เป็นเกมจีบหนุ่มแล้วไง? ข้าขอเล่นแบบเกม Action RPG แล้วกัน!

ลำดับตอนที่ #50 : 10 ขวบ : การแจ้งเตือนกะทันหันล่ะ

ตั้งแต่ที่ลิลลี่และลาสเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา เวลาก็ผ่านล่วงเลยไประยะหนึ่งแล้ว ถ้าจะให้พูดล่ะก็ 

อีกไม่นานฉันก็จะอายุ 10 ปีแล้ว

ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้นั้น ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เปลี่ยนแปลงกันบ้าง อย่างเช่น เรื่องที่คลาวด์ถูก

ปลดออกจากการเป็นพ่อบ้านส่วนตัวของฉัน และแต่งตั้งให้ลิลลี่เป็นเมดส่วนตัวแบบฟูลไทม์แทน

อันที่จริง เรื่องที่ปลดคลาวด์ออกนั้น ไม่ใช่ว่าท่านแม่เกิดความเคลือบแคลงใจ หรือมีความไม่ไว้ใจใน

ตัวคลาวด์อะไรทำนองนั้นหรอกนะ 

เพียงแต่ว่า ในขณะที่อายุของฉันเพิ่มขึ้น อายุของคลาวด์เองก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เรียกได้ว่าเขาเป็นชายหนุ่ม

เต็มตัวไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว การที่จะให้ชายหนุ่มกับหญิงสาวที่ไม่ได้แต่งงานกันใช้เวลาอยู่ร่วมกัน 

ก็จะกลายเป็นขี้ปากชาวบ้านเสียเปล่าๆ ถึงแม้คลาวด์จะเป็นแค่บอดี้การ์ดก็ตาม ดังนั้นคลาวด์จึงถูกโยก

ให้ไปดูแลท่านพี่เดวิดแทน

แต่ถ้าจะให้พูดล่ะก็ มันก็ไม่ได้แตกต่างจากเดิมเท่าไหร่นักหรอก เพราะว่ายังไงคุณแม่คลาวด์ก็ยังเป็น

คุณแม่คลาวด์ดังเดิม

ถ้าหากเปรียบลิลลี่เหมือนดั่งพี่สาวที่เข้มงวด แต่ก็ยังพอเอาใจฉันอยู่บ้างแล้ว ถ้าหากลิลลี่โดนคลาวด์สั่ง

มาแล้วล่ะก็ ก็จะกลายเป็นตัวแทนของคลาวด์ทันที สุดท้ายฉันก็โดนอบรมเรื่องมารยาทจากคุณแม่คลาวด์

อยู่ดี ต่างกันเพียงแค่ถูกส่งผ่านลิลลี่มาก็เท่านั้นแหละ...

อย่างเช่นวันนี้

“โถ่!!! ท่านเอลิเชียคะ! บอกแล้วไงคะว่าอย่าใส่ชุดแบบนี้ออกซ้อมดาบน่ะค่ะ!”

ที่ตรงเบื้องหน้าของฉันมีลิลลี่ยืนเท้าเอวอยู่ ส่วนเรื่องที่บ่นก็เป็นเรื่องของชุดนั่นแหละ วันนี้ชุดที่ใส่มาซ้อม

ดาบนั้นเป็นเสื้อบางๆกับกางเกงขายาว ต่างจากปกติที่จะเป็นเดรสสำหรับต่อสู้ 

แต่ว่านะ....ในสภาพอากาศร้อนๆแบบนี้ให้ใส่ชุดนั้นมันก็เท่ากับว่าสั่งให้ฉันไปตายเลยไม่ใช่หรือไง 

ไม่เอาหรอกนะ ฉันไม่ยอมหรอกนะ!!

