หัวขโมยแห่งบารามอส ภาคลุยนอกหนังสือ

ลำดับตอนที่ #15 : เรื่องกลุ้ม + ขนมทำพิษ+ อาจารย์คนใหม่

\"วันนี้อากาศดีว่าไหมคาส\" ลูคัสกล่าว นัยน์ตาสีนิลเหม่อมองออกไปนอกหน้าตาห้องพยาบาล





ลูคัสเป็นไรไปอีกละเนี้ย



\"วันนี้ไม่ไปอยู่กับอาจารย์ลอเรนซ์รึครับอาจารย์ \"  เด็กหนุ่มผู้ช่วยถามขณะยกแก้วช้าขึ้นมาจิบ



\"ไม่ละ \" คำตอบที่ทำให้คนกำลังจะดื่มชาลดแก้วลงและหันไปมองคนตอบอย่างสนใจ



ถ้าจะป่วยหนัก



\"ทำไมละครับ หรือว่าห่วงงาน  ไม่ต้องห่วงหรอกครับผมดูแลคนเดียวได้\" เด็กหนุ่มกล่าวด้วยเสียงมั่นใจเต็มที่



รีบไปหาลอรี่สุดที่รักไป



\"ไม่ใช่เรื่องนั้นหร๊อก \" ลูคัสตอบทั้งๆที่ยังเหม่อมองออกไปข้างนอก





\"งั้นเรื่องอะไรละครับที่ทำให้คนอารมณ์ดีเป็นนิทอย่างอาจารย์ถึงขั้นนั่งซึม\" คำถามที่ส่งเรียกความสนใจกลับมาจากคนถูกถาม นัยน์ตาสีนิลสบกับตาสีเงินอย่างประเมินความคิด ถอนหายใจยาวก่อนกล่าว



\"จะเรื่องอะไร ก็เรื่องฉันถูกลอร์รี่ทิ้งแล้วนะสิ\" น้ำเสียงแฝงไปด้วยความน้อยใจคนถูกกล่าวถึง



สม  เฮ้ยไม่ได้นะ  อย่าเพิ่งท้อเดะ   มองคนถูกทิ้งตาโตตกใจ  ก่อนกล่าวต่อเสียงขบขันอย่างไม่เชื่อในหูตัวเอง



\"ถูกทิ้ง  อาจารย์คิดได้ไงครับว่าอาจารย์ถูกทิ้ง\"



\"ฉันถูกทิ้งจริงๆ  เดียวนี้ลอร์รี่วันๆก็อยู่กับลอร์รี่จัง\" ลูคัสเปรย แล้วก็ถอนหายใจยาวอีกครั้งก่อนกลับไปเหม่อมองต่อ





แค่เขายุ่งมั้ง เลยไม่มีเวลาให้



แล้วคิดได้ไงว่าไอ้ลอรี่มันลงเสน่ห์ลอเรนซ์   ประสาท   คิดแล้วก็ถอนใจ





\" อาจารย์จะคิดยั่งไงก็แล้วแต่นะครับ แต่ผมว่าอาจารย์ไปถามจากปากของอาจารย์ลอเรนซ์หรือไม่ก็ไอ้ลอร์รี่จะดีกว่ามานั่งกลุ้มคนเดียวนะครับ\" คาสกล่าวเตือน เขายกชาขึ้นดื่ม ก่อนกล่าวต่อ



\"เดียวผมดูแลห้องพยาบาลให้ไม่ต้องห่วงครับ\" กล่าวเสร็จก็ยิบแก้วช้าที่ดื่มหมดเดินไปล้าง



อย่าเพิ่งยอมแพ้นะโว้ย  ขี้เกียจหาของเล่นใหม่







ลูคัสมองตามคาสที่เดินออกจากห้องพยายาลไปล้างแก้ว  ความคิดมากมายกำลังวนเวียนอยู่ในหัว





จะดีจริงหรือปล่าวถ้าจะเข้าไปถาม



ถ้าเกิดลอร์รี่กับลอร์รี่จังชอบกันจริงๆเราจะเป็นไงละ



และถ้าลอร์รี่บอกว่าเขาอยากใช่เวลาส่วนใหญ่กับลอร์รี่จังโดยไม่ต้องไม่เขาอยูใกล้ๆอีกละ



แล้วถ้าลอร์รี่บอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกเดียวลอร์รี่จังจะโกรธเอา



เขาควรทำไง  ควรจะไปตัดไฟแต่ต้น หรือแค่ยืนมองอยู่ตรงนี้เงียบๆแล้วดูทั้งคู่มีความสุขดี









ขณะที่ลูคัสกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง  เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นเรียกสติเขากลับคืนมา



\"อาจารย์ลูคัสค่ะ\" เด็กสาวนัยน์ตาสีกาแฟกำลังจองมองมาที่เขาอย่างสนใจ



\"หวัดดี ลิสซี่มีเป็นอะไรมาห้องพยาบาลแต่เช้าเชียว\"



