ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เรื่องวุ่นตอนเช้าของแต่ละ คน \"เรื่องของลินนี่\"
\"เออลินนี่คุณพอจะมีเวลาหรือปล่าวครับ\" เสียงทุ้มนุ่ม ฟังดูน่ารัก ประจวบกับใบหน้าของหนุ่มผมเงินนัยน์ตาฟ้าที่ตอนนี้แดงระเรื่อยต่อหน้าเธอยิ่งทำให้อยากจะกรี๊ดดังๆเข้าไปอีก
\"ว่างค่ะ คุณคาโลมีเรื่องอะไรจะคุยกับลินนี่หรือค่ะ\" หน้าสาวน้อยยิ้มอย่างเขินอายเมื่อหนุ่มในฝันเข้ามาคุยกับเธอ
\"เออ คือว่า...\" เขาพูดไม่ทันจบก็หยุดไปเฉยๆ ก้มหน้าไม่ยอมสบตาเธอตรงๆ
\"มีอะไรเหรอค่ะ\" ลินนี่แกล้งถามทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว อย่างกับตัวเองช่างบริสุทธิใส่ซื่อ
\"คุณจะคบกับผมได้ไหมครับ\" เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมากล่าวด้วยเสียงดังฟังชัดพร้อมใบหน้าหล่อเหล่าที่แดงจนถึงใบหู
\" ตกลงค่ะ\" เธอตอบออกไปอยากดีใจด้วยท่าทางอายๆ ความจริงตอนนี้เธออยากตะโกนออกมาแล้วกระโดดเข้าไปกอดเขาซะจริงถ้าไม่กลัวเขาจะตกใจและหนีหายไป
ชายหนุ่มเดินเข้ามาชิดเธอ วงแขนอันแข็งแรงของเขาคว้าเธอเขาสู่อ้อมกอด หน้ารูปสลักที่ตอนนี้มีแต่ความอบอุ่นโน้มเข้ามาใกล้ๆ หน้าของเธอ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หญิงสาวปิดเปือกตารอคอยจุมพิสจากชายหนุ่ม
กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้เวลาตื่นแล้วจ้า ได้เวลาตื่นแล้วจ้า กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสียงนาฬิกาปลุกดังสนันหวั่นไหวเรียกสาวน้อยที่กำลังฝันดีให้สะดุ่งตื่นแทบจะทันที
\"โธ่ เว้ย ไอ้นาฬิกาบ้าจะรออีกสักนาทีสองนาทีค่อยปลุกก็ไม่ได้\" หญิงสาวหน้างอบ่นออกมาขณะยื่นมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกที่หัวเตียง
\"เสียดายจัง เกือบจะได้จูบกับคุณคาโลอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่มีไอ้เสียงนาฬิกามาเป็นมาร\" ลินนี่คิดขณะเดินตรงไปอาบน้ำ แปลงฟัน
\"คุณแม่ค่ะ เช้านี้มีอะไรทานมั่งค่ะ \" เสียงใส่ถามขึ้นเมื่อเดินเขามาในห้องครัวของบ้าน
\"มีสลัดทูน่า นมสด และน้ำส้มของชอบลูกจ๊ะ\" คุณแม่ที่งวนอยู่กลับการเตรียมของให้คุณพ่อกล่าว
\"อิ่มแล้วค่ะ งั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะ ค่ะ\" ลินนี่กล่าว
\"ไปดีมาดีนะ ลูก \" คุณพ่อที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์เอ่ยขึ่นก่อนที่ลินนี่จะเดินออกจากห้องครัวไป
\"ค่ะ \" ลินนี่ตอบผู้เป็นพ่อ
