จีบสาว ออนไลน์[Yuri]

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 จุดเริ่มต้นการจีบสาว กำลังReรอบ2

ปี2099


     "สอบเสร็จแล้วก็ปิดเทอม เซ็งว่ะ ไม่อยากปิดเทอมอะ" ผมบ่นอย่างเซ็งๆกะเพื่อนในขณะที่กำลังเดินออกทางประตูหน้าโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนชายอีกสองคน เสียงหวานออกมาจากใบหน้าหล่อเหลาของผมมันไม่เข้ากับชุดเครื่องแบบนักเรียนหญิงมัธยมปลายที่ใส่อยู่เลยให้ตายเหอะ  ผมชื่อ-ปาล์ม- ครับ  หรือจะเรียกชื่อที่ปักอยู่บนหน้าอกเสื้อผมก็ได้  ..ณภัทร กุลสิริ..

      "เซ็งไมวะ กูออกจะดีใจ แม่ง.. ชีวิตมีแต่เรียน เรียน แล้วก็เรียน เบื่อจะตายชัก" เสียงนี้ออกมาจากปาก ชายหนุ่มที่ชื่อ ปอ เพื่อนรักของผมเอง  ด้วยหุ่นที่สูง174 กับหน้าใส ตาตี่ ผิวขาว  ทำให้หล่อเหลา จนสาวกรี๊ดไปตาม ๆ กัน

       "ปิดเทอม กูก็ต้องหางานทำว่ะ  ไม่งั้น พ่อแม่กูคงได้บ่นอีกอ่ะ น้องกูก็ผลาญเงินทุกวัน เฮ้อ" ชายหนุ่มผิวเข้ม ตาคม ด้วยความที่เป็นนักกี่ฬาฟุตบอลดาวเด่นของโรงเรียน  ก็หนีไม่พ้นสาว ๆ กรี๊ด ไม่แพ้ผมและไอ่ปอ

        "งั้นเอางี้ ไปเล่นเกมออนไลน์กัน ไอ่ปาล์มจะได้หายเบื่อ มึงจะได้หาเงินด้วยไอ่ปาร์ค  เกมนี้เพิ่งเปิดใหม่ ได้ข่าวว่า เล่นแล้วแลกเงินในเกมได้จริงเว้ย  สนป่าว"  ปอเอ่ยชักชวน ด้วยความที่เป็นเซียนเกมออนไลน์อยู่แล้ว ทำให้มันอยากเล่นเกมใหม่นี้มาก เกมเพิ่งเปิดตัวได้อาทิตย์กว่าๆแล้วมันคงจะอยากหาเพื่อนเล่น

        "เฮ้ย จริงป่ะ ?  งั้นกูเอาด้วย แต่มันจะได้ตังค์ดีป่าววะ กูกลัวไม่พอค่าเช่าห้องกูอ่ะดิ" ปาร์คออกอาการตื่นเต้นเพราะมันก็เซียนเกมคนหนึ่ง เล่นเกมย่อมสนุกกว่าไปทำงานเป็นเด็กเสริฟอยู่แล้ว
        "ไม่เอาอ่ะ  ไม่ชอบเล่นเกม เล่นไม่เป็น" ผมบอก
        "ไม่เห็นจะยาก แค่ตีมอนส์ให้ตาย ของก็ดรอป เงินก็ดรอป  เงินก็เอามาใช้ แลกมาใช้ข้างนอกก็ได้ ของก็เอาไว้ขาย ใช้เองก็ได้  เดี๋ยวกูสอนน่ะ มึงไม่ต้องห่วง " ปอ คะยั้นคะยอ

        "เฮ้อ !!!"  ผมถอนหายใจ พร้อมกับเดินไปเงียบ ๆ วันนี้ผมถอนหายใจครั้งที่พันได้แล้วมั้ง

          ปอกับปาร์คมองหน้ากัน  เพราะความไม่เข้าใจว่าเพื่อนจอมกวนตรงหน้าเป็นอะไรไป  ทำไมผมเอาแต่ถอนหายใจแล้วบ่นว่า เบื่อ ๆ มาสักพักแล้ว  ยิ่งเข้าใกล้วันปิดเทอมยิ่งบ่นมากขึ้น  พวกมันคงคิดว่า  ผมคงจะเปลี่ยนจากมาดกวนๆ เป็นคนแก่ขี้บ่นไปแล้ว