พอเมินคำขอของลิลลี่ไป ตัวเจ้านางก็เริ่มเหงื่อตก ใช่ ฉันรู้อยู่แล้วว่าคนต้นคิดไม่ใช่ลิลลี่หรอก แต่เป็น

ครูฝึกที่อยู่ข้างหลังของฉันต่างหาก ครูฝึกคลาวด์คงจะบอกลิลลี่ให้มาบอกฉันเรื่องที่ชุดไม่เหมาะสมนั่น

แหละ แต่ว่านะ....ตอนนี้ยังไงก็ไม่ได้จริงๆนั่นแหละ ขอโทษนะคะ ลิลลี่

“เอาน่า~ อย่าซีเรียสไปเลย ไม่มีใครดูเสียหน่อย จะแต่งแบบไหนก็เรื่องของคุณหนูเถิดนะ ลิลลี่”

และในขณะที่ลิลลี่กำลังเหงื่อตกเพราะแรงกดดันจากคลาวด์ที่ส่งมาไม่หยุด จู่ๆก็มีเสียงพูดแทรก 

พร้อมกับร่างหนึ่งเข้ามากอดคอฉัน

เขาคนนั้นคือลาสนั่นเอง สำหรับลาสนั้น หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นเขาก็เปิดใจกับฉันมากขึ้น 

แต่ไม่รู้ว่ามากไปหรือเปล่า หมอนั่นน่ะ ตอนนี้ทำยังกับฉันเป็นเพื่อนผู้ชายของหมอนั่นไปเลย ไม่

เคยมีท่าที่เหมือนกับปฏิบัติต่อผู้หญิงอยู่เลย อะไรกันเจ้าตัวละครจีบได้ ตัวนี้?

แต่...ก็นะ เพราะแบบนั้นเลยทำให้สบายใจขึ้นมาหน่อย และลาสเองก็คงรู้ดีจึงหันไปมองคลาวด์

“นี่ครูฝึก เรื่องมารยาทคุณหนูเองก็รู้ดีอยู่แล้วแหละครับ ถึงจะแก้ไม่ได้ก็จริง แต่ถ้าหากต่อหน้า

บุคคลอื่น อย่างน้อยคุณหนูก็น่าจะมีสามัญสำนึกรับผิดชอบต่อตนเองบ้างแหละ”

ที่เอ็งกำลังช่วยพูดให้ฉันอยู่ใช่ไหม ทำไมรู้สึกเหมือนโดนด่าเลยนะ?

“เฮ้อ ตามใจกันแบบนี้ก็แย่สิครับ”

และแล้ว หลังจากที่ฟังคลาวด์ก็ถอนหายใจออกมา แต่ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็เดาได้แล้วว่า คราวนี้

คลาวด์คงยอมปล่อยผ่านไปอีกครั้งนั่นแหละ (เพราะคนที่ตามใจฉันมากที่สุดก็คือคลาวด์ไงล่ะ 

ถึงแม้ว่าจะทำตัวเข้มงวดแต่ถ้ามีคนอื่นช่วยพูดให้นิดหน่อย สุดท้ายคลาวด์ก็ยอมฉันอยู่ดี~)

“รักคลาวด์ที่สุดเลยค่ะ!“

พอได้รับการยินยอมแบบนี้แล้วฉันจึงพุ่งเข้าไปกอดคลาวด์อย่างเริงร่า  

อั๊ก

แต่ท้ายที่สุดแล้วก็โดนคลาวด์ปัดอย่างเรียบง่ายไปเสียก่อน ให้ตายสิพ่อบ้านคนนี้ ไม่มีความ

โรแมนติกเอาเสียเลยน้า~

ว่าแล้ว หลังจากนั้นชั่วโมงฝึกซ้อมดาบก็เริ่มขึ้น

การฝึกซ้อมนั้นจะให้คลาวด์เป็นครูฝึก ฝึกร่วมกับลาสแล้วก็ท่านพี่ พูดถึงท่านพี่เองหลังจากที่อายุ

มากขึ้นก็ทำตัวเป็นผู้เป็นคนมามากแล้วนะ

อันที่จริงก็มีเรื่องที่สงสัยอย่างหนึ่งคือ ถ้าหากเป็นในเกม ท่านพี่จะเริ่มสนใจลิลลี่และเริ่มรังเกียจเอลิเชีย

