หัวขโมยแห่งบารามอส ภาคลุยนอกหนังสือ

ลำดับตอนที่ #5 : เรื่องที่ได้รับรู้

\"เฟริน สายแล้ว ตื่นๆ  ตื่นสักทีสิโว้ย\" คิลกำลังพยายามทำหน้าที่ประจำเวรของตัวเองอย่างเต็มที แต่ เจ้าตัวยุ่งตัวดีก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเหมือนเดิม



\"เฟริน สายแล้วนะโว้ย ถ้าไม่รีบตื่นไม่ได้กินข้าวเช้าไม่รู้ด้วยนะโว้ย\" เพื่อนคนดีเสียงดังมากขึ้น



หญิงสาวคนดียังคงนอนนิ่งไม่ยอมตื่น คิลที่พยายามมานานความอดทนของเขาใกล้หมดเต็มที่  แต่ก็เหมือนสวรรค์รักเจ้าตัวดีมากไป ทำให้ไม่ต้องโดนเตะตกเตียง เพราะแฟนหนุ่มทีสังเกตเห็นว่าเพี่อนคนปลุกใช้เวลาปลุกมากไปแล้วเลยเดินเข้ามาดู



\"ยังไม่ตื่นอีกรึ\" คาโลถามเสียงเรียบ



\"อืม นายปลุกต่อด้วยละกัน ฉันหิวข้าวขอลงไปกินก่อนละ\" ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไป ด้วยอารมณ์ปูดสุดๆ







หลังจากเพื่อนรักเดินออกจากห้อง และปิดประตูเรียบร้อย ชายหนุ่มที่ได้รับมอบหมายให้ปลุกเจ้าหญิงนิทราต่อก็ลงมือปฏิบัติงานตามแบบฉบับเดิมที่ใช่อยู่ทุกครั้ง



\"เฟริน ตื่นได้แล้ว สายแล้ว\" เสียงทุ้ม นุ่มหู ดังพอแค่สองคนได้ยิน



\"อืม ขออีก 5 นาทีนะคาโล\" สาวน้อยกล่าว พร้อมพลิกตัวนอนตะเคง



\"เฟริน\"  



\"น่า นะ 5 นาทีเอง\" ปากพูดแต่ตายังคงหลับสนิท



คาโลจากที่ยืนอยู่ข้างๆเตียง นั้งลงที่ข้างตัวเจ้าตัวดี แล้วก็ค่อยๆก้มลงกระซิบที่ข้างหู \" จะยอมตื่นดีๆ หรือให้ฉัน จูบอรุ่นสวัส ปลุกดีละ\"



เจ้าตัวดีจากนอนอยู่ลุกพรวดมานั่งหน้าแดง  ตาสีน้ำตาลมองอย่างฉุนๆใส่ชายหนุ่มก่อนจะลุกแล้วเดินไปอาบน้ำเงียบๆไม่พูดกับคาโลสักคำ



\"ฉันลงไปรอที่ห้องอาหารนะ\" คาโลตะโกนบอกหลักจากเฟรินเข้าไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว









หมู่นี้คาโลต้องกินยาลืมเขย่าขวดไม่ก็กินอาหารผิดสำแดงแน่ๆ ทำตัวหวานๆ แสดงอารมณ์เก่งยังไงไม่รุ ไม่ค่อยจะเย็นชาเป็นน้ำแข็งอย่างเมื่อก่อนด้วย  แถมบางทีก็เจ้าเล่ห์จนหน้ากลัว คาโลคนซื่อน่ารักน่าแกล้งหายไปไหนแล้วน้า jdfstkuvihyu57฿๖฿๔๓๘   และเรื่องอีกมักมายระหว่างทั้งสองคนในอดีต





………………………………………………………………………..





