมคงต้องไปแล้วครับ" อยู่ดีๆจินยองก็โพล่ขึ้นมาแล้วเดินมาคว้าตัวจียอนไปแล้วเดินไปแต่ก็แวะลาีแม่ผมและพอจินยองเดินออกไปไม่ถึงก้าวแบมแบมก็ได้ขว้าแขนจินยองไว้ก่อน
"พี่จินยองครับ"แบมแบมดึงแขนจินยองไว้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจทำไมแบมต้องเศร้าด้วยในเมื่อสองคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำหรือว่าเป็น
"อ่า ขอโทดนะแบม พี่รีบ" จินยองพูดพร้อมสะบัดแขนแบมออกแล้วลากเน้นอีกครั้งลากจียอนไป
"จินยอง"แบมแบมพยายามที่จะหยุดจินยองแต่ก็ไม่สำเร็จจนแบมแบมน้ำตาไหลออกมาจึงทำให้ทั้งผมไอ้เจบีแม่ผมจียอนและจินยองต่างกันหันมามองแบมๆที่เหมือนเด็กที่ร้องไห้เพราะต้องจากแม่หรือคนสำคัญไป
"พี่จินยองผมยังรักพี่อยู่นะครับ"เสียงเล็กรอดออกมาจากปากเล็กๆของแบมๆทำให้ทุกคนต้องตกใจกับคำคำนี้ของแบมๆ รวมถึงผมด้วย
"แบม"จินยองอุทานออกมาพร้อมปล่อยมือจากจียอนและเดินไปหาแบมๆจากนั่นก็ใช้มือของเขาโอบเข้าที่ลำตัวของแบมๆและพูดเบาๆให้แบมแบมได้ยินแต่ทั้งสองคนอยู่ไม่ห่างจากผมสักเท่าไหล่ผมก็เลยได้ยินที่จินยองพูดกับแบมๆว่า
"พี่นึกว่าพี่คิดอยู่ฝ่ายเดียวซ่ะอีกแบมแบม"จินยองพูดพร้อมกับเอามือไปลูบหัวแบมๆเบาๆ
"จินยองงงงง"เสียงแหลมของจียอนทำเอาทั้งผมทั้งแบมและคนอื่นๆแฃะคนรอบข้างหันมามองเธอกันเป็นตาเดียวอยู่ๆก็ร้องมาซ่ะดังเชียวน่ะ
"ออกมาจากเด็กนั้นเดียวนี้น่ะ"จียอนไม่พูดเปล่ากะชากแขนแบมออกเลยทำให้แบมๆล้มลงเพราะแรงพลักมหาสานของเธอ
ฝึบ
ผมรีบวิ่งไปรับแบมแบมก่อนที่จะตกลงสู่พื้นดิน แต่ว่าตัวแบมแบมทำไม่ถึงได้....
talk...
สวัสดีค่ะผู้เข้าชบทุกคนเป็นไงบ้างค่ะ ถูกใจกันบ้างหรือเปล่าค่ะ ถ้าไม่ถูกใจตรงไหนช่วนคอมเม้นติชมได้เลยน่ะค่ะไม่ว่ากัน เดียวไรด์จะปรับปรุงแก้ไข้ให้ดีกว่าเดิมนะค่ะ ขอบคุณค่ะ รักทุกคนที่เข้ามาอ่านเลยน๊าาาาา....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น