คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
‘ คนเรามักตั้งข้อจำกัดของสิ่งต่างๆให้เป็นอย่างที่ใจปรารถนา ทั้งที่ความจริงน้อยคนนักจะได้พบเจอกับสิ่งนั้น ‘
From - Kurorabbit
" ท่านแลนซ์เท่จัง... "
" นี่แกเพ้ออีกแล้วเหรอยัยเมมโม ฉันฟังแกพร่ำพรรณนาถึงท่านแลนซ์อะไรนั่นเป็นรอบที่ห้าของวันแล้วนะ "
" ฉันไม่ได้เพ้อนะ! กะ...ก็เขาเท่จริงๆนี่นา "
" เอาเหอะ แต่ฉันว่าแกเลิกเพ้อหน่อยก็ดี อยู่กับความเป็นจริงได้แล้ว ไม่งั้นขึ้นคานไม่รู้ด้วยนะเออ! " ฉันหันมองค้อนยัยเรนเกลทันทีที่ได้ยิน ดูเหมือนเจ้าตัวจูะรู้ทัน รีบวิ่งหนีออกจากห้องเรียนไปด้วยความเร็วแสง
ให้มันได้แบบนี้สิเพื่อนฉัน - __ - !
เอาเถอะ รีบเก็บของแล้วกลับบ้านไปดูท่านแลนซ์ต่อดีกว่า >///< มาถึงบรรทัดนี้ทุกคนอาจจะสงสัย (มั้งนะ?) ว่าท่านแลนซ์ที่ฉันพูดถึงคือใคร ถ้าให้เล่าจริงๆมันคงยาวเหยียด แต่จะพูดให้เข้าใจง่ายละกันนะ
ท่านแลนซ์น่ะเป็น...
" กรี๊ดดด ท่านซีแอล~ " จู่ๆ เสียงวีดว้ายก็ดังขึ้นแถมยังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แสดงว่านายซีแอลที่ฝูงชนกรี๊ดกร๊าดอะไรนั่นกำลังจะเดินผ่านทางนี้สินะ ฉันควรจะรีบเผ่นออกจากห้องแล้วสิ >__<!
ปึก!
โอ๊ย!!!!!!
จังหวะที่ฉันเปิดประตูออกไปก็บังเอิญชนเข้ากับใครบางคนจนเผลอล้มทับเขาเข้าอย่างจัง พอเงยหน้าขึ้นมองสิ่งที่เห็นก็ทำให้ฉันแทบลืมหายใจ
นัยน์ตาคมสีดำสนิท ผมซอยสไลด์ระต้นคอเซ็ตให้ยุ่งนิดๆ ใบหน้าเนียนใส จมูกโด่งเป็นสันพร้อมริมฝีปากบาง
แบบนี้มัน...
ทะ ท่านแลนซ์ O////O!
" ทะ...ท่านแลนซ์ "
" แลนซ์? ...พูดอะไรของเธอน่ะ - -^ ฉันชื่อซีแอลต่างหาก "
" เห - O - ? "
" แล้วก็นะ...จะลุกออกไปได้รึยัง "
" เธอเป็นใครน่ะ คิดจะอ่อยซีแอลจนถึงกับลงทุนชนเขาซะล้มแบบนี้เลยเหรอ " อ่อย!? ฉันเนี่ยนะ ชีวิตนี้ฉันไม่แลผู้ชายในโลกสามมิติเฟ้ย สองมิติเท่านั้นที่ฉันจะสน! ฉันคิดพลางลุกออกจากตัวนายซีแอลมานั่งจุ้มปุ๊กอยู่ข้างๆ
" .... "
" แล้วท่านแลนซ์อะไรนั่น ฉันจำได้ว่ามันอยู่ในการ์ตูนไม่ใช่เหรอ? อย่าบอกนะว่าเธอเห็นซีแอลของเราไปเหมือนกับเจ้าคนไร้ตัวตนแบบนั้น เฮอะ! ช่างฝันเสียเหลือเกินนะ " ฉันก้มหน้างุดรู้สึกเหมือนมีอะไรรื้นขึ้นมาคลอที่ตา ผิดด้วยรึไงที่ฉันจะชอบหรือหลงใหลอะไรสักอย่าง มันก็คล้ายกับการที่พวกเธอวิ่งไล่ตามกรี๊ดนักร้องหรือคนดังๆไม่ใช่เหรอ...
เพราะแบบนี้แหละ ฉันถึงเกลียดโลกในความเป็นจริงนัก!
" น่ารำคาญ... "
" ....!? "
" พล่ามอะไรไร้สาระ ไปให้พ้นๆซะ " นายซีแอลลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือมาให้ฉันจับ นัยน์ตาคมตวัดมองยัยคนที่เหน็บฉัน
เมื่อครู่ด้วยความเบื่อหน่าย
" ซะ ซีแอลคะ พวกเรา..."
" ฉันบอกว่าน่ารำคาญ หูหนวกรึไง อ้อ แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันสักที..."
"....."
" เพราะยัยนี่น่ะ...เป็น - แฟน - ฉัน "
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน TOT !!!
ความคิดเห็น