ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เรื่องวุ่นตอนเช้าของแต่ละ คน \"เรื่องของคาส\"
\"อืม เช้านี้ช่างสดใส่ซะจริง \" นัยน์ตาสีเงินมองออกไปนอกหน้าต่างห้องนอนของตนในตอนเช้า ตอนนี้ผมยาวสีดำยังคงถูกปล่อยสยาย
\" คาส ตื่นหรือยังลูก \"เสียงแม่คนสวยของเขาเรียกจากหน้าห้องนอน
\"ตื่นแล้วฮะ เดียวผมตามลงไปฮะ\" คาสตอบ พร้อมๆกับบิดตัวไล่ความปวดเมื่อย
\"รีบหน่อยนะจ๊ะ เดียวกุ้งทอดของโปรดลูกจะเย็นซะก่อน\" แม่กล่าวก่อนเดินลงบันได้ กลับไปที่ห้องครัว
\"ครับ\" คาสส่งเสียงรับ
จากนั้นเขาก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วรีบตรงลงไปที่ห้องครัวด้วยความหวังที่ว่ากุ้งทอดของโปรดคงยังไม่เย็นซะก่อน
หลังจากอเร็ดอร่อยกับข้าวเช้าพร้อมกุ้งทอดของโปรดเสร็จก็ถึงเวลาที่ต้องไปโรงเรียน
\"แม่ครับ ของเงิน \" คาสเรียกแม่ที่กำลังง่วยอยู่กับการเก็บกวาดห้องครัว
\"อยู่บนหลังตู้เย็น\" แม่ตอบ
\"ขอบคุณฮะ ผมไปร.ร.นะ ฮะ\" คาสบอกแม่ก่อนไปร.ร.
\"จ้าไปดีมาดีลูก\" แม่เอ่ยตอบ เสียงหวาน แม้กำลังยุ่งอยู่ก็ตาม
\"หวัดดีตอนเช้า คาซี่ \" เสียงเรียกชื่อแบบไม่ธรรมดาคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอาจารย์ที่เข้ามาช่วยงาน อาจารย์ลูคัส
\"สวัสดีครับ มาเช้าจังนะครับอาจารย์\" คาสทักทายอย่างเป็นกันเอง พร้อมรอยยิ้มหวานๆ
\"จะไม่ให้มาแต่เช้าได้ไงละ ในเมื่อถ้าต้องมาทำงานพร้อมอาจารย์ฝ่ายปกครอง \"ลูคัสบ่นออกมาเรียบๆ แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากผู้ช่วยได้ไม่น้อยทีเดียว
\"แล้วไม่ไปอยู่กับอาจารย์ลอเรนซ์รึครับ\" คาสถามพร้อมรอยยิ้มกว้างแบบเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจสักเท่าไร
\"ไม่ละ ไม่อยากไปกวน เดียวจะหัวโนซะปล่าวๆ เออรับชาสักแก้วไหมคาสซี่\" ลูคัสทั้งตอบทั้งถามในคราวเดียวและจัดการยื่นแก้วช้าให้เสร็จศัพย์
คาสหน้าหุบไปนิดเมื่อแผนส่งลูคัสไปขึ้นเขียงให้ลอเรนซ์ไม่ได้ผล แต่มันก็เพียงชั่วครู่ ดังนั้นไม่นานเมื่อแผนการใหม่เข้ามาในสมองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็กลับมาดังเดิม