เธอเดินออกจากห้องครัว ไปหยิบกระเป๋านักเรียนและเอาเงินที่แม่ว่างไว้ให้ตรงชั้นข้างทีวี ก่อนเดินไปใส่รองเท้าแล้วเดินออกจากไปเพื่อไปร.ร. ขณะที่เธอกำลังตรงไปร.ร. อยู่นั้น เธอก็ได้พบกับกลุ่มของนักเรียนใหม่ และคนที่เธอหลงรักจนเก็บเอาไปฝันก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย เธอจึงรีบดิ่งเข้าไปทักในทันที
\"สวัสดีค่ะ เจอกันแต่เช้าเลยนะค่ะ\" ลินนี่ทักทายกลุ่มนักเรียนใหม่อย่างไม่เจาะจงแต่สายตาเธอนั้นกลับมองตรงดิ่งมาที่หนุ่มผมเงินที่ยื่นเคียงข้างมากับสาวน้อยผมน้ำตาลยาวสรวย ผู้เป็นศัตรูหัวใจตัวร้าย
\"สวัสดีครับ คุณลิเนย่าเองก็มาแต่เช้าเชียวนะครับ \" โรกล่าวสวัสดี แทนทุกคนในกลุ่ม
\"ค่ะ เออพวกคุณอยู่บ้านทางเดียวกันเหรอค่ะถึงมาด้วยกัน\" ลินนี่แกล้งถามเพราะเห็นพวกเขาเดินมาโรงเรียนด้วยกัน
\"เอ้อ ปล่าวหรอก พวกเราอยู่บ้านเดียวกันต่างหากเนอะ\" คิลตอบอย่างไม่คิดอะไรในคำถามที่ได้รับ
ลินนี่ยิ้มกริ่มออกมาที่มุมปาก ความคิดหนึ่งผุดเข้ามาในหัวเธอ
ถ้าอยู่บ้านเดียวกันก็น่าจะเป็นญาติกันคงไม่ใช่แฟนแน่ๆ และที่ดูแลเอาใจใส่ก็คงเพราะห่วงน้องสาวละมั้ง
\"พวกคุณเป็นญาติกันเหรอค่ะ \"ลินนี่ถามขึ้นมาทั้งรอยยิ้ม
ถ้าพวกเขาเป็นญาติกันเธอก็มีโอกาสอย่างเต็มที่ ที่จะบุกก่อน
\"ไม่หรอก เราไม่ได้เป็นญาติกัน พวกเราเป็นเพื่อนกัน จะมีก็แต่คาโลกับเฟรินที่..\" โรกล่าวเรียบๆ แต่ก็ถูกขัด
\" ที่เป็นพี่น้องกันเหรอค่ะ\" ลินนี่แทรกขึ้น อย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
\"ปล่าวหรอก มีแต่คาโลกับเฟรินที่เป็นแฟนและคู่หมั่นกันก็เท่านั้นละ\" โรกล่าวต่อจบจบ โดยทำเป็นไม่สนใจสีหน้าของลินนี่
รอยยิ้มบนหน้าของลินนี่หายไปแทบจะทันที
เขาคนนั้นของเธอมีแฟนแล้ว แถมยังเป็นคู่หมั่นกันอีก กรี๊ดๆๆสวรรค์ทำไมใจร้ายกับลินนี่อย่างนี้ ความคิดที่ทำให้เธออยากร้องออกมาดังๆ ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นหน้าร.ร.
\"ขอตัวก่อนนะค่ะ\" ลินนี่กล่าวขณะกำลังจะร้องไห้ แล้วเธอก็รีบแยกตัวออกไปอีกทาง เธอตรงไปที่ป่าหลังโรงเรียนที่ปกติไม่ค่อยมีคนมา จากนั้นก็
\"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยายเฟริน คอยดูนะ ฉันไม่ยอมยกคุณคาโลให้หล่อนอย่างเด็ดขาย ให้ตายฉันก็ไม่ให้ หล่อนอย่าได้หวังว่าจะมีความสุขอีกเลย\" ลินนี่ร้องออกมาอย่างดังด้วยความแค้นที่มีต่อเฟริน
\"เสียงดังอยู่ได้ยาย ขี้เหล่ ไม่สวยแล้วยังนิสัยเสียอีกนะ ถ้าอยากร้องก็ไปร้องที่อื่นไป หนวกหู ที่นี่มันที่นอนฉัน\"
เสียงทุ้มนุ้มแต่เย็นชาดังมาจากบนต้นไม้ข้างๆที่เธอกำลังยืนอยู่
\"กรี๊ด อ้ายบ้า นายเลิศเลอเฟอร์เฟ็กมาจากไหน ถึงกล้ามาว่าฉันเป็นยายขี้เหล่ยะ \" ลินนี่ส่งเสียงสูงทำลายประสาทไปให้ บุคคลลึกลับบนต้นไม้