\"อาจารย์เป็นไรหรือปล่าวค่ะ  \" อลิสถามเสียงเป็นห่วง



\"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงลิสซี่\"  ลูคัสตอบยิ้มๆ



\"งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ\" อลิสกล่าว ก่อนที่จะหันหลังเดินออกจากห้องพยาบาล แต่เธอก็ยังไมวายเหลียวหลังมามองลูคัสอีกครั้ง พร้อมคำถาม



\"แน่ใจนะค่ะว่าไม่เป็นไร\"



\"จ้า ไม่ต้องห่วงนะ ไปเรียนได้แล้วไป\" ลูคัสกล่าวพร้อมโบกมือให้อลิส  อลิสเดินออกจากห้องไปพร้อมความเงียบที่กลับมาอีกครั้ง





ลูคัสกลับไปอยู่กับความคิดของตัวเองอีกครั้ง   คาสกลับมาที่ห้องพยาบาลเขาเห็นอาจารย์ที่ตอนนี้สนิทกันเหมือนเพื่อนมากว่า (ขอเล่นชิ้นโปรด)ยังจมอยู่กับความคิด เขาเลยไม่คิดที่จะกวน เขาหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาอ่านต่อแต่ก็ต้องสะดุ้งตัวโหย้งเมื่ออยู่อาจารย์คนเดินลุกพรวดอย่างตัดสินใจอะไรได้



\"ฝากห้องด้วยนะคาส\"  ลูคัสกล่าวแล้ววิ่งออกไปโดยไม่สนใจคำตอบของอีกฝ่าย



ตัดสินใจได้ซะที



คาสสรุปให้ตัวเอง ตอนนี้ห้องพยาบาลแห่งนี้กลายมาเป็นของเขาอีกครั้ง











ลูคัสออกวิ่งอย่างเต็มฝีเท้าเขา รีบตรงไปที่ห้องทำงานของลอเรนซ์ที่อยู่ไม่ไกลโดยไม่หยุดทักทายนักเรียนที่สวนทางแม้แต่คนเดียว แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงหน้าห้องของลอเรนซ์เขาก็วิ่งไปชนกับคนๆหนึ่งที่ยืนคิดอะไรซักอย่างหน้าห้องทำงานของโรเวนที่อยู่ทัดจากห้องของลอเรนซ์ไม่ไกล



\"ขอโทษครับผมรีบไปหน่อย\"   ลูคัสกล่าว ก่อนจะตั้งท่าวิ่งต่อ



\"จะรีบไปไหนลูคิจัง\" เสียงหวานทักขึ้น ทำให้เขาต้องหันกลับมามองต้นเสียง



หญิงสาวผมดำสนิท สั้นซอยประมาณบ่า ใส่แววกรอบเงินในชุดกราวสีขาว ยิ้มหวานมาให้อย่างเป็นมิตร ก่อนกล่าวต่อ \"ดีจังที่ได้เจอลูคิที่นี่\"



\"มีธุระอะไรกลับผมครับดร.ริน\" นัยน์ตาสีนิลฉายแววสงสัยไม่ไว้ใจการกระทำของคนตรงหน้าเท่าไร



\"มีของจะให้ คือว่าเมื่อว่านทำขนมแล้วก็เลยทำฝากทุกคนด้วยนะ\" สิ้นคำพูดก็แย้มรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆที่มุมปาก



\"ขอบคุณครับ แต่เอาไปฝากไว้กะคาสก่อนได้ไหมครับคือตอนนี้ผมรีบ\"



\"จะไปหาลอรี่เหรอจ๊ะ\" เสียงใส่เอ่ยอย่างรู้ทัน



\"ครับ\"



\"ดีงั้นก็ฝากไปให้ลอร์รี่ด้วยนะ ถุงสีขาวของลอร์รี่ ถุงสีเงิงของลูคินะจ๊ะ\"   นัยน์ตาหลังแว่นระริกดีใจอย่างปิดไม่อยู่



\"ครับ\" ลูคัสตอบแล้วรับถุงขนมทั้งสองมาไว้ในมือ



\"เออ อีกอย่างนะ ห้ามกินสลับถุงเด็ดขาด ไม่งั้นไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น\"  รินเตือน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยิ่งชัดขึ้น



\"ครับ\" กล่าวจบลูคัสก็มุ่งหน้าสู่ห้องทำงานลอเรนซ์ต่อ





รินมองตามลูคัส พร้อมๆกับความคิดหนึ่งในสมองอันชานฉลาดของเธอ  

ฮิๆ จะกินถุงไหนผลก็ออกมาเหมือนกันละลูคิ ขอให้โชคดีและสนุกกับอนาคตที่จะมาถึงนะจ๊ะ

เมื่อลูคัสเข้าไปในห้องทำงานลอเรนซ์ที่อยู่ไม่ไกลแล้ว เธอจึงก้าวเข้าห้องโรเวน ด้วยร้อยยิ้มและความคิดที่ว่า