\"ขอบคุณครับ \"คาสรับแก้วชามา เขาจิบเข้าไปอึกหนึ่ง แล้วก็เริ่มแผนการใหม่ \" เมื่อเช้าผมเจอกับลอเรีย หล่อนบอกว่าวันนี้อาจารย์ลอเรนซ์วันนี้อารมดีเป็นพิเศษสงสัยกินยาผิดขวด\" คาสเปรยเสียงเรียบ \"
ความจริงเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องที่เมคขึ้นมา เช้านี้เจอยายลอรี่ซะที่ไหน ถ้าหลอกลูคัสได้สำเร็จท่าจะมัน
ความคิดนี้ต้องเก็บเงียบ แล้วงัดเอาหน้ากากแมวเหมียวมาสวม บังรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เผยแต่ใบหน้าใส่ซื่อเท่านั้น
ลูคัสมีสีหน้านิ่งคิดนิดนึง กับคำพูดที่คาสกล่าว ก่อนเอ่ยออกมาบ้าง
\"นั้นสิ ไม่รู้เป็นไงวันนี้ลอรี่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ\"
หา เรื่องที่พูดเป็นความจริง รึเนีย โอ้ ก๊อด เรานี่เดาเม่นชะมัด แต่ถ้าลอเรนซ์อารมณ์ดี ลูคัสก็ไม่โดนขึ้นเขียงนะดิ เอาไงดีหว่า ชั่งแหะ ส่งไปให้เจอกับลอเรนซ์ก่อนแล้วเดียวก็คงมีเรื่องสนุกๆเองละ ประโยคที่ได้ยินทำให้เขาถึงกระเปิกตาโต อย่างตกใจ ก่อนที่จะยิ้มออกมาเมื่อคิดแผนใหม่ได้ แล้วจึงยกชาขึ้นมาจิบอีกครั้ง
\"เมื่ออาจารย์ลอเรนซ์อารมณ์ดีแบบแปลกๆ แล้วทำไมอาจารย์ไม่ยอมไปดูแลละเพื่อว่าอาจาย์ลอเรนซ์เกิดป่วยขึ้นมาจะได้สงหมอทัน\" คาสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วน่าเชื่อถือเป็นอย่างยิ่ง
\"อืมนั้นสินะ\" แล้วก็นิ่งคิดก่อนที่จะกล่าว \" งั้นฉันไปดูลอรี่แปบเดียวมา ฝากดูแลห้องพยาบาลด้วยละ\" กล่าวจบลูคัสก็เดินออกจากห้องพยาบาลไป
\"ฮะๆ ข้อให้รอดตาย โชคดีกลับมานะครับอาจารย์\" คาสคิด เพราะเขารู้ดีว่าถึงแม้คนอย่างลอเรนซ์ตอนนี้จะอารมณ์ดีแต่เมื่อไรที่มีลูคัสอยู่ใกล้ๆ จะอารมณ์บ่อจอยขึ้นมาทันทีเลย
.........................................................
\"ขอโทษครับ อาจารย์อยู่ไหมครับเพื่อนผมไม่สบาย\" เสียงใสแต่ทุ้มนิดๆ ดังมาจากหน้าห้องพยาบาล คาสเลยตรงไปเปิดประตูให้กับเจ้าของเสียง
หน้าห้องไม่ได้มีเพียง คนสองคน คือคนป่วยกับเพื่อนที่มาส่ง แต่มี คนถึงสาม คือคนป่วย และสองคนที่กำลังหิ้วปีเพื่อนที่ป่วยคนละข้าง