นอกบทหน่อยเดียวต่อให้



\"ฉันไม่คิดอย่างนี้แน่ คุรุเอะ เจ้าคาโลไม่เย็นชาก็สบายดีไม่ต้องเสียเวลาละลายน้ำแข็ง\" เฟริน



\"ได้ไงมันผิดอิมเมด ของเขา\" คุรุเอะ



\"เพิ่งจะรู้ตัวหรือไงว่าทำฉันผิดอิมเมดนะ\" เสียงเย็น 0 องศา คาโล



\"ขอโทษจ้า\" ว่าแต่ปากนะ คุรุเอะ



\"ไม่รู้จักสำนึก อยากโดนแช่แข็งหรือไง\" คาโล หน้าตาประมานว่าไม่สบอารมณ์มักมาก



\"ถ้าโดนเรื่องนี้ก็ต้องดองต่อไป ยังมีตัวละครใหม่ๆ ไม่ได้ออก อีกหลาย เธอไม่คิดถึงพวกเขาก็ตามใจ ฮิๆ เราถึอไพ่เหนือกว่า\" คุรุเอะ



\"จบเรื่องระวังโดนฆ่านะ \" เฟริน คิลพูดพร้อมกัน



\"งั้นอีกนาน   ละกว่าจะจบ  55\"คุรุเอะ



\"เด็กมหาลัยเพียนยังงี้ทุกคนปะ\"  คาโล



\"ไม่หรอกมีแต่ยายนี้ละ\" ลูคิ



\"เม่น\" ลอรี่



\"นั้นปากพวกนายเรอะ \"คุรุเอะ



\"เอาน่าใจเย็นๆ เข้าเรื่องเถอะ\" โร



\"อยากถือสาพวกนั้นเลยนะ เธอนะผู้ใหญ่กว่านะ\"โรวี่



\"เห็นกะโร กะโรวี่นะ เข้าเรื่องก็ได้\"



กลับเข้าเรื่องหลังออกมานานรีเรกหน่อย แก้มานานเคร้า( T^T )



..............................................................................................................







\"ชักช้า\" เสียงแรกจากลอเรนซ์ เมื่อเจ้าตัวดีเข้ามาในห้องอาหารและนั่งลงที่โต๊ะแล้ว



\"ขอโทษฮะ\" หน้าตาสาวน้อยสำนึกผิดเต็มที



\"ไม่เป็นไรเหรอ เฟรี่ แต่ คราวหลังอย่าช้าอีกนะ \"



“ฮะ”



“นั่ได้แล้ว” โรเวนกล่าว และมองเฟรินอย่างเอ็นดู







เจ้าตัวดียิ้มหน้าบานเมื่อเห็นว่าทุกคนไม่เอาความ \"งั้น กินละนะฮะ\" ว่าแล้วก็ลงมือฟัดอาหารอย่างรวดเร็ว



\"กินดีๆ ก็ได้เฟรินไม่ต้องรีบ\" โรเวน เตือนด้วยความหวังดี กลัวนักเรียนจะติดคอตายก่อนไปรร



\"อาย เอง ไอ อะ\" เฟรินพูดทั้งที่ข้าวเต็มปาก \"ฮุก ๆ เอ๊ก ๆ \"เสียงสำลัก ข้าวเพราะ พูดทั้งที่ข้าวเต็มปาก



\"เขาเตือนก็ไม่ยอมเชื่อ\" คาโลกล่าวด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย   แต่ก็ยังน้ำให้และยังช่วยตบหลังให้ด้วย



\"ขอบใจคาโล\"  เฟรินกล่าว หลังจากหายดี พร้อมรอยยิ้มหวาน



\"เก็บคำขอบใจไว้ แล้วกินดีๆแทนละกัน\" เสียงเย็นเรียบตอบกลับ



จาก ยิ้มหวานเปลี่ยนเป็นยิ้มยิงฟันแทนแทบจะทันที พร้อมกล่าว \"เออ รู้แล้ว\" แต่ก็แค่ลมปากเพราะเจ้าหล่อนยังคงกินเหมือนเดิมไม่พัฒนา



หลังจากทุกคนทานข้าวเช้าเสร็จ (แน่นอนเฟรินเป็นคนสุดท้ายที่ทานเสร็จ) ก็ช่วยกันเก็บของโดนมีคาโล เฟริน คิล และโรเท่านั้นเพราะพี่ๆที่เป็นอาจารย์ต้องไปก่อนนักเรียน จากนั้นพวกเขาจึงพากันไปรร

