ถึงตาหนูโรเวนแล้ว





\"ไง ลอรี่ทำอะไรอยู่\"  ลูคัสทักขึ้นเมื่อปิดประตูห้องทำงานให้เรียบร้อยแล้ว



ตึกๆๆ ตึกๆๆ ติดสอ ประมาณ 5-6 แท่งที่แต่เดิม เสียบอยู่ในกระป๋องบนโต๊ะทำงาน แต่ตอนนี้มันกลับไปปักอยู่ที่วอเปเปอร์ห้องแทบเรียบร้อย





\"บอกกี่ครังว่าอย่าเรียกฉันด้วยชื่อแบบนั้น\" เสียงทุ้มดุๆ พร้อมนัยน์ตาสีอเมทิสที่แต่เดิมจดจออยู่กับงานแต่ตอนนี้กลับมองตรงมาที่ผู้มาใหม่อย่างหงุดหงิด





\"ขอโทษลอรี่\" ผู้มาใหม่เอ่ยด้วยเสียงอารมณ์ดีเช่นทุกครั้ง



ตึกๆๆ ติกๆๆ เสียงวัตถุหัวแหลมไปปักกับผนังอีกครั้งแต่คราวนี้เป็นปากกา



\"มีธุระอะไรก็ว่ามาฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนาน งานฉันเยอะไม่ได้อยู่สบายๆอย่างนาย\" เสียงหงุดหงิดมากขึ้น



\"ดร. ริน ให้เอาขนมมาฝาก\"  พูดพร้อมโชว์ ถุงขนมในมือให้คนตรงหน้าดู



ลอเรนซ์มองถุงขนมในมือลูคัสอย่างไม่ค่อยจะไว้ใจมันเท่าไรแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร



\"ของลอรี่ถุงสีขาว ดร.รินบอกมา\"  ลูคัสยังกล่าวต่อ



\" ทำไม ต้องกำหนดด้วยว่าของฉันหรือของนาย\" ลอเรนซ์ถามขึ้นอย่างชักไม่ไว้ใจไอ้ขนมนั้นมากขึ้น



\"ไม่รู้\" คำตอบสั้นง่าย แต่ทำให้คนฟังอยากฆ่าคนตอบขึ้นมาทันได



\"ฉันจะกินถุงสีเงิน\" ลอเรนซ์เอ่ย พร้อมกับลุกไปคว้าเอาถุงขนมสีเงินมาถือไว้และเปิดมันออกทันที่  



ขนมที่อยู่ในนั้นเป็นคุ๊กกี่ชิ้นพอดีคำ อยู่ชินเดียว   เมื่อเห็นอย่างงั้นเขาเลยยิบมันใสปากโดยไม่ฟังเสียงห้ามของลูคัสแม้แต่น้อย



\"อืมใช้ได้นี่\" ลอเรนซ์กล่าวชมหลังกลืนมันลงท้องเรียบร้อยแล้ว



ลูคัสที่ห้ามคนดื้อไม่ทันได้แต่สายหัวก่อนจะเปิดขนม อีกถุงที่อยู่ในมือกินมั่ง ของในถุงมันไม่ต่างอะไรกับอีกถุงที่เพิ่งถูกแย้งไปเลย  เขาจึงได้แต่สายหัวเบาๆ  กลับความคิดที่ว่าเขาไม่น่าไปเชื่อคำพูดของรินซังเลย\" เมื่อกลืนขนมลงท้องแล้ว เขาก็เห็นด้วยกับเพื่อนสนิทว่าถึงแม้มันจะมีชิ้นเดียวแต่ก็อร่อยมาก



\"นายแค่จะเอาขนมมาให้ฉันเท่านั้นนะรึลูคัส\" ลอเรนซ์กล่าวเมื่อเห็นว่าลูคัสนั้งลงตรงหน้าและเริ่มจะจิบชา



\"ปล่าว\" ลูคัสตอบก่อนที่จะยกชาขึ้นจิบ



\"แล้วนายมีธุระอะไร\" ลอเรนซ์ถามเสียงหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง



แต่ไม่ทันทีลูคัสจะตอบกลับไปประตูห้องทำงานของลอเรนซ์ก็เปิดออกอีกครั้ง โรเวนเขามาในห้องพร้อมถุงขนมสีแดง



\"มีเรื่องอะไรโรเวน\" น้ำเสียงบงบอกความหงุดหงิดมาขึ้น



\"ไม่มีอะไรแค่เอาขนมมาให้\" โรเวนกล่าว เสียงเรียบ



\"ใครให้มา\" ลูคัสถามขึ้นบ้าง



\"ดร.ริน\" คำตอบที่ทำให้คนสองคนที่เพิ่งกลืนขนมของตัวเองไปชักสีหน้าสงสัย



\"ทำไม่ไม่กินเอง” ลูคัสยังคงถามต่อ





\"ไม่มีอะไร แค่ช่วงนี้ฉันเบื่อขนมหวาน\"



คำตอบที่ผู้ฟังรู้ได้ทันที่ว่าคนผู้ได้รับของขวัญเป็นขนมหวานบ่อยแค่ไหน





\"ขอบใจ\" ลอเรนซ์กล่าว แล้วรับเอาขนม มาเปิดกินซึ่งมันก็ไม่ได้ต่างจากชิ้นที่เพิ่งกินเขาไปตะกี่ คือมันอร่อยมาก