ทั้งสามเป็นคนที่คาสและนักเรียนทั้งโรงเรียนรู้จักเป็นอย่างดี เพราะพวกเขาเป็นนักดนตรีที่ได้รับความนิยมอย่างมากในร.ร. คนแรกที่อยู่ทางขวาคือนายเอิร์นส์ โพรทิสตา ด้วยหน้าตาที่ติดจะสวย สวมแว่นไม่มีกรอบ ผมสีขาวยาวเหนือบ่าเล็กน้อย ตาสีฟ้าเทอร์ควอ แต่เมื่อถอดแว่นออกเวลาเล่นกลองบนเวทีจะกลายเป็นสีเขียวอไพริน (เขียวอ่อน) คนที่สองที่อยู่ทางซ้ายของคนป่วยคือนายวิตเทเกอร์ โพรทิสตา หนุ่มที่มีหน้าตาสวยปนเท่ ผมสีเงินปิดใบหน้าซีกซ้ายเอาไว้อย่างเจตนาเพราะเอาไว้บังสีตาที่ไม่เหมือนกัน ตาขวาสีน้ำเงินอมิธิสต์ ตาซ้ายสีม่วงแซฟไฟส์ ส่วนคนป่วยคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายโคปแลนด์ โพรทิสตา หนุ่มหล่อสุดเท่ ผมสีฟ้า ตาสีคริสตัลใส ทีพอตาโดนสีอะไรเขาก็จะสท้อนแสงสวยงาม ทั้งตอนนี้ถึงจะป่วยจนไม่มีแรงก็ยังหล่อไม่สร่าง
\"เข้ามาก่อนสิทั้งสามคน\" คาลเอ่ยหลังจากจ่องหน้าดนตรีประจำวง \'มิราเคิลเมจิค\'อยู่ได้สักพัก
\"ขอบคุณครับ\" เอิร์นส์กล่าวออกมาด้วยเสียงนุ่มที่ฟังดูสุภาพมากๆ
\"พาคนป่วยไปนอนตรง นั้น ตอนนี้อาจารย์ไม่อยู่เดียวฉันจะดูอาการให้ ว่าแต่ ไปทำอะไรมาถึงหมดสภาพอย่างงี้นี่\" คาสถามไปเรื่องๆขณะเตรียมประหลอดวัดไข้ และเครื่องฟังเสียงหัวใจ
\"มันไปเทียวกลางคืน แล้วกับมาไม่ทันหอปิดเลยต้องนอนตากน้ำค้างนอกหอนะครับ\" วิตเทเกอร์เป็นผู้ตอบแทนคนป่วย
\"อืม อย่างนี้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีเนีย\" คาสกล่าว ขณะลงมือตรวจอาการให้โคปแลนด์
\"อาการเป็นไงมั้งครับ\" เอิร์นส์ ถามเหมือเห็นว่าคาสตรวจอาการให้โคปแลนด์เรียบร้อยแล้ว
\"ก็เป็นหวัด แล้วก็มีไข้นิดหน่อย กินยานอนสักสองสามวันก็หาย\" คาสาตอบเสียงเรียบ เขากำลังจะไปจ่ายยาให้กับโคปแลนด์
\"สองสามวัน ยังงี้ก็แย่ดิมีแสดงสดตั้งแต่พรุ่งนี้ซะด้วยจะทำไงดีละทีเนีย\" วิตเทเกอร์กล่าวด้วยเสียงที่เป็นกังวนอยู่มาก
\"เออ รุ่นพี่พอจะมียาที่ทำให้หายได้ภายในวันนี้ไหมฮะพวกพี่ต้องแสดงในงานวันพรุ่งนี้ด้วยนะครับ\" เอิร์นส์ถามคาสด้วยเสียงที่เป็นกังวนไม่แพ้กัน
\"มันก็มีนะนะ แต่มันขมมาก มันเป็นยาต้มแต่เพื่อนเธอจะยอมกินรึ\" คาสเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง ซึ่งพวกรุ่นน้องที่มัวแต่ห่วงเพื่อนไม่ทันได้สักเกต
\"ไม่เป็นไรหรอกครับมันกินได้ ขอแค่หายทันพรุ่งนี้ก็พอ\" วิตเทเกอร์ตัดสินใจตอบแทนคนป่วยที่ไม่มีแรกแม้แต่จะพูดเสร็จสับ
