ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เรื่องวุ่นตอนเช้าของแต่ละ คน \"เรื่องของพี่น้องบาคาเอล\"
\"ไนฟ์แต่งตัวเสร็จยัง หิวข้าว เร็วหน่อยดิ\" เฟมที่ยื่นคอยอยู่หน้าห้องเริ่มหน้างิก หิวข้าวแทบยืนไม่ไหวบ่นเสียงดังอยู่หน้าห้องนอนน้องสาว
\"ยัง ถ้าหินก็ลงไปกินก่อนดิ ไม่ต้องรอ\" น้องสาวคนสวยกำลังหวีผมยาวสรวยของเธออย่างใจเย็น
\"ลงไปแม่ก็ให้รออยู่ดี เร็วๆเข้าเหอะน่า\" พี่ชายบ่น หน้าที่งิกอยู่แล้วยิ่งงอหนัก
\"เออๆ เสร็จแล้ว \" ไนฟ์ตอบพร้อมกับลุกเดินมาเปิดประตูห้อง
\"ไปได้ยัง หิวจะตายละ แต่งตัวไปโรงเรียนแค่นี้ทำยังกะจะไปประกวดนางงาม\" เฟมบ่น หน้าตามุ้ยที่ต้องยื่นรอนาน
\"จ้าๆ คราวหลังจะทำให้เร็วกว่านี้พอใจยัง \" ไนฟ์เอ่ยเสียงอ่อนอย่างยอมแพ้
\"ขอให้ทำได้สักวันเถอะน่า\" เฟมเปรยออกมาเพราะไนฟ์ไม่เคยทำได้อย่างที่พูดสักที
ทั้งคู่เดินตรงมาที่ห้องอาหาร เฟมรู้สึกอารมณ์บ่จอยมากเพราะเขาหิวสุดๆเลยตอนนี้แต่พอได้เห็นอาหารที่แม่ทำเตรียมไว้ให้เท่านั้นอารมณ์ที่เคยเสียก็ดีขึ้นในทันทีทันได้
\"อร่อยไม่เปลี่ยนเลยครับแม่\" เฟมกล่าวชมอาหารที่แม่ทำให้
\"จ้าอร่อยก็กินเยอะๆสิ\" แม่พูด พร้อมรอยยิ้มเอ็นดูลูกชายที่กำลังกิน (ยัด) อาหารตรงหน้าอย่างเต็มที
\"เฟมกินดีๆหน่อยจะได้ไหม\" น้องสาวผู้ทนดูการกินของพี่ชายไม่ได้กล่าวขึ้น
\"อาน อา อิง อาง อาย ออ เอือง ออง อาน\" (ฉันจะกินยังไงก็เรื่องของฉัน) เฟมกล่าวขณะข้าวเต็มปาก
\"ขอให้ข้าวติดคอ\" ไนฟ์เช่ง
\" ไม่มีวันซะหรอก เพราะฉันกินจาหมดละ\" เฟมเอยยิ้มๆ ขำการเช่งของน้อง
ไนฟ์ถอนใจกับการกระทำของพี่ชายตัวดีก่อนที่จะตัดสินใจไม่สนใจดีกว่า เธอกับมาสนใจอาหารเช้าในจานของตัวเองอีกครั้ง
\"ไปนะค่ะ/ครับ\" เฟมและไนฟ์เอิ้นบอกแม่ก่อนไปโรงเรียน
\"จ้าไม่ลืมอะไรนะ ตังเอาไปกันหรือยัง\" แม่ถามขณะจะเดินมาส่งลูกที่หน้าบ้าน
\"ไม่มีแล้วค่ะ \"ไนฟ์ตอบ \" ไม่มีอะไรที่ลืมแล้วเนอะเฟม\" เธอถามต่อ
\"อืม ไม่มี \" เฟมตอบเสียงเรียบหลังนิ่งเงีบบอยู่แป๊บนึง