\"มีอะไรอีกไหม\" ลอเรนซ์ถามขึ้นหลังจากกลืนขนมพร้อมดื่มชาตามเสร็จ



\"ไม่มีไรแล้ว\"โรเวนตอบเสียงเรียบ



\"นายละลูคัส\" เสียงหงุดหงิดส่งมาให้ตัวกวนหมายเลขหนึ่งประจำตัว



\"ไม่มีอะไรแล้วจ๊ะลอร์รี่\" ลูคัสตอบเสียงหวาน



\"ไม่มีอะไรกันแล้วใช่มะ งั้นฉันจะทำงานต่อ\" เสียงทุ้มกล่าวเป็นนัยๆว่าไล่



\"ไปนะขอตัว\" โรเวนกล่าวก่อนเดินออกจากห้อง



\"ฉันไปก่อนนะลอรี่แล้วจะมาใหม่\" พูดจบก็รีบวิ่งออกจากห้องพร้อมปิดประตูห้องให้เรียบร้อย  





เลยไม่ได้ถามเลย ไม่เป็นไรไว้กลับบ้านไม่ก็พรุ่งนี้ค่อยถามก็ได้



คิดได้เช่นนั้นลูคัสเลยเดินกลับห้องทำงานตัวเองไป















\"ว๊ากกกกกกกกกกกกก\"ทำไม่ฉันกลายเป็นอย่างงี้ไปไดละเนี้ย\" เสียงหวานดังลั้นห้องของอาจารย์ประจำฝ่ายปกครอง



ที่หน้ากระจก ห้องน้ำประมาณสอง นาที ก่อน คนที่ประจำจะตื่นก่อนเพราะมีหน้าที่ไปปลุกเพื่อนซี้จอบตื่นสาย  เดินงวยเงีย ไปเขาห้องน้ำ ล้างหน้าแปลงฟันปกติเหมือนเคย แต่แล้ว  เมื่อเห็นเงาตัวเองในกระจก  ก็ถึงกับอึ้ง  ค้าง



เงาที่ฉายชัดบนกระจก เป็นเงาของหญิงสาววัยประมาณ 20 ผมสีทองยาวสรวยถึงกลางหลัง นัยน์ตาสีอเมทิสแสนสวยคู่กลมโตกำลังเบิกกว้างอย่างตกใจ



\"ทะๆทำไม่ฉันถึงมาอยู่ในร่างของลอร์รี่ได้ละ แถมยังเป็นลอร์รี่ในร่างผู้หญิงอีกต่างหาก\"  เสียงหวานกล่าวอย่างสั่นๆกลับตัวเอง



\"แล้วตัวฉันละ\"



เมื่อนึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งออกจากห้อง ตรงไปที่ห้องข้างๆที่เป็นของอาจารย์ประจำห้องพยาบาล



หญิงสาวเปิดประตูและตรงไปที่เตียงที่ทุกวันเธอจะต้องตื่นไปเขาห้องน้ำเตรียมตัวจากนั้นจะได้ไปปลุกเจ้าเพื่อนขี้เซาที่นอนตื่นเองไม่เป็น แต่วันนี้ร่างกายอันแข็งแรงของเขากำลังหลับสนิทอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น



\"ลอรี่ๆ ตื่นสิๆ ตื่น  ตื่นได้แล้วเร็วๆด้วยมีเรื่องเกิดขึ้นแล้ว\" เสียงหวานเรียกพร้อมเขย่าปลุกคนตื่นยาก



\"เรื่องอะไรของนายแต่เช้าฮะลูคัส\" ชายหนุ่มลืมตามาพูดกลับนาฬิกาปลุกประจำตัว ก่อนที่จะช๊อกค้าง



\"ทะๆทำไมนายกลายเป็นงั้นไปได้ละลูคัส\" เมื่อรวบรวมสติได้จึงถามกลับไป แต่ไม่วายกระพริบตาปริบ  ตบหน้าตัวเองเพื่อยืนยันว่าตอนนี้ไม่ใช่ฝัน



\"นายไปดูหน้านายในกระจกก่อนปะ แล้วค่อยมาพูดกัน\" เสียงหวานไล่ชายหนุ่มที่ไม่ยอมลุกจากเตียงแม้จะตื้นแล้วก็ตามให้ไปดูหน้าตัวเองในกระจก



\"อ๊ากกกกกกกกกก ทำไมฉันกลายเป็นแกไปได้ละลูคัส\"



\"ไม่รู้แต่เดียวคงจะได้รู้ นายอาบน้ำไป ฉันก็จะไปอาบของฉันบ้าง เดียวเจอกันข้างล่าง\" เสียงหวานสั่งก่อนเดินกลับห้องตัวเองไปอาบน้ำ ซึ่งความจริงไปห้องไอ้คนที่กำลังอาบน้ำในห้องเธออยู่



