เป็นเกมจีบหนุ่มแล้วไง? ข้าขอเล่นแบบเกม Action RPG แล้วกัน!

ลำดับตอนที่ #3 : 1 ขวบ : คุณพี่ชายมาหาล่ะ

พออายุย่างเข้าหนึ่งขวบ หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไป หลักๆก็คือการใช้ชีวิตนั่นแหละ ส่วนแรกเลยคือผมสามารถพูดและเดินเป็นปกติได้แล้ว ถึงแม้จะพูดไม่ค่อยชัดก็เถอะ แต่ถ้าเทียบกับเด็กคนอื่นแล้ว ผมน่ะพัฒนาเร็วกว่าเด็กอื่นๆที่อายุเท่ากันพอสมควรเลยนะ จากที่เคยเรียนมา เด็กพวกนั้นน่ะ ถึงแม้จะอายุขวบนึงแล้ว ก็ยังทำได้แค่พูดประโยคสั้นๆหรือแค่เริ่มตั้งไข่เท่านั้นเอง ไม่เอาไหนซะเลยน้า~

อย่างที่สองที่เริ่มเปลี่ยนแปลงก็คือ ตั้งแต่ที่ผมเดินและพูดได้ท่านแม่ก็ไม่ค่อยจะมาหาผมแล้ว  

ไอ้โลกนี้มันยังไงกันนะ? พอพูดได้เดินได้ก็ทิ้งกันเลยเหรอ ผมยังต้องการสารอาหารจากนมแม่อยู่น้า~ ถ้าโตไปแล้วเตี้ยใครจะรับผิดชอบกันเนี่ย

ปัญหาอย่างต่อไปก็คือฟิลเวีย แม่นมของผม เช่นกัน พอผมเริ่มพูดและเดินได้ มันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าสิ่งที่ชาวต่างโลกอย่างผมจะสนใจก็คือมุมหนังสือ 

และเมื่อผมเริ่มอ่านหนังสือ นางก็จะแสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ หายไปโดยที่ผมยังไม่ทันรู้ตัวเสียทุกครั้ง 

เป้าหมายของนางก็คือ ห้องครัว จุดมุ่งหมายคืออู้งานแอบเม้าท์กับเมดคนอื่นๆนั่นเอง

“จะฟ้องกุนป้อให้ไอ้ออก!” 

“แหม คุณหนูคะ อย่าพูดจาอัปมงคลอย่างนั้นสิคะ~ ถ้าอย่างนั้นคุณหนูนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆนะคะ เดี๋ยวดิฉันขอเข้าร่วมชุมนุม(สมาพันธ์สาวใช้)ก่อน เดี๋ยวจะกลับมาช่วงบ่ายนะคะ โฮะๆๆๆๆๆ♥”

พูดแบบนั้นแล้วก็ออกไปหน้าตาเฉยเลย......

จะฟ้องคุณพ่อจริงๆนะ คอยดูเถอะ!

และอย่างสุดท้าย....เมื่อเหลือผมคนเดียวในห้อง ตัวปัญหาอีกหนึ่งตัวก็จะโผล่มา.....นั่นไง

พอมองไปทางประตูทางเข้าก็จะพบเงาเล็กๆซ่อนอยู่

ฮึบ~ โผล่หน้ามอง

หวา หวา หวา

เจ้าของเงาร้องเมื่อเห็นผม แล้วก็ไปซ่อนหนังประตูต่อ

.....เสียสมาธิชะมัด ผมจึงหันไปมองค้อน

ฮึบ~

เขาโผล่มาอีกแล้ว คราวนี้ก็ยิ้มให้

ภาพที่ผมเห็นคือร่างของเด็กผู้ชายเด็กผู้ชายผมสีเงินเช่นเดียวกับท่านแม่ ผิวที่ขาวบริสุทธิ์ แก้มที่ดูนุ่มนิ่มสีชมพู ระเรื่อ และดวงตาที่ดูดุดันและซ่อนความเข้มแข็งในตัวเช่นเดียวกับของคุณพ่อ

เด็กคนนั้นก็คือ เดวิด ควินมาร์ก ลูกชายคนโตของตระกูลควินมาร์ก อายุ 3 ขวบ พี่ชายของฉันนั่นเอง

พูดถึงหมอนี่แล้ว หมอนี่เองก็เป็นหนึ่งในตัวละครที่จีบได้ของเกม Brother Otome Lover เช่นเดียวกัน แถมยังเป็นคนที่มีบุคลิกแบบที่ผมเกลียดซะด้วย.....