ทั้งคู่ขึ่จักรยานมาโรงเรียนโดนเฟมเป็นคนปั่นและไนฟ์เป็นคนซ้อน บ้านของทั้งคู่อยู่ห่างจากโรงเรียนพอสมควรแต่ไม่ไกลมาก เดินทางด้วยจักรยาน สิบนาทีก็ถึงเมื่อมาถึงโรงเรียนหลังจากหาที่จอดจักรยานได้แล้วทั้งคู่ก็ตรงเข้าห้องเรียนทันทีโดยไม่สนใจอะไรรอบข้างเหมือนเช่นทุกวัน แต่เช้านี้ไม่เหมือนทุกวัน เพราะขณะจะเดินเข้าห้องก็มีเสียงหนึ่งเรียกดังมาจากทางตรงไปห้องสมุด
\"เฟม บาคาเอลหนังสือที่ยืมไปเมื่อไรนายจะเอาไปคืน\" เสียงเรียบแต่ฟังแล้วดูมีอำนาจให้คนกลัวได้เหมือนกัน
เฟมหันไปตามทางต้นเสียงเขาพบกับหญิงสาว ผมสีน้ำตาลทองไสลสั้นยาวประบ่า ตาสีน้ำตาลคู่สวยตอนนี้ติดจะเย็นชา หญิงสาวผู้มีใบหน้าแบบที่เขาชอบถ้าไม่ติดที่เขาไม่ชอบผู้หญิงที่แก่กว่านะ อลิเซีย โนเอล บรรณารักษ์คนสวยประจำห้องสมุด
เฟมยิ้งแหะๆ กลืนน้ำลายลงคอก่อนกล่าว \"ขอโทษครับพี่ อลิเซีย \"
\"ไม่ต้องมาขอโทษ นายจะเอามาคืนฉันเมื่อไร นี่เลยกำหนดมาเป็นอาทิตย์แล้วไม่รู้รึไง\" อลิเซียบ่นหน้าสวยๆฉายชัดถึงความงุดหงิดที่ต้องตามมาทวงหนังสือตามหน้าห้อง
\"พรุ่งนี้ ครับ รับรองไม่ลืมแน่นอนครับ\" เฟมตอบเสียงสั่นเล็กน้อย
\"ถ้านายลืม คราวนี่ ฉันจะใช้มาตราการเด็ดขาดกับนาย\" อลิซียบอกกับเฟม ก่อนหันมากำชับกับไนฟ์ \"เธอช่ายเตือนพี่เธอว่าอย่างลืมเอาหนังสือมาคืนฉันที่ห้องสมุดพรุ่งนี้ด้วย\" อลิเซียกล่าวเสียงเด็ดขาดที่ทำให้ไนฟ์ขนลุกได้แต่ผยักหน้ารับรู้คำสั่งจากรุ่นพี่
อลิเซียเดินออกจากหน้าห้องเรียนชั้นปีสองห้องเอสไปได้ไม่นาน เพื่อนใหม่ของทั้งสองคนก็มาถึงห้องเรียน เช้านี้เฟรินก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน เฟมคิดขณะมองจ่องหน้าสาวน้อยมือใหม่
\"สวัสดี เฟลิน่าจัง \" ไนฟ์เรียกเฟรินเสียงหวาน ดังมาจากโต๊ะที่เธอนั่งอยู่
\"สวัสดี ไนฟ์มาเรียนเช้าจังนะ\" เฟรินกล่าวพร้อมรอยยิ้มหวานอย่างอารมณ์ดี
\"เธอก็มาเช้าไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีไป\" ไนฟ์แซวกลับ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าสาวน้อย
\"เฟมเป็นอะไรไปทำไหม หน้าจ๋อยยังงั้นละ\" เฟรินถามเมื่อสังเกตุได้ว่าเฟมยังเงียบไม่พูดไม่จากตั้งแต่เธอเดินเข้าห้องมาแล้ว
\"ไม่มีไรหรอก แค่ลืมเอาหนังสือมาสงพี่อลิเซียก็เท่านั้นละ\" ไนฟ์ตอบเสียงปนหัวเราะแบบว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร
\"อลิเซียงั้น เหรอ\" เฟรินถาม นัยน์ตาสีน้ำตาลตื่นๆเล็กน้อย
