Design love สร้างรักให้กลายเป็นเรา

ลำดับตอนที่ #1 : EP 1

Ep1
~~~university jyp ~~~
"เอาหล่ะครับรุ่นน้องทุกคนฟังด้วยครับผมมมมมมม"
เสียงรุ่นพี่ที่ยืนอยู่บนเวทีเอ่ยทักรุ่นน้องที่ตอนนี้ทยอยเข้ามากันในหอประชุมใหญ่ของมหาลัยเจวายพีไม่นานเสียงที่รุ่นน้องคุยกันก็หยุดลงเหลือแต่เพียงเสียงของรุ่นพี่ที่กำลังปรึกษากันเรื่องงานรับน้องว่าตกลงจะทำยังต่อดี
"เอาไงต่อดีดาวกับเดือนคณะอยู่ไหนเนี้ยโอ้ยยยยย"
เสียงรุ่นพี่คนนึงดังขึ้นทำให้รุ่นน้องทุกคนเริ่มคุยกันเสียงดังขึ้นมาอีกครั้งทำให้เขาต้องหยิบไมมาพูดเพื่อให้รุ่นน้องรออยู่เงียบๆระหว่างที่รุ่นพี่กำลังเคลียกันอยู่
"เอ้าๆๆ เบาๆหน่อยครับ"
เสียงรุ่นพี่ประทานพูดขึ้นทำให้รุ่นน้องที่เริ่มคุยต่างก็เงียบลงดังเดิม
"เอาไงต่อหล่ะที่นี้"
"งั้นเอางี้ป่ะให้น้องจับพี่รหัสของตัวเองเอาป่ะและพอไอ้สองคนนั้นมาค่อยเริ่มให้แนะนำตัวป่ะ"
"เออๆๆก็ดีน่ะว่าไงเจบี"
"อืมตามนั้น"
ระหว่างที่รุ่นพี่คุยกันนั้นอยู่ๆก็มีรุ่นน้องคนนึงวิ่งเข้ามาหา
"ระ รุ่นพี่ครับคะ คือว่า.."
ไม่นานนักไฟในห้องก็ดับลงทำให้ทุกคนต่างก็ตกใจกันหมด รวมถึงรุ่นพี่ด้วยเช่นกัน
"ช้าไป"
เสียงแหบเล็กดังขึ้นจนพวกรุ่นถึงกับสดุ่งกันไปดป็นแถวเพราะเสียงนี้เป็นเสียงที่พวกเขารู้จักกันดีว่าคนคนนี้ล้อเล่นด้วยไม่ได้
"เฮ้ยยยยแก หายหัวไปไหนมาว่ะ"
เสียงรุ่นพี่ประธานตะหวาดใส่ผู้มาใหม่การปรากฎตัวของคนคนนี้ทำเอาคนในห้องเงียบกันหมดอ่าใช่แล้วคนคนนี้คือคนที่พวกเขาตามหากันอยู่นั้นก็คือเดือนคณะนั้นเอง
"ก็นิดหน่อนหน่ะ เดินเล่นอย่าคิดมากน๊า"
เสียงใหญ่หนาตอบคนเป็นเพื่อนไปไม่นานไปที่ดับไปก็เปิดขึ้นเขามองไปรอบๆว่าไม่มีอะไรผิดปกติก่อนที่จะดันรุ่นน้องที่ยืนขวางอยู่นั้นให้ถอยไปให้พ้นจากเขา
"ว่าแต่เมื่อกี้นายว่าไงน่ะ"
เจบีประธานนักเรียนที่จัดงานถามเด็กคนนั้นเพราะเมื่อกี้เด็กคนนี้กำลังพูดอะไรกับเขา
"ไม่ให้ไปอ่ะ กลับไปนั่งที่นายเลย"
คนที่เป็นเดือนคณะตวาดเด็กคนนั้นก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ของตนเองเด็กคนนั้นก็เช่นกันเดินกลับไปหาเพื่อนของตัวเองเช่นกัน "น้องๆครับเดียวเราจะจับพี่รหัส..."
