ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เรื่องวุ่นตอนเช้าของแต่ละ คน \"เรื่องของกาเซ่กะเฮิบจัง\"
\"อืมมมม ....เฮิบจังจ้า... \"เสียงละเมอจากชายหนุ่มผมยาวสีกาแฟใส่นมถูกปล่อยสะหยาน เขากำลังหลับอย่างฝันหวานแม้ว่านี้จะเจ็ดโมงกว่าแล้วก็ตาม
\"นี่นายโตป่านนี้แล้วยังละเมออีกเราะเนี้ย ตื่นได้แล้วเว้ยไอ้กาแฟขี้เซา ตื่นๆตื่นดิ โธ่-เว้ยทำไมคนหน้าตาหล่อเลิศอย่างฉันต้องมาเสียเวลาอันมีค่ากับการต้องมาปลุกนายด้วยเนีย ตื่นสักทีดิ \"
บนยาวเหยียด แต่คนที่ยังนอนอยู่ก็ไม่สนใจที่จะตื่นมาฟังเลย ทำให้คนปลุกหมดความอดทนยกอวัยวะส่วนล่างสุดของล่างกายขึ้นมายันไอ้คนนอนไม่ยอมตื่นลงไปนอนต่อที่พื้นแทน
\"โอ้ย เรียกดีๆก็ได้นี่น่าเฮิบจัง \"กาเซ่ตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงโอดครวน มือของเขาลูบเอวตัวเองตรงที่ถูกเพื่อนยัน
\"คนหน้าตาดีผู้แสนดีอย่างฉันเสียเวลามามากแล้วกับการปลุกนายทุกเช้าเอสเพรสโซ่\" จีนัส กล่าวด้วยเสียงอันเรียบสนิท บอกอารมณ์ที่บูดสนิท
\"โธ่เฮิบจังเย็นช้าไปแล้วน้า\"กาเซ่ทำเสียงอ้อนๆ
\"นายอยากจะทำให้คนเพรียบพร้อมอย่างฉันเสียเวลาไปมากกว่านี่หรือไงเอสเพรสโซ่ \" เสียงเฮียมพร้อมนัยน์ตาดุๆจากบุรุษตาสีเขียวอ่อน
\"จ้าๆ ไปอาบน้ำเดียวนี้ละจ้า \" กาเซ่กล่าวแล้วเขาก็วิ่งแจ้นเขาห้องน้ำไปในทันที
\"เอสเพรสโซ่นายเกือบทำให้เทวดาอย่างฉันมาสาย \" เสียงเย็น พร้อมตาสีเขียวที่เย็นยิ่งกว่าทำให้คนฟังเสียวสันหลังไปหมด
ทำไมเช้านี้ เฮิบจัง เย็นชามากกว่าเก่าละเนีย แล้วเราไปทำอะไรให้โกรธตั้งแต่เมื่อไรละ
ความคิดสั้นๆที่พุดในหัวของอาจารย์กาเซ่ ทีทำให้หน้าที่น่ารักนั้นหงอเป็นลูกหมาตกน้ำได้เลย
\"แต่เราก็มาทันเวลานี่เฮิบจัง \" กาเซ่พูดอย่างปอดๆ
\"นั้นสินะ ดีที่มาทัน ไม่งั้นเป็นไงก็รู้ใช่ไหม ถ้านายทำให้คนหล่อเริดอย่างฉันมาสายนะ เอสเพรสโซ่\" เสียงทุ้มที่ฟังหวานนิดๆที่เจ้าของคำพูดตั้งใจทำ แต่คนฟังกำสยองไปทั้งตัว
\"เรารีบไปที่ห้องดีกว่าไหมเฮิบจัง \" กาเซ่เปลี่ยนเรื่องในทันที เขาไม่อยากหวาดกลัวเพื่อนข้างกายไปมากกว่านี้แล้ว
ไม่มีคำตอบจากคู่สนทนา มีเพียงการพักยักหน้า 1 ที แล้วการเดินนำไปไม่รอของ จีนัส ความงุนงง ยังเกิดกับกาเซ่ ว่าเขาไปทำอะไรให้จีนัสโกรธ เรื่องตื่นสาย กินข้าวช้า หรือเรื่องอื่นละ
โอ้ยเยอะไปหมด เรื่องไหนเนีย ปวดหัว ช่างเหาะเดียวก็คงจะหายโกรธเองละ ไปเตรียมการสอนดีกว่า กาเซ่เลิกสนใจที่จะคิดต่อให้จบ แล้วจึงรีบเดินตามเฮิบจังไป