\"ดี งั้นรอเดียวนะ เดียวฉันไปเตรียมยามาให้ \" คาสกล่าวพร้อมรอยยิ้มหวาน \" พวกเธอไปนั้งจิบชาเล่นรอตรงนั้นก่อน ปล่อยผู้ป่วยนอนไป เดี๋ยวจะติดหวัดไปด้วยอีกจะยุ่ง\" กล่าวเสร็จก็เดินเข้าไปอีกห้องที่อยู่ภายในห้องพยาบาล มันเป็นห้องเล็กๆที่ใช้เตรียมยาให้ผู้ป่วยที่มารักษา คาสเข้าไปในห้องนั้นประมาณ 20นาทีได้ แล้วเขาก็ออกมาพร้อมยาอุ่นๆสีชา ที่บอกได้คำเดียวว่ามีกลิ่นแปลกๆ
\"เอ้าพวกนายมาเอายาให้เพื่อนดื่มหน่อยสิ เอาให้ดื่มให้หมดห้ามเหลือห้ามหก ด้วยละ\" คาสเรียกให้เอิร์นส์ กับวิตเทเกอร์มาช่วยป้อนยาให้โคปแลนด์
เอิร์นส์และวิตเทเกอร์บังคับให้โคปแลนด์ดื่มยาจนหมดถ้วย สีหน้าของโคปแลนด์ตอนดื่มยานั้นบอกได้เลยถ้าเขาไม่ป่วยหนักจนแทบไม่มีแรงไม่มีทางที่เขาจะยอมดื่มยาที่รสชาดโคตะระ ขมนี้เด็ดขาด
หลังจากบังคับให้โคบแลนด์ดื่มยาจยหมด เอิร์นส์ก็หันมาถามคาสว่า \"รุ่นพี่เอายาอะไรมาให้โคบกินครับ\"
\"อ้อ มันเป็นยาสมุนไพรที่ช่วยรักษาไข้หวัดนะ แถบบำรุงหลอดเสียงอีกนะ ตัวยาก็มี ใบฟ้าทะลายโจนต้ม ผสมน้ำขิง และโสมจีน และสมุนไพรอีกสองสามชนิดจากอินเดีย” คาสกล่าเรียบแต่ตามติดด้วยการแย้มรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
\"ครับ \" เอิร์นส์ตอบรับ หน้าอันหล่อเล่าซีดไปถนัดตา กับสูตรยาพิสดาร ของคุณพี่ท่าน
\"พวกผมขอตัวนะครับ ฝากดูแลไอ้โคปด้วยนะครับ\" วิตเทเกอร์กล่าว พร้อมกับรีบลากเอิร์นสออกจากห้องพยาบาลด้วยความกลัวกว่าคุณรุ่นพี่ท่านจะเอาพวกเขาเป็นหนูทดลองยาไปด้วยอีกคน
\" คาส ตื่นหรือยังลูก \"เสียงแม่คนสวยของเขาเรียกจากหน้าห้องนอน
\"ตื่นแล้วฮะ เดียวผมตามลงไปฮะ\" คาสตอบ พร้อมๆกับบิดตัวไล่ความปวดเมื่อย
\"รีบหน่อยนะจ๊ะ เดียวกุ้งทอดของโปรดลูกจะเย็นซะก่อน\" แม่กล่าวก่อนเดินลงบันได้ กลับไปที่ห้องครัว
\"ครับ\" คาสส่งเสียงรับ
จากนั้นเขาก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วรีบตรงลงไปที่ห้องครัวด้วยความหวังที่ว่ากุ้งทอดของโปรดคงยังไม่เย็นซะก่อน
หลังจากอเร็ดอร่อยกับข้าวเช้าพร้อมกุ้งทอดของโปรดเสร็จก็ถึงเวลาที่ต้องไปโรงเรียน
\"แม่ครับ ของเงิน \" คาสเรียกแม่ที่กำลังง่วยอยู่กับการเก็บกวาดห้องครัว
\"อยู่บนหลังตู้เย็น\" แม่ตอบ
\"ขอบคุณฮะ ผมไปร.ร.นะ ฮะ\" คาสบอกแม่ก่อนไปร.ร.