          สองหนุ่มรู้ดีว่า  สาวหล่อตรงหน้า  ไม่เคยมีเรื่องอะไรให้ต้องคิดหนักใจมาก่อน  เพราะไม่ว่าปัญหาเข้ามาจะหนักหรือเบาอย่างไร  เขา(เธอ)คนนี้  ก็สามารถจัดการได้ตลอด  ด้วยความที่ IQ สูง เรียกได้ว่าอัจฉริยะในทุก ๆ ด้าน ทั้งกีฬา  และการเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องคำนวณนั้น โคตรจะเก่ง  หนุ่มหล่อคนนี้ไฝ่ฝันอยากเป็นวิศวกรอวกาศ  เขาจะสร้างยานอวกาศที่เป็นทั้งยานพาหนะ และบ้านไปในตัวด้วยสองมือของเขาเอง  ด้วยฐานะทางบ้านที่ถึงแม้จะไม่ได้ร่ำรวยเท่ากับปอ เศรษฐีน้อยแห่งตระกูลวิริยชัยอนันต์ ตระกูลใหญ่ของชาวโลก มีดาวส่วนตัว(คล้าย ๆ เกาะส่วนตัวในสมัยนี้) อยู่หลายดวง  แต่ก็ไม่ได้ถึงกับจนมากมายนัก  จนเขานึกไม่ออกว่าจะมีเรื่องอะไรให้สาวหล่อผู้นี้ ถอนหายใจบ่อย ๆ พร้อม ๆ กับบ่นว่า เบื่อ ๆๆๆๆๆๆ  ได้

       แตกต่างกับปาร์ค หนุ่มผิวเข้ม หล่อเหลาอารมณ์ดี  ถึงแม้จะสามารถเรียนในโรงเรียนชื่อดังที่มีแต่ลูกคุณหนูที่บ้านร่ำรวยเรียนได้ เพราะความสามารถทางด้านกีฬาของเขา  แต่การเรียนเขาก็อยู่ในขั้นดีด้วย ถึงแม้จะไม่เท่าปอกะปาล์มก็ตาม แต่ด้วยฐานะทางบ้านที่ไม่ได้ร่ำรวย  ทำให้พ่อแม่ไม่ค่อยมีเงินให้ใช้เท่าไร  บวกกับเขามีน้องสาวที่ชอบใช้เงินพ่อแม่เป็นว่าเล่น  ทำให้เขาต้องทำงานด้วย เรียนไปด้วย  โดยเฉพาะตอนปิดเทอม  ที่ถึงแม้เบี้ยเลี้ยงที่โรงเรียนให้นักกีฬามาซ้อมตอนปิดเทอม  บวกกับเงินเดือนที่โรงเรียน(จ้าง)ให้สำหรับนักกีฬาประจำโรงเรียนโดยเฉพาะ  ซึ่งพอใช้เมื่อตอนเปิดเทอมเท่านั้น  แต่ปิดเทอม เขาจะต้องหางานพิเศษทำ  ไม่งั้นก็ต้องอด

       ขณะนี้ ทั้งสามกำลังยืนรอยานส่วนตัวที่ทางบ้านปอ กับปาล์มมารับอยู่หน้าโรงเรียน  ส่วนปาร์คนั้นต้องขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้าน  ซึ่งอยู่ห่างจากโรงเรียนอีกสิบกว่ากิโลเมตร

      "เฮ้อ !!" เสียงถอนหายใจ ออกมาจากสาวหล่อคนเดิม  ทำให้ปอพอจะนึกเรื่องที่ทำให้สาวหล่อคนนี้กลุ้มใจได้แล้ว

      "แพท ใช่ไหมวะ ที่มึงบ่นเบื่อ ๆ เนี่ย? "   -_-  ไอ้ปอถามผมพร้อมส่งสายตาคาดคั้น
      " ....หือ.... " O_O  ผมตกใจนิดหน่อยที่ไอ้ปอพูดชื่อนี้ แต่ก็ต้องรีบเปลี่ยนสีหน้า .. เดี๋ยวเสียฟอร์ม
      "เพราะแพทไม่ชอบขี้หน้ามึง ฮ่าๆๆๆ ทั้ง ๆ ที่มึงแอบชอบเขาแต่ดันไปกวนตีนเขาตลอด  แล้วจะไม่ให้เขามาชอบมึงได้ยังไงวะ  อีกอย่างนะ สาว ๆ แม่งล้อมหน้าล้อมหลังมึงตลอดอ่ะ   " ปอพูดไปด้วย ยิ้มไปด้วย เมื่อเดาเรื่องที่พอจะทำให้เพื่อนกลุ้มใจได้