\"ฉันเลิศเลอมาจากไหนนะ เหรอ ได้ ฉันจะลงไปเดียวนี้ละ\" จบเสียงก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกระโดดลงมา
ความจริงต้นไม้ต้นนี้สูงมากและก็ไม่มีกิ่งให้ปีนขึ้นปีนลงด้วย แล้วคนๆนี้ขึ้นไปได้ไง ลินนี่ก็ยังสงสัยอยู่นิดๆแต่ด้วยความโกรธที่โดดว่าเลยไม่สนใจที่จะถาม
เด็กหนุ่มผมน้ำตาลทอง ซอยสั้นอย่างทันสมัย นัยน์ตาสีเขียวประกายทองช่างแสนจะมีเสน่ห์ แขนขายาว นิ้วเรียวสวย กับหุ่นที่เลิศสุดๆ ทำให้รูปร่างดูสมส่วนอย่างไม่มีที่ติ แถมหน้าตาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน่ารัก โคตะระๆ เลยละ คนๆนี้คือไอดอล ที่กำลังได้รับความนิยมสูงสุดในขณะนี้ \" มิเกล วามิเอล \" เทวดาผู้แสนเย็นชา
\"เห็นหน้าอย่างงี้แล้วฉันจะเรียกเธอว่ายายอัปลักษณ์ ก็คงได้นะ \" มิเกลกล่าวด้วยเสียงที่ฟังแล้วดูถูกลินนี่เป็นอย่างมาก
\"อย่าเห็นว่าเป็นดาราแล้วจะทำเบ่งได้นะยะ\" ลินนี่สวนกับแทบจะทันที
\"ถึงไม่เป็นดารา ฉันก็น่ารักกว่าผู้หญิงอย่างเธอเป็นล้านเท่า\" มิเกลกล่าวรอยยิ้มแห่งผู้ชนะปรากฎที่ริมฝีปากสวย
\"กรี๊ด ฝากไว้ก่อนเถอะ \" ลินนี่เอ่ยออกมาอย่างทนไม่ไหวก่อนที่จะรีบหันหลังตรงออกจากป่าหลัง ร.ร.ไป
\"ไม่รับฝาก โว้ย เอาคือไปยายขี้เหล่\" มิเกล ตะโกนไล่หลัง
\"ว่างค่ะ คุณคาโลมีเรื่องอะไรจะคุยกับลินนี่หรือค่ะ\" หน้าสาวน้อยยิ้มอย่างเขินอายเมื่อหนุ่มในฝันเข้ามาคุยกับเธอ
\"เออ คือว่า...\" เขาพูดไม่ทันจบก็หยุดไปเฉยๆ ก้มหน้าไม่ยอมสบตาเธอตรงๆ
\"มีอะไรเหรอค่ะ\" ลินนี่แกล้งถามทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว อย่างกับตัวเองช่างบริสุทธิใส่ซื่อ
\"คุณจะคบกับผมได้ไหมครับ\" เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมากล่าวด้วยเสียงดังฟังชัดพร้อมใบหน้าหล่อเหล่าที่แดงจนถึงใบหู
\" ตกลงค่ะ\" เธอตอบออกไปอยากดีใจด้วยท่าทางอายๆ ความจริงตอนนี้เธออยากตะโกนออกมาแล้วกระโดดเข้าไปกอดเขาซะจริงถ้าไม่กลัวเขาจะตกใจและหนีหายไป
ชายหนุ่มเดินเข้ามาชิดเธอ วงแขนอันแข็งแรงของเขาคว้าเธอเขาสู่อ้อมกอด หน้ารูปสลักที่ตอนนี้มีแต่ความอบอุ่นโน้มเข้ามาใกล้ๆ หน้าของเธอ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หญิงสาวปิดเปือกตารอคอยจุมพิสจากชายหนุ่ม
กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้เวลาตื่นแล้วจ้า ได้เวลาตื่นแล้วจ้า กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสียงนาฬิกาปลุกดังสนันหวั่นไหวเรียกสาวน้อยที่กำลังฝันดีให้สะดุ่งตื่นแทบจะทันที
\"โธ่ เว้ย ไอ้นาฬิกาบ้าจะรออีกสักนาทีสองนาทีค่อยปลุกก็ไม่ได้\" หญิงสาวหน้างอบ่นออกมาขณะยื่นมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกที่หัวเตียง