\"จ้าไปดีมาดีลูก\" แม่เอ่ยตอบ เสียงหวาน แม้กำลังยุ่งอยู่ก็ตาม
\"หวัดดีตอนเช้า คาซี่ \" เสียงเรียกชื่อแบบไม่ธรรมดาคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอาจารย์ที่เข้ามาช่วยงาน อาจารย์ลูคัส
\"สวัสดีครับ มาเช้าจังนะครับอาจารย์\" คาสทักทายอย่างเป็นกันเอง พร้อมรอยยิ้มหวานๆ
\"จะไม่ให้มาแต่เช้าได้ไงละ ในเมื่อถ้าต้องมาทำงานพร้อมอาจารย์ฝ่ายปกครอง \"ลูคัสบ่นออกมาเรียบๆ แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากผู้ช่วยได้ไม่น้อยทีเดียว
\"แล้วไม่ไปอยู่กับอาจารย์ลอเรนซ์รึครับ\" คาสถามพร้อมรอยยิ้มกว้างแบบเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจสักเท่าไร
\"ไม่ละ ไม่อยากไปกวน เดียวจะหัวโนซะปล่าวๆ เออรับชาสักแก้วไหมคาสซี่\" ลูคัสทั้งตอบทั้งถามในคราวเดียวและจัดการยื่นแก้วช้าให้เสร็จศัพย์
คาสหน้าหุบไปนิดเมื่อแผนส่งลูคัสไปขึ้นเขียงให้ลอเรนซ์ไม่ได้ผล แต่มันก็เพียงชั่วครู่ ดังนั้นไม่นานเมื่อแผนการใหม่เข้ามาในสมองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็กลับมาดังเดิม
\"ขอบคุณครับ \"คาสรับแก้วชามา เขาจิบเข้าไปอึกหนึ่ง แล้วก็เริ่มแผนการใหม่ \" เมื่อเช้าผมเจอกับลอเรีย หล่อนบอกว่าวันนี้อาจารย์ลอเรนซ์วันนี้อารมดีเป็นพิเศษสงสัยกินยาผิดขวด\" คาสเปรยเสียงเรียบ \"
ความจริงเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องที่เมคขึ้นมา เช้านี้เจอยายลอรี่ซะที่ไหน ถ้าหลอกลูคัสได้สำเร็จท่าจะมัน
ความคิดนี้ต้องเก็บเงียบ แล้วงัดเอาหน้ากากแมวเหมียวมาสวม บังรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เผยแต่ใบหน้าใส่ซื่อเท่านั้น
ลูคัสมีสีหน้านิ่งคิดนิดนึง กับคำพูดที่คาสกล่าว ก่อนเอ่ยออกมาบ้าง
\"นั้นสิ ไม่รู้เป็นไงวันนี้ลอรี่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ\"
หา เรื่องที่พูดเป็นความจริง รึเนีย โอ้ ก๊อด เรานี่เดาเม่นชะมัด แต่ถ้าลอเรนซ์อารมณ์ดี ลูคัสก็ไม่โดนขึ้นเขียงนะดิ เอาไงดีหว่า ชั่งแหะ ส่งไปให้เจอกับลอเรนซ์ก่อนแล้วเดียวก็คงมีเรื่องสนุกๆเองละ ประโยคที่ได้ยินทำให้เขาถึงกระเปิกตาโต อย่างตกใจ ก่อนที่จะยิ้มออกมาเมื่อคิดแผนใหม่ได้ แล้วจึงยกชาขึ้นมาจิบอีกครั้ง
\"เมื่ออาจารย์ลอเรนซ์อารมณ์ดีแบบแปลกๆ แล้วทำไมอาจารย์ไม่ยอมไปดูแลละเพื่อว่าอาจาย์ลอเรนซ์เกิดป่วยขึ้นมาจะได้สงหมอทัน\" คาสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วน่าเชื่อถือเป็นอย่างยิ่ง
\"อืมนั้นสินะ\" แล้วก็นิ่งคิดก่อนที่จะกล่าว \" งั้นฉันไปดูลอรี่แปบเดียวมา ฝากดูแลห้องพยาบาลด้วยละ\" กล่าวจบลูคัสก็เดินออกจากห้องพยาบาลไป
\"ฮะๆ ข้อให้รอดตาย โชคดีกลับมานะครับอาจารย์\" คาสคิด เพราะเขารู้ดีว่าถึงแม้คนอย่างลอเรนซ์ตอนนี้จะอารมณ์ดีแต่เมื่อไรที่มีลูคัสอยู่ใกล้ๆ จะอารมณ์บ่อจอยขึ้นมาทันทีเลย
.........................................................
