คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 0 วัน : ก่อนเกิดและหลังคลอดล่ะ
ขอถามหน่อยนะ......ปกติวัยรุ่นชายน่ะ วันหยุดเขาทำอะไรกัน?
บางคนอาจจะทำกิจกรรมห้าวๆกับกลุ่มเพื่อน
บางคนอาจจะไปหลีสาว
บางคนอาจจะไปดูหนัง
หรือบางคนอาจจะอยู่บ้าน กินๆ นอนๆ เล่นเกมดูทีวี ฯลฯ
แต่จะมีผู้ชายสุขภาพดีคนไหนบ้าง
ที่ใช้วันหยุดทั้งหมดในการเล่นเกมจีบหนุ่มกับน้องสาว?
............ผมไงล่ะ
“ไอ้พี่!! รีบๆไปฉากต่อไปได้แล้ว”
เสียงกรีดร้องดังมาจากด้านข้าง
พร้อมกับร่างของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าน้องสาวกำลังถลึงตาใส่ด้วยอารมณ์ที่คาดว่าจะหงุดหงิด
เธอคนนี้มีชื่อว่า ไอน์ อายุ 13 ขวบ สาวน้อยวัยกำลังใฝ่หาความรัก จึงเริ่มหมกมุ่นอยู่กับการ์ตูนสาวน้อยและเสพติดเกมส์จีบหนุ่มเป็นอาหารหลัก
ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้ผมซึ่งเป็นผู้ซึ่งเป็นพี่ชายที่แสนดี เอ็ด
ชายหนุ่มอายุ 17 ต้องเข้ามาพัวพันกับงานอดิเรกครั้งนี้ด้วย
“ใจเย็นๆน้องรัก ฉากนี้พี่ต้องใช้สมองหน่อยนะ~ Calm
down Please~~♥”
ผมจึงตอบกลับน้องรักด้วยน้ำเสียงอย่างใจเย็น ผสมกับมุกขี้เล่นนิดหน่อย
เพื่อหวังให้คลายเครียด
“ถ้าท่านเดวิดปฏิเสธน้อง พี่ตาย!!!!!”
แต่เหมือนทางนั้นจะไม่เล่นด้วย
ผมจึงเลื่อนตามองไปที่ CG ที่ปรากฏตรงหน้า เนื้อเรื่อง และตัวเลือกที่ปรากฏ
ภาพตรงหน้าของผมคือภาพของหนุ่มรูปงามพร้อมกับเรือนผมสีเงินเป็นประกาย
และดวงตาฟ้าใสที่จับจ้องเข้ามาอย่างอ่อนโยน ชื่อของไอ้หมอนี่น่ะคือ เดวิด ควินมาร์ก
ลูกชายคนโตของดยุค ควินมาร์ก
อ่อ จริงสิ ก่อนจะเล่าไปมากกว่านี้ ก่อนหน้านั้นต้องขออธิบายเรื่องนี้ก่อนสินะ
เรื่องของเกมนี้น่ะ มีชื่อว่า Brother Otome Lover เป็นเกมจีบหนุ่มแนวแฟนตาซี
ดาบและเวทมนตร์ ที่มีธีมตั้งอยู่ในยุคกลาง
เนื้อเรื่องของเกมนั้นจะวนอยู่รอบนางเอก ลิลลี่ เฟรเดีย นางเอกของเกมซึ่งจุดเริ่มต้นนั้นจะเริ่มจากการตระกูลของเธอนั้นล่มสลาย ลิลลี่จึงหนีออกมาจากบ้านพร้อมกับพี่ชาย และในเส้นทางที่เดินไปนั้น
เธอจะต้องพบปะกับพี่ชายอีกหลายๆประเภท ทั้งพี่ชายแอบอ้าง พี่ชายที่พลัดพราก หรือพี่ชายบุญธรรม
เรียกสั้นๆว่าเกมแฟนตาซีจีบพี่ชายนั่นแหละ
และไอ้เจ้าขี้เก๊กเดวิดที่ว่าก็เป็นหนึ่งในนั้น
หนึ่งในตัวละครที่จีบได้...
