ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เรื่องวุ่นตอนเช้าของแต่ละ คน \"เรื่องของลอเรีย\"
\"อืม เพิ่งหก โมงเองเหรอเนี้ย ไว้อีก ห้านาทีละกัน \" หญิงสาวผมทองตาสีอเมทิสกล่าวหลังจากลุกมาปิดนาฬิกาปลุก
\"ลอรี ตื่นได้แล้วลูก จะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ ลูกมีตรวจเวรตอนเข้าไม่ให้เหรอไงจ๊ะ\" เสียงหวานของคุณแม่เรียกลูกสาวขณะทีมือกำลังง่วนอยู่กับการ เปิดหน้าต่างให้ลูกสาวคนสวย
\"เจ็ดโมงครึ่งแล้วเหรอค่ะแม่ ทำไมแม่ไม่ปลุกหนูเร็วกว่านี้ละค่ะ ตายแล้วสายแล้ว นายลอเรนซ์ต้องบ่นหูชาแน่\" หญิงสาวบ่นไม่หยุด กรุรีกรุจอกรีบเร่งลุกไปที่ห้องน้ำแทบในทันที
\"แม่หนูไปร.รเรียนนะค่ะ\" ลอเรียกล่าวขณะกำลังจะเดินออกจากบ้านในเวลาเจ็ดโมงครึ่งได้
\"เดียวลอรี่ ลูกลืมข้าวเช้าจ๊ะ เอาไปกินนะจะได้ไม่หิวตอนทำงาน\"แม่กล่าวพร้อมยื่นกล่องข้าวเช้าให้ลูกสาว
\"ขอบคุณค่ะแม่ สวัสดีค่ะ\" ลอเรียรัยกล่องข้าวพร้อมยิ้มหวานให้แม่ผู้น่ารักของตนแล้วรีบไปร.รในทันที
\"วันนี้เธอมาสายไปห้านาที วันหลังก็หัดตรงเวลากว่านี่ด้วยละ\"ลอเรนซ์กล่าวเสียงเรียบเมื่อลอเรียมารายงานตัวกับเขาช้าไปห้านาที
\"ขอโทษ ค่ะวันหลังหนูจะมาให้เร็วกว่านี้ค่ะ\" ลอเรียกล่าวทั้งก้มหน้าไม่มองหน้าของลอเรนซ์สักนิด
อ้ายหมอนี่มันจะบนอะไรเราอีกนานไหมเนี้ย
\"เธอจะก้มหน้าอีกนานไหมลอเรีย\" ลอเรนซ์ถามเสียงเข้ม
\"ไม่ก็ได้ค่ะ\" ลอเรียกล่าว เงยหน้าขึ้นพร้อมความคิดในใจที่ว่า
นายจะเอาอะไรกะฉันนักหนาฮะ
นันย์ตาสีอเมทิสสองคู่สบกันตรงๆเพียงชั่วครู่แล้วลอเรนซ์ก็เริ่มพูดก่อน
\"ถ้าเธอสำนึกผิดได้ก็ไม่เป็นไร \" เสียงทุ่มที่ยังเรียบเฉย แต่ไม่เย็นชาเท่าตอนแรก
\" งั้นหนูของตัว ไปทำงานก่อนนะค่ะ\" ลอเรียกล่าวขออนุญาต
\"เชิญ\" คำตอบสั้นๆตามสไตรส์ของลอเรนซ์ แล้วเขาก็ก้มลงทำงานของเขาต่อ ส่วนเธอก็เดินออกจากห้องของลอเรนซ์ไปทำหน้าที่ชองเธอตามปกติ
แปลก วันนี้ มันไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือปล่าวนะ ประจำนายนั้นต้องบ่นมากกว่านี่สิ แต่ช่างแหะ มันไม่บ่นมากก็ดี ไม่เสียเวลา ไปทำงานดีกว่า
ลอเรียคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ในขณะที่กำลังตรวจตาโรงเรียนตามปกติ
\"หวัดดี ลอรี่วันนี้ได้ข่าวว่าแกมาสายนิ\" เสียงแซวจากเพื่อนซี้