ไปในเวลาเดียวกันด้วยแล้ว แต่กับสถานการณ์ในตอนนี้ที่ฉันไม่ได้ทำร้ายลิลลี่ ก็คิดว่าถ้าหากทั้งสองคน

รักกัน อย่างน้อยฉันก็จะไม่ถูกเกลียด

แต่เปล่าเลย แทนที่จะรักกัน ทั้งสองกลับแทบจะไม่พูดคุยกันเลย ลิลลี่เองก็เอาแต่ติดฉันแจ ส่วนท่านพี่

เดวิดยังคงสปอยฉันอยู่บ่อยๆ ไม่มีวี่แววที่ธงแห่งความรักจะเกิดขึ้นเลยสักนิด

นั่นก็หมายความว่า เกมในครั้งนี้ของลิลลี่ไม่ใช่รูทของท่านพี่เดวิดสินะ ถ้าเช่นนั้นจากนี้ไปฉันคงไม่ต้อง

ระวังตัวจากพี่ชายอีกต่อไปแล้วล่ะ ฉันคิดเอาไว้แบบนั้นนะ

ฮึบ!

เคล้ง!

เสียงดาบปะทะกันดังขึ้น ตอนนี้เราฝึกดาบแบบ 1/3 โดยให้ฉัน ท่านพี่เดวิด และลาส ร่วมกันโจมตี

คลาวด์ สำหรับลาสนั้น การโจมตีของเขาเป็นแบบหนักหน่วง ถึงแม้ที่ผ่านมาเขาจะถูกเรียกว่าอัจฉริยะ

ทางด้านเวทย์ไฟ และทักษะด้านการโจมตีกายภาพของเขาจะต่ำเตี้ย แต่พอได้รับการฝึกจากคลาวด์

แล้ว ทำให้ความสามารถอีกด้านหนึ่งของเขาเบ่งบานขึ้น

ท่านพี่เดวิดนั้นเป็นนักดาบสายว่องไว ดาบของท่านพี่ว่องไวและพลิ้วไหวราวกับการร่ายรำ แต่ก็เป็นที่

น่าเสียดายที่ความรุนแรงในการโจมตีจะด้อยกว่าของลาส แต่เดิมแล้วท่านพี่ก็เป็นนักเวทย์อัจฉริยะ

ที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ถึง 3 ธาตุอยู่แล้ว ถ้าหากฝีมือดาบไร้เทียมทานอีกก็คงจะไม่ใช่ตัวละครจีบ

ได้แล้วล่ะ นั่นมันคงจะเป็นลาสบอสดีๆนี่เองแหละ

ส่วนฉัน.....ฉันน่ะเหรอ? การโจมตีก็เบา ถามว่าว่องไวไหม? ก็ไม่หรอก ฝีมือคงจะราวๆนักดาบฝึกหัดที่

เห็นได้ทั่วๆไปนั่นแหละ แต่ว่าสำหรับฉันแค่นี้มันก็ดีแล้วล่ะ

ฝึกไปสักพักหนึ่งในที่สุดก็ถึงเวลาเลิก พอเลิกฝึกเสร็จ ท่านพี่และคลาวด์ก็กลับไปฝึกการออกงานสังคม

กับท่านแม่ต่อ

ส่วนลาสนั้นก็กลับไปทำงานของเขา

ตัวฉันนั้นก็นั่งรออยู่ในสวนเช่นเดิม พอรอไปสักพัก ลิลลี่ก็ปรากฏกายพร้อมกับอาหารว่างมื้อใหญ่

หลักๆของทุกวันก็จะเป็นเช่นนั้น และวันนี้ก็เช่นกัน ในขณะที่กำลังดื่มน้ำชาและทานขนมอยู่นั้น

แซกๆ แสงแหวกพุ่มไม้ก็ดังขึ้น ฉันรู้สึกคุ้นๆจึงหันไปทางจุดประจำที่เขามักจะโผล่ออกมา

“โอ้ว เจอสักทีนะ~”

ท่านพ่อนั่นเอง ถึงแม้ท่านพ่อจะกลายเป็นชายวัยกลางคนไม่แล้ว แต่นิสัยหลงทิศของท่านพ่อ

นั้นแก้ไม่เคยหายเลยสักนิด

ฉันลงจากเก้าอี้แล้วไปปัดใบไม้และฝุ่นที่เกาะติดอยู่เต็มตัวท่านพ่อพร้อมกับจ้องมองไปที่ท่าน

“แล้ว? วันนี้มมีธุระอะไรหรือคะ? มีงานเลี้ยงน้ำชาอีกงั้นหรือ?”