ซึ่งฉากที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมนั้นคือฉากหลังจากที่ได้กำจัดตัวร้าย เอลิเชีย
ควินมาร์ก น้องสาวของเดวิดไปได้เรียบร้อยแล้ว
หลังจากนี้จะเดินไปในเส้นทางสายความรัก หรือจะเป็น Friend Zone ก็ขึ้นอยู่กับบทสนทนานี้เท่านั้น
[เดวิด : ผมนี่มันโง่จริงๆที่รู้สึกตัวกับสิ่งที่เอลิเชียทำช้าไป
ถ้าผมช้าไปกว่านี้อาจจะต้องสูญเสียคุณไปก็ได้]
ตัวเลือก
1. A : ค่ะ แต่ต้องขอบคุณความโง่เอลิเชีย....
2. B : แต่ว่า ยกโทษให้เธอไม่ดีกว่าเหรอคะ....
“อืม? จะเลือกอันไหนดีล่ะ”
ถึงน้องสาวจะเร่งอยู่ข้างๆก็เถอะ
แต่ตัวเลือกมันคลุมเครือจนไปไม่ถูกจริงๆนั่นแหละ สมกับเป็นเกมเกรด B จริงๆ
“น้องว่าตัวเลือกแรกดีกว่านะ?”
“พี่คิดว่า ตัวเลือกแรกน่าจะเขียนว่า [แต่ต้องขอบคุณความโง่ของเอลิเชีย เพราะแบบนั้นเราสองคนถึงได้เข้าใจกันมากขึ้น....] อะไรทำนองนี้หรือเปล่า?
แต่พี่ว่านะ มันออกจะเป็นประโยคประเภทอวยตัวเองเกินไปหน่อยน่ะ ถ้ามีคนมาว่าน้องสาวตัวเอง
ถึงแม้น้องจะทำตัวแย่ยังไงก็ไม่อยากจะว่าร้ายน้องตัวเองขนาดนั้นหรอก จริงไหม...
พี่ว่าตัวเลือก 2 ดีกว่านะ ”
“ตามใจพี่สิ”
พูดถึงตรงนี้ก็นั่'อย่างสงบ รู้สึกว่าหลังจากที่ผมอธิบายเมื่อครู่นี้ไป
ยัยน้องสาวคนนี้ก็สงบลงนะเนี่ย มีอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอ?
ว่าแต่....ช่างเถอะ ได้คำตอบแล้วก็กด 2
[ลิลลี่ : แต่ว่า ยกโทษให้เธอไม่ดีกว่าเหรอคะ? ยังไงเอลิเชียก็เป็นน้องสาวแท้ๆของท่านพี่เดวิดนะคะ]
[เดวิด : ลิลลี่.....เธอจะบอกว่าเอลิเชียเป็นน้องสาวของพี่ ดีกว่าให้เธอเป็นงั้นเหรอ?]
[ลิลลี่ : ไม่ใช่เช่นนั้นนะคะท่านพี่ อย่าเข้าใจน้องผิดไป....]
[เดวิด : ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้วล่ะ ขอบใจนะ พี่จะไปคืนดีกับเอลิเชีย…]
พูดจบเดวิดก็เดินจากลิลลี่ไป สลับฉากมาที่เอลิเชียในกรงขัง
เดวิดจ้องมองน้องสาวแท้ๆของตัวเองที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ความรักของเขาไม่สมหวัง
หลังจากนั้น เขาจึงใช้มีดในกระเป๋า
แทงเข้าทะลุท้องของเอลิเชียจนตายด้วยความเคียดแค้น
---------จบแบบ Normal End---------
“อ๊ะ ลืมไปเลยว่าเกมนี้มันเกมเกรด B นี่หว่า~
ถามหาความสมจริงไปก็ไม่ช่วยอะไรเนอะ
หึหึ”
พอขำสองครั้งก็หันไปมองน้องสาวที่นั่งสงบเสงี่ยมอยู่ข้างๆ....ไม่สิ
มีออร่าแปลกๆพุ่งออกมาจากตัวเธอด้วยล่ะ
“พี่จ๋า~”
ช่างเป็นเสียงที่ไม่น่าไว้ใจจริงๆ ผมเลยตอบกับไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเจียมตัว
“ครับ”
“ตาย!”