เมื่อทั้งคู่ทำธุระตอนเช้าของตัวเองเสร็จก็พากันลงมาที่ห้องอาหารเช้า เหมือนทุกวัน  แต่แล้วเรื่องที่ทำให้ตกใจก็เกิดขึ้นอีก เมื่อทั้งสองนั่งลงที่เก้าอี้ขอตัวเอง เสียงทุ้มที่ปกติจะเย็นชาสนิททักขึ้น



\"พี่สองคนก็ได้กินขนมของดร.รินเหรอฮะ\"



น้ำเสียงที่ปกติจะเรียบสนิทของเจ้าชายน้ำแข็งแต่วันนี้กับกลั่วมาพร้อมเสียงขบขัน



\"เฟรี่ใช่ไหมที่พูด\" เสียงหวาน ทักขึ้นเมื่อมองไปทางรุ่นน้องผมเงิน



\"ฮะ\" เด็กหนุ่มตอบก่อนยิ้มกว้าง



\"นายจะเงียบได้รึยังเฟริน\" เสียงหวานแต่ดุ พร้อมนัยน์ตาสีน้ำตาลดุๆถูกส่งมาให้ชายหนุ่มคนนั้งข้างที่เอาแต่พูดไม่หยุดตั้งแต่เข้ามาในห้องอาหาร











\"งั้นก็มีแค่พี่ลอเรนซ์ พี่ลูคัส เฟริน และคาโลเท่านั้นที่โดน วางยา \"  เสียงสรุปดังมาจากโรที่นั้งฟังทั้ง 4คุยกัน หลังทุกคนกินข้าวเช้าเสร็จและมารวมกันที่ห้องนั่งเล่นครบทุกคน



\"นายไม่ได้กินขนมที่ดร.รินเอามาให้เหรอโร \" เสียงทุ้มจากเจ้าตัวยุ่งในร่างเจ้าชายน้ำแข็ง



\"กิน ดร.ให้มาถุงใหญ่ ให้แบ่งกะคิลและเพื่อนในห้อง แถมยังบอกอีกว่าให้กินให้หมดก่อนพวกนายจะกลับมา\"โรตอบ



\"ใช้อร่อยมาด้วย ทุกคนชมกันใหญ่เลย\" คิลเสริม



\"แสดงว่าไม่ได้มีแค่พวกฉันสี่คนที่จะโดนว่างยาแต่มีโรเวนอีกคน แต่โรเวนไม่ได้กินเลยไม่เป็นไร\" ลูคัสในร่างหญิงสาวของลอเรนซ์สรุป



\"ขนมของเฟรินกับคาโล ลูคัสกับลอเรนซ์ทำให้สลับร่าง ส่วนของฉันฉันไม่ได้กินแต่ให้ลอเรนซ์กิน  ลอเรนซ์กลายเป็นผู้หญิง ก็แสดงว่าของฉันเป็นยา...\" เสียงเปรยของโรเวนหยุดไปเฉยๆ พร้อมกับใบหน้าที่ซีดลงทันที่ที่นึกถึงผลทำจะเกิดกับตัวเองถ้ากินขนมชิ้นนั้นไป



\"ของพี่โรเวนก็เป็นยาเปลี่ยนเพศสินะฮะ เสียดายจังไม่ได้เห็นพี่โรเวนในร่างหญิง\"  เสียงเจือความขบขันดังจากปากคนพูดน้อยที่ตอนนี้พูดไม่หยุด  ทำให้หญิงสาวคนนั่งข้างๆต้องรีบส่งนัยน์ตาดุๆมาปราม   ก่อนจะหันไปโค้งหัวขออภัยรุ่นพี่ที่เกือบต้งอกลายเป็นผู้หญิง  ส่วนคนถูกเสียดายเมื่อได้ฟังคำแม่หัวดีก็ถึงกับสะดุ่งและหน้าซีดมากกว่าเก่า













\"แล้วงี้จะไปโรงเรียนยังไงเนีย\" คิลเอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นว่าทุกคนพากันเงียบได้ได้สักพัก



\"ก็ไปทั้งอย่างงี้ละ เรื่องของลอเรนซ์เดียวฉันจะบอกให้ดร.รินไปคุยกัยอาจารย์ใหญ่เองส่วนเรื่องของเฟรินกับคาโล ก็แสดงละครไม่ไห้เพื่อนจับได้ก็เป็นพอ\" โรเวนเสนอความคิดเห็น  ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง จะมีก็แต่คาโลในคราบเจ้าตัวยุ่งที่ชัดสีหน้าไม่สบายใจอย่างมาก



\"คิลนายต้องช่วยฉันดูเฟรินอย่างให้คลาดสายตา และอย่าให้มันเอาร่างฉันไปทำอะไรแปลกเขาละ\" เสียงใสแต่ทรงอำนาจดังจากปากคนไม่เคยถือตัว



\"อันนี้ฉันคงช่วยได้เท่าที่จะช่วยได้ละคาโล   นายก็รู้จะจับคนอย่างเฟรินมานั่งเรียบร้อยสัก 5นาทีมันยากแค่ไหน\" คิลกล่าว  น้ำเสียงขบขันกับอาการของเพื่อนสนิท แกมเห็นใจ