เช้าหน้าประตูรร E.D.S  เต็มไปด้วยนักเรียนที่กำลังมา ร.ร. ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนชายดังนั้นหญิงสาวสวยน่ารักๆ อย่างเฟรินจึงเป็นที่สนใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีหนุ่มที่ไหนกล้าพอจะเข้ามาทักเธอเพราะมีหนุ่มหล่อหน้าตาดีถึงสาม เดินคุ้มกันอยู่ข้าง   สามหนุ่มกันหมาของเฟรินก็เป็นที่สนใจอย่างมากจากบันดาสาวๆส่วนน้อยของร.ร เช่นกัน  แต่ก็ไม่มีใครกล้ามาทักเพราะพวกเธอสวยสู่เฟรินไม่ได้  กลุ้มผู้มาใหม่เลยเดินเข้ารรเงียบๆ พร้อมสายตาจำนวนมากที่พวกเขาไม่สนใจเท่านั้น



\"หวัดดีเฟรีจัง ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ\" เสียงหวานดังเข้ามาเรียกความสนใจพวกเขาจะเป็นใครไม่ได้นอกจากรุ่นพี่ลอรี่คนสวย



\"หวัดดีค่ะ พี่ก็ยังสวยเหมือนเดิมนะค่ะ\" เฟรินตอบยิ้มหวานหน้าแดง ส่วนหนุ่มๆกำลังพยายามกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที



\"พี่เฟริน สวัสดีตอนเช้าฮะ ดีใจจังได้เจอพี่แต่เช้าเชียว สงสัยวันนี้จะโชคดีแน่ๆ \"เสียงใสและวงแขนที่โอบรอบเอวเธอจากด้านหลังของน้องสาวคนสนิทฮิวจ์



\"หวัดดีจ๊ะ ฮิวจ์ \" เฟรินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม รักใคร่เอ็นดู



\"ฮิวจ์ปล่อยเฟรินได้แล้ว\" เสียงเย็นจากคาโล สายตาที่ส่งให้ฉายชัดถึงความไม่พอใจ



\"ไม่ปล่อยแล้วพี่จะทำไม  ผมจะกอด จะหอมพี่สาว พี่มีสิทธิอะไรมาว่า \" พูดจบก็หอมแก้มเฟรินอย่ารักใคร่แบบน้องรักพี่ไปที่ แล้วก็วิ่งนำหน้าเข้ารรไป



\"ผมไปก่อนนะฮะ ไว้เจอกันฮะ\" เสียงตะโกนกลับมาหลังจากเพ่นพ้นระยะอันตราย



\"ไว้เจอกันนะ\" เฟรินตะโกนตอบ



\"แหม ฮิวจ์จังนี่กล้าจังเลยนะ \" ลอรี่เอ่ยชม  อย่างขำๆเข้าใจเรื่องราว



\"ถ้าจะอยากลองดี\" คาโลเปรยกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นหูเจ้าตัวดี



\"เมือกี้นายว่าอะไรนะ\" เฟรินหันมาถามอย่างยังไม่รู้เรื่อง



\"ไม่มีอะไร\" คาโลตัดบท



\"ฮึๆ ไปๆเข้าชั้นเรียนกันเถอะ\" คิลพูดทั้งๆที่กำลังกลั้นหัวเราะกับอาการของเพื่อน



โรเองก็เข้าใจเรื่องราวไม่แพ้คนอื่น ยิ้มออกมาหลังรวบรวมสติไม่หัวเราะได้ แล้วเปรย \" นายนี่บางที่ก็ซื่อจริงๆนะเฟริน\"



\"หมายความว่าไงโร\"เฟรินหันมาถามโรเสียงเขียว



\"เปล่าไม่มีไร\"โรตอบปัด  แล้วเขาก็เดินเข้าไปหาคาโล ตบไหล่แล้วจึงพูดให้ได้ยินเพียงสองคน \"นายอยากไปถือสาเด็กให้มากนักปวดหัวซะปล่าวๆ\"



คาโลหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร



\"งั้นพวกหนูขอไปเข้าห้องก่อนนะค่ะ\" เฟรินกล่าวเสียงเรียบร้อยกับรุ่นพี่ลอเรีย



\" จ้า  พี่เองก็ได้เวลาไปทำหน้าที่สารวัตรนักเรียนแล้วเหมือนกัน \" ลอรี่จังกล่าว



\"ไว้เจอกันนะค่ะ\" เฟรินกล่าวลา



\"จ้า เดินดีๆระวังล้มละ\" ลอรี่จังแซว



\"โธ่ พี่ก็\" หน้าน่ารักพลางมุยลง



\"555  ไว้เจอกันจ้า\" กล่าวจบลอเรียก็เดินแยกไปอีกตรวจตาโรงเรียนอีกทาง







พวกเฟรินเมือพี่ลอรีเดินหายไปจากสายตาแล้วก็พากันเดินตรงไปที่ห้องเรียนของพวกตนโดยไม่มีใครมาทักพวกเขาอีกเลยจนกระทั่งทั้งสี่เข้าไปในชั้นเรียน