ตามปกติ ถ้าหากท่านพ่อมาตามตัวฉันช่วงนี้ ร้อยละ 90 ก็จะเป็นการเชิญไปงานเลี้ยงน้ำชานั่นแหละ 

แต่ก็เหลือความหวังไว้ 10% เผื่อท่านพ่อจะชวนไปออกล่าล่ะนะ

“อือ ใช่ คราวนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดล่ะ”

อือ....ก็อย่างที่คิดนั่นแหละ ฉันทำท่าผิดหวังและถามออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบ

“คราวนี้เป็นงานเลี้ยงของท่านใดคะ”

ฉันกลับไปนั่งที่เก้าอี้ดังเดิมพลางดื่มชาที่ดื่มค้างไว้ต่อ

“คราวนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเจ้าชายรอยด์น่ะ”

เจ้าชายรอยด์ เดอ เซอเรียโอร่า สินะ ตัวละครจีบได้ เจ้าชายอันดับหนึ่งของอาณาจักรบีกินเนีย 

ถ้าพูดถึงคาแรคเตอร์ของเขาแล้วก็จะเป็นเมนตัวเอกทั่วๆไปที่มีนิสัยอ่อนโยน และมีออร่าระยิบ 

ระยับออกมาจากตัวตลอดเวลา

จะว่าไป ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพบตัวเป็นๆเลยนี่นา คนในราชวงศ์ที่เคยเจอก็มีแต่ท่านอาเรียและ

เจ้าอาเจนโต้ด้วยสิ แต่ทั้งสองกับเจ้าชายรอยด์มีพระมารดาคนละคนกัน คงจะเข้ากันไม่ได้ นิสัย

ของเจ้าชายรอยด์ก็คงไม่ได้เรียบง่ายเหมือนกับอาเจนโต้ด้วย ทางที่ดีไม่ยุ่งดีกว่า~

“อ่อ.....แล้วที่สำคัญ ในงานจะมีการประกาศหมั้นอย่างเป็นทางการกับลูกด้วยนะ”

พรูดดดดดด!!!

น้ำชาที่อยู่ในปากนั้นพ่นออกมาใส่หน้าลิลลี่ทันที

หะ?

“ว่ายังไงนะคะ!!!”

“อ้าว ลูกเองก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ เรื่องการหมั้นของลูกกับเจ้าชายรอยด์น่ะ ในงานจะเป็นการประกาศ

อย่างเป็นทางการแล้ว อดใจรอไว้เลยนะ”

พูดเสร็จท่านพ่อก็ยิ้มร่าพลางเดินเข้าไปในพุ่มไม้ อันที่จริงก็อยากจะบอกท่านพ่ออยู่หรอกว่าไปผิดทาง 

แต่ว่าในตอนนี้ความเครียดที่เริ่มก่อตัวนั้นสำคัญกว่า

จะว่าไปก็เคยพูดสินะ ว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของเจ้าชายน่ะ แบบนี้ไม่ดีแน่ ธงตายอีกธงได้ชูขึ้นมาแล้วล่ะ

คิดเสร็จก็หันไปมองนางเอก ลิลลี่ ที่กำลังเช็ดชาที่เปื้อนใบหน้าด้วยท่าทีงงๆอยู่

***  

#ขึ้นบทใหม่แล้วครับ ตอนนี้อายุเอลิเชียใกล้จะ 10 ปีแล้ว จิตใจก็เริ่มเปลี่ยนไป 

ตามสภาพร่างกาย คำสรรพนามแทนตัวเองก็ใช้ "ฉัน" แล้วครับ