\"ไม่ต้องห่วงคาโลฉันไม่ทำให้ร่างนายต้องเสียชื่อแน่ มีแต่จะทำให้ยิ่งดัง\" เฟรินกล่าวพร้อมหัวเราะออกมาก คิล และโร ก็ร่วมหัวเราะตามไปด้วยจะมีก็แต่ นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ส่งสายตาดุสุดๆมาให้นัยน์ตาฟ้าเท่านั้น



\"ฉันจะช่วยดูเฟรินให้อีกคนไม่ต้องห่วงน่าคาโล\" โรกล่าว ยิ้มๆเจ้าเลห์นิดๆที่มุมปาก





\"เอาเด็กๆไปรร กันได้แล้วสายแล้ว\" เสียงหวานใจดี จากลูคัส  เตือน ทำให้พวกเขาทั้งสี่ลุกจากที่นั้งไปเอากระเป้าของตัวเองและ เดินทางไปเจอกับโชคชะตาที่กำลังรอพวกเขาอยู่













\"สวัสดี ตอนเช้า วันนี้ครูมีเรื่องมาแจ้งให้ทุกคนได้ทราบกันสองเรื่อง\"  เสียงทรงอำนาจของอาจารย์ใหญ่ดังชัดเจนในการประชุดเช้าของนักเรียน ซึ่งปกติแล้วจะไม่ค่อยได้เจอท่านในการประชุมนอกจากมีเรื่องสำคัญจริงๆ



\"เรื่องแรกที่ต้องบอกให้ทุกคนรู้ก็คือ อาจารย์ลอเรนซ์ติดธุระสำคัญไม่สามารถมาทำงานได้สักระยะ แต่ทุกคนไม่ต้องตกใจไปเรามีคนมาทำงานแทนจนกว่าอาจารย์ลอเรนซ์จะสามารถกลับมาทำงานได้   ขอเชิญอาจารย์ ลอเรน่า แนะนำตัวหน่อยครับ



\"สวัสดี ค่ะดินฉันชื่อลอเรน่าเป็นน้องสาวฝาแฝดของพี่ลอเรนซ์  ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ\" หญิงสาวแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มหวานที่คงหาไม่เจอบนใบหน้าพี่ชายฝาแฝดเป็นแน่ในความคิดของหลายคน



\"อาจารย์มีแฟนยังครับ\"



\"ทานอะไรค่ะถึงผิวสวย\"



\" อาจารย์อายุเท่าไรครับ\"



\"ผมอาจารย์สวยจังเลยค่ะ\"



และอีกหลายคำถามที่นักเรียนหลายคนในที่ประชุมพยายามแย่งกันถามอาจารย์คนสวยที่ได้แต่ยิ้มน้อยๆไม่กล่าวอะไรตอบกลับไป



\"เงียบๆกันหน่อยได้ไหม\"



เสียงทุ้มจากคนไม่เคยขาดรอยยิ้ม แต่ตอนนี้หน้ากับบึ่งตึงขนาดหนักดังมาจากที่นั่งของเหล่าอาจารย์  ลูคัสกลายเป็นเป้าสายตาของนักเรียนทั้งห้องประชุดด้วยเหตุผลที่ว่าใครไปทำให้คนอย่าลูคัสกลายเป็นลอเรนซ์สองไปได้  ทั้งห้องพากันเงียบสนิทก่อนที่จะตกลงใจกันลงความเห็นว่า



สงสัยอาจารย์ลูคัสจะหึงที่พวกเราไปยุ่งกับแฟนเขา





\"เอาละเมื่อเงียบกันแล้วเรื่องที่สองที่ครูจะแจ้งให้ทราบก็คือ นักเรียนปีสองจะมีการไปเข้าค่ายทัศนะศึกษากันในอาทิตย์ที่จะถึงนี้ขอให้ทุกคนเตรียมตัวไว้ด้วย ส่วนเรื่องสถามที่อาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอจะเป็นคนไปแจ้งให้ทราบที่หลัง  เลิกประชุมกลับห้องเรียนได้\"



เมื่อได้ยินคำประกาศเลิกประชุมจากปากอาจารย์ใหญ่ที่เดินออกจากห้องประชุมเป็นคนแรกนักเรียนก็พากันทะยอยออกจากห้องประชุมกับห้องของตัวเอง คาโล เฟริน คิล และโร เดินมากับสองพี่น้องตระกูลบาคาเอล เพื่อกลับห้อง สองเอส













\"วันนี้คาโลกับเฟลิน่าจังดูแปลกๆนะ\" ไนฟ์เอ่ยขึ้นขณะเดินร่วมกลุ่มมากับทุกคน



\"ใช่วันนี้ไม่สบายรึปล่าวครับเฟลิน่าจัง\" เฟมถามขึ้นพลางยกมือมาแตะหน้าผากเฟรินวัดไข้



\"ตัวก็ไม่ร้อนนี้  เป็นอะไรรึปล่าวครับ\" ชายหนุ่มยังคงถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย



\" ไม่เป็นไร \" เสียงใสของคนถูกกล่าวหาว่าไม่สบายตอบออกมาอย่างเย็นชาผิดปกติ รอยยิ้มที่ไม่เคยหายไม่ปรากฏ มีแต่ความไรอารมณ์บนใบหน้าสวยใส



\" เฟรินมันสบายดีไม่เป็นไรหรอกน่า เข้าห้องกันเถอะ\" เสียงทุ้มของอีกคนที่ถูกเพื่อนคิดว่าถ้าจะกินอะไรแปลกๆเข้าไป เพราะตั้งแต่เจอกันเมื่อเช้านอกจากมันจะพูดมากผิดปกติแล้ว ยังยิ้มแย้มหน้าระรื่น  ทั้งที่ปกติออกจะเย็นชาเป็นตุ๊กตาหิมะเดินได้





วันทั้งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว  เวลาร่วงเข้ามาจนถึงใกล้เลิกเรียนแล้ว   สองสีพี่น้องยังคงอดสงสัยไม่ได้กลับอาการเปลียนไปของเพื่องสองคน คนหนึ่งที่เคยยิ้มแย้มหน้ารัก  สดใส ร่าเริง ซุกซน กลับ เฉยชา  สงบ เงียบขรึม   เป็นคนละคน ถึงแม้มันจะทำให้ใบหน้างามๆ ดูมีเสน่ห์น่าค้นหาไปอีกแบบก็ตามที่  กับอีกคนที่เคยเป็น คนเย็นชา  และดูมีอำนาจจนไม่อาจมีใครกล้าเข้าใกล้ กลับกายเป็นคน  ร่าเริงยิ้มแย้ม เป็นมิตร เป็นสุภาพบุรุษ ถึงแม้จะเจ้าชู้ไปหน่อยก็ตาม   แต่อีกสิ่งที่ทำให้สองสีพี่น้องตระกูลคาบาเอลยังสงสัยไม่แพ้กันก็คือเพื่อนซี้ของเพื่อนทั้งสองดูจะไม่ตื่นตกใจกับอาการของสองคนนั้น หรือแม้แต่คนรอบๆข้างที่ไม่สนใจกลับการเปลี่ยนแปลงแถมยอมรับเอาง่ายๆสักงั้นยิ่งทำให้สองพี่น้องยิ่งปวดหัวหนัก



ความคิดที่ทำให้สองคนปิดปากเก็บงำต่อไปไม่ได้ จนต้องลากคู่กรณีทั้งสองร่วมทั้งเพื่อนที่น่าจะรู้สาเหตุมาถามที่ดาดฟ้าโรงเรียนเพื่อที่จะได้หาปวดหัวสักทีจึงเริ่มขึ้น





\"เฟลิน่าจังวันนี้เธอเป็นอะไรของเธอกันแน่\" เสียงใส นัยน์ตาจริงจัง  ถึงส่งมาจากแฝดผู้น้อง



\"เปล่า\" คำตอบเรียบง่ายสั้นๆยังดังมาจากปากคนเคยพูดมาก



\"คาโลนายมีอะไรจะอธิบายไหม\" ไนฟ์หันไปทักอีกคนที่ท่าทางจะพูดง่ายกว่า



ชายหนุ่มกระตุกรอยยิ้มกว้าง สายหัวน้อยๆ  แล้วกล่าว \" เฟรินบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรจริงๆ เชื่อเถอะนะ ไนฟ์\" นัยน์ตาสีฟ้าสวยระริอย่างร่าเริง  การกระทำที่ยิ่งทำให้สองที่ไม่รู้เรื่องยิ่งสงสัยหนัก



\"พวกนายจะบอกเราได้ไหม โร คิล \" พี่ชายฝาแฝดดูจะหมดอารมณ์เล่นมากกว่าน้องสาว



นัยน์ตาสีเขียวของโร มองทอดมาที่สองพี่น้องอย่างถูกใจกับคำถาม  ในคณะที่คิลเกาหัวรำบากใจที่จะให้คำตอบ ก่อนที่คิลหรือคนอื่นจะพูดออกไป นายรอบรู้ก็ได้เอ่ยขึ้น



\"ถ้านายสัญญาว่าจะไม่บอกใครฉันจะเล่าให้ฟัง\"



สองพี่น้องมองหน้ากัน ก่อนจะหันมาทางคนพูดพร้อมพยักหน้าให้คำตอบ



\"ดี งั้นฟัง .....\"















เมื่อสองพี่น้องได้รับทราบถึงการกระทำสุดพิสดารของดร.จอมเพียน ก็ถึงกับปะวาระณาตัวลงไปเป็นผ้าเช็ดพื้น หัวเราะกันแทบตาย