      "ใคร... ใครบอกกูชอบแพท มั่วแล้วมึง555+" ผมหัวเราะกลบเกลื่อน

      "อย่ามาปากแข็ง  มึงนี่ปากแข็งตลอด พวกกูสองคนอ่ะ รู้ตั้งนานแล้ว ว่ามึงแอบชอบแพทอยู่ ฮ่า ๆๆ" ปาร์คแซวเพื่อน  ที่ทั้งสองรู้ว่าปากแข็งแค่ไหน  เวลาที่อยู่ต่อหน้าแพท  ปาล์มมักจะแกล้งโอบเอว หรือแอบหอมแก้มสาว ๆ ที่ชอบมาล้อมหน้าล้อมหลังให้แพทเห็นบ่อย ๆ  ทั้ง ๆ ที่เวลาที่แพทไม่อยู่ ปาล์มแทบอยากจะวิ่งหนีสาว ๆ พวกนี้ตลอด

        พวกเราสามหนุ่ม  เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมต้น จึงได้สนิทกัน ด้วยความที่เป็นคนหน้าตาดี เวลาเดินไปไหนมาไหน จึงมีสาว ๆ กรี๊ดตลอด และด้วยความที่เป็นนักกีฬาโรงเรียน ของผมและปาร์ค ทำให้เป็นที่รู้จัก  อีกทั้งปอยังเป็นทายาทมหาเศรษฐีที่รวยเป็นอันดับต้น ๆ ของดาวโลก แล้วสาว ๆ คนไหนบ้าง ที่จะไม่อยากได้มาเป็นแฟน

       "พวกมึงรู้ ?" ผมตกใจนิดนึง.. นี่ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยเรอะ ?
       "รู้ แล้วก็รู้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่พูด"  สองหนุ่มตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

        "นี่แหละ ที่เขาเรียกว่า เพื่อนรัก เพื่อนที่รู้ใจ ฮ่า ๆๆๆ"  ปาร์คพูดต่อ ทำให้้เืพื่อนทั้งสามหัวเราะไปด้วยกัน
        "แล้วกูก็ไม่ได้รู้แค่นั้นนะ... กูยังรู้อีกว่า ไอ้แพทมันเข้าไปเล่นเกมตั้งแต่วันแรกที่เกมเปิดแล้ว  เป็นคนดังด้วยนะมึง... ที่สำคัญไอ้แดนนี่คู่อริมึงอะ.. มันก็เข้าไปจีบแพทในเกมด้วย  เป็นหัวหน้ากิลด์อันดับ1 ที่แพทอยู่... อืม รู้สึกว่าเพื่อนๆห้องเรา จะเป็นสมาชิกกิลด์ไอ้แดนนี่หมดเลยนะ" ไอ้ปอพูดไปพลางกดมือถือไปด้วย  น่าจะเปิดดูอะไรสักอย่าง

        "...อะไรกัน...กูเป็นหัวหน้าห้อง นี่หนีไปเล่นเกมกันหมด  ไม่ชวนกูกันเลยหรอวะ ? " -_-  ผมเสียเซลฟ์นะเนี่ย  ไอ้พวกนี้มันมีเวลาว่างไปเล่นเกมขนาดนั้นเลยหรอ  ปีหน้าจะแอดมิดชั่นแล้วนา

        "ช่างกล้านะมึง... หัวหน้ากวนตีนอย่างมึง อยู่ใกล้ใครเขาก็ประสาทจะแดก และอีกอย่าง คนทั้งห้องเขาก็รู้ว่ามึงไม่เล่นเกม... ชวนไปให้เสียน้ำลาย" ไอ้ปอบ่น
        "อุ๊วะ... กูเล่นก็ได้ เดี๋ยวกูนี่แหละ...จะสร้างกิลด์มายึดอันดับ1จากไอ้แดนนี่เอง.. เชื่อมือกูได้เลย 5555555555+ " ผมชักจะอารมณ์ดีซะแล้วสิ
        "หืมมมม...มึงจะเล่นเกมแล้วหรอ ? " ไอ้ปาร์คหันหลังมาถามผม
        "กูว่า... มันจะเข้าไปหาเสนอหน้า กวนบาทาไอ้แพทในเกมมากกว่า" ไอ้ปอแม่งรู้ทันผมจริง
        "ป๊าวววววววววว  พวกมึงแม่งมโนว่ะ " ผมรีบเดินหนีพวกแม่งสองคน ก็หน้าผมมันจะหุบยิ้มไม่ไหวแล้วอะเนี่ย
   