\"ไง เฟลิน่าจัง มาเช้าเชียวน้า \" เสียงหวานกับการเรียนชื่อจริงแบบแปลกๆเป็นใครไม่ได้นอกจากไนฟ์เพื่อนคนแรกของทุกคน



\"หวัดดีไนฟ์ อยากมาพูดเลยเธอมาเช้ากว่าฉันอีกนะ\" เฟรินย้อน



\"ฮะๆ ก็แหมบ้านฉันอยู่หากจาก ร.ร. แค่ กิโลเดียวเองนี่ ซ้อนมอไซค์พี่เฟมมาแปบเดียวก็ถึงละ\" พูดอย่างภูมิใจเล็กน้อย



\"เฟมขี้มอไซค์เป็นด้วยเหรอ\" น้ำเสียงไม่ค่อยจะเชื่อจากเฟริน



\"ดูถูกันนี่เฟลิน่าจัง \"เสียงทุ้มดังมาจากข้างหลัง



เฟรินตกใจเลยหันกลับไปมอง และเธอก็ได้พบกับเฟมที่กำลังยิ้มน้อยๆให้กับเธอ เธอรีบคว้าหน้ากากฟาโรห์มาใส่แก้เขินอย่างรวดเร็ว



\" ก็ใครจะไปรู้ว่าคนที่อย่างกับคุณหนูอย่างนายจะขี่มอไซค์เป็นละ\" เฟรินกล่าวกลั่วหัวเราะ



\"ฮะๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่เฟลิโอน่าจัง\" เฟมกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะขันในท่าทางของเฟริน



เฟรินที่อ้ายอยู่แล้วยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีกแต่ก่อนที่จะทันได้กล่าวอะไรออกไปคาโลก็ขัดขึ้น



\"เฟรินเธอจะมานั่งที่ได้หรือยังอาจารย์จะมาแล้วนะ\" เสียงเย็นกว่าธรรมดานิดหน่อย



\"เออ รู้แล้ว\" เฟรินตอบกับ จากนั้นจริงหันไปพูดกับเฟมกะไนฟ์ต่อ \" งั้นฉันไปนั้งที่ก่อนนะ\" กล่าวเสียงหวาน



\"จ้า /ครับ\" ไนฟ์กะเฟมกล่าวพร้อมกัน



เฟรินเดินไปนั้งที่นั้งตัวเองเรียบร้อยพอดีกับอาจารย์โรเวนเข้ามาในห้องพอดี  ชั่วโมงแรกใน ร.ร ใหม่ของพวกเธอจึงเริ่มขึ้น ( ความจริงมีแค่โฮมรูมเท่านั้นละเพราะยังไม่มีการเรียนการสอน)



\"นี่ ลินนี่ เธอว่าไหมอาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่นี่หล่อระเบิดละนะ\" เสียงกระซิบกระทราบจากมุมหนึ่งของห้อง



\"อืม หล่อก็หล่อนะแต่ยังไงก็สู่คุณคาโลของฉันไม่ได้อยู่ดีละ\" ลินนี่ ตอบกับเพื่อนเสียงเบา



\"นั้นแน่ ลินนี่จัง ชอบคุณคาโลละซี\" เพื่อนอีกคนในแก็งค์ลินนี่กล่าว



\"ถ้าใช้แล้วจะทำไมยะ ก็คุณคาโลออกจะเท่ขนาดนั้นนี่\" ลินนี่พูดพลางแอบเหลือบไปมองคาโลตาเป็นมัน



\"ลินนี่ คุณคาโลกะคุณเฟลิโอน่าเป็นแฟนกันนะ\" เพื่อนคนแรกที่ช่วนคุยเตือนด้วยความหวังดี



\"แล้วจะทำไมยะ มีแฟนแล้วแต่ก็เลิกกันได้นี่\" ลินนี่พูดอย่างไม่ใส่ใจเท่าไร แต่ก็หันไปมองเฟรินอย่างมาดร้ายสุดๆ