\"ใช่พี่ อลิเซียมีไรเหรอ\" ไนฟ์ถาม นัยน์ตาสีน้ำทะเลแสดงความสงสัย
\"อ้อ เปล่าไม่มีอะไร ว่าแต่พี่เขาไปไหนแล้วละ\" เฟรินปฏิเสธและไนฟ์ก็ไม่ได้ติดใจอะไร มีแต่คาโลที่ ชักสีหน้าไม่ค่อยไว้ใจกับคำพูดของเฟรินสักเท่าไร
\"กลับห้องสมุดไปแล้ว\" ไนฟ์ตอบ แม้จะสงสัยแต่เธอก็ไม่ได้ติดใจอะไร
\"งั้นเดียวฉันมานะ\" เฟรินกล่าว ก่อนที่จะรีบวิ่งออกจากห้องไป ไม่ยอมฟังเสียงอะไรทั้งนั้น
\"เดียวเฟริน จะไปไหน\" คาโลที่สังเกตอาการเรียกเสียงดัง แต่เมื่อเจ้าของชื่อไม่ยอมหยุดฟังเขาเลยรีบวิ่งตามไป และถ้าการคาดเดาของเขาไม่ผิดเฟรินต้องกำลังรีบไปหาอลิเซียที่ห้องสมุดแน่ๆ
\"เฟรินกะคาโลมันจะรีบไปไหน\" คิลถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคาโลรีบวิ่งตามเฟรินไป เขาไม่รู้เรื่องอะไรเพราะมัวสนใจเกมที่เอาติดมือมาจากบ้าน
\"ฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันกำลังอ่านหนังสือเล่มนี้อยู่ นายไม่เห็นรึไง \" โรที่ไม่ได้สนใจเรื่องของคนอื่นเช่นกันตอบ
\" เหรอ งั้นไม่เป็นไร\" คิลไม่ติดใจอะไร และเพียงไม่ถึงวินาทีเขาก็กลับไปสนใจเกมที่กำลังเล่นอยู่ โรก็เช่นกัน เขากลับเข้าโลกหนังสือเรียบร้อยไม่สนใจเหมือนกัน
\"ยัง ถ้าหินก็ลงไปกินก่อนดิ ไม่ต้องรอ\" น้องสาวคนสวยกำลังหวีผมยาวสรวยของเธออย่างใจเย็น
\"ลงไปแม่ก็ให้รออยู่ดี เร็วๆเข้าเหอะน่า\" พี่ชายบ่น หน้าที่งิกอยู่แล้วยิ่งงอหนัก
\"เออๆ เสร็จแล้ว \" ไนฟ์ตอบพร้อมกับลุกเดินมาเปิดประตูห้อง
\"ไปได้ยัง หิวจะตายละ แต่งตัวไปโรงเรียนแค่นี้ทำยังกะจะไปประกวดนางงาม\" เฟมบ่น หน้าตามุ้ยที่ต้องยื่นรอนาน
\"จ้าๆ คราวหลังจะทำให้เร็วกว่านี้พอใจยัง \" ไนฟ์เอ่ยเสียงอ่อนอย่างยอมแพ้
\"ขอให้ทำได้สักวันเถอะน่า\" เฟมเปรยออกมาเพราะไนฟ์ไม่เคยทำได้อย่างที่พูดสักที
ทั้งคู่เดินตรงมาที่ห้องอาหาร เฟมรู้สึกอารมณ์บ่จอยมากเพราะเขาหิวสุดๆเลยตอนนี้แต่พอได้เห็นอาหารที่แม่ทำเตรียมไว้ให้เท่านั้นอารมณ์ที่เคยเสียก็ดีขึ้นในทันทีทันได้
\"อร่อยไม่เปลี่ยนเลยครับแม่\" เฟมกล่าวชมอาหารที่แม่ทำให้
\"จ้าอร่อยก็กินเยอะๆสิ\" แม่พูด พร้อมรอยยิ้มเอ็นดูลูกชายที่กำลังกิน (ยัด) อาหารตรงหน้าอย่างเต็มที