\"เสียดายจัง เกือบจะได้จูบกับคุณคาโลอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่มีไอ้เสียงนาฬิกามาเป็นมาร\" ลินนี่คิดขณะเดินตรงไปอาบน้ำ แปลงฟัน
\"คุณแม่ค่ะ เช้านี้มีอะไรทานมั่งค่ะ \" เสียงใส่ถามขึ้นเมื่อเดินเขามาในห้องครัวของบ้าน
\"มีสลัดทูน่า นมสด และน้ำส้มของชอบลูกจ๊ะ\" คุณแม่ที่งวนอยู่กลับการเตรียมของให้คุณพ่อกล่าว
\"อิ่มแล้วค่ะ งั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะ ค่ะ\" ลินนี่กล่าว
\"ไปดีมาดีนะ ลูก \" คุณพ่อที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์เอ่ยขึ่นก่อนที่ลินนี่จะเดินออกจากห้องครัวไป
\"ค่ะ \" ลินนี่ตอบผู้เป็นพ่อ
เธอเดินออกจากห้องครัว ไปหยิบกระเป๋านักเรียนและเอาเงินที่แม่ว่างไว้ให้ตรงชั้นข้างทีวี ก่อนเดินไปใส่รองเท้าแล้วเดินออกจากไปเพื่อไปร.ร. ขณะที่เธอกำลังตรงไปร.ร. อยู่นั้น เธอก็ได้พบกับกลุ่มของนักเรียนใหม่ และคนที่เธอหลงรักจนเก็บเอาไปฝันก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย เธอจึงรีบดิ่งเข้าไปทักในทันที
\"สวัสดีค่ะ เจอกันแต่เช้าเลยนะค่ะ\" ลินนี่ทักทายกลุ่มนักเรียนใหม่อย่างไม่เจาะจงแต่สายตาเธอนั้นกลับมองตรงดิ่งมาที่หนุ่มผมเงินที่ยื่นเคียงข้างมากับสาวน้อยผมน้ำตาลยาวสรวย ผู้เป็นศัตรูหัวใจตัวร้าย
\"สวัสดีครับ คุณลิเนย่าเองก็มาแต่เช้าเชียวนะครับ \" โรกล่าวสวัสดี แทนทุกคนในกลุ่ม
\"ค่ะ เออพวกคุณอยู่บ้านทางเดียวกันเหรอค่ะถึงมาด้วยกัน\" ลินนี่แกล้งถามเพราะเห็นพวกเขาเดินมาโรงเรียนด้วยกัน
\"เอ้อ ปล่าวหรอก พวกเราอยู่บ้านเดียวกันต่างหากเนอะ\" คิลตอบอย่างไม่คิดอะไรในคำถามที่ได้รับ
ลินนี่ยิ้มกริ่มออกมาที่มุมปาก ความคิดหนึ่งผุดเข้ามาในหัวเธอ
ถ้าอยู่บ้านเดียวกันก็น่าจะเป็นญาติกันคงไม่ใช่แฟนแน่ๆ และที่ดูแลเอาใจใส่ก็คงเพราะห่วงน้องสาวละมั้ง
\"พวกคุณเป็นญาติกันเหรอค่ะ \"ลินนี่ถามขึ้นมาทั้งรอยยิ้ม
ถ้าพวกเขาเป็นญาติกันเธอก็มีโอกาสอย่างเต็มที่ ที่จะบุกก่อน
\"ไม่หรอก เราไม่ได้เป็นญาติกัน พวกเราเป็นเพื่อนกัน จะมีก็แต่คาโลกับเฟรินที่..\" โรกล่าวเรียบๆ แต่ก็ถูกขัด
\" ที่เป็นพี่น้องกันเหรอค่ะ\" ลินนี่แทรกขึ้น อย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
\"ปล่าวหรอก มีแต่คาโลกับเฟรินที่เป็นแฟนและคู่หมั่นกันก็เท่านั้นละ\" โรกล่าวต่อจบจบ โดยทำเป็นไม่สนใจสีหน้าของลินนี่
รอยยิ้มบนหน้าของลินนี่หายไปแทบจะทันที
เขาคนนั้นของเธอมีแฟนแล้ว แถมยังเป็นคู่หมั่นกันอีก กรี๊ดๆๆสวรรค์ทำไมใจร้ายกับลินนี่อย่างนี้ ความคิดที่ทำให้เธออยากร้องออกมาดังๆ ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นหน้าร.ร.