\"เฟนี่วันนี้นายก็จะมากวนตรีนฉันแต่เช้าหรือไงหะ \" เสียงหวานๆ แต่ดู เฮียมๆ ดังจากปากสวยๆบนใบหน้ายิ้มๆแบบแปลกทำให้เข้าของชื่อรู้สึกขนลุกนิดหน่อยแต่ก็ยังยิ้มสู่
\"ปล่าว นี่แค่ผ่านมาก็เลยมาทักก็เท่านั้นละ ฮะฮา \" เสียงหัวเราะแบบไม่ค่อยจะไว้ใจคู่สนทนาสักเท่าไร
\"เออ เหรอ เพิ่งรู้นะเนียว่านายมีเวลาว่างมากวนชั้นด้วย \" น้ำเสียงบอกไม่เชื่อเต็มที่
\" จริงๆนะ ฉันจะโกหกทำไมละ \" เฟร์ย่าตอบอย่างร้อนตัว
\"นายมีธุระอะไรก็ว่ามาดีกว่า ไม่ต้องนอกเรื่อง\" ลอเรียซักอย่างรู้ทัน
\"เปล่าไม่มีอะไรจริงๆ\"เฟร์ย่าปฏิเสธ
\"อ้ายนี้มันมีพิรุส ไม่ยอมบอกช้ายมะ ได้ \" ลอเรียยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ \"ถ้ามีเรื่องแล้วไม่ยอมบอก วันหลังถ้าเดือดร้อนก็อย่ามาข้อร้องให้ช่วยนะ\" ลอเรียกล่าว
เฟร์ย่าถึงกับสะดุ้งเฮือกกลับคำพูดตัดลอนของเพื่อนซี้ ในที่สุดเข้าก็ต้องยอมแพ้ยอมเล่าว่าที่เข้ามาทักเธอเพราะอยากตามไปเจอหน้าเฟรินก็เท่านั้นเอง
ลอเรียยิ้มน้อยๆกับอาการอายหน้าแดงของเพื่อนซี้ที่ดันตกหลุมรักน้องสาวคนสวยของเธอเข้า พรางในใจก็คิดว่า
น่าสงสารจิง เฟนี่ เฟรี่จังมีแฟนแล้ว อย่างงี้ก็อกหักร้อยเปอร์เซนนะสิ เพื่อน
\"หวัดดีตอนเช้าค่ะพี่ลอรี่\" เสียงหวานดังมาแต่ไกลจากเฟรินข้างหลังเธอตามติดมาด้วยแฟนและเพื่อนซี้อีกสอง
\"ฉันขอตัวก่อนละกันลอรี่\" เฟร์ย่ากล่าวแล้วรีบแยกตัวออกไปทันที
\"เฮ้จะรีบไปไหนนะเฟนี่\" ลอเรียทักแต่ไม่ทันซะแล้ว เพราะอ้ายเพื่อนซี้รีบวิ่งแจ้นเข้าตึกปีสามไปแล้ว
\"พี่เฟร์ย่าเขาไปไหนแล้วละค่ะ\" เฟรินถามเพราะเมื่อกี้หล่อนเห็นเขากับเธอคุยกันอยู่
\"อ้อมันรีบไปทำธุระนะ ไม่มีอะไรหรอก\" ลอเรียกล่าว แต่ในใจกับคิด \"เพราะเฟรี่น่ารักเกินไปนะซี่ เลยทำให้อ้ายเพื่อนพี่มันเป็นเงี้ย\"
\"พี่ลอรี่กินข้าวหรือยังค่ะ ไปกินกับพวกหนูไหม\" เฟรินเอ่ยชวน
\"น่ารักจริงเชียว เฟรี่จัง\" ลอรี่คิดพร้อมยิ้มหวานแล้วก็ปฎิเสทไป\"ไม่ละจ๊ะเดียวพี่มีงานต่อ\"
\"งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ\" คาโลกล่าวขึ้นหลังจากยืนฟังเงียบๆมานาน
\"ตามสบายจ้า คาลี่\" ลอรี่ยิ้มหวานตอบ
\"ขอตัวครับ\" เพื่อนซี่สองคน คิลกับโรกล่าวพร้อมกัน
\"ไปก่อนนะค่ะ\" เฟรินเอ่ยเสียงใส แล้ว เดินไปพร้อมๆกับกลุ่มเพื่อนตรงไปโรงอาหาร
น่ารักจริงๆ น้องสาวคนนี้ คาลี่โชคดีที่ได้แฟนน่ารัก แต่ก็สงสารอ้ายเฟนี่เหมือนกันแฮะที่ต้องอกหัก