\"ขออนุญาตครับอาจารย์\" เสียงทุ้มนุ่ม สดใส จากเด็กหนุ่มปีสามห้องเอ ผิวขาวซีด ตัดกับนัยน์ตาสีทับทิมมีประกาย ร่าเริงสดใส หน้าตาจัดว่าหล่อที่เดียว รูปร่างสูง สมส่วน กับผมที่สีชาตัดสั้นระต้นคอที่ยุ่งเหยิงตลอดเวลาแม้จะหวีแล้วก็ตามที
\"มีธุระอะไร ชาร์ลวิล ดอร์จ \"เสียงเรียบจากเจ้าของห้องผู้หลงตัวเองอย่างสุดๆ
\"เชิญนั่งก่อน ชาร์ลจัง กินขนมมะ\" เสียงใจดีจากอาจารย์กาแฟนม
ชาร์ลสะดุ้งเล็กน้อยกับการเรียกเต๊มยศของอาจารย์คนแรก แต่ก็เบาใจขึ้นหน่อยกับคำพูดของอาจารย์อีกคน เขายิ้มน้อยๆออกมาแล้วกล่าว
\"ขอบคุณครับ แต่ไม่ต้องหรอกครับ อาจารย์ ผมมีเรื่องจะมาถามนิดหน่อยเกียวกับนักเรียนใหม่ ปี 2ที่มาเข้าชมรมเรานะครับ\"
\"อืม เรื่องของพวกเฟรี่นะ เหรอ\" กาเซ่ถามพรางจิบน้ำชาไปด้วย
\"ครับ\" ชาร์ลตอบ
\"มีผุ้ชาย สาม หญิง หนึ่ง \" จีนัสกล่าวอย่างเรียบๆ
\"พวกเขาอยู่ห้องไหนเหรอครับอาจารย์ คือผมมีเรื่องจะคุยกับพวกเขาสักหน่อย\" ชาร์ถามต่อ
\"นายรู้ไหม เฮิบจัง ฉันไม่รู้อะ\" กาเซ่หันไปคุยกับจีนัส
\"นายคิดว่าคนน่าตาดีเริดอย่างฉันจะไร้สมองอย่างนายรึไง เอสเพรสโซ่\" จีนัสกล่าวเสียงเข้ม เปรยนัยน์ตาเข้มมามอง
\"จ้าๆ รู้ว่านายน่าตาดี ตกลงแล้วพวกเฟรี่จังอยู่ห้องไหนละ\" กาเซ่ถามต่ออย่างยอมแพ้
\"ห้องสองเอส โรเวนเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา\" จีนัสตอบเสียงเรียบ แล้วยกแก้วช้าขึ้นมาจิบต่อ
\"ทราบแล้วใช่ไหมจ๊ะ ชาร์ลจัง มีอะไรอีกไหม\" กาเซหันมาคุยกับนักเรียนอย่างเป็นกันเอง
\"ไม่มีแล้วครับ ขอบคุณมากครับอาจารย์กาเซ่ อาจารย์จีนัส ผมขอตัวก่อนนะครับ\" กล่าวจบชาร์ลก็เดินออกจากห้องของสองหนุ่มเครื่องดืมไปตามหน้ากลุ่มนักเรียนเข้าใหม่
\"นายว่าชาร์ลจังจะตามหาพวกเฟรี่จังไปทำไม\" กาเซ่ถามขึ้นเมื่อเหลือกันอยู่สองคนในห้องชมรมวิทย์
\"ไม่รู้\" จีนัสตอบเพียงสั้นๆไม่สนใจ
\"เฮิบจัง เช้านี้เป็นไรไปอะ ทำไมเย็นชาใส่ กาเซ่จังเลยละ\" กาเซพูดด้วยเสียงที่ฟังแล้วน่าสงสารเล็กๆ
จีนัสยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนกล่าว
\"ฮึ นายน่าจะรู้ดีนะ ไม่น่าถาม \"
\"งั้นขอโทษ เลิกเย็นช้าได้แล้วเฮิบจัง \" กาเซพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดอย่างเด็มที่
\"ได้เวลาทำงานละ นายคงไม่อยากทำให้อาจารย์สุดเท่คนนี้ไปทำงานสายหรอกนะเอสเพรสโซ่\" จีนัสกล่าวเสียงเย็น แล้วลุกเดินออกจากห้องชมรมไปในทันที
เฮิบจังโกรธมาก แสดงว่าเรื่องต้องใหญ่มากแน่ๆ แต่เราไปทำอะไรให้อะ จำไม่เห็นได้เลย ความคิดที่ทำให้กาเซ่จมลงไปในห่วงคิด
\"นี่นายจะงี้--เง้า ไม่ไปทำงานรึไง\" จีนัสที่เดินออกไปแล้ว วนกับมาเรียก