\"เธอจะแย่งแฟนคุณเฟลิโอน่างั้นเหรอ\" เพื่อนคนที่สองกล่าว อย่างไม่ค่อยจะแน่ใจในพฤติกรรมของเพื่อน



\"ใช่ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะต้องแย่งคุณคาโลมาเป็นของฉันให้ได้\" น้ำเสียงมั่นใจสุดๆ



เพื่อนทั้งสองคนหันหน้ามามองหน้ากันแล้วพากันถอนหายใจอย่างนึกสงสารเพื่อนที่อาการหนักและกำลังจะทำเรื่องไม่ดีสุดๆกะคนอื่น ทั้งสองไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไงเลยเงียบหันไปตั้งใจฟังอาจารย์พูด ทั้งสามเลยไม่ได้คุยกันต่อ











\"วันนี้ครูมีเรื่องจะมาพูดนิดหน่อย ขอให้ทุกคนตั้งใจฟังด้วย\" โรเวนกล่าวหน้าชั้นเรียน



\"เรื่องงานฉลองครบรอบร้อยปีโรงเรียนใช้ไหมค่ะพี่โรเวน\" เฟรินกล่าวเสียงใส



\"ใช่ นั้นคือเรื่องที่เราจะพูดกันวันนี้ เฟลิโอน่า แล้วอีกอย่างนะที่โรงเรียนเธอต้องเรียกฉันว่าอาจารย์โรเวนเข้าใจไหม\"โรเสนกล่าวด้วยน้ำเสียงเอ็นดู



\"ค่ะ\" เฟริน ขานรับคำ



\"งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน ทุกคนคงทราบกันแล้วว่าวันงานพวกเราจะต้องแต่งแฟนซี และก็คงจะทราบจากอาจาย์ใหญ่ว่าทุกห้องต้องมีการออกซุ้มงานร.ร ดังนั้นครูเลยมีเรื่องอยากจะถามทุกคนหน่อยว่าพวกเธออยากจะทำอะไรกันในวันงาน รร\"  โรเวนกล่าว



\"เปิดคาเฟ่ ค่ะ\" ลินนี่เสนอ



\"เปิดเกมเซนเตอร์ดีกว่าฮะ\" เฟมเสนอ



\"เปิดร้านขายของหวาน ค่ะ\" ไนฟ์เสนอ



\"นี่ไนฟ์ทำไมเธอเสนอแข่งกะพี่ละ\"  เฟมหันไปพูดกะน้องสาวเสียงดังพอให้ได้ยินทั้งห้อง



\"ก็ฉันอยากทำร้านขายขนมมีอะไรมะ\" ไนฟ์ย้อน พร้อมทำหน้ากวนบาทาตอบพี่ชาย



คำตอบฉนวนก่อสงครามระหว่างพี่น้อง ทำให้สองพี่น้องทำกำลังจะตีกันในห้องมองหน้ากันเขม่น แต่แล้วก็มีเสียงมาห้ามทัพซะก่อน



\"ออกร้านให้เช่าสัตว์เลี้ยงดีกว่าครับ\" คิลเสนอความคิดของตน ทุกคนที่กำลังสนใจสงครามพี่น้องต่างพากันหันมาสนใจที่คิลทั้งหมด



\"ร้านให้เช่าสัตว์งั้นเหรอน่าสนใจดีนี่ ไม่ซ้ำใครด้วยนะฮะอาจารย์\" หนึ่งในเพื่อนร่วมห้องกล่าวขึ้น



\"นั้นสิค่ะ ต้องไม่มีใครทำแน่เลย\" เสียงสนับสนุนจากเพื่อนอีกคนหนึ่งในห้อง จากนั้นก็ตามด้วยคนอื่นๆในห้องอีกมากมายที่เห็นด้วยกับความคิดคิล



\"งั้นสรุปว่าห้องเราจะทำ เอนนิมอร์ คาเฟ่ให้เช่าคนเช่าสัตว์เลี้ยงได้ 1วันนะ\" โรเวนสรุป



\"ค่ะ/ครัย\" เสียงจากนักเรียนทั้งชั้น



\"โอเค งั้นเรื่องที่จะประชุมก็มีแค่นี้แยกย้ายกันได้  เออ วันงานอย่าลืมเอาสัตว์เลี้ยงของตนมาคนละอย่างน้อย 1ตัวด้วยละ\" โรเวนเตือนก่อนจะเดินออกจากห้องไป