\"ขอตัวก่อนนะค่ะ\" ลินนี่กล่าวขณะกำลังจะร้องไห้ แล้วเธอก็รีบแยกตัวออกไปอีกทาง เธอตรงไปที่ป่าหลังโรงเรียนที่ปกติไม่ค่อยมีคนมา จากนั้นก็
\"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยายเฟริน คอยดูนะ ฉันไม่ยอมยกคุณคาโลให้หล่อนอย่างเด็ดขาย ให้ตายฉันก็ไม่ให้ หล่อนอย่าได้หวังว่าจะมีความสุขอีกเลย\" ลินนี่ร้องออกมาอย่างดังด้วยความแค้นที่มีต่อเฟริน
\"เสียงดังอยู่ได้ยาย ขี้เหล่ ไม่สวยแล้วยังนิสัยเสียอีกนะ ถ้าอยากร้องก็ไปร้องที่อื่นไป หนวกหู ที่นี่มันที่นอนฉัน\"
เสียงทุ้มนุ้มแต่เย็นชาดังมาจากบนต้นไม้ข้างๆที่เธอกำลังยืนอยู่
\"กรี๊ด อ้ายบ้า นายเลิศเลอเฟอร์เฟ็กมาจากไหน ถึงกล้ามาว่าฉันเป็นยายขี้เหล่ยะ \" ลินนี่ส่งเสียงสูงทำลายประสาทไปให้ บุคคลลึกลับบนต้นไม้
\"ฉันเลิศเลอมาจากไหนนะ เหรอ ได้ ฉันจะลงไปเดียวนี้ละ\" จบเสียงก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกระโดดลงมา
ความจริงต้นไม้ต้นนี้สูงมากและก็ไม่มีกิ่งให้ปีนขึ้นปีนลงด้วย แล้วคนๆนี้ขึ้นไปได้ไง ลินนี่ก็ยังสงสัยอยู่นิดๆแต่ด้วยความโกรธที่โดดว่าเลยไม่สนใจที่จะถาม
เด็กหนุ่มผมน้ำตาลทอง ซอยสั้นอย่างทันสมัย นัยน์ตาสีเขียวประกายทองช่างแสนจะมีเสน่ห์ แขนขายาว นิ้วเรียวสวย กับหุ่นที่เลิศสุดๆ ทำให้รูปร่างดูสมส่วนอย่างไม่มีที่ติ แถมหน้าตาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน่ารัก โคตะระๆ เลยละ คนๆนี้คือไอดอล ที่กำลังได้รับความนิยมสูงสุดในขณะนี้ \" มิเกล วามิเอล \" เทวดาผู้แสนเย็นชา
\"เห็นหน้าอย่างงี้แล้วฉันจะเรียกเธอว่ายายอัปลักษณ์ ก็คงได้นะ \" มิเกลกล่าวด้วยเสียงที่ฟังแล้วดูถูกลินนี่เป็นอย่างมาก
\"อย่าเห็นว่าเป็นดาราแล้วจะทำเบ่งได้นะยะ\" ลินนี่สวนกับแทบจะทันที
\"ถึงไม่เป็นดารา ฉันก็น่ารักกว่าผู้หญิงอย่างเธอเป็นล้านเท่า\" มิเกลกล่าวรอยยิ้มแห่งผู้ชนะปรากฎที่ริมฝีปากสวย
\"กรี๊ด ฝากไว้ก่อนเถอะ \" ลินนี่เอ่ยออกมาอย่างทนไม่ไหวก่อนที่จะรีบหันหลังตรงออกจากป่าหลัง ร.ร.ไป
\"ไม่รับฝาก โว้ย เอาคือไปยายขี้เหล่\" มิเกล ตะโกนไล่หลัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น