\"อึกๆ ผู้หญิงตรงหน้านี้คือคาโลจริงๆหรือค่ะ\" ไนฟ์กล่าวพรางเอามือปราดน้ำตาออก



\"ใช่ \" เสียงตอบหวานเย็นกับหน้าตาเรียบสนิทของเจ้าหญิงหิมะ



\"โอ้ อย่างงี้สาวสวยในร.ร. มีหวังเสร็จเฟลิน่า เอ้ย ไม่ใช่ คาโลหมดแน่ \" เฟม พูดขึ้นมาลอยๆแต่ก็สามารถที่จะเรียกในตาสีน้ำตาลดุๆจากหญิง สาว กับแววระริกถูกใจได้จากนัยน์ตาสีฟ้า





\"เป็นความคิดที่ดี นี่เฟม\" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างถูกใจ



\"หยุดเลยเฟริน นายอย่างแม้แต่จะคิดเอาร่างฉันไปทำอะไรพันธ์นั้นเด็ดขาด\" คิวเรียวสวยผูกเขาเป็นโบ



\"ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยคาโล นายมีแต่จะได้กำไรละไม่ว่า\"  คนช่างยั่วยังคงยั่วพร้อมรอยยิ้มพราวเสน่ห์



\"เอาละๆพอก่อนเถอะ โรงเรียนก็เลิกนานแล้วแถมนี้ก็จะมืดแล้วด้วยยังไงวันนี้ก็แยกย้ายกันก่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่\" คิลเอ่ยขัดขึ้นเมื่อสังเกตุได้ว่าอีกสักเดียวคงมีสงครามน้ำลายระหว่าง เจ้าหญิงหิมะ และเจ้าชายจอมกระล่อนเป็นแน่



\"งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะทุกคน \" ไนฟ์กล่าวก่อนจะแยกตัวไปกับพี่ชายอีกทาง



\" เจอกันพรุ่งนี้บาย \" เสียงทุ้ม พร้อมรอยยิ้มที่ทำให้สาวๆแถวนั้นแทบละลาย เรียกให้สาวสวยคนข้างๆสงสายตามีปรามแทบจะทันที่



\"งั้นเราก็กลับกันเถอะนะ เฟริน\" ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับรวบมือบางของหญิงสาวมากุมอย่างถือสิทธิ์ ผลที่ได้ทำให้สาวๆแถวนั้นพากันสงสายตาอาคาด ริษยามาให้หญิงสาวที่ถูกล่างเกินกันเป็นแถว









\"กลับมาทั้งอย่างงี้เลยเหรอเฟรี่\" ลูคัสทักขึ้นเมื่อเห็นผู้มาใหม่ระว่างทางเดินในบ้าน



\"ทั้งอย่างงี้หมายความว่าไงพี่\" เสียงใสทักอย่างงง



\" ก็มือนั้นไง\" คนเป็นรุ่นพี่บอกพร้อมพยักหน้าไปที่มือที่จับกันอยู่



\"อ๋อ กลัว ไอ้หนุ่มหน้าไหนมายุ่งกะคาโลนะครับ นายนี่ยิ่งไม่ค่อยจะระวังตัวหยู่ด้วย\" เฟรินกล่าวพร้อมลอยยิ้มระเรื่อย สวนคาโลหันหน้าไปถะลึงตาดุๆสงให้พร้อมหน้าที่ขึ้นเรืองสี



\"หวงมาเพราะเราไปทำเจ้าชู้ไว้เยอะระสิท่า\" โรที่เดินเข้ามาพร้อมกันแซวขึ้นเมื่อเดินผ่านทั้งสองคนเพื่อตรงกลับห้อง



\"นายหมายความว่าไง โร\" คำกระเซ้าที่เฟรินอดไม่ได้ที่จะตะโกนถาม



\"ปล่าว แต่ถ้าอยากรู้ก็คิดเองละกัน\"



\"อะไรของมัน\" เฟรินยังคงเปรยงงกลับตัวเอง



\"จะอะไรก็ช่างเถอะบ่อยมือสักที่จะได้ไหม\" คาโลที่โดนจับมือแน่นกล่าวขึ้น หน้าของเจ้าหล่อนขึ้นสีแดงมากว่าตอนแรกดูท่าเจ้าหล่อยจะเข้าใจความหมายของโร



\"อะ ขอโทษ\" เฟรินกล่าวจบก็ทำท่าจะปล่อยมือ แต่แล้วกับกระตุกแขนดึงสาวน้อยเข้ามากอดและหอมแก้มก่อนปล่อย



\".....\" สาวน้อยหน้าแดง จนพูดไม่ออกได้ จึงได้แต่รีบวิ่งเข้าห้องตัวเองแทน



\"ทำยังงันได้ไงเฟรี่ ตอนนี่ คาลี่เป็นผู้หญิงนะ หัดให้เกียรติมัง\" ลูคัสที่ยืนมองเอ่ยตำหนิพร้อมสายหัวปรงๆการกระทำของรุ่นน้อง



\"เพราะเป็นมันผมถึงกล้าทำไงครับ\" เฟรินตอบอย่างมั่นใจและนักแน่น และก็ขอตัวกลับห้องตัวเองมั่ง



ลูคัสในร่างของหญิงสาวนามลอเรน่า จึงได้แต่มองอย่างเอ็นดูก่อนที่จะตรงกลับไปห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็นให้ทุกคน