สำหรับในเนื้อเรื่องนั้น ตอนเดวิดอายุ 9 ขวบ ที่บ้านก็รับนางเอก ลิลลี่ เฟรเดีย มาเลี้ยงในฐานะลูกบุญธรรม สำหรับตัวลิลลี่นั้น ท่านแม่ได้ไปเจอเธอหลังจากที่ได้ยินข่าวว่าตัวผมในเกม เอลิเชีย ควินมาร์ก ได้ไปกลั่นแกล้งเธอเอาไว้ และเมื่อไปพบตัวลิลลี่ ท่านแม่ก็รับรู้ได้ทันทีว่าลิลลี่คือลูกสาวของขุนนางตกอับตระกูลเฟรเดียที่เคยรู้จัก จึงได้รับมาเลี้ยงพร้อมกับพี่ชายของเธอ

ด้านเดวิดเอง หลังจากที่ได้พบกับน้องสาวคนใหม่ ก็ไปดูแลเอาใจใส่ลิลลี่เฉกเช่นน้องสาวคนที่สอง ไม่สิ ราวๆกับว่าเป็นน้องสาวสุดที่รักเพียงคนเดียวจนลืมหัวเอลิเชียไปเลยล่ะ ตอนที่ผมเล่นซีนนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่เหมือนกัน ก็....ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยชอบเอลิเชียเท่าไหร่นักก็เถอะ แต่ในฐานะพี่ชายที่มีน้องสาวแล้ว การที่จู่ๆมาเมินน้องสาวตัวเองและไปดูแลเอาใจใส่กับคนที่เพิ่งรู้จักแบบนี้มันรู้สึกไม่ดีเอาซะเลยนะ

ซ้ำร้าย ความชั่วร้ายของเดวิดยังมีมากกว่านั้น ในฐานะของหนึ่งในตัวเอกของเกมแล้ว เมื่อเราเล่นในรูทของเดวิดจนจบ Happy End เอลิเชียจะถูกเดวิดเอาดาบแทงหัวใจเอลิเชีย ต่อหน้าของลิลลี่เพื่อเป็นการสัญญาว่า จะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอได้อีก.... 

ฆ่าน้องสาวตัวเองเลยนะ!! และตอนนี้น้องสาวที่ว่านั่นก็คือผมด้วย ไม่ได้การล่ะ อันตรายชะมัดเลย เอาเป็นว่าคอยหลีกเลี่ยงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกัน

แล้ว ผมก็เมินเจ้าเด็กนั่นพร้อมทั้งเปิดหนังสืออ่านต่อ

หนังสือเล่มแรกที่ฉันเลือกอ่านในวันนี้คือสารานุกรมมอนสเตอร์ เล่มที่ 5

เพราะว่าโลกนี้เป็นโลกของดาบและเวทมนตร์ และผมก็ตั้งเป้าหมายไว้แล้วด้วยว่าจะใช้ชีวิตแบบนักผจญภัยในอนาคต เพราะฉะนั้น การเรียนเรื่อง มอนสเตอร์ ความสามารถของมอนสเตอร์ จุดอ่อน วัตถุดิบ และราคาจึงเป็นเรื่องสำคัญที่สมควรเรียนรู้ไว้ตั้งแต่ตอนนี้

อืมๆๆ อย่างนี้นี่เอง....

“มอนสเตอร์นี่นา~~”

แต่ในทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ดังขึ้นใกล้มาก

หือ?

พอหันมองก็พบกับร่างของเด็กชายเดวิดนั่งอยู่ข้างๆแล้ว

แอ๊!!!!!!

ผมร้องออกมาทันที ส่วนเดวิดที่ได้ยินเสียงผมร้องก็ทำหน้าเหรอหรา พลางอุทาน หวาๆๆ ออกมาอย่างทำอะไรไม่ถูก

“~เอลิ นี่พี่เดวิดจ๋าเองน้า อย่ากลัวน้า~~”

ก่อนจะตั้งสติแล้วค่อยๆคลานมาทางฉัน พูดเบาๆแนะนำตัวอย่างช้าๆ แต่....เรื่องนั้นรู้แล้วเฟ้ย!

“ออกไอ!!”  

ฉันจึงใช้วลีเด็ด ไล่มันออกแม่มเลย

“เอ๋ ทะ... ไล่พี่จ๋าทำไมอ่ะ พี่จ๋าทำไรผิดเหรอ....”

ทางเดวิดเองก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่จ๋อยลงนิดหน่อย ดีล่ะ! แสดงว่าได้ผล งั้นเริ่มวลีเด็ดที่สอง จัดไปโลด

“เกลียด ออกไอ!! เกลียดๆ ออกไอเลย!!”  

“พี่จ๋าทำอะไรผิดอ่ะ อย่าเกลียดพี่จ๋าเลยนะ พี่ขอโทษ ฮึก ขอ...โทษ......แง!!!!!!!!!”

และแล้วก็นั่งร้องไห้... เอ....เล่นแรงไปหรือเปล่านะ? นี่ อย่าร้องไห้สิ อย่างนี้มันดูเหมือนทางนี้ไปแกล้งเด็กเลยไม่ใช่หรือไงกัน

“อย่าอ้อง เงียบ!”

“ไม่ได้ร้อง ฝุ่นมันเข้าตา!! แง!!!!!!”