แล้วผมก็โดนทำร้ายจนได้
พอตกดึกได้เวลานอน ตอนนี้รู้สึกเจ็บตามเนื้อตามตัวตลอด
ไม่เข้าใจพวกน้องสาวเลยจริงๆนะ
มีพี่คนไหนที่ยอมทนน้องสาวตัวเองแบบนี้บ้างไหมเนี่ย?
พอสังเกตที่บริเวณแขน รอยหยิกและรอยทุบนั้นก็ปรากฏเด่นชัด
เล่นซะแรงเลยนะ
ให้ตายสิ!
พอนึกแล้วก็รู้สึกแค้นใจ แต่ก็เก็บกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้
ข่มตานอนแล้วนึก
อย่าให้ได้เป็นน้องบ้างนะ!
คิดถึงตรงนี้ความง่วงก็เข้ามาจู่โจมและหลังจากนั้น
ผมก็หลับไป__________________
.
.
.
.
ที่นี่ที่ไหนเนี่ย
เพราะว่านอนๆไป อยู่ดีๆก็รู้สึกไม่สบายเนื้อ ไม่สบายตัวขึ้นมา
เลยกะว่าจะตื่น แต่ที่ไหนมันที่ไหนเนี่ย?
มืด มืดจัง เหนียวเหนอะหนะ ไปหมด
ขยับตัวไม่ได้ด้วย
แคบ อุ่น? ตกลงที่นี่ที่ไหนกันแน่นะ
ในระหว่างคิดก็รู้สึกว่าร่างที่กำลังถูกบีบอัดอยู่เริ่มไหลออกไปตามแรงดัน
เรากำลังไหลงั้นเหรอ? เอาจริงๆนะ
ตอนนี้ตูอยู่ไหนกันฟร่ะ!!
อุ!!
“คลอดออกมาแล้วค่ะคุณผู้หญิง”
เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้น เป็นเสียงที่มีวี่แววความดีใจอยู่
เกิดอะไรขึ้นนะ ตอนนี้ดูเหมือนผมจะหลุดออกมาจากช่องแคบได้แล้ว
แต่ตาของผมยังคงปิดอยู่ ต้องลืมตาแล้วล่ะ ฮึบ! เอ๋~น่าแปลกจัง ทำไมลืมตาไม่ได้ล่ะ? แล้วอีกอย่าง จะว่ายังไงดีล่ะ?
ไร้เรี่ยวแรง?
อย่าบอกนะว่าเพราะรอยช้ำเมื่อวาน
นี่ถึงขนาดทำให้ผมแขนขาหมดแรงเลยงั้นเหรอ?
หะ โหว?
และในขณะที่คิดอยู่นั้น จู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนถูกยก
แล้วก็โยกไปมา
“อะ เอ๋ คุณหนูไม่ยอมร้อง ทำไมล่ะ คุณนายคะ...”
เสียงสั่นๆ ใครไม่ยอมร้องเหรอ? อ๋อ หรือว่าแถวนี้มีคนคลอดลูกเหรอ?
ใช่สิ!! เพราะไม่มีแรง ตอนพ่อแม่กลับมา อาจจะพาเรามาที่โรงพยาบาลทั้งๆที่ยังหลับอยู่ไง แล้วที่นี่ก็คือโรงพยาบาลสินะ
ก็เตียงข้างๆเพิ่งทำคลอดเสร็จนี่นา เคยได้ยินมาว่าเด็กที่เกิดมาปกติจะต้องร้อง เด็กที่ไม่ร้องมีโอกาสเสี่ยงอันตรายหลายอย่าง เดาได้เลยว่าแม่เด็กตอนนี้คงหน้าซีดอยู่ล่ะสิ?