\"เฟมกินดีๆหน่อยจะได้ไหม\" น้องสาวผู้ทนดูการกินของพี่ชายไม่ได้กล่าวขึ้น
\"อาน อา อิง อาง อาย ออ เอือง ออง อาน\" (ฉันจะกินยังไงก็เรื่องของฉัน) เฟมกล่าวขณะข้าวเต็มปาก
\"ขอให้ข้าวติดคอ\" ไนฟ์เช่ง
\" ไม่มีวันซะหรอก เพราะฉันกินจาหมดละ\" เฟมเอยยิ้มๆ ขำการเช่งของน้อง
ไนฟ์ถอนใจกับการกระทำของพี่ชายตัวดีก่อนที่จะตัดสินใจไม่สนใจดีกว่า เธอกับมาสนใจอาหารเช้าในจานของตัวเองอีกครั้ง
\"ไปนะค่ะ/ครับ\" เฟมและไนฟ์เอิ้นบอกแม่ก่อนไปโรงเรียน
\"จ้าไม่ลืมอะไรนะ ตังเอาไปกันหรือยัง\" แม่ถามขณะจะเดินมาส่งลูกที่หน้าบ้าน
\"ไม่มีแล้วค่ะ \"ไนฟ์ตอบ \" ไม่มีอะไรที่ลืมแล้วเนอะเฟม\" เธอถามต่อ
\"อืม ไม่มี \" เฟมตอบเสียงเรียบหลังนิ่งเงีบบอยู่แป๊บนึง
ทั้งคู่ขึ่จักรยานมาโรงเรียนโดนเฟมเป็นคนปั่นและไนฟ์เป็นคนซ้อน บ้านของทั้งคู่อยู่ห่างจากโรงเรียนพอสมควรแต่ไม่ไกลมาก เดินทางด้วยจักรยาน สิบนาทีก็ถึงเมื่อมาถึงโรงเรียนหลังจากหาที่จอดจักรยานได้แล้วทั้งคู่ก็ตรงเข้าห้องเรียนทันทีโดยไม่สนใจอะไรรอบข้างเหมือนเช่นทุกวัน แต่เช้านี้ไม่เหมือนทุกวัน เพราะขณะจะเดินเข้าห้องก็มีเสียงหนึ่งเรียกดังมาจากทางตรงไปห้องสมุด
\"เฟม บาคาเอลหนังสือที่ยืมไปเมื่อไรนายจะเอาไปคืน\" เสียงเรียบแต่ฟังแล้วดูมีอำนาจให้คนกลัวได้เหมือนกัน
เฟมหันไปตามทางต้นเสียงเขาพบกับหญิงสาว ผมสีน้ำตาลทองไสลสั้นยาวประบ่า ตาสีน้ำตาลคู่สวยตอนนี้ติดจะเย็นชา หญิงสาวผู้มีใบหน้าแบบที่เขาชอบถ้าไม่ติดที่เขาไม่ชอบผู้หญิงที่แก่กว่านะ อลิเซีย โนเอล บรรณารักษ์คนสวยประจำห้องสมุด
เฟมยิ้งแหะๆ กลืนน้ำลายลงคอก่อนกล่าว \"ขอโทษครับพี่ อลิเซีย \"
\"ไม่ต้องมาขอโทษ นายจะเอามาคืนฉันเมื่อไร นี่เลยกำหนดมาเป็นอาทิตย์แล้วไม่รู้รึไง\" อลิเซียบ่นหน้าสวยๆฉายชัดถึงความงุดหงิดที่ต้องตามมาทวงหนังสือตามหน้าห้อง
\"พรุ่งนี้ ครับ รับรองไม่ลืมแน่นอนครับ\" เฟมตอบเสียงสั่นเล็กน้อย
\"ถ้านายลืม คราวนี่ ฉันจะใช้มาตราการเด็ดขาดกับนาย\" อลิซียบอกกับเฟม ก่อนหันมากำชับกับไนฟ์ \"เธอช่ายเตือนพี่เธอว่าอย่างลืมเอาหนังสือมาคืนฉันที่ห้องสมุดพรุ่งนี้ด้วย\" อลิเซียกล่าวเสียงเด็ดขาดที่ทำให้ไนฟ์ขนลุกได้แต่ผยักหน้ารับรู้คำสั่งจากรุ่นพี่