\"จ้าๆๆ ไปแล้วจ้า \" รับคำเสร็จกาเซ่ก็รีบเดินตามจีนัสไปที่ตึกของปี สอง พวกเขามีงาน ห้องข้างๆ กัน เลยไปพร้อมกัน
\"นี่นายโตป่านนี้แล้วยังละเมออีกเราะเนี้ย ตื่นได้แล้วเว้ยไอ้กาแฟขี้เซา ตื่นๆตื่นดิ โธ่-เว้ยทำไมคนหน้าตาหล่อเลิศอย่างฉันต้องมาเสียเวลาอันมีค่ากับการต้องมาปลุกนายด้วยเนีย ตื่นสักทีดิ \"
บนยาวเหยียด แต่คนที่ยังนอนอยู่ก็ไม่สนใจที่จะตื่นมาฟังเลย ทำให้คนปลุกหมดความอดทนยกอวัยวะส่วนล่างสุดของล่างกายขึ้นมายันไอ้คนนอนไม่ยอมตื่นลงไปนอนต่อที่พื้นแทน
\"โอ้ย เรียกดีๆก็ได้นี่น่าเฮิบจัง \"กาเซ่ตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงโอดครวน มือของเขาลูบเอวตัวเองตรงที่ถูกเพื่อนยัน
\"คนหน้าตาดีผู้แสนดีอย่างฉันเสียเวลามามากแล้วกับการปลุกนายทุกเช้าเอสเพรสโซ่\" จีนัส กล่าวด้วยเสียงอันเรียบสนิท บอกอารมณ์ที่บูดสนิท
\"โธ่เฮิบจังเย็นช้าไปแล้วน้า\"กาเซ่ทำเสียงอ้อนๆ
\"นายอยากจะทำให้คนเพรียบพร้อมอย่างฉันเสียเวลาไปมากกว่านี่หรือไงเอสเพรสโซ่ \" เสียงเฮียมพร้อมนัยน์ตาดุๆจากบุรุษตาสีเขียวอ่อน
\"จ้าๆ ไปอาบน้ำเดียวนี้ละจ้า \" กาเซ่กล่าวแล้วเขาก็วิ่งแจ้นเขาห้องน้ำไปในทันที
\"เอสเพรสโซ่นายเกือบทำให้เทวดาอย่างฉันมาสาย \" เสียงเย็น พร้อมตาสีเขียวที่เย็นยิ่งกว่าทำให้คนฟังเสียวสันหลังไปหมด
ทำไมเช้านี้ เฮิบจัง เย็นชามากกว่าเก่าละเนีย แล้วเราไปทำอะไรให้โกรธตั้งแต่เมื่อไรละ
ความคิดสั้นๆที่พุดในหัวของอาจารย์กาเซ่ ทีทำให้หน้าที่น่ารักนั้นหงอเป็นลูกหมาตกน้ำได้เลย
\"แต่เราก็มาทันเวลานี่เฮิบจัง \" กาเซ่พูดอย่างปอดๆ
\"นั้นสินะ ดีที่มาทัน ไม่งั้นเป็นไงก็รู้ใช่ไหม ถ้านายทำให้คนหล่อเริดอย่างฉันมาสายนะ เอสเพรสโซ่\" เสียงทุ้มที่ฟังหวานนิดๆที่เจ้าของคำพูดตั้งใจทำ แต่คนฟังกำสยองไปทั้งตัว
\"เรารีบไปที่ห้องดีกว่าไหมเฮิบจัง \" กาเซ่เปลี่ยนเรื่องในทันที เขาไม่อยากหวาดกลัวเพื่อนข้างกายไปมากกว่านี้แล้ว
ไม่มีคำตอบจากคู่สนทนา มีเพียงการพักยักหน้า 1 ที แล้วการเดินนำไปไม่รอของ จีนัส ความงุนงง ยังเกิดกับกาเซ่ ว่าเขาไปทำอะไรให้จีนัสโกรธ เรื่องตื่นสาย กินข้าวช้า หรือเรื่องอื่นละ
โอ้ยเยอะไปหมด เรื่องไหนเนีย ปวดหัว ช่างเหาะเดียวก็คงจะหายโกรธเองละ ไปเตรียมการสอนดีกว่า กาเซ่เลิกสนใจที่จะคิดต่อให้จบ แล้วจึงรีบเดินตามเฮิบจังไป
\"ขออนุญาตครับอาจารย์\" เสียงทุ้มนุ่ม สดใส จากเด็กหนุ่มปีสามห้องเอ ผิวขาวซีด ตัดกับนัยน์ตาสีทับทิมมีประกาย ร่าเริงสดใส หน้าตาจัดว่าหล่อที่เดียว รูปร่างสูง สมส่วน กับผมที่สีชาตัดสั้นระต้นคอที่ยุ่งเหยิงตลอดเวลาแม้จะหวีแล้วก็ตามที