        "เฮ้ย ไปแล้วโว้ย ยานที่บ้านมาแล้ว  เด๋วจะส่งเครื่องเล่นเกมไปให้พวกแกสองคนนะ เพราะสั่งหลายเครื่องมันลดราคาว่ะ ไอ้ปาล์มเจอคราวหน้า เอาตังค์ค่าเครื่องมาให้ด้วย สองหมื่น"  ปอพูดขึ้นมาก่อนที่กำลังจะก้าวขึ้นรถ
        "เออ  ยานกูก็มาแล้วเหมือนกันไปล่ะ " แล้วปาล์มก็เดินไปขึ้นยานที่มารอรับ
 
        "เฮ้ย สองหมื่นเลยหรอ กูไม่มีเงินซื้อเครื่องแพงขนาดนั้นหรอก " ปาร์คเอ่ยหน้าเศร้า

        "ไม่เป็นไร  กูให้ยืม ถ้ามึงอยากคืนตังค์ มึงก็จ่ายเป็นค่าคุ้มครองกูแล้วกัน เพราะมึงต้องไปคุ้มครองกูในเกม ฮ่า ๆๆ" ปอพูดจบก็สั่งให้ยานขับออกไป  ซึ่งยานเป็นระบบอัตโนมัติ  ทำให้ไม่ต้องมีคนขับ  ใช้แสงอาทิตย์เป็นพลังงาน มีแบตเตอร์รี่สำหรับประจุไฟฟ้าเอาไว้เมื่อขับยานตอนกลางคืน

        ปาร์ค มองเพื่อน ๆ ที่นั่งยานส่วนตัวกลับไปบ้านของแต่ละคน  พร้อม ๆ กับคิดน้อยใจในโชคชะตา  ว่าทำไมไม่เกิดมารวยเหมือนเพื่อน ๆ บ้าง   ซึ่งเขาก็เลิกคิด  เพราะเขาคิดเรื่องนี้มาเป็นล้าน ๆ รอบตั้งแต่ได้ทุนมาเรียนโรงเรียนชื่อดังแห่งนี้  ทั้งที่คนฐานะอย่างปาร์ค จะได้เรียนก็คงจะได้แค่โรงเรียนของรัฐบาลโลกเท่านั้น  แล้วเขาก็ขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านไป  โดยมีสาว ๆ รอบข้างมองมาทำตาเยิ้มตลอดทาง  จนเขาชักจะเบื่อแล้วล่ะ  



       เมื่อปาล์มกลับมาถึงบ้าน  ก็พบกลับกล่องสี่เหลี่ยมใบหนึ่งวางไว้บนโต๊ะรับแขก  ซึ่งหุ่นยนต์แม่บ้านบอกว่า มีคนมาส่งให้ก่อนที่ปาล์มจะมาถึงบ้านไม่นาน  ปาล์มพลิกกล่องดูก็พบการ์ดใบหนึ่งเขียนว่า "เครื่องเล่นเกมที่บอก ให้ออนไลน์ไปเจอกันที่ลานกลางเมือง คู่มือเล่นเกม อยู่ในกล่อง ออนไลน์พร้อมกันสองทุ่ม  กูจะใช้ชื่อว่า Spor   จาก ปอ"

    หลังจากอาบน้ำกินข้าวเสร็จ  ปาล์มก็มานั่งอ่านคู่มือเกมคร่าว ๆ ทั้งสายที่จะเล่น อาชีพ แล้วก็เควส ไปเรื่อย ๆ จนได้เวลาที่นัดกับปอเอาไว้
เขาก็หยิบอุปกรณ์ที่ดูคล้าย ๆ หมวกกันน๊อคธรรมดา แต่มีช่องให้เสียบ ID Card  มีแบตที่เต็มแล้วเสียบไว้ ซึ่งแบตนี้จะใช้สำหรับเล่นเกมได้8 ชั่วโมง แล้วต้องออกเกมมาชาร์จสองชั่วโมง

     ID Card หรือบัตรประชาชนต้องเสียบทุกครั้งที่ออนไลน์ เพราะต้องเอาไว้ยืนยันตัวตน เนื่องจาก1คนจะมีตัวละครเพียงตัวเดียวเท่านั้น  และหากคุณไม่ได้เล่นอยู่บ้าน คุณอาจจะไปใช้เครื่องที่Game Cafe หรือ Game Center ก็จะมีเครื่องให้เช่าเช่นเดียวกัน

    "อืม เขาบอกให้นอนท่าที่สบาย แล้วใส่หมวกสินะ  เราจะหลับไปเลย  อยู่ในเกมจะคล้าย ๆ กับฝันหรอ งี้ก็เล่นเกมแทนการนอนเลยอ่ะดิ  เจ๋งว่ะ  ถ้าเป็นงี้ก็  ลุย !!! "




ONLINE