\"คิลนายเสนออยากทำร้านให้เช่าสัตว์แล้วนายจะไปเอาสัตว์ที่ไหนมาให้เขาเช่าหะ\" เฟรินถามอย่างส่งสัย



\"ไม่รู้สิ ไว้เดียวก็ไปหามาเลี้ยงสักตัวแล้วค่อยเอาไปก็ได้นี่หว่า\" คิลตอบแบบไม่คิดอะไรมาก



\"แล้วจะไปหามาจากไหน\"เฟรินยังคงถามต่อ



\"เออน่า เดียวก็รู้ ว่าแต่ไอ้คาโลกะไอ้โรมันไปไหนของมันวะ\" คิลเปลียนเรื่องเมื่อไม่เห็นเพื่อนอีกสองคน



\"ไม่รู้ พอพี่โรเวนออกจากห้องไปก็หายไปเลย\" เฟรินตอบแบบปัดๆ เธอเองก็อยากรู้ไม่แพ้คิลเหมือนกัน



\"เฟรี่จังอยู่ไหม\" เสียงเรียกดังมาจากหน้าห้อง เป็นเสียงของรุ่นพี่เฟรย่า



\"อยู่ค่ะ พี่เฟรย่ามีธุระอะไรกะหนูเหรอค่ะ\" เฟรินกล่าวพร้อมเดิมเข้ามาหารุ่นพี่ที่ตรงประตู



\"มีคนให้พี่มาตามพวกเฟรี่ไปพบนะ\" เฟรย่ากล่าวพร้อมรอยยิ้ม



\"พี่ลอเรียเหรอค่ะ\" เฟรินถามอย่างอยากรู้อยากเห็น



\"ไม่ใช่ยายลอรี่หรอกเป็นคนอื่นนะ คิลด้วยไปกันได้แล้ว\" เฟรย่ากล่าว



\"ผมต้องไปด้วยหรือฮะ\" คิลถามเพื่อนความแน่ใจ



\"ใช่\" เฟรย่ายื่นยัน เสร็จแล้วจึงเดินนำไป



เฟรินกะคิลเดินตามเฟรย่ามาโดยไม่ได้คุยอะไรกันเลยตลอดทางที่มาจะกะทั้งถึงหน้าห้องๆหนึ่ง



\"พวกเธอเขาไปในห้องนี้นะ คาโร กะโร รออยู่ข้างในกับคนที่ให้ฉันมาตามพวกเธอเรียบร้อยแล้ว\" เฟรย่ากล่าว



\"พี่ไม่เข้าไปด้วยหรือค่ะ\" เฟรินถามเมื่อเห็นว่าเฟรย่ากำลังจะเดินไปที่อื่น



เฟรย่ามองรุ่นน้องช่างสงสัยด้วยสายตาเอ็นดู และถูกใจอย่างมาก ก่อนกล่าว \"ไม่ละพี่มีธุระที่จะต้องไปทำต่อ พี่ไปนะ\" กล่าวจบก็เดินจากไปทิ้งคิลกะเฟรินยื่นอยู่กันเพียงรำพัง



\"เข้าไปกันเถอะ\" คิลพูดขึ้น



\"งั้นก็ปะ\" เฟรินกล่าวต่อ



จากนั้นทั้งสองก็พากันเข้าไปพบกับบุคคลที่กล้าใช่คนอย่างรุ่นพี่เฟรย่าให้ไปตามและพาพวกเธอมาพบถึงที่ห้องนี้จนได้









ภายในห้องนัดพบ  ในห้องนั้นเป็นเพียงห้องว่างๆ ที่แสงส่องถึง จะมีก็เพียงแต่โต๊ะทำงานชุดนึงตั้งอยู่กลางห้อง มีคนสามคนอยู่กลางห้องสองคนคือคนที่พวกเธอรู้จักดี คือคาโลกับโร พวกเขายืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะทำงาน  ส่วนอีกคนที่นั่งอยู่ที่ข้างหลังโต๊ะเป็นหญิงสาวที่สวยมาก และดูท่าทางเธอจะฉลาดมากอีกด้วย  เธอมีผิวขาวเนียนราวไข่มุก ตาสีไพรินล้ำลึก ผมสีน้ำผึ้งยาวสลวย รูปร่างบอบบาง  และที่สำคัญเธอกำลังยิ้มหวานให้กับผู้มาใหม่ทั้งสอง



