คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 1 ขวบ : ลองเรียนรู้เวทมนตร์ล่ะ
หลังจากปัญหาเรื่องเดวิดได้คลี่คลายแล้ว
ชีวิตประจำวันของผมก็กลับเข้าสู่เหตุการณ์ปกติ
“ปึงๆๆ เอลี่~~ เปิดให้พี่จ๋าเข้าปายยย~”
เอ่อ....จะว่าปกติก็ไม่เชิงหรอก...
ว่าแล้วผมก็ทำเป็นเมินเสียงโอดครวญข้างนอกนั่นก่อนที่จะกลับเข้าสู่เนื้อหาของหนังสือที่ผมหยิบขึ้นมาในวันนี้
สิ่งที่ผมสนใจในตอนนี้ก็คือเวทมนตร์ไงล่ะ
แน่นอนล่ะ มันคือความใฝ่ฝันสมัยเด็กของเด็กหลายๆคนเลยนะ ผมก็ด้วยแหละ
จำได้ว่าสมัยก่อนตอนดูการ์ตูนที่เกี่ยวกับพวกนี้แล้วก็ลองร่ายคาถาตามเหมือนกัน
อืม จะว่าไปตอนนั้นก็ด้วยสินะ ตอนที่อยู่ที่โรงเรียนแล้วเล่นเป็นพ่อมด เลยถือกิ่งไม้แล้วปีนขึ้นไปที่ยอดของกระดานลื่น
จากนั้นก็ตะโกนว่า
ข้าคือพ่อมดผู้ยิ่งใ.......อืม ขอปิดผนึกความทรงจำนี้ไว้ดีกว่า
แล้วผมก็เปิดหนังสือสอนเวทมนตร์ฉบับฝึกหัดขึ้นมา
ว่าก็ว่าเถอะ ผมต้องอดใจ มานานเลยล่ะ กว่าที่จะหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน เพราะคิดว่าต้องศึกษาเรื่องของโลกนี้ก่อน
ปัจจัยรองอย่างเวทมนตร์ก็เลยเก็บเอาไว้ศึกษาทีหลัง
และตอนนี้มันก็อยู่ข้างหน้าแล้วล่ะ โอ้วววว
ไหนดูสิ?
อืม......
พอเปิดหน้าแรกเสร็จผมก็เริ่มสอดส่ายสายตาเพื่ออ่านเนื้อหาภายในนั้น
แต่....ไม่เข้าใจแฮะ
แกร๊ก!
และในขณะที่กำลังงงงวยอยู่กับเนื้อหาที่เขียนอยู่ในหนังสือนั้น
จู่ๆเสียงประตูที่ถูกล็อกไว้ก็เปิดออก
ฟิลเวียรึเปล่านะ?
แปลกจัง วันนี้ทำไมกลับมาเร็ว
และด้วยความสงสัยจึงหันไป
แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าของฉันนั้นก็คือ....ท่านแม่!!!!!
แล้วก็เดวิด..........
ฉันกรอกตาทันที
“เอลี่
เป็นอะไรหรือเปล่า ประตูปิดล่ะ เป็นอะไรไหม~~?”
ก็อย่างเช่นเคย
เมื่อเดวิดเห็นฉันก็รีบพุ่งเข้ามาทันที พร้อมกับระดมคำถามใส่ โอ๊ย ชักรำคาญแล้วนะ!
.....งั้นแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วกัน
คิดแล้วก็หันไปทางท่านแม่
“ท่านแม่ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ว้าว
พูดเก่งสมกับที่ฟิลเวียบอกเลย”
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันดึงชายกระโปรงและย่อตัวลงแบบสุภาพ
อย่างที่เคยเห็นท่านแม่ทำ ทำเอาท่านแม่ยิ้มแก้มปริเลย
“เอาล่ะ ที่จริงแม่มีเรื่องที่จะคุยกับลูกนิดหน่อยนะจ๊ะ
แต่ว่า....ไหนดูซิ ตอนนี้ลูกกำลังศึกษาอะไรอยู่หรือจ๊ะ?”
ดูเหมือนท่านแม่จะมีเรื่องคุยกับฉัน
แต่หลังจากเห็นหนังสือกองพะเนินที่ตั้งเรียงรายอยู่
ท่านแม่เลยเปลี่ยนความสนใจมาทางนี้แทน
“ค่ะ
ตอนนี้ลูกกำลังสนใจเกี่ยวกับเวทมนต์ค่ะ”
ว่าแล้วก็หยิบหนังสือเรียนเวทมนตร์ฉบับฝึกหัดมาให้ท่านแม่ดู
“เก่งจังนะจ๊ะ
ว่าแต่ลูกเรียนรู้ไปถึงไหนแล้วหรือจ๊ะ?”