\"ขอโทษครับ อาจารย์อยู่ไหมครับเพื่อนผมไม่สบาย\" เสียงใสแต่ทุ้มนิดๆ ดังมาจากหน้าห้องพยาบาล คาสเลยตรงไปเปิดประตูให้กับเจ้าของเสียง
หน้าห้องไม่ได้มีเพียง คนสองคน คือคนป่วยกับเพื่อนที่มาส่ง แต่มี คนถึงสาม คือคนป่วย และสองคนที่กำลังหิ้วปีเพื่อนที่ป่วยคนละข้าง
ทั้งสามเป็นคนที่คาสและนักเรียนทั้งโรงเรียนรู้จักเป็นอย่างดี เพราะพวกเขาเป็นนักดนตรีที่ได้รับความนิยมอย่างมากในร.ร. คนแรกที่อยู่ทางขวาคือนายเอิร์นส์ โพรทิสตา ด้วยหน้าตาที่ติดจะสวย สวมแว่นไม่มีกรอบ ผมสีขาวยาวเหนือบ่าเล็กน้อย ตาสีฟ้าเทอร์ควอ แต่เมื่อถอดแว่นออกเวลาเล่นกลองบนเวทีจะกลายเป็นสีเขียวอไพริน (เขียวอ่อน) คนที่สองที่อยู่ทางซ้ายของคนป่วยคือนายวิตเทเกอร์ โพรทิสตา หนุ่มที่มีหน้าตาสวยปนเท่ ผมสีเงินปิดใบหน้าซีกซ้ายเอาไว้อย่างเจตนาเพราะเอาไว้บังสีตาที่ไม่เหมือนกัน ตาขวาสีน้ำเงินอมิธิสต์ ตาซ้ายสีม่วงแซฟไฟส์ ส่วนคนป่วยคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายโคปแลนด์ โพรทิสตา หนุ่มหล่อสุดเท่ ผมสีฟ้า ตาสีคริสตัลใส ทีพอตาโดนสีอะไรเขาก็จะสท้อนแสงสวยงาม ทั้งตอนนี้ถึงจะป่วยจนไม่มีแรงก็ยังหล่อไม่สร่าง
\"เข้ามาก่อนสิทั้งสามคน\" คาลเอ่ยหลังจากจ่องหน้าดนตรีประจำวง \'มิราเคิลเมจิค\'อยู่ได้สักพัก
\"ขอบคุณครับ\" เอิร์นส์กล่าวออกมาด้วยเสียงนุ่มที่ฟังดูสุภาพมากๆ
\"พาคนป่วยไปนอนตรง นั้น ตอนนี้อาจารย์ไม่อยู่เดียวฉันจะดูอาการให้ ว่าแต่ ไปทำอะไรมาถึงหมดสภาพอย่างงี้นี่\" คาสถามไปเรื่องๆขณะเตรียมประหลอดวัดไข้ และเครื่องฟังเสียงหัวใจ
\"มันไปเทียวกลางคืน แล้วกับมาไม่ทันหอปิดเลยต้องนอนตากน้ำค้างนอกหอนะครับ\" วิตเทเกอร์เป็นผู้ตอบแทนคนป่วย
\"อืม อย่างนี้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีเนีย\" คาสกล่าว ขณะลงมือตรวจอาการให้โคปแลนด์
\"อาการเป็นไงมั้งครับ\" เอิร์นส์ ถามเหมือเห็นว่าคาสตรวจอาการให้โคปแลนด์เรียบร้อยแล้ว
\"ก็เป็นหวัด แล้วก็มีไข้นิดหน่อย กินยานอนสักสองสามวันก็หาย\" คาสาตอบเสียงเรียบ เขากำลังจะไปจ่ายยาให้กับโคปแลนด์
\"สองสามวัน ยังงี้ก็แย่ดิมีแสดงสดตั้งแต่พรุ่งนี้ซะด้วยจะทำไงดีละทีเนีย\" วิตเทเกอร์กล่าวด้วยเสียงที่เป็นกังวนอยู่มาก