\"ยินดีที่ได้พบนะจ๊ะ ฉันเซเรีย ชาโรร่า เป็นหลานสาวของด๊อกเตอร์ริน และเป็นลูกสาวคนเดียวของผู้อำนวยการโรงเรียนนี้จ๊ะ\"เซเรียแนะนำตัวพร้องรอยยิ้มพราวเสน่ห์



\"ยินดีที่ได้รู้จักฮะ ผม.....\"เฟรินแนะนำตัวบ้างแต่ยังไม่ทันจบก็ถูกเซเรียพูดขัดขึ้น



\"เฟรินจังใช่ไหมจ๊ะ\"



\"ฮะ พี่ทราบได้ไงฮะ\" พูดพร้อมทำหน้าสงสัย



\"ก็บอกไปแล้วไงว่าเป็นหลานน้าริน\" เซเรียกล่าว (ขอบคุณที่เรียกแค่น้าไม่เรียกป้านะ -ริน)



\"งั้นพี่ก็.......รู้เรื่องพวกผมทุกคน......ทั้งหมดเลยใช่ไหมครับ\" คิลกล่าวอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร



\"ใช่จ๊ะ\" เซเรียยอมรับแล้วยิ้มหวานมากขึ้น



\"แล้วพี่มีธุระอะไรจะคุยกับพวกผมหรือครับ\" คาโลพูดขึ้น  



\"..................\" เซเรียไม่ได้กล่าวอะไร เธอเพียงแต่ยิ้มน้อยให้คาโล



\"พี่ไม่คิดจะบอกพวกผมรึครับ\" โรกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ



\"รออีกหน่อย จะไม่ได้เลยรึไงจ๊ะเรา ยังมีแขกที่ยังไม่มาอีก สามคนนะ\" เซเรียกล่าว



\"แขก...ใช่พวกรุ่นพี่รึปล่าวฮะ\" เฟรินทวนและถามขึ้น



\"ใช่จ๊ะ\" เซเรียตอบ









\"ขอโทษทีมาช้า\" โรเวนที่เข้ามาคนแรกกล่าว  และตามติดมาด้วยคู่หูเอล



\"เธอเรียกพวกฉันมาเวลานี้มีธุระอะไรไม่ทราบ\" ลอเรนซ์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็น หน้าตาไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก



\"ใจเย็นๆก่อนสิค่ะอาจารย์ลอรี่\" เซเรียกล่าวทีเล่นทีจริง



\"มีอะไรก็ว่ามาฉันไม่ว่างเล่นกับเธอหลอกนะ\" ลอเรนซ์กล่าว เสียงอารมณ์บูดมากขึ้น



\"ก็ได้ค่ะ คือเรื่องที่จะพูดก็คือเรื่องวันงานครบรอบร้อยปีโรงเรียน ทางเราอย่างให้พวกคุณ\"เซเรียอธิบายน้ำเสียงจริงจัง  แต่อยู่ๆก็เงียบไปเฉย



\"อะไรละ พูดให้จบเซ่\" ลอเรนซ์เริ่มรำคาญเซเรียมากขึ้น



\"คือว่างี้ค่ะ ทางเราอยากจะให้พวกคุณทุกคนเป็นคนเปิดฟอร์(เขียนถูกปะเนีย)เต้นรำนะค่ะ\" เซเรียพูดอย่ารำบากใจเล็กน้อย



\"อะไรนะให้เปิดฟอร์เต้นรำงั้นเหรอ\" เฟรินร้องออกมาด้วยความตกใจ



\"ใช่ค่ะ\"เซเรียยืนยั้นเสียงเรียบ



\"ให้เปิดฟอร์ทั้งชุดบ้านั้นน่ะนะ\" คาโลเสียงดังขึ้นบ้าง



\"ค่ะ\" เซเรียตอบ รอยยิ้มหายไปจากหน้าเธอแล้ว



\"ถามหน่อยได้ไหม เซรี่ เธอใช่ไหมที่เป็นคนเอาชุดพวกนั้นมาให้เรา\" ลูคัสถามขึ้น เสียงเครียด