“ยังเลยค่ะ
ลูกยังไม่เข้าใจเลย”
“....ถะ
ถ้าอย่างนั้นพี่จ๋าจะอธิบายให้นะ”
ในขณะที่กำลังคุยกับท่านแม่อย่างจริงจัง จู่ๆเดวิดก็ยกมือเข้าแทรก ด้วยสีหน้ามั่นใจเต็มที่ ดูเหมือนว่า
ตัวเองก็อยากจะเป็นที่สนใจบ้าง
โฮ้ย ไอ้เด็กบ้า ไม่รู้จักกาละเทศะรึไง? ผู้ใหญ่เค้าคุยกันอยู่
ไปเล่นตรงโน้นไป๊ ชิ่ว!
ว่าแล้วก็จ้องแบบข่มขู่
แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่สนใจ
“ถ้าเช่นนั้นเดวิด
ไหนลองอธิบายให้น้องฟังหน่อยได้ไหม”
“ได้ครับท่านแม่! อะแฮ่ม เอลี่ ฟังนะ การที่จะใช้เวทมนต์ได้น่ะ มันมีปัจจัยหลายๆอย่างรวมกันนะ อย่างแรกเลยก็คือ
ความเข้ากันของธาตุ”
“ความเข้ากันของธาตุหรือคะ”
โดยไม่สนใจเดวิด
ฉันหันไปมองท่านแม่
“ใช่จ๊ะ คนเรานั้นมีความเข้ากันของธาตุต่างกัน ธาตุทั้งหมดในโลกนี้มีด้วยกัน 8 ธาตุ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ น้ำแข็ง
สายฟ้า แสง และมืด บ้างก็กล่าวว่ามีธาตุที่ 9
อย่างธาตุว่างเปล่าด้วย แต่หลักๆมีแค่ 8 ธาตุจ๊ะ”
“หมายความว่าถ้าลูกไม่มีความเข้ากันของธาตุนั้นๆ ลูกจะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ของธาตุนั้นๆได้หรือคะ”
“ใม่ใช่อย่างนั้นหรอกจ๊ะ ถึงแม้จะไม่มีความเข้ากันของธาตุ ก็ยังใช้เวทมนตร์ธาตุนั้นๆได้ เพียงแต่ผลที่ออกมาจะต่ำแค่นั้นเอง
เช่น ปกติคนที่มีความเข้ากันกับธาตุไฟ สามารถร่ายเวทย์ Fireball เป็นลูกไฟขนาดใหญ่ได้ แม่เองที่ไม่มีความเข้ากันกับธาตุไฟ
สามารถร่าย Fireball ออกมาได้เพียงแค่สะเก็ดไฟเท่านั้นเอง”
ไม่ใช่ว่าร่ายไม่ได้
แต่ผลลัพธ์ออกมาไม่ดีสินะ เข้าใจล่ะ
“อะแฮ่ม งั้นพี่จ๋าอธิบายต่อนะ นอกจากความเข้ากันของธาตุแล้ว ต่อมาก็คือ มานา มานานั้นเป็นพลังงานเวทมนตร์
ที่มีอยู่ในตัวของแต่ละคน แต่ละคนนั้นมีไม่เท่ากัน ปริมาณของมานานั้นยิ่งมาก ยิ่งร่ายจำนวนบทเวทมนตร์ได้เยอะ
กลับกันถ้ามานาน้อยก้จะร่ายได้น้อยตามไปด้วย ทั้งนี้จะเริ่มใช้มานาได้ครั้งแรกเมื่อวงจรเวทสมบูรณ์ดีแล้ว ส่วนใหญ่
เด็กที่เกิดมา จะมีวงจรเวทย์สมบูรณ์เต็มที่เมื่อมีอายุประมาณ 3 ขวบ
เพราะฉะนั้นเอลี่ยังใช้เวทมนตร์ไม่ได้หรอกนะ”
ดูเหมือนว่า เดวิดจะไม่พอใจที่ฉันเมินเขา แล้วไปถามท่านแม่ คราวนี้เลยตั้งใจอธิบายอย่างละเอียดพร้อมกับดักคำถาม
ของฉันเอาไว้เลย
ดูสิ ยิ้มอย่างมั่นใจเลยด้วย หมั่นไส้อ่ะ ตั้นหน้าสักทีดีไหมนะ...