\"เออ รุ่นพี่พอจะมียาที่ทำให้หายได้ภายในวันนี้ไหมฮะพวกพี่ต้องแสดงในงานวันพรุ่งนี้ด้วยนะครับ\" เอิร์นส์ถามคาสด้วยเสียงที่เป็นกังวนไม่แพ้กัน
\"มันก็มีนะนะ แต่มันขมมาก มันเป็นยาต้มแต่เพื่อนเธอจะยอมกินรึ\" คาสเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง ซึ่งพวกรุ่นน้องที่มัวแต่ห่วงเพื่อนไม่ทันได้สักเกต
\"ไม่เป็นไรหรอกครับมันกินได้ ขอแค่หายทันพรุ่งนี้ก็พอ\" วิตเทเกอร์ตัดสินใจตอบแทนคนป่วยที่ไม่มีแรกแม้แต่จะพูดเสร็จสับ
\"ดี งั้นรอเดียวนะ เดียวฉันไปเตรียมยามาให้ \" คาสกล่าวพร้อมรอยยิ้มหวาน \" พวกเธอไปนั้งจิบชาเล่นรอตรงนั้นก่อน ปล่อยผู้ป่วยนอนไป เดี๋ยวจะติดหวัดไปด้วยอีกจะยุ่ง\" กล่าวเสร็จก็เดินเข้าไปอีกห้องที่อยู่ภายในห้องพยาบาล มันเป็นห้องเล็กๆที่ใช้เตรียมยาให้ผู้ป่วยที่มารักษา คาสเข้าไปในห้องนั้นประมาณ 20นาทีได้ แล้วเขาก็ออกมาพร้อมยาอุ่นๆสีชา ที่บอกได้คำเดียวว่ามีกลิ่นแปลกๆ
\"เอ้าพวกนายมาเอายาให้เพื่อนดื่มหน่อยสิ เอาให้ดื่มให้หมดห้ามเหลือห้ามหก ด้วยละ\" คาสเรียกให้เอิร์นส์ กับวิตเทเกอร์มาช่วยป้อนยาให้โคปแลนด์
เอิร์นส์และวิตเทเกอร์บังคับให้โคปแลนด์ดื่มยาจนหมดถ้วย สีหน้าของโคปแลนด์ตอนดื่มยานั้นบอกได้เลยถ้าเขาไม่ป่วยหนักจนแทบไม่มีแรงไม่มีทางที่เขาจะยอมดื่มยาที่รสชาดโคตะระ ขมนี้เด็ดขาด
หลังจากบังคับให้โคบแลนด์ดื่มยาจยหมด เอิร์นส์ก็หันมาถามคาสว่า \"รุ่นพี่เอายาอะไรมาให้โคบกินครับ\"
\"อ้อ มันเป็นยาสมุนไพรที่ช่วยรักษาไข้หวัดนะ แถบบำรุงหลอดเสียงอีกนะ ตัวยาก็มี ใบฟ้าทะลายโจนต้ม ผสมน้ำขิง และโสมจีน และสมุนไพรอีกสองสามชนิดจากอินเดีย” คาสกล่าเรียบแต่ตามติดด้วยการแย้มรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
\"ครับ \" เอิร์นส์ตอบรับ หน้าอันหล่อเล่าซีดไปถนัดตา กับสูตรยาพิสดาร ของคุณพี่ท่าน
\"พวกผมขอตัวนะครับ ฝากดูแลไอ้โคปด้วยนะครับ\" วิตเทเกอร์กล่าว พร้อมกับรีบลากเอิร์นสออกจากห้องพยาบาลด้วยความกลัวกว่าคุณรุ่นพี่ท่านจะเอาพวกเขาเป็นหนูทดลองยาไปด้วยอีกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น