ความคิดดังขึ้นขณะที่เดินตรวจพื้นที่ต่อ
\"ลอรี ตื่นได้แล้วลูก จะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ ลูกมีตรวจเวรตอนเข้าไม่ให้เหรอไงจ๊ะ\" เสียงหวานของคุณแม่เรียกลูกสาวขณะทีมือกำลังง่วนอยู่กับการ เปิดหน้าต่างให้ลูกสาวคนสวย
\"เจ็ดโมงครึ่งแล้วเหรอค่ะแม่ ทำไมแม่ไม่ปลุกหนูเร็วกว่านี้ละค่ะ ตายแล้วสายแล้ว นายลอเรนซ์ต้องบ่นหูชาแน่\" หญิงสาวบ่นไม่หยุด กรุรีกรุจอกรีบเร่งลุกไปที่ห้องน้ำแทบในทันที
\"แม่หนูไปร.รเรียนนะค่ะ\" ลอเรียกล่าวขณะกำลังจะเดินออกจากบ้านในเวลาเจ็ดโมงครึ่งได้
\"เดียวลอรี่ ลูกลืมข้าวเช้าจ๊ะ เอาไปกินนะจะได้ไม่หิวตอนทำงาน\"แม่กล่าวพร้อมยื่นกล่องข้าวเช้าให้ลูกสาว
\"ขอบคุณค่ะแม่ สวัสดีค่ะ\" ลอเรียรัยกล่องข้าวพร้อมยิ้มหวานให้แม่ผู้น่ารักของตนแล้วรีบไปร.รในทันที
\"วันนี้เธอมาสายไปห้านาที วันหลังก็หัดตรงเวลากว่านี่ด้วยละ\"ลอเรนซ์กล่าวเสียงเรียบเมื่อลอเรียมารายงานตัวกับเขาช้าไปห้านาที
\"ขอโทษ ค่ะวันหลังหนูจะมาให้เร็วกว่านี้ค่ะ\" ลอเรียกล่าวทั้งก้มหน้าไม่มองหน้าของลอเรนซ์สักนิด
อ้ายหมอนี่มันจะบนอะไรเราอีกนานไหมเนี้ย
\"เธอจะก้มหน้าอีกนานไหมลอเรีย\" ลอเรนซ์ถามเสียงเข้ม
\"ไม่ก็ได้ค่ะ\" ลอเรียกล่าว เงยหน้าขึ้นพร้อมความคิดในใจที่ว่า
นายจะเอาอะไรกะฉันนักหนาฮะ
นันย์ตาสีอเมทิสสองคู่สบกันตรงๆเพียงชั่วครู่แล้วลอเรนซ์ก็เริ่มพูดก่อน
\"ถ้าเธอสำนึกผิดได้ก็ไม่เป็นไร \" เสียงทุ่มที่ยังเรียบเฉย แต่ไม่เย็นชาเท่าตอนแรก
\" งั้นหนูของตัว ไปทำงานก่อนนะค่ะ\" ลอเรียกล่าวขออนุญาต
\"เชิญ\" คำตอบสั้นๆตามสไตรส์ของลอเรนซ์ แล้วเขาก็ก้มลงทำงานของเขาต่อ ส่วนเธอก็เดินออกจากห้องของลอเรนซ์ไปทำหน้าที่ชองเธอตามปกติ
แปลก วันนี้ มันไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือปล่าวนะ ประจำนายนั้นต้องบ่นมากกว่านี่สิ แต่ช่างแหะ มันไม่บ่นมากก็ดี ไม่เสียเวลา ไปทำงานดีกว่า
ลอเรียคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ในขณะที่กำลังตรวจตาโรงเรียนตามปกติ
\"หวัดดี ลอรี่วันนี้ได้ข่าวว่าแกมาสายนิ\" เสียงแซวจากเพื่อนซี้
\"เฟนี่วันนี้นายก็จะมากวนตรีนฉันแต่เช้าหรือไงหะ \" เสียงหวานๆ แต่ดู เฮียมๆ ดังจากปากสวยๆบนใบหน้ายิ้มๆแบบแปลกทำให้เข้าของชื่อรู้สึกขนลุกนิดหน่อยแต่ก็ยังยิ้มสู่