"เอ้าๆๆๆฉันจะเลือกน้องรหัสของฉันเองเพราะงั้นเงียบๆกันหน่อย"
เจบีเห็นท่าไม่ดีเลยจะรีบๆจัดงานก่อนที่เดือนคณะจะก่อเรื่องอะไรไปมากกว่านี้อีกแต่ก็ช้าไปหลังจากที่เจบีพูดไปไม่นานเดือนคณะก็ลุกขึ้นประกาศว่าจะเลือกน้องรหัสของตัวเองแต่ใครจะยอมกันหล่ะ
"นี้นายบ้าหรือนายบ้าเนี้ย พ่อสุดหล่อสายเย็นชา"
ไม่นานก็มีหญิงสาวคนนึงเอ่ยขัดขึ้นคนนี้คือคนเดียวที่กล้าจะขัดใจเขาได้เธอคนนี้ไม่เคยกลัวเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียวในมหาลัยนี้นั้นไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของเขาเลยแม้แต่คนเดีนวยกเว้นเธอคนนี้
"แล้วมันกงการอะไรของเธอหล่ะ"
เดือนคณะตอบทั้งสองไม่กลัวซึ่งกันและกันเลยและเมื่อสองคนนี้เตอกันเมื่อไรก็จะเกิดสงครามรบทุกทีเลย
"ก็ไม่ใช่กงการอะไรของฉันหรอกน่ะแต่ที่นายกำลังจะทำอยู่หน่ะคือการผิดประเพณีน่ะ"
เธอเอ่ยตอบเขาและเดินเข้าไปผลักอกเขาเบาเบาเพียงแค่ให้เขาเซจนลมไปนั่งนิ่งๆดังเดิม
"นั่งนิ่งๆอะเป็นมัย"
เธอเอ่ยเสียงใสเขามองหน้าเธออย่างไม่สบอารมณ์เขาคิดในใจว่า'ทำไมถึงต้องมีผู้หญิงแบบนี้อยู่ด้วยน่ะ'
"เอาหล่ะครับทุกคนเริ่มจับฉลากเบื่อพี่รหัสกันได้เลยครับ"
ตอนนี้การจับฉลากไปได้เกือบหมดแล้วและก็หมดลงแต่ถว่ากลับยังเหลือฉลากที่ยังไม่ได้จับอยู่สามอัน
"ใครยังไม่ได้จับครับ"
เจบีเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของแถวและเอ่ยถามทุกคนแต่ก็ไม่มีใครตอบเบาเลยแต่ไม่นานนักเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับมีคนปรากฎขึ้นสี่คน
"พวกผมยังไม่ได้จับเลยครับ"
เจบีหันมามองฉลากที่เหลือและปรากฎว่ามันครบสี่คนพอดีเขาเลยยื่นมันให้พวกเจาจับฉลาก
"เอาหล่ะครับจับฉลากกันเสร็จแล้วก็มาแนะนำตัวกันเลยครับ"
ทุกคนเริ่มแนะนำตัวเลื่อยๆจนมาหลยุดอยู่ที่สี่คนนี้ทั้งสี่คนยิ้มคนแรกเริ่มแนะนำตัว
"สวัสดีครับผมแบมแบมครับ ชื่อจริงชื่อกันต์พิมุก ภูวกุลครับ เป็นคนไทยครับ"
เพียงแค่คนแรกแนะนำตัวทั้งห้องก็ถึงกับต้องอึ้งกันไปตามๆกันทายาทพันล้านๆที่ช่วยออกเงินสร้างมหาลัยนี้ขึ้นมาหนึ่งในทายาทที่รวยที่สุดของประเทศไม่นานคนที่สองก็เริ่มแนะนำตัวบ้าง
"สวัสดีครับผมปาร์คจินยองครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนน่ะครับขอบคุณครับ"
คนที่สองแนะนำตัวขึ้นยิ่งทำให้คนในห้องยิ่งอึ้งเข้าไปอีกแต่ดูเหมือนว่าจะมีอยู่ไม่กี่คนน่ะที่ไม่รู้สึกอะไรเลยกับการได้ยินชื่อทายาทแบบนี้แม้แต่นิดเดียว
"ครับผมยองแจครับ"
"สวัสดีครับผมคิมยูคยอมครับ"
คนที่สามที่สี่แนะนำตัวบ้างไม่นานคนทั้งห้องก็เริ่มส่งเสียงดังขึ้น
"เฮ้ยยยยยเงียบกันหน่อยเถอะ"
เดือนคณะลุกขึ้นยืนและตะโกนให้ทุกคนเงียบลงแต่นั้นกลับทำให้คนบางคนสดุ้งเฮือกเพราะเหมือนจะได้เจอกับสิ่งที่ตัวเองรอคอยมานาน