\"ใช่ค่ะ\" เซเรียยอมรับ หน้าเธอซีดลงเล็กน้อย



“ บ้าชิบ” ลอเรนซ์สบท ส่วนคนอื่นๆ ยืนตัวแข็ง ช็อกไปแล้ว



\"ทำไมทำหยั่งงั้นละเซเรีย\" โรเวนถามเสียงเครียด



\"แล้วมันเหมาะรึเปล่าละค่ะ\" เซเรียถามกลับหน้าตาเฉย



\"...........\" ไม่มีคำตอบจากโรเวน แต่มีเสียงขัดจากคาโลที่ทนไม่ไหวแทน



\"จะเหมาะได้ยังไงเล่า\" คาโลเสียดัง งุดหงิดสุดจะทน



\"เอ้..... ฉันจำได้ว่าชุดที่ฉันส่งให้เธอ  ตอนชั้นเลือกฉันว่าชุดมันเข้ากะเธอมากนะ แล้วก็อีกอย่างนะมันเป็นชุดที่เข้ากะชุดของเฟรินได้อย่างเหมาะสุดๆด้วยในสายตาของฉันนะ\" เซเรียเปรยพร้อมรอยยิ้มที่กลับมาบนใบหน้าแสนสวยของเธออีกครั้ง



ประโยคที่ตอบกลับมาทำให้เจ้าชายน้ำแข็งถึงกลับหน้าขึ้นสีแล้วเงียบไปในทันที



\"แล้วทำไมชุดฉันต้องเป็นกระต่ายด้วยละ\" ลอเรนซ์ถามเสียงอารมณ์เสียขั้นเมค



\"อ้อ ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ชุดมันเขากับชุดของลอเรียก็เท่านั้นละ\" เซเรียตอบเสียงใส



\"หะ แล้วทำไมต้องให้เข้ากับยายนั้นด้วยละ\" ลอเรยซ์ยังคงซักไซ้ไม่เลิก



เซเรีย ยิ้มๆ แล้วตอบออกไป \"ก็ไม่มีอะไรมากเหรอค่ะ แค่คู่เต้นรำของอาจารย์วันงานคือลอเรียก็เท่านั้นละค่ะ\"



\"โถ่ เว้ย  ให้มันได้งี้สิน่า\" ลอเรนซ์สบทอีกรอบ



\"ใจเย็นๆ น้า ลอรี่ แค่เต้นรำไม่ถึงกะตายสักหน่อย\" ลูคัส ยิ้มกล่าวปลอบเพื่อน



\"เงียบไปเลย ลูคัส ถ้ายังไม่อยาก...\"ลอเรนซ์พูดพร้อมยกมือขึ้นมาทำท่าปาดคอตัวเอง







\"แสดงว่าเธอจำคู่ไว้ให้แล้วสินะ\" โรเวนถามขึ้น



\"ใช่ค่ะ\" เซเรียตอบเรียบๆอีกครั้ง



\"พอจะบอกได้ไหมฮะว่าพวกผมต้องเต้นคู่กะใครบ้าง\"เฟรินถามขึ้น



\"แหม ไม่ต้องบอกคู่เธอก็คาโลนั้นละจ๊ะ\" เซเรียแซว เป็นผลทำให้หน้าเฟรินขึ้นสีเรืองๆ



\"แล้วพวกผมละฮะ\" คิลถามขึ้น



\"ความลับจ๊ะ\" เซเรียตอบ



\"บอกตอนนี้ไม่ได้หรือครับ\" โรถามบ้าง



\"ไม่ได้จ๊ะ วันงานพวกเธอจะรู้เองละ\"เซเรียกล่าว พร้อมยิ้มหวานให้โร



\"มีเรื่องจะบอกแค่นี้ใช่มะ\" ลอเรนซ์ถามเสียงดุ



\"ค่ะ มีแค่นี้ ค่ะ เชิญทุกคนตามสบายได้แล้วค่ะ\" เซเรียตอบ



หลังจากสิ้นคำพูดของเซเรียทุกคนก็กล่าวคำลาเธอพร้อมกันและพากันออกจากห้องนั้นและแยกย้ายกันไปทำหน้าทีของตนเองต่อ พวกพี่ๆ ไปสอนต่อ ส่วนพวกน้องๆก็ไปช่วยกีนเตรียมกิจกรรมของอาทิตย์หน้ากัน