WOW! เรื่องแบบนี้ก็มัด้วย! [ปิดบทความ]

ลำดับตอนที่ #28 : กลอนรักของวองโก่เล(สุดยอดดด)

นภา

อันนภา คือผืนฟ้า อันกว้างใหญ่
ไม่ว่าใครจึงเปิดรับไม่เลือกสรร
นี่ก็เป๊ค นั่นก็หล่อ พอๆกัน
ทูน่านั้นจึงเอามันให้หมดแฮ~

( ไปว่าทูน่ามัน ฉันนี่แหละ ตัดสินใจไม่ได้ เลยให้มันอยู่ร่วมกัน สุขสันต์ ฉะนั้นแล )



วายุ

วายุพริ้ว พือสะพัด สะบัดกล้า
ทั่วโลกหล้า บากหน้า ไม่หวาดหวั่น
เพียงมีเธอ เคียงใจ ไปพร้อมกัน
จะฝ่าฝัน ทุกสิ่งอัน ไม่สั่นเกรง


แม้ปากกล้า ใจแข็ง แสร้งทำเอ๋อ
แต่รักเธอ เพ้อทั้งวัน เลยรู้ไหม
โกคุรักยามะนี้แทบขาดใจ
แต่อายไป เลยใช้ด่า "ไอ้บ้า(เบสบอล)"แทน


อัศนี

สายฟ้าฟาด อัศนี ชี้ประจักษ์
ถึงความรักแรงกล้ามิอาจขืน
ผ่าดวงใจด้วยรักล้ำสุดกล้ำกลืน
มิอาจฝืนห้ามหัวใจไปหาเธอ



เมฆา

เขาเป็นพวก รักนะแต่ ไม่แสดงออก
ฮิบารัก ทูน่าหรอก จะบอกแจ้ง
แม้เหมือนเมฆ ลอยคว้าง ให้ระแวง
อย่าเคลือบแคลง ขอแถลง ว่ารักจริง


อรุณ

อรุณจ้า สาดชีวา สว่างใส
อุ่นหัวใจ ให้เต็มอิ่ม เหมือนดั่งฝัน
มีเธอเป็น แสงแห่งใจ ไปนิรันด์
แม้พานพบ สิ่งขวางกั้น มิหวั่นกลัว


หมอก

ดังม่านหมอก บดบัง ซึ่งรักร้าว
เห็นเพียงเงา แต่รู้ซึ้ง ถึงความช้ำ
รักเธอมาก เหลือคณา ใจระกำ
ได้เพียงทำ โอบล้อมเธอ เมื่อสายไป


( มันเกี่ยวไรกับหมอก ยังงงอยู่ )


หมอกมืดมัว รุ่งสาง ให้บากบั่น
ยามกลางวัน แสงจ้า ก็เหือดหาย
มุคุรัก ทูน่า แทบเป็นตาย
แต่กลับสาย เมื่อฮิบา มันมาแรง

( แสงแดดทำหมอกให้ระเหย กลายเป็น เมฆไง ฮ่าๆๆ แถเข้าไป )


สัปปะรด เปรี้ยวนิดๆ ให้สดใส
แซมรสหวาน ชุ่มฉ่ำใจ ได้สุขสันต์
เลยอยากชวน ทูน่า มาพร้อมครัน
ลิ้มรสกัน สัปปะรด มุคุโร~



จบด้วยประการฉะนี้
*take a bow*

( แถม )

1827 มันช่างเด็ดสะระตี่~
2769มันก็เ้ข้าท่าดี ( อันนี้อ่านเลขตามญี่ปุ่นนะ ทูน่าเธอเคะนางเอกก )
ประแจทูน่า เริ่มมาแรงทุกนาที
เลือกไม่ถูกล่ะซี ก็4p ไปเลย~~~

--------------------

นั่งต่อกันดั้มก็คะนึงหาา คิดถึงทูน่าา จนชิ้นส่วนหายย
ต่อเสร็จแล้วก็ยังไม่วายย คิดถึงทรามวัยทำเอาใจอกตรมม...

แอบหนีออกจากมิลฟีโอเล เที่ยวเดินเตร่ไม่กลัวขื่นขม
แอบเ้ข้าห้องน้องไปเชยชม แม่หน้ามล ให้สมที่รอ
ตะลา ตะลา ตะ ลา าา า
( สำหรับ8727 เพื่อ8727 โดย8727 ใส่ทำนองลูกทุ่งกันเองตามสะดวก )

*************************
แต่งได้เก่งมามายเลยอ่ะ!