คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บททดสอบที่ 1 : เกริ่นๆกับวันแรก
“ฮ้าววว...พี่แกจะพูดอีกนานมั้ยวะเนี่ย”ผมยกมือปิดปากหาวในระหว่างที่เหล่าพี่ปี 3 ออกมาพูดกล่าวประวัติมหา’ลัย ประวัติของคณะ และบลาๆๆ เยอะวะ พี่แกพูดมาได้ไงวะเนี่ย= =เหนื่อยแทนจริงๆ
โอ๊ะ ผมยังไม่ได้แนะนำตัวสินะครับ กระผมนายเมธา เสรีตระกูลวงศ์ ส่วนชื่อที่เรียกๆกันก็ ยุกกี้ แบ๊วซะเหลือเกิน- - ผมเป็นเด็กมหา’ลัยชื่อดังที่สามารถสอบติดท็อปเลยเข้ามาเรียนที่นี่ได้โดยง่ายๆ ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงรับน้องล่ะครับ คณะสถาปัตย์ปี 1 ส่วนใหญ่หลายคนจะบอกว่ารับน้องมหาลัยคณะวิศวะจะโหดสุดแต่ที่นี่คณะสถาปัตย์ก็โหดไม่แพ้วิศวะเลยนะครับ=w=”
“แยกย้ายได้!”เสียงประกาศจากพี่ๆปี 3 ดังขึ้นทำให้เหล่าเด็กปี 1 แทบจะกระโดดโลดเต้นทันที ผมลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปที่อาคารของคณะเพื่อที่จะเข้าห้องเรียนตัวเอง ผมมีเพื่อนน่ะแต่หมอนั่นไม่มาเพราะต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศกว่าจะกลับอีกนาน อืม...นั่งไหนดี อ่า!ตรงนั้นไงข้างริมหน้าต่างแถวหลังสุด ผมขยับแว่นกรอบเหลี่ยมสีดำเลนส์ขุ่นหน่อยๆหนาเตอะเข้าที่ เดินเข้าไปนั่งโต๊ะนั้นทันที ก่อนจะหยิบหูฟังมาใส่หูรออาจารย์เปิดเพลงฟังก่อนจะกวาดตาไปมองรอบห้อง
“นี่นายนะ ขอนั่งด้วยได้มั้ย?”ผมเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือหันไปมองบุคคลที่ยืนอยู่ข้างๆผมที่นั่งอยู่...
...โอ้สัส!! โคตรหล่อ-..-
“หือ อืมนั่งได้ไม่มีคนนั่งหรอก”แต่ถ้าเพื่อนตูมาเมื่อไรเตรียมขยับได้เลยนะเอ็ง-w-
“นายชื่อไรหรอ”ไอ้เปรต(?)หันมาถามผมหลังจากที่มันนั่งลงแล้ว
“พูดกูมึงก็ได้เราไม่ถือ”
“อืม ก็ได้ มึงชื่อไรล่ะ”เปลี่ยนเร็วจริงๆ
“ยุกกี้ มึงอะ”
“ชินเฮ”
“ลูกครึ่ง?”สังเกตจากหน้าตาออกเกาหลีซะขนาดนี้ลูกครึ่งชัวร์ป้าบ!
“อืม ครึ่งเกาหลีนะ”เชรดดด หายากฟะ
“แล้วคิดไงมาเป็นเพื่อนกูวะ”หน้าตากูก็ไม่ได้หล่ออะไร มาคบกูทำเผือกอะไรฟะ
“ก็เปล่า แค่น่าสนใจ”ไอ้ชินเฮพูดเสียงเบาก่อนจะหันหน้าหนีผมที่จ้องมันตาแป๊ว(?) แต่ขอโทษพอดีหูกูดีถึงจะใส่หูฟังฟังเพลงอยู่ก็เถอะ
“ตรงไหนฟะ”
“ว่าแต่...”ไอ้ชินเว้นจังหวะเขยิบหน้าหล่อๆของมันมาใกล้หน้าผมก่อนจะพ่นคำถามจากปากทำเอาผมสะดุ้งเฮือก”มึงใส่คอนแทคเลนส์แล้วใส่แว่นทำไมวะ”
“ก็เปล่านิน่า”ผมเริ่นแถเพื่อไม่ให้ความลับแตก มันสังเกตได้ไงวะ อุส่าหห์ใส่แว่นไม่ให้ใครเห็นแล้วนะ
“น่าสงสัย”
“โอ๊ะ อาจารย์มาแล้ว”ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นอาจารย์เดินเข้ามาในห้องทันที
“กินข้าวกัน! วะ-เหวอออ จะลากกูไปไหนไอ้เชี่ยชินนนนนนนน!!!!”หลังจากที่อาจารย์ปล่อยผมก็หันไปคุยกับชิน(อย่างสนิทสนม)ก่อนที่จะโดนมันลากไปแบบไม่บอกกล่าว เฮ้ยยยยย อย่ามาฉุด(?)กู!!
“ไปถอดแว่นกับคอนแทคเลนส์ซะ”ไอ้ชินพูดแต่มันก็กำลังลากผมอยู่
“ไม่เอาๆๆๆๆ ค่อยถอดหลังรับน้องได้ปะ”คำพูดของผมทำให้มันหยุดเดินก่อนจะหันมาหาผม และทำให้หน้าผมชนอกมันเต็มๆ(แสดงให้เห็นว่าไอ้นี่โคตรเตี้ย) เงยหน้าขึ้นไปกำลังจะด่าแต่ต้องชะงักเมื่อเจอมันจ้องผมนิ่งๆก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงบอกว่า’แน่ใจ๊?’ ผมรีบพยักหน้าทันที
“งั้นก็ได้ ไปโรงอาหารกัน”
“อืม! เหวออออออ อย่าลากสิเฟ้ยยยยยยย!!!”
...แล้วมันก็ลากผมไปโรงอาหารต่อT^T
เปิดเรื่องมาแบบไอ้ไรท์ก็มึนๆ@-@ ตอนแรกๆอาจไม่สนุกแต่กลางๆเรื่องมันส์แน่พะยะค่ะ! วิจารณ์ได้แต่อย่ามาตืบไรท์นะ(_ _” )มีคำผิดก็บอกไรท์ด้วยนะครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่อนนี้ด้วยนะครับ ขอบพระคุณจริงๆคร้าบบบบ(#โค้งงามๆ)
เนื่องจากเพื่อนไรท์มันบอก(แกมขมขู่)ว่าบทมันต้องเด่น ต้องเริ่ด ไรท์เลยได้เปลี่ยนพล็อกใหม่หมดเพื่อให้แต่งได้ง่ายขึ้น บทนี้ก็เกริ่นๆเหมือนเดิมนะครับแค่ปรับเปลี่ยนนิดๆหน่อยๆ
ความคิดเห็น