ไม่ไหวแฮะ...ชักพูดไม่รู้เรื่องแล้วสิ เอาไงดีนะ

สถานการณ์ในตอนนี้คือ เดวิดแอบท่านแม่เข้ามาหาเราในห้อง...ซึ่งเจ้าตัวเอง เพราะว่าเพิ่งได้พบกับน้องสาวของตัวเองไม่กี่วันที่แล้ว หลังจากถูกสั่งห้ามมาเป็นปีๆ เลยอยากจะรู้ว่าน้องสาวตัวเองทำอะไรอยู่ เจ้าตัวเลยเข้ามาดูใกล้ๆ แต่ในขณะนั้นเอง น้องสาวที่เพิ่งจะพบกันไม่นานก็หันมาไล่ แล้วก็บอกว่า เกลียด เจ้าตัวเลยช็อกแล้วก็ร้องไห้ออกมา

ก็นะ ถ้ามองจากมุมมองของเด็กสามขวบมันก็คงโหดร้ายไปจริงๆนั่นแหละ แต่ถ้าคิดถึงอนาคตแล้วการหลีกเลี่ยงเดวิดน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดนะ.....

พอหันไปมองอีกครั้ง เจ้าตัวก็ยังคงร้องไห้อยู่เช่นเดิม อืม.....เอาไงดี

คิดแล้วก็เหลือบไปอีกครั้ง แน่นอนว่าเดวิดยังคงร้องไห้อยู่

โอ้ยยยยย!!! ให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ!!

ว่าแล้วจึงเดินเตาะแตะเข้าไปหาเดวิด แล้วยื่นมือออกไป.........ลูบหัว

ลูบหัวขึ้น ลูบหัวลง

พอทำอย่างนั้น เดวิดที่สงสัยก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ในขณะที่น้ำตากำลังไหลอยู่

“เอลิ?”

“เอลิขอโตด เอลิยักพี่จ๋านะ”

พูดแบบนั้นออกไป และทันใดนั้น น้ำตาของเดวิดก็หยุดไหลทันที

ใบหน้าของเดวิดตอนนี้ค่อนข้างเลอะเทอะนิดหน่อย ดวงตานั้นยังแดงๆเพราะเพิ่งร้องไห้ไป จมูกก็มีน้ำมูกไหลนิดหน่อย แก้มก็แดงระเรื่อไปถึงหูด้วยสาเหตุบางอย่าง 

ด้วยใบหน้าแบบนั้น เดวิดค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าออดอ้อนแล้วหันมามองที่ฉัน

“แล้วเมื่อกี้ที่บอกเกลียด.....เอลิ แกล้งพี่จ๋าเหรอ?”

“อื้อ”

พอตอบไปตามบทพูดที่เดวิดเรียงไว้ ในที่สุดเดวิดก็ถอนหายใจพลางมองด้วยสายตาเหมือนคนถูกโดนแกล้ง

“โถ่วว ทีหลังอย่าแกล้งพี่จ๋าอีกนะ”

ว่าแล้วก็ดึงตัวฉันแล้วเข้าไปกอด ก่อนจะดึงตัวออกแล้วยิ้มให้

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พอผมมองฉากนี้แล้วเหมือนเห็น CG ดอกไม้ขึ้นมาล้อมรอบตัวเดวิดเลยล่ะ นะ น่ารัก?

เพี้ยะ!

 ก่อนที่จะตบหน้าตัวเอง แย่ล่ะ เกือบจะโดนล่อลวงแล้วไง ไม่ได้ๆ ต้องอยู่ห่างเข้าไว้

“เอลิ เป็นไรไหม ตบหน้าตัวเองทำไม”

“ง่วง....”

“โธ่ ถ้าง่วงก็นอนไปสิ อย่าตบหน้าตัวเองให้ตื่นเลย ถ้าอย่างงั้นพี่จ๋าไม่รบกวนแล้วนะ ฝันดีนะ”

พอพูดเสร็จเดวิดก็เดินออกนอกห้องพร้อมกับล็อกประตูให้

ส่วนฉัน......

กดล็อกแม่มเลย

ฉันดึงเก้าอี้แล้วยืนขึ้น จากนั้นจึงกดล็อกที่ลูกบิดประตู เอาล่ะ เท่านี้นอกจากท่านแม่ ท่านพ่อ แล้วก็พวกเมด ก็ไม่มีใครเข้าห้องมาได้แล้วล่ะ นับจากวันนี้ก็ล็อกประตูทุกวันก็แล้วกัน

และวันถัดไปหลังจากนั้น

หลังจากที่ฟิลเวียออกไปและล็อกประตูเสร็จ ก็จะได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเดวิดออกมาจากหน้าห้องทุกครั้ง

“เอลิ เปิดหน่อย โกรธพี่เหรอ เปิดหน่อย ฮึก แง!!!!”

อือ ดีล่ะ ทำเป็นไม่สนใจแล้วกัน......

*** 

บันทึกประจำวัน เอลิเชีย  ควินมาร์ก อายุ 1 ขวบ 

ผมเข้าห้องเอลิไม่ได้ล่ะ  

                                    ผู้บันทึก เดวิด ควินมาร์ก