อยากให้กำลังใจจังน้า (ในฐานะของเพื่อนร่วมโรงพยาบาล) แต่คนไร้เรี่ยวแรงทั้งตัวอย่างผมจะช่วยอะไรได้มากรึเปล่าน้า เอ่อ......
“อุ แว้~”
เอ๋ ทำไมเสียงผมเป็นแบบนี้ล่ะ
“คุณหญิงคะ คุณหนูร้องแล้วค่ะ”
เอ๋ เอ๋?
“แว้ แว้~”
“ได้ยินแล้วจ๊ะฟิลเวีย ลูกของฉันต้องเหมือนเอ็ดเวิร์ดแน่เลย
ให้ตายสิพ่อลูกคู่นี้ชอบทำให้ฉันตกใจอยู่เรื่อยเลย”
เสียงสั่น เป็นเสียงพูดที่สั่นเครือคล้ายจะร้องไห้
เสียงของคนนี้เป็นเสียงของผู้หญิงอีกหนึ่งคนที่ดูสาวกว่า
“ไหน ฟิลเวีย เอาลูกมาให้ชั้นอุ้มหน่อยได้ไหม?”
“ได้สิคะ คุณหญิง”
แล้วตัวของผมก็ถูกยกไป ยกไปเรื่อยๆ จนไปถึงร่างหนึ่ง
เขาโอบกอดผม อา..ช่างอบอุ่นเหลือเกิน
ผมอยากเห็นหน้าเธอจัง ผมลองพยายามลืมตาอีกครั้ง
อ๊ะ คราวนี้ลืมตาได้แล้ว แล้วผมก็จ้องไปที่ใบหน้าของคนที่กอดผมไว้
เบื้องหน้าผมคือสตรีที่มีเรือนผมสีเงิน ผูกเปียอย่างเป็นระเบียบไว้สองข้างดูงดงาม
ใบหน้าของเธอนั้นงดงามราวกับภาพวาด ดวงตาสีฟ้าของเธอนั้นเปล่งประกายและแน่วแน่ราวกับท้องฟ้ายามกลางวัน
และน่าแปลกประหลาด ถึงแม้ว่าคำอธิบายจะทำให้เธอเหมือนคนต่างชาติ แต่เมื่อดูแล้วกลับมีรูปทรงคล้ายคนเอเชียไม่มีผิด
ใช่ เหมือนกับภาพวาดสไตล์อนิเมะหรืออิลัสในเกมจีบหนุ่มยังไงอย่างงั้นแหละ
ให้ตายสิ บ้าน่า อย่าบอกนะว่า ตอนนี้ผมเกิดใหม่มาเป็นตัวละครในเกมจีบหนุ่ม เหมือนอย่างที่เคยอ่านในนิยายอย่างงั้นเหรอ? ตอนนี้สับสนสุดๆแล้วนะ.........
.....ก็ คิดแบบนั้นอยู่ 3 วัน ในที่สุดก็สรุปได้ว่า
ผมเป็นลูกของดยุค ควินมาร์ก แน่นอนว่าอยู่ในเกมจีบหนุ่มจริงๆ แถมยังเป็นเกม Brother
Otome Lover ที่ชื่นชอบ(ประชด)ของผมด้วย
และที่สำคัญที่สุดของที่สุดเลยก็คือ ในโลกนี้ผมชื่อ
เอลิเชีย ควินมาร์ก แน่นอนว่าไม่ใช่เป้าหมายในการจีบ แต่เป็นนางร้ายของเกมนี้
น้องสาวของเดวิด ควินมาร์กที่เพิ่งถูกจ้วงตายในเกมที่ผมเล่นไว้ก่อนหน้านี้ยังไงล่ะ.
***
ความคิดเห็น