\"มีธุระอะไร ชาร์ลวิล ดอร์จ \"เสียงเรียบจากเจ้าของห้องผู้หลงตัวเองอย่างสุดๆ
\"เชิญนั่งก่อน ชาร์ลจัง กินขนมมะ\" เสียงใจดีจากอาจารย์กาแฟนม
ชาร์ลสะดุ้งเล็กน้อยกับการเรียกเต๊มยศของอาจารย์คนแรก แต่ก็เบาใจขึ้นหน่อยกับคำพูดของอาจารย์อีกคน เขายิ้มน้อยๆออกมาแล้วกล่าว
\"ขอบคุณครับ แต่ไม่ต้องหรอกครับ อาจารย์ ผมมีเรื่องจะมาถามนิดหน่อยเกียวกับนักเรียนใหม่ ปี 2ที่มาเข้าชมรมเรานะครับ\"
\"อืม เรื่องของพวกเฟรี่นะ เหรอ\" กาเซ่ถามพรางจิบน้ำชาไปด้วย
\"ครับ\" ชาร์ลตอบ
\"มีผุ้ชาย สาม หญิง หนึ่ง \" จีนัสกล่าวอย่างเรียบๆ
\"พวกเขาอยู่ห้องไหนเหรอครับอาจารย์ คือผมมีเรื่องจะคุยกับพวกเขาสักหน่อย\" ชาร์ถามต่อ
\"นายรู้ไหม เฮิบจัง ฉันไม่รู้อะ\" กาเซ่หันไปคุยกับจีนัส
\"นายคิดว่าคนน่าตาดีเริดอย่างฉันจะไร้สมองอย่างนายรึไง เอสเพรสโซ่\" จีนัสกล่าวเสียงเข้ม เปรยนัยน์ตาเข้มมามอง
\"จ้าๆ รู้ว่านายน่าตาดี ตกลงแล้วพวกเฟรี่จังอยู่ห้องไหนละ\" กาเซ่ถามต่ออย่างยอมแพ้
\"ห้องสองเอส โรเวนเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา\" จีนัสตอบเสียงเรียบ แล้วยกแก้วช้าขึ้นมาจิบต่อ
\"ทราบแล้วใช่ไหมจ๊ะ ชาร์ลจัง มีอะไรอีกไหม\" กาเซหันมาคุยกับนักเรียนอย่างเป็นกันเอง
\"ไม่มีแล้วครับ ขอบคุณมากครับอาจารย์กาเซ่ อาจารย์จีนัส ผมขอตัวก่อนนะครับ\" กล่าวจบชาร์ลก็เดินออกจากห้องของสองหนุ่มเครื่องดืมไปตามหน้ากลุ่มนักเรียนเข้าใหม่
\"นายว่าชาร์ลจังจะตามหาพวกเฟรี่จังไปทำไม\" กาเซ่ถามขึ้นเมื่อเหลือกันอยู่สองคนในห้องชมรมวิทย์
\"ไม่รู้\" จีนัสตอบเพียงสั้นๆไม่สนใจ
\"เฮิบจัง เช้านี้เป็นไรไปอะ ทำไมเย็นชาใส่ กาเซ่จังเลยละ\" กาเซพูดด้วยเสียงที่ฟังแล้วน่าสงสารเล็กๆ
จีนัสยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนกล่าว
\"ฮึ นายน่าจะรู้ดีนะ ไม่น่าถาม \"
\"งั้นขอโทษ เลิกเย็นช้าได้แล้วเฮิบจัง \" กาเซพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดอย่างเด็มที่
\"ได้เวลาทำงานละ นายคงไม่อยากทำให้อาจารย์สุดเท่คนนี้ไปทำงานสายหรอกนะเอสเพรสโซ่\" จีนัสกล่าวเสียงเย็น แล้วลุกเดินออกจากห้องชมรมไปในทันที
เฮิบจังโกรธมาก แสดงว่าเรื่องต้องใหญ่มากแน่ๆ แต่เราไปทำอะไรให้อะ จำไม่เห็นได้เลย ความคิดที่ทำให้กาเซ่จมลงไปในห่วงคิด
\"นี่นายจะงี้--เง้า ไม่ไปทำงานรึไง\" จีนัสที่เดินออกไปแล้ว วนกับมาเรียก
\"จ้าๆๆ ไปแล้วจ้า \" รับคำเสร็จกาเซ่ก็รีบเดินตามจีนัสไปที่ตึกของปี สอง พวกเขามีงาน ห้องข้างๆ กัน เลยไปพร้อมกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น