คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : 7 ขวบ : บอกลาพี่ชายล่ะ
เคล้ง!!!!
เสียงปะทะดาบดังขึ้น พร้อมกับดังขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นการประดาบที่หนักหน่วง แต่ก็ยังไม่ได้จริงจังอะไร
เพราะว่าอีกฝ่ายระวังไม่ให้เกิดอันตรายด้วยล่ะนะ สมแล้วกับที่เป็นคลาวด์
“เยี่ยมมากครับคุณหนู”
และฝ่ายที่กำลังประดาบกับคลาวด์นั้นก็คือ
เอลิเชีย ควินมาร์ก ผมนั่นเอง...
วันนี้เอง ผมเองก็มาเข้าคาบเรียนป้องกันตัวกับคลาวด์เช่นเคย
หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ผมก็อายุได้ 7 ปีแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป
มากตามกาลเวลา ทั้งเรื่องที่จะต้องเข้ารับการเรียนมารยาททางสังคม ความรู้ด้านการเมือง ด้านศิลปะ
ด้านเวทมนตร์ รวมถึงศาสตร์ป้องกันตัวนี้ด้วย
ซึ่งศาสตร์ป้องกันตัวอันนี้เป็นสิ่งที่ผมขอร้องกับท่านพ่อเอง...
แรกๆท่านพ่อก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะ บอกว่าสตรีไม่ควรจะหยิบจับของมีคม แต่เพราะว่าผมหาเหตุผล
สารพัดมาอธิบายเกลี้ยกล่อมท่านพ่อหลายต่อหลายอย่าง
สุดท้ายในที่สุดท่านพ่อก็ยอมจนได้
เหตุผลหนึ่งในนั้นก็คือ อยากจะทำหน้าที่แทนพี่ชาย หน้าที่คู่มือของคลาวด์ ที่ท่านพี่เดวิดไม่สามารถ
ทำได้อีกต่อไปแล้ว
เดวิดนั้นหลังจากเอาตัวมารับผมไว้ หัวของเขาก็กระแทกกับขอบบันได ทางตระกูลได้ตามทั้งแพทย์
และนักเวทย์แสงมาแล้ว
แต่เนื่องจากเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่ล้าหลัง และจอมเวทย์แสงที่หาได้ยากอยู่แล้ว สุดท้ายก็ยื้ออยู่ได้
แค่ 7 เดือนเท่านั้น
เคล้ง!!
เพลงดาบยังคงดำเนินต่อไป ผมทำการจู่โจม และตั้งรับตามที่คลาวด์ได้สอนผมไว้อย่างต่อเนื่อง เป็น
เพลงดาบเดียวกับที่ท่านพี่เดวิดเคยเรียนรู้เอาไว้ เพียงแต่ปรับให้มันดูอ่อนไหว และเป็นศิลปะมากกว่า
เดิมก็เท่านั้น
เพราะว่าการที่สตรีจะเรียนดาบนั้นเป็นเรื่องที่แทบจะหาไม่ได้ นอกจากบุตรีของตระกูลอัศวิน ดังนั้น
ท่านพ่อจึงเสนอให้ผมเรียนรู้เพลงดาบในรูปแบบของศาสตร์ศิลปะ ที่เน้นความงดงามทั้งเพลงดาบและ
เครื่องแต่งกาย
เครื่องแต่งกายของผมนั้นเป็นเดรสยาวเปิดไหล่ที่ออกแบบมาให้ขยับมือได้ง่าย แต่หลังจากที่ได้ใช้จริงแล้ว
ก็ยังรู้สึกว่าเคลื่อนไหวยังไม่ง่ายสักเท่าไหร่ รวมถึงร้อนสุดๆด้วย
ถึงแม้ตอนนี้จะชินแล้วก็เถอะ
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะครับ”
การฝึกวันนี้จบเรียบร้อยแล้ว พอได้ยินดังนั้นผมจึงหยุดดาบตัวเองและโยนดาบลงพื้นดัง เคล้ง!