“แล้วก็สุดท้ายคือ คำร่าย การที่จะบริกรรมเวทมนตร์จนเกิดเป็นรูปร่างนั้น ต้องมีคำร่ายเพื่อให้เวทมนตร์นั้นก่อรูป
ถ้าหากมีสามสิ่งนี้แล้ว เอลี่ก็จะสามารถใช้เวทมนต์ได้ ตัวอย่างเช่น.....”
ว่าแล้วเดวิดก็หยิบคทาของเขาออกมา
มันเป็นคทาไม้ขนาดเท่าดินสอ ยาวประมาณ 30ซม.
ทันทีที่หยิบออกมาและทำท่าเหมือนเพ่งสมาธิ
จู่ๆผมก็เห็นออร่าสีขาวออกมาจากไม้คทานั้น
“เอาล่ะนะ [Paellaes
Comosme Little wind] ”
หลังจากพูดจบ
แสงก็รวมกันที่ปลายของคทา และหลังจากนั้น......
มวลลมเล็กๆก็เกิดขึ้น มวลลมที่ไม่รุนแรง และค่อนข้างจะเย็นสบาย สมกับคำว่า little wind มวลลมที่เหมือนกับ
ลมจากธรรมชาติ แต่ก็ผิดธรรมชาติ
ไม่ผิดแน่ นี่คือเวทมนตร์
และนั่นคือเหตุการณ์ที่ผมได้พบกับเวทมนตร์ครั้งแรก
ดวงตาของผมเป็นประกายทันที ท่านแม่เองก็ยิ้มให้กับท่าทางของผมด้วย
เวทมนตร์ เวทมนตร์ล่ะ นี่คือเวทมนตร์ที่ผมใฝ่หาและอยากได้มาตลอดเลยนะ คิดแล้วผมจึงเข้าไปใกล้ อยากจะสัมผัส
สัมผัสความมหัศจรรย์ที่ฉันใฝ่ฝัน แต่ทันใดนั้น
ผลึบ!!
มวลลมนั้นไม่แรงพอที่จะทำอันตรายผมได้ เพียงแต่ว่ามวลลมนั้นแรงพอที่จะทำให้วัตถุที่มีขนาดเบาอย่างผ้านั้นปลิวได้
และในตอนนั้นเอง กระโปรงของผมก็ได้เปิดออก..
“อุหวา!!!”
ฝุบ เวทมนตร์ลมได้หายไปทันที ทิ้งไว้แต่ตัวผมที่ยืนอยู่ในท่าที่มีกระโปรงแปะติดหน้าเอาไว้ แน่นอนว่าช่วงล่างนั้นวาบหวิวมาก
และที่สำคัญเดวิดนั้นเห็นไปแล้ว
“อุ ฮึก”
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆที่ผมก็เคยเป็นผู้ชายมาก่อน การแก้ผ้าเดินรอบบ้านไม่ใช่อะไรที่น่าอายเลยแท้ๆ
แต่สำหรับตอนนี้ผมกลับรู้สึกอายอย่างน่าประหลาด ทำไมกัน ทั้งๆที่เป็นความผิดของผมเองแท้ๆที่เข้ามา
ใกล้ลมนั้น
เดวิดไม่ผิด รอบนี้เขาไม่ผิดอะไรเลย
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลได้
“ตายจริง~”
ท่านแม่กล่าวเบาๆ
ส่วนเดวิดนั้นกำลังทำหน้าเลิกลักโดยไม่เข้าใจสถานการณ์ว่าควรทำอะไรดีต่อ อยู่
“ทะ
ท่านพี่......”
“อะ เอลี่
พี่จ๋าขอโ......”
“คนลามก!”
เพี้ยะ!!!!
โดยไม่ฟังคำขอโทษใดๆ
ผมตบหน้าเดวิดไปอย่างแรง พร้อมวิ่งไปซุกที่ตักของท่านแม่ ก่อนจะร้องไห้ยกใหญ่
เอ่อ ผมยกโทษให้นะ
เดวิดเอ๋ย ครั้งนี้นายไม่ได้ทำผิดอะไรหรอก
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
จิตใจสาวน้อยเนี่ยซับซ้อนจริงๆ.....
***
บันทึกประจำวัน เอลิเชีย ควินมาร์ก อายุ 1 ขวบ
ผมโดนเอลิตบหน้าล่ะ มันไม่เจ็บหรอก แต่ผมไม่ผิด
นะ ผมไม่ผิดจริงๆนะ!
ผู้บันทึก เดวิด ควินมาร์ก
บันทึกเพิ่มเติม ตายจริง~~
ผู้บันทึก วิเวียร์ ควินมาร์ก
ความคิดเห็น