\"ปล่าว นี่แค่ผ่านมาก็เลยมาทักก็เท่านั้นละ ฮะฮา \" เสียงหัวเราะแบบไม่ค่อยจะไว้ใจคู่สนทนาสักเท่าไร
\"เออ เหรอ เพิ่งรู้นะเนียว่านายมีเวลาว่างมากวนชั้นด้วย \" น้ำเสียงบอกไม่เชื่อเต็มที่
\" จริงๆนะ ฉันจะโกหกทำไมละ \" เฟร์ย่าตอบอย่างร้อนตัว
\"นายมีธุระอะไรก็ว่ามาดีกว่า ไม่ต้องนอกเรื่อง\" ลอเรียซักอย่างรู้ทัน
\"เปล่าไม่มีอะไรจริงๆ\"เฟร์ย่าปฏิเสธ
\"อ้ายนี้มันมีพิรุส ไม่ยอมบอกช้ายมะ ได้ \" ลอเรียยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ \"ถ้ามีเรื่องแล้วไม่ยอมบอก วันหลังถ้าเดือดร้อนก็อย่ามาข้อร้องให้ช่วยนะ\" ลอเรียกล่าว
เฟร์ย่าถึงกับสะดุ้งเฮือกกลับคำพูดตัดลอนของเพื่อนซี้ ในที่สุดเข้าก็ต้องยอมแพ้ยอมเล่าว่าที่เข้ามาทักเธอเพราะอยากตามไปเจอหน้าเฟรินก็เท่านั้นเอง
ลอเรียยิ้มน้อยๆกับอาการอายหน้าแดงของเพื่อนซี้ที่ดันตกหลุมรักน้องสาวคนสวยของเธอเข้า พรางในใจก็คิดว่า
น่าสงสารจิง เฟนี่ เฟรี่จังมีแฟนแล้ว อย่างงี้ก็อกหักร้อยเปอร์เซนนะสิ เพื่อน
\"หวัดดีตอนเช้าค่ะพี่ลอรี่\" เสียงหวานดังมาแต่ไกลจากเฟรินข้างหลังเธอตามติดมาด้วยแฟนและเพื่อนซี้อีกสอง
\"ฉันขอตัวก่อนละกันลอรี่\" เฟร์ย่ากล่าวแล้วรีบแยกตัวออกไปทันที
\"เฮ้จะรีบไปไหนนะเฟนี่\" ลอเรียทักแต่ไม่ทันซะแล้ว เพราะอ้ายเพื่อนซี้รีบวิ่งแจ้นเข้าตึกปีสามไปแล้ว
\"พี่เฟร์ย่าเขาไปไหนแล้วละค่ะ\" เฟรินถามเพราะเมื่อกี้หล่อนเห็นเขากับเธอคุยกันอยู่
\"อ้อมันรีบไปทำธุระนะ ไม่มีอะไรหรอก\" ลอเรียกล่าว แต่ในใจกับคิด \"เพราะเฟรี่น่ารักเกินไปนะซี่ เลยทำให้อ้ายเพื่อนพี่มันเป็นเงี้ย\"
\"พี่ลอรี่กินข้าวหรือยังค่ะ ไปกินกับพวกหนูไหม\" เฟรินเอ่ยชวน
\"น่ารักจริงเชียว เฟรี่จัง\" ลอรี่คิดพร้อมยิ้มหวานแล้วก็ปฎิเสทไป\"ไม่ละจ๊ะเดียวพี่มีงานต่อ\"
\"งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ\" คาโลกล่าวขึ้นหลังจากยืนฟังเงียบๆมานาน
\"ตามสบายจ้า คาลี่\" ลอรี่ยิ้มหวานตอบ
\"ขอตัวครับ\" เพื่อนซี่สองคน คิลกับโรกล่าวพร้อมกัน
\"ไปก่อนนะค่ะ\" เฟรินเอ่ยเสียงใส แล้ว เดินไปพร้อมๆกับกลุ่มเพื่อนตรงไปโรงอาหาร
น่ารักจริงๆ น้องสาวคนนี้ คาลี่โชคดีที่ได้แฟนน่ารัก แต่ก็สงสารอ้ายเฟนี่เหมือนกันแฮะที่ต้องอกหัก
ความคิดดังขึ้นขณะที่เดินตรวจพื้นที่ต่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น