คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่ม ค่ำคืนที่เป็นจุดเริ่มต้น
วันที่ 6 มิถุนายน ปีxxx เวลา 23.57น.
กรี้ดดดดดดดด
“อดทนไว้คนคุณผู้หญิงเดี๋ยวก็จะคลอดสำเร็จแล้วค่ะ”นางพยาบาลสาวคนหนึ่งพูดออกมาเพื่อปลอบหญิงสาวที่กำลังจะได้เป็นแม่คน
23.58น.
โอ๊ยยยย
เสียงครวญครางยังดังไปทั่วห้องทำคลอดนางพยาบาลได้พยายามทำคลอดให้สำเร็จแต่แล้ว
เปรี้ยง!!
ฟ้าที่เมื่อประมาณ2ถึง3นาทีที่แล้วยังมีดาวส่องแสงระยิบระยับอยู่กลับถูกปกครุมไปด้วยเมฆฝนจนไม่เห็นดาวแม้แต่ดวงเดียวจนมืดสนิทราวกับพายุเข้าทั้งๆที่พยากรณ์อากาศบอกว่าอากาศจะแจ่มใส
23.59น.
“เห็นแล้วค่ะคุณผู้หญิงจะได้แล้วค่ะพยายามอีกนิดนะคะ”ว่าแล้วพยาบาลทั้งหลายก็ทำงานต่อไปและแล้วเด็กก็ออกมาสู่โลกภายนอกได้แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากร้อง
เปรี้ยง!!
24.00น.
ฟ้าได้ผ่าลงสู่เด็กแรกเกิดทำลายเซลล์สีผมไปจนหมดและเริ่มมีรอยสีฟ้าที่แก้มอย่างน่าประหลาด
“ว้ายยยยยย!ทำไมเด็กเป็นอย่างนี้รีบส่งไปต่อไปให้คุณหมอด่วน”นางพยาบาลคนหนึ่งร้องออกมาด้วยความตกใจกับสภาพทารกแรกเกิดที่ผิดปกติไปจากทารกคนอื่น
“เดี๋ยวแล้วคุณแม่ของเด็กคนนี้ล่ะ”นางพยาบาลคนหนึ่งฉุดคิดขึ้นได้จึงหันไปมองบุคคลที่พวกเธอช่วยทำคลอดเมื่อกี้
“ไม่จริงน่า....”นางพยาบาลที่กำลังเช็คชีพจรของหญิงสาวเอ่ยขึ้น”เกิดอะไรขึ้นหรอ”นางพยาบาลที่อยู่ในห้องได้ถามขึ้นซึ่งได้รู้คำตอบทันทีเมื่อได้เห็นสีหน้าของเพื่อนพยาบาล
“เธอตายแล้ว”นางพยาบาลคต่างเสียใจที่ช่วยแม่ของเด็กไม่ได้จึงออกไปรายงานให้ผู้ที่เป็นพ่อของเด้กเกิดใหม่ได้ฟัง
“ไม่จริงน่า...คุณพูดอะไรน่ะคุณพยาบาล”นางพยาบาลก้มหน้าเงียบ”เธอเสียชีวิตระหว่างทำคลอดค่ะเสียใจด้วยนะคะ”
ทางฝั่งคุณหมอ
“อาการไม่เป็นไรแล้วล่ะ รอยที่แก้มก็ไม่ได้มีอันตรายอะไรแค่สีผมถูกทำลายไปหมดเพราะถูกฟ้าผ่าเท่านั้นแหละ”
คุณหมอพูดเล่าอาการให้นางพยาบาลฟังทำให้เธอสบายใจขึ้นที่เด็กไม่เป็นอะไร
“งั้นเดี๋ยวดิชั้นพาเด็กไปหาผู้ปกครองเลยนะคะ”คุณหมอพยักหน้าอนุญาตนางพยาบาลจึงอุ้มทารกขึ้นอย่างนุ่มนวลพร้อมนำไปส่งให้ผู้ปกครอง
โครม!
“กรี้ดดดด”นางพยาบาลคนหนึ่งที่รายงานผลให้พ่อของเด็กฟังแต่ดูเหมือนจะไม้ใช่ผลดี
“ผมไม่ยอมรับว่ามันเป็นลูกหรอกนะ มันฆ่าภรรยาผม ผมไม่ต้องการมัน จะเอามันไปทิ้งที่ไหนก็เชิญ
เลย”เมื่อชายหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นพ่อขิงเด็กพูดจบก็เดินออกจากโรงพยาบาลไปเลยโดยไม่สนใจเด็กผู้เป็นลูกเลย
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ”นางพยาบาลสาวที่อุ้มเด็กมาถามขึ้นมาแต่ก็ต้องเข้าใจเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนร่วมงาน
“ผู้ปกครองไม่รับน่ะ เราคนต้องส่งไปที่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าแล้วล่ะ”นางพยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้นด้วย
สีหน้าเศร้าๆพร้อมเตรียมยื่นเรื่องส่งเด็กทันที
“ว่าแต่เด็กน่ะเพศอะไรหรอ”นางพยาบาลร่วมงานถามขึ้น
“ผู้ชายน่ะ แต่คุณหมอบอกว่าเพราะถูกฟ้าผ่าพัฒนาการด้านการเจริญเติบโตจะคล้ายผู้หญิงน่ะ”นาง
พยาบาลอธิบายคร่าวๆ
“แล้วจะให้เด็กคนนี้ชื่ออะไรดีล่ะสกุลก็ไม่มีแล้วด้วย”นางพยาบาลอีกคนก็ถาม
“เอาอย่างนี้ชั้นประกาศขอพ่อแม่บุญธรรมดีไหม”เมื่อหัวหน้านางพยาบาลทำคลอดเสนอมาทุกคนก็ตกลง
กันได้โดยไม่ต้องส่งเด็กไปที่อื่น
“แล้วเราจะประกาศยังไงดีล่---“นางพยาบาลยังพูดไม่ทันจบคำก็มีเสียงหนึ่งมาแทรก”ผมขอรับเลี้ยงเองครับ”
นางพยาบาลทุกคนหันไปหาต้นเสียงนุ่มนวลนั้นก็ต้องตกตะลึงกันทุกคน
“ค..คุณสุรกิจรเจ้าของโรพยาบาล ส..สวัสดีค่ะ”นางพยาบาลทุกคนรีบก้มหัวยกมือไหว้เจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้
“ผมจะรับเด็กคนนี้ไปเลี้ยงเอง ส่วนชื่อเมฆากรล่ะกันนามสกุลใช้เหมือนกับผม”ว่าแล้วคุณเจ้าของโรงบาลก็
รับเด็กไปอุ้มเองแล้วกลับบ้านเลย“ผมรู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กธรรมดาเมฆากร เมื่อเธอโตขึ้นเธอเหมาะจะสืบทอด
หน้าที่ๆไม่มีใครล่วงรู้ต่อจากผมมากที่สุดแล้วเมฆากร”
...................................................................
ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะ
ความคิดเห็น