ก่อนจะนั่งลงกับพื้นด้วยสภาพที่เหนื่อยอ่อน
“ฟู่ว เหนื่อย ร้อน~”
“คุณหนูอย่าทำตัวเป็นทอมบอยอย่างนี้สิครับ....รักษามารยาทด้วยครับ”
คงเห็นผมทำตัวไม่เป็นกุลสตรีเท่าไหร่
จึงเตือนผมขึ้นมา แต่ผมก็ไม่สนใจพร้อมกับนอนแผ่ลงไปที่พื้น
อีกเรื่องหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงไปก็คือ หลังจากที่ผมได้ฝึกดาบและอยู่กับคลาวด์มาเป็นระยะเวลานาน
ความเชื่อใจก็ได้ก่อตัวขึ้นจนผมสามารถเผยธาตุแท้ของผมออกมาให้คลาวด์ได้เห็นได้แล้ว ถึงแม้จะ
ถูกดุบ่อยๆก็เถอะนะ
“ถ้าท่านเดวิดได้มาเห็นคงอกแตกตายแน่ครับ”
ถ้าได้เห็นน่ะนะ ผมเองตอนเด็กๆก็ไม่เคยแสดงท่าทางนี้ให้กับเดวิดเห็นเลย คงมีแค่คลาวด์คนเดียวเท่านั้นแหละ
แต่หลังจากที่คลาวด์พูดแบบนั้นแล้วก็ทำให้ผมหกหู่นิดหน่อย
“ท่านพี่....ไม่อยู่แล้วนี่นา”
“คุณหนู....”
***
คุณหนูพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่เศร้าหมอง พักนี้หลังๆที่ผมพูดถึงท่านเดวิดคุณหนูก็มักจะทำหน้าเช่นนี้
ตลอดเวลา
ตั้งแต่สมัยเมื่อก่อนแล้ว
ผมที่อยู่กับคุณหนูมาตั้งแต่อายุ 1 ขวบ สามารถเข้าใจความรู้สึกของคุณหนูได้
คุณหนูนั้นดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบท่านเดวิดสักเท่าไหร่ ในทุกๆครั้งที่ท่านเดวิดพยายามจะเข้าหา ก็มักจะ
หาทางหลีกเลี่ยงอยู่เสมอ หรือในเวลาที่รำคาญมากๆก็จะกลั่นแกล้งกลับด้วยโดยที่ท่านเดวิดไม่รู้ตัวเลย
สักนิดว่ากำลังโดนแกล้งอยู่ด้วย
ทำให้ผมเกิดสงสัยขึ้นมาว่า
ท่านเดวิดไปทำอะไรไว้กันนะ ถึงถูกคุณหนูไม่ชอบขี้หน้าถึงขนาดนี้
แต่แล้ว บางครั้งก็พบว่าคุณหนูในบางทีก็แอบเข้าข้างท่านเดวิดอยู่เหมือนกัน ทั้งในเหตุการณ์ที่หมู่บ้าน
[Lunar
Tear] ที่ยอมทำตามความคิดของท่านเดวิดเอาเสียดื้อๆ
ทำเอาผมสับสนไปหมดว่าคุณหนูคิดยังไงกับท่านเดวิดกันแน่
_______จนกระทั่งในวันนั้น วันที่ท่านเดวิดประสบอุบัติเหตุ
ผมถึงได้เข้าใจ
ทั้งเสียงกรีดร้อง ทั้งน้ำตาที่รินไหล
นั่นไม่ใช่สภาพของคนที่เกลียดกัน
“เอลิเชีย ก็แค่ ซึนเดเระเท่านั้นแหละ”
ไม่รู้ทำไมถึงได้ยินเสียงของนายท่านดังขึ้นในความคิด ที่จริง...ตอนแรกผมยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะ
ว่ามันจะจริงแน่หรือ แต่หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นผมก็มั่นใจมากขึ้น ว่าจริงๆแล้ว คุณหนูเป็น
บราค่อนนั่นเอง
“ท่านพี่ ไม่อยู่แล้วนี่นา......”
เพราะฉะนั้นตอนนี้จึงได้ทำน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยเช่นนี้
น้ำเสียงที่หวนคิดถึง
“แต่ว่า....คุณหนูครับ
ท่านเดวิดแค่ไปงานเลี้ยงเต้นรำ อีกไม่นานก็น่าจะกลับมาแล้วนะครับ”
ท่านเดวิดตอนนี้ก็แข็งแรงดีแล้ว ถึงแม้ในตอนนั้นจะใช้เวลารักษาตัวถึง 7 เดือนเต็มๆ แต่ตอนนี้นับว่า
หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว
การที่คุณหนูอยู่ในสภาพนี้นั้นคงเป็นเพราะความคิดถึงที่ไม่อาจรอไหวเป็นแน่
ณ ตอนนั้นคลาวด์ไม่ได้ทราบถึงความจริงเลย ว่าที่เอลิเชียพูดแบบนั้นไป เป็นเพียงแค่การกลั่นแกล้งอย่าง
หนึ่งเพียงเท่านั้น
***
#กลั่นแกล้งใครน่ะหรือ? กลั่นแกล้งผู้อ่านไงล่ะ!
ความคิดเห็น