อลิเซียเดินออกจากหน้าห้องเรียนชั้นปีสองห้องเอสไปได้ไม่นาน เพื่อนใหม่ของทั้งสองคนก็มาถึงห้องเรียน เช้านี้เฟรินก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน เฟมคิดขณะมองจ่องหน้าสาวน้อยมือใหม่
\"สวัสดี เฟลิน่าจัง \" ไนฟ์เรียกเฟรินเสียงหวาน ดังมาจากโต๊ะที่เธอนั่งอยู่
\"สวัสดี ไนฟ์มาเรียนเช้าจังนะ\" เฟรินกล่าวพร้อมรอยยิ้มหวานอย่างอารมณ์ดี
\"เธอก็มาเช้าไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีไป\" ไนฟ์แซวกลับ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าสาวน้อย
\"เฟมเป็นอะไรไปทำไหม หน้าจ๋อยยังงั้นละ\" เฟรินถามเมื่อสังเกตุได้ว่าเฟมยังเงียบไม่พูดไม่จากตั้งแต่เธอเดินเข้าห้องมาแล้ว
\"ไม่มีไรหรอก แค่ลืมเอาหนังสือมาสงพี่อลิเซียก็เท่านั้นละ\" ไนฟ์ตอบเสียงปนหัวเราะแบบว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร
\"อลิเซียงั้น เหรอ\" เฟรินถาม นัยน์ตาสีน้ำตาลตื่นๆเล็กน้อย
\"ใช่พี่ อลิเซียมีไรเหรอ\" ไนฟ์ถาม นัยน์ตาสีน้ำทะเลแสดงความสงสัย
\"อ้อ เปล่าไม่มีอะไร ว่าแต่พี่เขาไปไหนแล้วละ\" เฟรินปฏิเสธและไนฟ์ก็ไม่ได้ติดใจอะไร มีแต่คาโลที่ ชักสีหน้าไม่ค่อยไว้ใจกับคำพูดของเฟรินสักเท่าไร
\"กลับห้องสมุดไปแล้ว\" ไนฟ์ตอบ แม้จะสงสัยแต่เธอก็ไม่ได้ติดใจอะไร
\"งั้นเดียวฉันมานะ\" เฟรินกล่าว ก่อนที่จะรีบวิ่งออกจากห้องไป ไม่ยอมฟังเสียงอะไรทั้งนั้น
\"เดียวเฟริน จะไปไหน\" คาโลที่สังเกตอาการเรียกเสียงดัง แต่เมื่อเจ้าของชื่อไม่ยอมหยุดฟังเขาเลยรีบวิ่งตามไป และถ้าการคาดเดาของเขาไม่ผิดเฟรินต้องกำลังรีบไปหาอลิเซียที่ห้องสมุดแน่ๆ
\"เฟรินกะคาโลมันจะรีบไปไหน\" คิลถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคาโลรีบวิ่งตามเฟรินไป เขาไม่รู้เรื่องอะไรเพราะมัวสนใจเกมที่เอาติดมือมาจากบ้าน
\"ฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันกำลังอ่านหนังสือเล่มนี้อยู่ นายไม่เห็นรึไง \" โรที่ไม่ได้สนใจเรื่องของคนอื่นเช่นกันตอบ
\" เหรอ งั้นไม่เป็นไร\" คิลไม่ติดใจอะไร และเพียงไม่ถึงวินาทีเขาก็กลับไปสนใจเกมที่กำลังเล่นอยู่ โรก็เช่นกัน เขากลับเข้าโลกหนังสือเรียบร้อยไม่สนใจเหมือนกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น